Κυνόφιλοι και γατόφιλοι

[Φαροφύλακας]

Οι γάτες και τα σκυλιά είναι από τα πιο δημοφιλή κατοικίδια. Έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα μεταξύ τους κι οι άνθρωποι ξεχωρίζουν τί τους ταιριάζει περισσότερο: ο πιστός κι υπάκουος σκύλος ή η πιο αδιάφορη κι ανεξάρτητη γάτα.

Νομίζω πως μπορούμε να πούμε πως ο κόσμος χωρίζεται στους κυνόφιλους, τους γατόφιλους, τους… αμφί-φιλους που αγαπούν καί τα δύο είδη και τους αδιάφορους που μάλλον δεν είναι και τόσο ζωόφιλοι γενικότερα.

Προσωπικά, είμαι μεγάλος κυνόφιλος. Νιώθω μια μεγάλη και βαθιά αγάπη για κάθε είδος σκύλου. Τα λατρεύω αυτά τα ζώα αν και δεν έχω γιατί δεν θέλω την (μεγάλη) ευθύνη, αυτήν την στιγμή. Διότι βέβαια, το θέμα δεν είναι να έχεις ζώο αλλά να το έχεις σωστά. Να του δίνεις πολλή αγάπη κι ό,τι άλλο χρειάζεται. Και νιώθω μια συμπάθεια για κάθε κυνόφιλο που συναντώ• νιώθω σαν να έχουμε ένα δεσμό μεταξύ μας.

Τις γάτες τις λατρεύω όταν είναι μικρές αλλά όταν μεγαλώσουν μου γίνονται αντιπαθητικές. Είχα γάτες σε κάποια φάση τις ζωής μου αλλά πραγματικά, δεν μου ταιριάζει αυτό το ζώο. Συμπαθώ πολύ, όμως τους γατόφιλους όπως και κάθε ζωόφιλο.

Κάπως αστεία όλα αυτά, κι όμως αληθινά. Έτσι βάζω εδώ ένα έξυπνο βιντεάκι που σκάρωσαν κάποιοι, πώς θα ήταν τάχα ένας σκύλος και μια γάτα αν ήταν άνθρωποι. Αυτές οι τεράστιες διαφορές στον χαρακτήρα των δύο ζώων.

[video=youtube;GbycvPwr1Wg]https://www.youtube.com/watch?v=GbycvPwr1Wg[/video]

και μια διαφήμιση για υιοθεσία κατοικίδιου, όπου ο βλέπουμε πώς θα ήταν η ζωή εάν καθένας σε έβλεπε όπως σε βλέπει το σκυλί σου.


[video=youtube;CKHtkv-1uJQ]https://www.youtube.com/watch?v=CKHtkv-1uJQ[/video]

Τέλος, βάζω μια δημοσκόπηση, ώστε να δούμε ποιοι "νικάνε" στο φόρουμ.

 

[Παρωνύμιος]

Το πρώτο βιντεάκι τα λέει όλα. Κανένα άλλο σχόλιο.

 

[Πωλίνα]

Πάντα συμπαθούσα περισσότερα τα σκυλιά! Είδικα τα bulldog έτσι ασχημομουρικα που είναι και στρουμπουλα
που με το ζόρυ τρέχουν!Πωωω!με τρελαίνουν!
Θεωρώ τις γάτες απλά ψυχρές. Ούτε χαρούλες σου κάνουν ούτε σε μυρίζουν ούτε σου κουνουν παιχνιδιάρικα την ουρά!
Μπορεί να κάνω και λάθος απλά αυτή είναι η δική μου εμπειρία με γάτες!

 

[Αριάδνη]

φαρε αμα μπορεις παρε ένα αδεσποτο σκυλακι, μην σκέφτεσαι αν θα τα καταφερεις, το θεμα είναι να σωθει μια ψυχουλα πεταμενη, όπως και ολοι μας δηλ. θα ειχα σκυλάκια αδεσποτα, αν δεν ειχα γκρινια/ προσπαθω να συντηρησω γατακια και μαλιστα αρρωστα με εξοδα και γκρινιακαι μαλιστα με θυσιες, δηλ. θα στερηθώ πραγματα

 

[Φαροφύλακας]

Να πω πως ένα μέλος μας, η Βου Παπ, δεν είναι απλά φιλόζωη αλλά την έχω παρακολουθήσει να συμμετέχει διαχρονικά, ενεργά στην διάσωση αδέσποτων σε κίνδυνο.

 

[Ίζι]

Λατρεύω όλους τους σκύλους από πιτσιρίκι και μου αρέσει να ασχολούμαι μαζί τους, αλλά και να ενημερώνομαι γι' αυτούς - τις διάφορες φυλές και την ιστορία τους, την εκπαίδευση, την υγεία και διατροφή τους, την περιποίηση και τον καλλωπισμό τους. Κάποιες απ' τις αγαπημένες μου φυλές είναι

το πουντλ (κανίς) που διακρίνεται για τη μεγάλη του ευφυΐα και εκπαιδευσιμότητα. Είναι η φυλή που έχω επιλέξει για να ζω, πολύ κατάλληλο για διαμέρισμα αφού δεν χάνει τρίχα και είναι πεντακάθαρο, πολύ εύκολο στη συνεννόηση, πολύ ενεργητικό, παιχνιδιάρικο και τρυφερό.

το αγγλικό μπουλντόγκ που μου ξυπνά πολύ τρυφερά συναισθήματα και, παρότι δεν μου ταιριάζει, είναι σκύλος-απωθημένο μου.

Το σιβηρικό χάσκι που είναι, για μένα, ο ομορφότερος σκύλος που υπάρχει (ειδικά το συγκεκριμένο χάσκι, ελληνικής εκτροφής, που είχα τη χαρά να θαυμάσω από κοντά)

O λαγωνικός του Αφγανιστάν, αρχαία φυλή με μεταξένιο τρίχωμα

και το γουέστι, που παρά το μικρό του μέγεθος είναι ένα δυναμικό, πανέξυπνο τεριέ με τρομερό ταπεραμπέντο.

Μην ξεχνάμε φυσικά και τα υπέροχα ημίαιμα σκυλιά, και τα χιλιάδες αδέσποτα (σκυλιά και γατιά) που έχουν γεμίσει τη χώρα, χάρη στις ανεξέλεγκτες, ανεύθυνες γέννες που κάνουν πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων.
[video=youtube;svGye9IGae4]http://www.youtube.com/watch?v=svGye9IGae4[/video]]

Μια πολύ επιτυχημένη περιγραφή της φύσης του σκύλου έκανε ο κομίστας Matthew Inman (The Oatmeal) στο κόμικ του My Dog The Paradox: "That's why we love them. Because their lives aren't lengthy, lorigal, or deliberate but an explosive paradox composed of fur, teeth, and enthusiasm."
Διαβάστε το κόμιξ, πραγματικά αξίζει

@ Παρωνύμιε, δεν θέλω σκλάβους στη ζωή μου, όμως από ένα κατοικίδιο περιμένω να είναι εξαρτημένο από μένα και υπάκουο. Γιατί να θέλω να έχω ένα ανεξάρτητο ζώο που δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει μέσα στο σπίτι μου; Χίλιες φορές ο αξιόπιστος σκύλος από την (πανέξυπνη, ενδιαφέρουσα, πανέμορφη, παντελώς ακατάλληλη για μένα) ανεξάρτητη γάτα.

@Φάρε, λατρεύω το βιντεάκι με τον αστυνομικό :χαχαχα:

 

[Φαροφύλακας]

Το "My Dog The Paradox" το είχα διαβάσει παλιά και ξεκαρδίστηκα στα γέλια! :χαχαχα: Και τωρα που το ξαναδιαβάζω, ξαναγελάω με την καρδιά μου! Νομίζω πως όλοι οι κυνόφιλοι γελάμε με τα ίδια πράγματα.

 

[Στράτης]

Κάθε ζωάκι θέλει χώρο και ιδανικό περιβάλλον, σε αντίθετη περίπτωση υποφέρουν και καταλήγουν αδέσποτα, απ' την υπερβολική αγάπη των ανθρώπων.

Προσωπικά αγαπώ τα σκυλιά γιατί είναι ταλαίπωρα στην ανεύρεση επιζώντων, δουλοπρεπή γιατί είναι 24 ώρες το 24ωρο στην υπηρεσία ενός τυφλού, γιατί είναι εξαρτημένα από ουσίες σε ελέγχους από αεροδρόμια μέχρι εργαστήρια, και τέλος γιατί είναι τόσο χαζά που μπορούν να πεθάνουν από αγάπη και μοναξιά.

Η γάτα είναι γυναίκα, γι΄ αυτό τη λατρεύω (και σε λούτρινη...)

 

[Διατσέντα]

Όποιος θέλει έναν ταλαίπωρο δουλοπρεπή εξαρτημένο σκλάβο που να κρέμεται πάνω του για την παραμικρή του ανάγκη και να τον κοιτά συνέχεια στα μάτια, ας έχει σκύλο...

Φίλε Παρωνύμιε, βαριά κουβέντα.
Εγώ και γατομάνα και σκυλομάνα.
Άλλοι κόσμοι, ναι!
Δουλοπρεπείς ο σκύλος όχι.
Άλλη επικοινωνία, ναι!
Τώρα, εκ των πραγμάτων μόνο σκύλο, γένους θηλυκού. Άκρως αυταρχική κι απαιτητική σε χάδια κυρίως, σε προσοχή, αν υπάρχει κόσμος στο σπίτι, πρέπει να είναι το επίκεντρο. Φροντίζει να είναι το επίκεντρο κι αν δεν είναι αυτή θα το κερδίσει.

Να μοιράζομαι το φαγητό μου μαζί της, το στρώμα της δίπλα στο δικό μου. Τα μάτια της πάνω μου. Κάθε κίνησή μου της είναι γνωστή όπως συχνά προλαβαίνει με δικές της την επόμενή μου. Το πρωΐ υπέροχες καλημέρες, όλο αγάπη το βλέμμα.

Στις βόλτες παίζει ένα παιχνίδι εξουσίας μεταξύ μας. Από δώ θα πάμε, όχι εγώ θέλω από δω. Συχνά την ακούω και με πάει σε απίστευτα μέρη μόνο με την οσμή. Ανακάλυψα σπίτι δίπατο με υπέροχο κήπο απ’ αυτήν. Σ’ ένα δρομάκι στο κέντρο της Πόλης που μένουμε που ούτε φανταζόμουν. Έχει πλάκα αυτό το παιχνίδι της οσμής. Επίσης μιλάει και μπαίνει σε χώρους, κυρίως μαγαζιά. Ζητάει να επικοινωνήσει με όλους που συναντάμε. Κάθε χάδι γι’ αυτήν είναι υπέροχος χαιρετισμός. Αυτές τις μέρες πάμε συνέχεια στον κτηνίατρο. Έχει πάθει καρκίνο στο δάχτυλο του ποδιού της. Είναι αξιοθαύμαστη η στάση της και πάνω στο τραπέζι του γιατρού κι έξω στην αίθουσα αναμονής με όλα τα ζώα και τους δικούς τους.

Και τώρα μια μικρή ιστορία που βίωσα την πρώτη βδομάδα που την έφερα στο σπίτι. Είχα τότε δυό καναρίνια. Μόλις τα είχα καθαρίσει κι αφήσει στο μπαλκόνι να λιαστούνε. Το σκυλί ελεύθερο. Κατέβηκα ν’ αφήσω για δέκα λεπτά σκουπίδια στη γωνία. Ως να γυρίσω, πάω να βάλω τα πουλιά μέσα και βλέπω το ένα κλουβί ανάσκελα ανοιχτό και τις τροφές χυμένες στο δάπεδο. Συνειδητοποιώ ότι δεν έχει έρθει να με υποδεχτει και παθαίνω απόλυτο πανικό, ότι ίσως έχει φάει το πουλί. Τη βρίσκω στο στρώμα της να κάθεται όπως η Σφίγγα της Αιγύπτου. Το τεράστιο στόμα της μισάνοιχτο, εξέχει η ουρά του πουλιού. Αυτό σε απόλυτη συγκέντρωση. Εγώ σε υστερία, Τι έκανες, ανοίγω το στόμα, πράγμα στο οποίο δεν συναντώ καμμιά απολύτως αντίσταση.

Παίρνω το πουλί σε άψογη κατάσταση, ούτε πούπουλο να λείπει και το γυρίζω στο κλουβί του όπου και κελαηδάει ευτυχές μέσα στο επόμενο μισάωρο. Τη μαλώνω σαν ηλίθια κι άσχετη που ήμουν. Το ρεζουμέ; Αυτή φύλαξε το καναρίνι μου στο στόμα της. Απλά είχε μια περιέργεια για τη βιταμίνη του, όπως διαπίστωσα αργότερα που “περιεργάστηκε” στο στρώμα της το ίδιο το σακούλι που τη φυλάω. Στην προσπάθειά της προφανώς να μυρίσει τη βιταμίνη έριξε το κλουβί. Όταν το κλουβί έπεσε κι άνοιξε και προφανώς το καναρίνι βρέθηκε εκτός, αυτή το πήρε στο τεράστιο στόμα της. Αυτό την πρώτη βδομάδα που την έφερα σπίτι απ’ το καταφύγιο. Εγώ τη μάλωσα σαν άσχετη που ήμουν από κυνηγόσκυλα. Αυτή με το σοβαρό της βλέμμα, πειθαρχημένη κάθησε και της άνοιξα το στόμα, ελευθέρωσα το καναρίνι που δεν είχε χάσει, το ξαναλέω, ούτε πούπουλο μέσα στο τεράστιό της στόμα. Όταν κατάλαβα τι είχε κάνει έπεσα στα γόνατα και τη χάϊδευα μια ώρα, γεμάτη θαυμασμό.

Σέτερ Λάβερακ τρικολόρε η ράτσα της. Κροτοφοβική. Πεταμένη απ’ τους κυνηγούς. Ευτυχώς μόνο πεταμένη κι όχι σκοτωμένη για το ελάττωμά της, όπως συνηθίζεται στους κύκλους αυτούς η ευθανασία μόνο και μόνο επειδή το ζώο δεν μπορεί να κυνηγήσει. Η δικιά μου είχε την τύχη να τους γεννάει για κάμποσα χρόνια ως τα τέσσερά της που την πήρα εγώ, μόλις είχε κάνει έκτρωση και στείρωση στο καταφύγιο που την φιλοξενούσαν.

Είναι μια περήφανη, μαχήτρια ακόμα και στην απόλυτη κρίση της φοβίας της που είναι πράγματι τρομακτική όταν την καταλαμβάνει...χάνει κάθε αυτοκυριαρχία.

Επίσης αυτό το τεράστιο πρόσωπο έχει σαφείς εκφράσεις. Είναι τεμπέλικο και υπνήλιο, είναι σε εγρήγορση , γελάει, θυμώνει σπάνια, αλλά άμα θυμώνει αλοίμονο σ’ αυτόν που δέχεται το θυμό της. Δεν της αρέσουν οι φωνές καθόλου. Αγαπάει τη μουσική και χορεύουμε παρέα. Αδύνατον να κουνηθώ σ’ έναν ρυθμό και να μη σαλτάρει στα χέρια μου να χορέψουμε μαζί.

Κι άλλα πολλά θα έλεγα, τώρα υπό της επίρρεια μιας έντονης συγκίνησης, γιατί έχει αρρωστήσει και τρέμω να μην ταλαιπωρηθεί και ξέρω πως άν τη χάσω η απώλειά της θα μου κοστίσει όσο τίποτα, γιατί δεν νομίζω πως θα ξαναέχω άλλο ζώο. Οι συνθήκες δεν μου το επιτρέπουν. Αυτή είναι πια ένα μ’ εμένα. Μου πήρε καιρό να την φέρω σ’ αυτή τη σχέση. Ήταν μαθημένη πεταμένη στα χωράφια προφανώς. Δεν ήξερε από ζωή σε σπίτι με άνθρωπο όπως εγώ ας πούμε. Ούτε στ’ όνειρό της. Αλλά ούτε και στο δικό μου τέτοια νοημοσύνη. Έχω σκυλιά, γάτες, πουλιά απ’ τα παιδικά μου χρόνια. Το καλύτερο σκυλί που είχα ποτέ.

Αυτή ήρθε στη ζωή μου πολύ πριν γίνει άνω κάτω που έχει γίνει...Η παρουσία της στην καθημερινότητά μου που είναι σχέση αγάπης τεράστιας, με βοήθησε να μην καταρεύσω από τις σοβαρές ανατροπές κι απώλειες που έζησα...Όποια κι αν είναι η τύχη της αυτή θα είναι η βασιλοπούλα μου.

 

[Νουρμπανού]

Τείνω να αγαπώ περισσότερο τα μικρόσωμα σκυλάκια κι αν ποτέ αποφάσιζα να αποκτήσω ένα, θα διάλεγα ένα αυταράδικο Basset Hound! Φάση δεν έχουν;

 

[Ιωάννα Μος]

Κυνόφιλοι και - κυρίως - γατόφιλοι, χρειάζομαι τη βοήθειά σας...
Χτες μαζέψαμε, εγώ κι η αδελφή μου, ένα γατί δύο μηνών απ' το δρόμο. Το πήραμε για να μην το χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο κι επειδή είχε μια μόλυνση στα πίσω πόδια του και θέλαμε να του κάνουμε θεραπεία. Γενικά μου φάνηκε ανέλπιστο το πόσο συνεργάσιμο ήταν, και στον κτηνίατρο και στο σπίτι της αδελφής μου όπου το... μετακομίσαμε.
Μόλις όμως ήρθε η νύχτα, άρχισε ξαφνικά να νιαουρίζει απελπισμένα και να ψάχνει τρόπο διαφυγής. Η αδελφή μου το περιόρισε στο σαλόνι και, στις 5:30 τα ξημερώματα, ήρθε στο πατρικό μας σπίτι για να μπορέσει να κοιμηθεί.
Ούτε εκείνη, ούτε κι εγώ έχουμε προηγούμενη εμπειρία από γάτα σε διαμέρισμα. Είχαμε γάτες τις οποίες φροντίζαμε και ταΐζαμε αλλά ήταν ελεύθερες να έρθουν και να φύγουν ανάλογα τα κέφια. Για πείτε, όποιος ξέρει, μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μη μπαίνει ο διάολος μέσα στο γατί κάθε βράδυ; Κι αν όχι, πόσες μέρες θα του πάρει να συνηθίσει τον κλειστό χώρο; Εκτός του ότι η αδελφή μου απελπίζεται, θ' αρχίσουν να μας κάνουν παράπονα κι οι γείτονες....

 

[Διατσέντα]

Κυνόφιλοι και - κυρίως - γατόφιλοι, χρειάζομαι τη βοήθειά σας...
Χτες μαζέψαμε, εγώ κι η αδελφή μου, ένα γατί δύο μηνών απ' το δρόμο. Το πήραμε για να μην το χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο κι επειδή είχε μια μόλυνση στα πίσω πόδια του και θέλαμε να του κάνουμε θεραπεία. Γενικά μου φάνηκε ανέλπιστο το πόσο συνεργάσιμο ήταν, και στον κτηνίατρο και στο σπίτι της αδελφής μου όπου το... μετακομίσαμε.
Μόλις όμως ήρθε η νύχτα, άρχισε ξαφνικά να νιαουρίζει απελπισμένα και να ψάχνει τρόπο διαφυγής. Η αδελφή μου το περιόρισε στο σαλόνι και, στις 5:30 τα ξημερώματα, ήρθε στο πατρικό μας σπίτι για να μπορέσει να κοιμηθεί.
Ούτε εκείνη, ούτε κι εγώ έχουμε προηγούμενη εμπειρία από γάτα σε διαμέρισμα. Είχαμε γάτες τις οποίες φροντίζαμε και ταΐζαμε αλλά ήταν ελεύθερες να έρθουν και να φύγουν ανάλογα τα κέφια. Για πείτε, όποιος ξέρει, μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μη μπαίνει ο διάολος μέσα στο γατί κάθε βράδυ; Κι αν όχι, πόσες μέρες θα του πάρει να συνηθίσει τον κλειστό χώρο; Εκτός του ότι η αδελφή μου απελπίζεται, θ' αρχίσουν να μας κάνουν παράπονα κι οι γείτονες....

Ιωάννα, το γατάκι δεν είναι μικρό ιδιαίτερα, αλλά σίγουρα αναζητά τη μαμά του. Δεν είναι τόσο ο κλειστός χώρος που το ζορίζει όσο ο καινούργιος χώρος χωρίς τη μαμά του. Φοβάμαι ότι η αδελφή σου πρέπει να κάνει γερό baby sitting κι όχι να το αφήνει μόνο (δική μου εμπειρία εκφράζω πάντα). Ας του φτιάξει μια γωνίτσα σε ένα κουτάκι ή ένα μαξιλαράκι ή πανάκια μαλακά πλάϊ στο κρεβάτι της να έχει το δικό του χώρο. Κάμποσα χάδια επίσης είναι απαραίτητα. Τα μωρά είναι παραπονιάρικα, αυτό είναι γνωστό. Αλλά θα προσαρμοστεί. Αυτό είναι πάνω από σίγουρο και είναι θέμα χρόνου κι αισθήματος αυτοσυντήρησης.

Όσον αφορά στη συνεργασία των άρρωστων ζώων με τους ανθρώπους αυτό είναι επίσης θαυμαστό, απλά γιατί αισθάνονται ότι κάποιος τους ανακουφίζει τον πόνο ή την όποια ενόχληση. Σήμερα οκτώ μέρες το σκυλί μου είναι με ακρωτηριασμένο μέρος του άκρου ποδός.Σήμερα το ελευθέρωσα απ’ τους επίδεσμους και φόρεσε το κολάρο για να μη γλύφεται με τεράστια υπομονή και προσαρμοστικότητα. Εμένα αν μου βάζανε κάτι τέτοιο στο κεφάλι μου θα τρελαινόμουν. Αυτό το καημένο κάθεται και υπομένει. Δεν υπήρξε φορά που να αντισταθεί στη φροντίδα του γιατρού με τις αλλαγές, με τις θεραπείες, ακόμα και με την αντιβίωση απ’ το στόμα. Ξέρουν τα χρυσά μου και συνεργάζονται. Υπομένουν κι όλα. Κι όταν είναι μεγάλος ο πόνος τότε μόνο αντιδρούν γι’ αυτό και οι γιατροί τα ναρκώνουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις, για να τα θεραπεύουν.

Καλή τύχη στο μικρό σας. Το έχω κάνει το σπορ πολλές φορές, σ’ όλη μου τη ζωή. Και τα γατούλια φτάνανε ίσαμε 14-15 χρονών γάταροι μετά στα χέρια μου. Είναι υπέροχο πώς τρέχει η ζωή τους δίπλα στη δική σου κι έρχεται όμως κάποια στιγμή αποχωρισμού, που ποτέ δεν ήταν εύκολη.

 

[Λορένα]

Οι γατες.. οπως και ολα τα αιλουροειδη, ειναι νυκτοβια, περισσοτερο. Ετσι την ημερα, τεμπελιαζουν (ειδικα αν κανει ζεστη) και ενεργοποιουνται περισσοτερο την νυχτα.

Βαλε και το γεγονος οτι μιλαμε για ενα μικρο και αρρωστο γατακι, που θελει την μαμα του..
Ισως βοηθουσε να του παρετε ενα μικρο λουτρινο ζωακι, να το παιρνει αγκαλια, ωστε να μην νιωθει μονο του. Επισης να το παιζετε και λιγο.. πχ να του κανετε το κολπο με το σκοινακι.. που κουνιεται μπροστα του, και το παιρνα για φιδι και προσπαθει να το πιασει. ΔΟκιμαστε και το κολπο με τον καθρεφτη..

 

[Ιωάννα Μος]

Διατσέντα και Λορένα, σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές. Λούτρινο ζωάκι δοκιμάσαμε να του δώσουμε, αλλά αδιαφόρησε παντελώς. Και να του παίξουμε προσπαθήσαμε, αλλά δεν καθόταν. Το είδωλό του στον καθρέφτη το κοίταζε πολύ προβληματισμένο, αλλά δεν έπαιζε μαζί του. Γενικά το μόνο που ήθελε, κατά τη διάρκεια της μέρας, ήταν να το 'χουμε αγκαλιά και να το χαϊδολογάμε ενώ κοιμάται. Τη νύχτα όμως, ούτε να το πιάσουμε δε μας άφηνε. Ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσουμε να του φτιάξουμε μια δικιά του γωνίτσα, όπως λες εσύ, Διατσέντα...
Γενικά χρειάζεται υπομονή. Είναι τρομοκρατημένο το καημενάκι. (Εδώ που τα λέμε όμως, κι εγώ με την αδελφή μου δεν πάμε πίσω...)

Σημ.: Οποιαδήποτε άλλη συμβουλή/πρόταση/υπόδειξη είναι παραπάνω κι από καλοδεχούμενη.)

 

[Ίζι]

Δεν ξέρω από γατιά Ιωάννα μου, αλλά θα σου πω τι κάνουμε με τα κουτάβια που σχεδόν πάντα κλαίνε όταν τα πρωτοφέρνεις σπίτι. Συμφωνώ με τη Διατσέντα, χρειάζεται περιορισμένο χώρο, γιατί το σαλόνι σου του φαίνεται τεράστιο και τρομακτικό. Κάποιο crate-κλουβάκι με κάτι μαλακό μέσα για να ξαπλώνει (μια που είναι γάτα ας είναι ανοιχτό με την άμμο του απέξω). Αν δεν έχεις, πάρε ένα χαρτόκουτο προσωρινά. Βάλτου απαλή μουσική, κλείσε τα φώτα και κοιμήσου με ωτοασπίδες.
Ένα κουτάβι που κλαίει το βράδυ δεν πρέπει να το παρηγορείς ή να του κάνεις παρέα όποτε κλαίει, γιατί έτσι επιβραβεύεις τη συμπεριφορά του (σου λέει αφού έρχεται, καλά κάνω και κλαίω). Αλλιώς δεν πρόκειται να συνηθίσει να μένει μόνο του και κινδυνεύει να αναπτύξει άγχος αποχωρισμού για όλη του τη ζωή. Φαντάζομαι και το γατάκι τα ίδια θα αισθάνεται. Τύλιξε μέσα σε μια πετσέτα μια θερμοφόρα με χλιαρό νερό κι ένα ρολογάκι που να κάνει τικ-τακ (όχι καυτό νερό, καλοκαίρι είναι, μη σκάσει). Αυτό θα του θυμίσει τη μαμά του και θα παρηγορηθεί όταν ξαπλώσει πάνω. Σε κάθε περίπτωση σου ξαναλέω ότι μπορεί να μην είναι το ίδιο για ένα γατάκι. Είχα φιλοξενήσει ένα πρόπερσι για κανένα μήνα και το είχα περιορίσει σε ένα χαρτοκιβώτιο στο μικρό μπάνιο του σπιτιού μαζί με την άμμο του. Γκρίνιαξε, αλλά μόνο το πρώτο βράδυ.

@Διατσέντα, περαστικά στη σκυλίτσα σου.

 

[Νηρηιδα]

Αν τσεκάρετε για φαγητό/νερό/αμμολεκάνη και συνεχίζει να νιαουρίζει, συμφωνώ κι εγώ με τα κορίτσια σε όσα είπαν, άγνωστος χώρος συν η ενόχληση από την μόλυνση. Υπομονή είναι η μόνη συμβουλή! Οι γάτες είναι από τα πιο ευπροσάρμοστα ζώα οπότε αν είναι αυτό θα του περάσει σύντομα.
Εύχομαι γρήγορη ανάρρωση και για το γατάκι και για τον σκύλο σου Διατσέντα.



Για το ίδιο το νήμα, μια ζωή ήθελα σκύλο, πως κατέληξα με μια αγέλη γατες ποτέ δεν το κατάλαβα! Μάλλον είναι τόσο μαγευτικές που με κέρδισαν χωρίς καν να το αντιληφθώ. Αν μπορούσα θα κρατούσα όποια γάτα περιθάλπτουμε.
Αν έπαιρνα σκύλο δεν θα ήταν ράτσας, αλλά από ράτσες μου αρέσουν τρελά τα λαμπραντόρ και όποια...λυκοφέρνουν. Και γενικότερα έχω αδυναμία στα πιο μεγαλόσωμα σκυλιά.

 

[Ιωάννα Μος]

Ναι, ναι... της είχαμε και φαγητό και νερό και άμμο (στην οποία δεν έχει συνηθίσει ακόμα, αλίμονο...).
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!! Με συγκινείτε! :λυγμ: Κι εγώ, η άθλια, ξέχασα να ευχηθώ στην προηγούμενη ανάρτησή μου....
Διατσέντα, ελπίζω το σκυλάκι σου να ξεπεράσει αυτή την περιπέτεια, να είναι πολύ ευτυχισμένο και να σε κάνει κι εσένα πολύ ευτυχισμένη!!

 

[Μια]

Με την ευκαιρία της συζήτησης, φέτος εργάζομαι στην Σάμο κι έχουμε πολλούς Σκανδιναβούς. Τους παρατηρώ στο χωριό όταν βλέπουν τις γάτες στους δρόμους και τα χωράφια πόσο ασχολούνται μαζί τους σαν να είναι εξωτικά παράξενα ζώα, τους βγάζουν φωτογραφίες, και καμιά φορά στις ταβέρνες τις διώχνουν φωνάζοντας ξουτ.Μια Νορβηγίδα μου εξήγησε ότι στην χώρα της τις έχουν αποκλειστικά για κατοικίδια ,δηλ δεν υπάρχουν αδέσποτες γάτες όπως εδώ.Τώρα καταλαβαίνω προς τι όλες αυτές οι καλλιτεχνικές καρτ ποστάλ με τις ελληνικές γάτες που αγοράζουν οι ξένοι.
Επι του θέματος,πάντα αγαπούσα τις γάτες ,ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία μου.Τα σκυλιά με φόβιζαν λιγάκι από μικρή.Πριν 5 μήνες περίπου η αδερφή μου πήρε ένα κουτάβι ράτσας κοκόνι και την λατρεύω ,έχει τρομερή προσωπικότητα.Τα σκυλιά θεωρούνται οι προδότες του ζωικού βασιλείου ,ανήκουν περισσότερο στον άνθρωπο παρά στην φυλή τους. Είχα ένα μαυρο σπιούνικο γατί παλιά, τον Εμίλ και τον κατέβασα στην πυλωτή της πολυκατοικίας για να ζήσει στον κήπο. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε και έκλαψα με μαύρο δάκρυ αλλά βαθιά μέσα μου χάρηκα στη σκέψη ότι θαταν ελευθερος να πάει όπου θέλει.Τον έλεγα Εμίλ (από την αγαπημένη μου Μπροντέ φυσικά).
Νομίζω οι γάτες είναι αξεπέραστες και πανέμορφες αλλά τις βλέπουμε τόσο συχνά παντού που το ξεχνάμε.Για ρωτήστε και τους Σκανδιναβούς!

 

[Αριάδνη]

Ιωαννουλα μου καλη κανε λίγο υπομονη με το γατσουνετο! είναι τα ατιμα παραπονιάρικα..δεν ξερω τι θα εκανε ένα γατοδεντρο

 

[Ιωάννα Μος]

γατοδεντρο;; Τι εστί γατοδεντρο;