Κυνόφιλοι και γατόφιλοι

[Διατσέντα]

Μεταλλαγμένη απ΄τις πιο έντιμες τοποθετήσεις...Μπράβο...σε τιμά πράγματι...προσωπικά δεν θα προσπαθούσα ποτέ να μεταλλάξω κάποιον που έχει αυτή την άποψη σε κάποιον σαν και μένα...ειλικρινά μιλώ...κανείς πρέπει να μετρά τα αποθέματά του πριν βάλει στη ζωή του ένα πλάσμα...όπως κάνουμε και με τους ανθρώπους ακριβώς...

 

[Ίζι]

Μπορώ να πω μάλιστα ότι επειδή ακριβώς τα σέβομαι και θεωρώ το μεγάλωμά τους ευθύνη, με έχει αποτρέψει από το να αποκτήσω κάποιο γιατί πολύ απλά δεν είμαι διατεθειμένη να αφιερώσω τόσο χρόνο και ενέργεια γι' αυτό

Πολύ σωστή

 

[Μπου Ραντλι]

Δείτε αυτή την είδηση, με συγκίνησε πολύ!!!!

 

[Μάρω]

 

[Διατσέντα]

Η πιο κάτω φωτογραφία δεν κατάφερε να απαθανατίσει την αιώνια σύγκρουση Γάτας και Σκύλου απλά γιατί όλα γίνονταν δίπλα στη φούστα μου που λένε κι οι κινήσεις για να στήσω την κάμερα στο τρίποδο (μπάααα, απλά να κουρδίσω το κινητό στη φωτογραφική) διατάραξαν τη “σύγκρουση” η οποία είχε πάρει την οξυμένη (σιγά καλέ!) μορφή “και τώρα θα ρίξω κι έναν υπνάκο πάνω σου (ο γάτος προς τη σκύλα)” και μετετράπη σε απλά "κάθομαι εφαπτόμενος πάνω σου (πάλι ο γάτος προς τη σκύλα)”.

Η σκηνή στο κτηνιατρείο λίγο πριν η Μάϊντα χειρουργηθεί στο μάτι της, όπου ο γάτος του κτηνίατρου, ονόματι Γουίνστον (άφτερ Τσώρτσιλ), κυρίαρχος του οιουδήποτε παιχνιδιού στο χώρο - παίζει και χειραγωγεί με τα νάζια του όλα τα άρρωστα ζώα που περνάνε από εκεί - έκανε το απαραίτητο πλέον αλισβερίσι και με τη φίλη του τη Μάϊντα... Ά ρε Γουίνστον μας μαγεύεις!

Spoiler

Μετά απ’ αυτό να βλέπω ν’ αβγαταίνει το ποσοστό του “αγαπώ και σκύλους και γάτες” παρακαλώ....χαχαχαχά! Σας τη φέραμε ακραίοι!

 

[Ασημενια]

η Φιφή

μεγάλωσε κι αυτή, δεκατεσσάρων ετών, η γριούλα μας...

 

[Ιωάννα Μος]

Τι όμορφη γατούλα είν' αυτή Ασημένια!! Σωστή κυρία. Να τη χαίρεσαι!
Η Ασημίνα μου σε 8 μέρες έχει γενέθλια, γίνεται ενός. Μακάρι να φτάσει κι αυτή τα χρόνια της Φιφής...
(κοίτα να δεις που η γάτα μου κι εσύ είστε σχεδόν συνονόματες...)

 

[Ασημενια]

Ιωάννα σου εύχομαι η Ασημίνα σου όχι μόνο να φτάσει τα χρόνια της Φιφής αλλά και να τα ξεπεράσει.

Αν και πρώτης τάξεως κοπρόγατα η Φιφή ήταν πράγματι μια αληθινή κυρία, χμ... χμ... αν εξαιρέσουμε μια εβδομάδα που αποφάσισε να κάνει έξαλλη ζωή, κι αν εξαιρέσουμε τις φορές που τρυπώνει μέσα στο σπίτι όταν δεν την βλέπουμε. Όταν όμως ξέρει ότι την βλέπουμε, δεν το κάνει ποτέ. ))
Αυτή την εποχή έχει μια ίωση, που είναι σοβαρή επειδή είναι γριούλα. Ωστόσο την βλέπω αρκετά καλά, με όρεξη για φαγητό, αν και λίγο κουρασμένη. Ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά.

 

[Φαροφύλακας]

Η Αυστραλία φαίνεται πως κατατάσει πλέον τις αδέσποτες γάτες στα επιβλαβή είδη και έχει σκοπό να θανατώσει κάμποσες.

 

[Ασημενια]

Οι Αυστραλοί αντιμετωπίζουν διάφορα τέτοια προβλήματα, που αφανίζουν την αυστραλιανή άγρια πανίδα. Θυμάμαι ότι και ένας βάτραχος εισαγωγής, που θα βοηθούσε στην φυσική εξόντωση εχθρών των καλλιεργιών, που δεν έχει φυσικούς εχθρούς εκεί, έχει σχεδόν αφανίσει διάφορα είδη φιδιών, σαυρών, υδρόβιων πουλιών...

 

[Διατσέντα]

Απαντάμε μ’ αυτό στους Αυστραλούς...μου’φτιαξε το κέφι, ελπίζω και το δικό σας...

ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΑΘΑΡΣΕΙΣ!!!

(ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΓΑΤΑ ΕΤΩΝ ΠΑΡΑ ΚΑΤΙ ΕΝΝΙΑ)

 

[Καλικάντζαρος]

Τρομερη η γατα! Μου θυμιζει εμενα στο γυμνασιο!

 

[Ιωάννα Μος]

2 εκατομμύρια
Και θα τις σκοτώσουν;;; Σοβαρά τώρα; Δεν υπήρχε άλλη λύση, δηλαδή;

 

[Διατσέντα]

Αν αυτό ήταν πίνακας ζωγραφικής θα τον έλεγα...”Μακ και πατούσα”....
είναι εκεί που νωθρεύεις πριν κοιμηθείς και διαβάζεις τι έχουν γράψει κάτι φίλοι τρελοί με ποδήλατα κι έρχεται το τέρας της παρεμβατικότητας και της διεκδίκησης και λέει...όόόόόχι κυρία μου...είμαι μόνο εγώ εδώ και είμαι το κέντρο του κόσμου σου...εμπρός επιβεβαίωσέ το μου με κάθε τρόπο κι αν εσύ δεν κάνεις το χατήρι στο τέρας, το τέρας δίνει ένα σάλτο, όσα Ιιιιιιιιιιιιιιιι! με εισπνοή κι αν τσιρίξεις εσύ κι ανεβαίνει και χώνει την πατουσάρα του πάνω στο πληκτρολόγιό σου, την ώρα που το δουλεύεις...και λέει στοπ! Χάϊδευε τώρα!

επίσης κάνει τρελά βαρελάκια πάνω σου και καθώς πας να απαθανατίσεις την όλη σκηνή...βγαίνει αυτό:

Κι αφού κάνει όλα αυτά φεύγει τρέχοντας και πέφτει ξερή και λαχανιασμένη στο στρώμα της...

Και της λέω κι εγώ, βρε I’m too old to rock n’ roll...

 

[Παράδοξος]

Μου λείπουν οι σκύλοι μου, ίσως ξανά κάποτε.

Όμορφες φωτό Διατσέντα. Πραγματικά σαν πίνακας η πρώτη.

 

[Διατσέντα]

Παράδοξε, δεν ξέρω για σένα, εμένα όμως αυτό είναι το τελευταίο σκυλί ή πλάσμα που μεγαλώνει μαζί μου...και έχω βαθιά συγκίνηση ό,τι κι αν συμβαίνει μεταξύ μας...κρατάω τις στιγμές μιά-μιά... μια ζωή κι εγώ δεν ξέρω πόσα μεγάλωσαν μαζί μου...

 

[Παράδοξος]

Γι αυτό βάζω το ''κάποτε''. Μου είναι δύσκολο έστω και σα σκέψη. Όσο κι αν η μοναχικότητα μερικές φορές βαράει χειρότερα απ' τη μοναξιά και παίζει παιχνίδια με τις αναμνήσεις απ' τα φιλαράκια μου και μόνο το δέσιμο αρκεί για να είναι πολύ δύσκολο να πω πάμε πάλι.

 

[Διατσέντα]

Μόλις είδα μια ταινία που με έχει καθηλώσει από κάθε άποψη...

White God, του Kornel Mundruczo.

Αν μπορέσετε δείτε την...Είμαι γεμάτη από ισχυρά αισθήματα...ωχ, να δω πώς θα τα βάλω σε τάξη...είμαι γεμάτη φόβο, αλλά και ελπίδα και πίστη στην αγάπη και μόνο σ’ αυτήν φίλοι...


Μια συνέντευξη για το making of μιας ταινίας όπου στην ουσία είναι σε πρώτο επίπεδο μια ταινία για τη σχέση ανθρώπου-σκύλου, αλλά όχι μόνο...

Ποτέ και καμμιά στιγμή η συνύπαρξη με ένα σκύλο δεν είναι απλά αυτή ενός ανθρώπου κι ενός σκύλου...δεν είναι απλά μια σχέση κυριαρχίας και κηδεμονίας...είναι παρά πάνω...είναι η ολιστική μας αντίληψη για τη θέση μας στην κοινωνία, τη σχέση μας μ’ αυτήν...

Έλεγα πως η Μάιντα μου θα είναι το τελευταίο πλάσμα που συνυπάρχω...δεν ξέρω αν θ’ αντέξω χωρίς...και θα’ ναι πάλι ένα πεταμένο που θα έχω κοντά μου...

...οι πεταμένοι με τους πεταμένους...

 

[Ίζι]

Θα το δω οπωσδήποτε! Ευχαριστούμε για την πρόταση

 

[Διατσέντα]

Facciamo pace!

Ο Έττορε έχει κάνει “αταξία” και το ξέρει και καλοπιάνει τον άνθρωπό του, ζητάει συγνώμη και δεν σταματά να ζητάει συγνώμη, ώσπου να την πάρει βέβαια..."facciamo pace”, του λέει ο άνθρωπός του και μόνο τότε χαλαρώνει στην αγκαλιά του...

Το ασυνήθιστο είναι που όχι μόνο κατεβάζει το κεφάλι του, αλλά αντί να είναι τραβηγμένος σε μια γωνιά με κατεβασμένο το κεφάλι, θέλει και διεκδικεί μέσα στην ταπείνωσή του την αγκαλιά του ανθρώπου του...και φυσικά την παίρνει...μεγαλειώδες μάθημα νομίζω ιδανικής σχέσης...