Λένα Μαντά : "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι"

[Μαργαριτα]

Τίτλος: Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι
Συγγραφέας: Λένα Μαντά
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2007
Σελίδες: 594
ISBN: 978-960-453-177-6

Είχα ακούσει τόσο καλά λόγια για το συγκεκριμένο βιβλίο και ήμουν σίγουρη πως θα μου αρέσει πολύ.Το πρώτο της Μαντά που διάβασα ήταν το Έρωτας σαν βροχή και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.Το ίδιο έγινε και με τα μισά αυτού του βιβλίου .
Λίγα λόγια για την υπόθεση από το οπισθόφυλλο : "...Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε... να προσέχετε πάντα το ποτάμι... Μη σας παρασύρει...". Η Μελλισάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ' ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ' ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα. Μόνο που καμιά φορά, τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που στοιχειώνουν και κυνηγούν... Πέντε γυναίκες, πέντε ζωές συγκλονιστικές, γεμάτες έρωτα και ανατροπές, ενώ το σπίτι δίπλα στο ποτάμι περιμένει υπομονετικά αυτό που ξέρει ότι θα συμβεί... Πολλαπλές ανατυπώσεις και χιλιάδες αντίτυπα από ένα βιβλίο που συγκλονίζει!

Είχα ακούσει πως είναι στενάχωρο αλλά δεν το περίμενα και τόσο στενάχωρο .Αυτό που με χάλασε είναι το προβλεπόμενο τέλος και γενικά που πολά πράγματα ήταν προβλεπόμενα και τα έλεγε πριν γίνουν , θα αναφερθώ σε αυτά παρακάτω σε πλοκή . Αυτό που με χάλασε περισσότερο απο όλα είναι ότι όλες οι αδελφές , όλες όμως , ήταν υπερβολικά πανέμορφες , όλες τις ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά και οι άντρες τους δεν είχαν ξανανιώσει έτσι .Αλλά όοοοοχι οι αδελφές από τον Όλυμπο είχαν όλες κάτι εξαιρετικό πάνω τους που "μαγνήτιζε" τους γαμπρούς .Δεν ξέρω πως το καταφέρνει η Μαντά και στα τρία βιβλία της που έχω διαβάσει αντιπάθησα όλες τις ηρωίδες , εδώ είχε και μπόλικες να αντιπαθήσω .Συμπάθησα πολύ την Ιουλία που ήταν η μοναδική νορμαλ από τις αδελφές και την μαμά τους την Θεοδώρα , αν και ακόμα δεν είμαι σίγουρη αν έκανε βουντού στις κόρες της ή κάτι τέτοιο Ο μόνος έρωτας που μου άρεσε ήταν του Γεράσιμου και της Θεοδώρας που είναι οι γονείς του βιβλίου .Στα πρώτα μισά που λέτε ενθουσιάστηκα και δεν μπορούσα να σταματήσω το διάβασμα και χάρηκα πολύ , μου αρέσει να πορώνομαι με βιβλία και να διαβάζω ασταμάτητα όμως μετά ......Τα βρήκα όλα πολύ υπερβολικά , όλες οι αδελφές όπως είπαμε ήταν κούκλαρες και ερωτευτήκαν (και τις ερωτευτήκαν) κεραυνοβόλα , μετά ενώ ήταν όλα σουπερ στη ζωη τους δεν τους έφτανε και έψαχναν το κάτι άλλο .Και πάντα στο τέλος άλλαζαν και ήταν μετανιωμένες .Αφήνω ασχολίαστη την "κατάρα" που είχε η οικογένεια τους και δεν μπορούσαν να κάνουν αγόρια .

Spoiler

Με χάλασε που έλεγε στο τέλος από κάθε κεφάλαιο πως γύριζε η κάθε αδελφή πίσω στο σπίτι στο ποτάμι , με χάλασε που ήταν όλες αχάριστες και στο τέλος άλλαζαν εντελώς .Ειδικά η Πολυξένη και η αλλαγή της μου φάνηκαν υπερβολικά .Με χάλασε που όλες ,εκτός της Ασπασίας, ήταν πλούσιες και είχαν τεράστια σπίτια.Η σεξομανία της Μελισσάνθης , την οποία αντιπάθησα και περισσότερο απο όλες .
Είπα παραπάνω πως με χάλασε πως σε κάποια πράγματα δεν σε άφηνε να έχεις αγωνία αλλά έλεγε κάτι και το καταλάβαινες .Πχ για την Ασπασία η μαμά της στην αρχή έλεγε πως το πάθος της για το τραγούδι θα την καταστρέψει και φοβάμαι κλπ. Για εκείνο το αγόρι που είχε η Πολυξένη και μετά αυτοκτόνησε έπρεπε να μας πει πιο πριν κάτι να μας το χαλάσει.Και διάλεξε να βάλει την φίλη της Πολυξένης να της πει στην ίδια να προσέχει γιατί ο (δεν θυμάμαι πως τον έλεγαν) είχε κάνει δύο φορές απόπειρα αυτοκτονίας και είναι ευαίσθητο παιδί ...Για εμένα ας πούμε θα ήταν πολύ μεγάλη ανατροπή να έβλεπα ξαφνικά πως εξαιτίας της αυτοκτόνησε το παιδί .Και διάφορα άλλα τέτοια με χάλασαν πολύ.

Το μισό βιβλίο μου άρεσε πολύ αλλά μετά είδα μεγάλη επανάληψη σε όλα και πιστεύω γι΄αυτό δεν μου άρεσε.Ελπίζω ο σχολιασμός μου να μην είναι πολύ "κάπως" αλλά πρέπει να καταλάβετε πως κάπου έπρεπε να τα πω κι εγώ Έχω ακούσει πάντως πως και στην ίδια τη Μαντά κάνει εντύπωση που οι περισσότεροι την γνωρίζουν από το σπίτι δίπλα στο ποτάμι .Επίσης για το έρωτας σαν βροχή είχε πει και η ίδια πως της άρεσε πολύ και αγάπησε αυτή την ιστορία και πραγματικά νομίζω ότι είναι όντως πολύ ωραία ιστορία , με αγωνία , με συναίσθημα , με ωραίες περιγραφές ... Αυτό το έζησα μέχρι τη μέση του βιβλίου εδώ μετά δυστυχώς ..
Πάντως έχω σκοπό να διαβάσω κι άλλα της Μαντά κι ας μην έμεινα πολύ ευχαριστημένη με αυτό το βιβλίο

 

[Λορένα]

Με λιγα λογια, οπως ειπες, εχει πολλες υπερβολες (σε ατομα και καταστασεις).

Επισης βλεπω οτι ακουλουθει μια πορεια ζωης (πολλες πορειες μαλλον), δηλ σε βαθος χρονου (με ψιλοφοβιζουν λιγο τετοια βιβλια, καπως η ζωη ετσι οπως την βλεπεις να περναει γρηγορα δεν μου ειναι κατι ευχαριστο.


Απο την παρουσιαση δεν με πολυ ενθαρρυνεις να το διαβασω, αν και ισως αλλαζα γνωμη, αν πχ οι χαρακτηρες των κοριτσιων ειχαν καποιο βαθος ή εστω γινοταν μια καλη σκιαγραφηση του χαρακτηρα τους.

παντως.. θα σου προτεινα να διαβασεις Καθυ κελι. Εχει τετοιες ιστοριες γυναικων με περιπετειες κτλ, αλλα οχι κατι ανατρεπτικο (πολεμοι κτλ). Καθημερινα προβληματα και ανατροπες, που ομως αποπνεουν τοση αισιοδοξια. Θα τα βρεις σε ολους παγκους

 

[Αλίκη]

Αυτό που με χάλασε περισσότερο απο όλα είναι ότι όλες οι αδελφές , όλες όμως , ήταν υπερβολικά πανέμορφες , όλες τις ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά και οι άντρες τους δεν είχαν ξανανιώσει έτσι .Αλλά όοοοοχι οι αδελφές από τον Όλυμπο είχαν όλες κάτι εξαιρετικό πάνω τους που "μαγνήτιζε" τους γαμπρούς .

Δεν καταλαβαίνω τον ενδοιασμό σου..... Αφού έτσι είμαστε όλες όσες ζούμε κάτω από τον Όλυμπο

Πέρα από την πλάκα (?) κι εμένα το βιβλίο της αυτό δεν με ενθουσίασε, μάλλον γι' αυτό δεν έχω διαβάσει άλλο της Μαντά. Βέβαια όταν το διάβαζα πέρασε ευχάριστα η ώρα, αλλά αν είναι να επιλέξω ανάμεσα σε βιβλίο της Μαντά ή της Δημουλίδου θα διάλεγα μάλλον της δεύτερης, με έχουν διασκεδάσει περισσότερο τα δικά της.

 

[Αμοντιλιάδο]

Εγώ στέκομαι στο "27η χιλιάδα"

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας είναι μαγκιά της Μαντά που κατάφερε να πουλά τόσο πολύ και μετά από τόσο κράξιμο που τρώει από τους "διανοούμενους".

Εγώ πάλι δύσκολα θα το διάβαζα μιας και είμαι και κάποιας ηλικίας και φοβάμαι για τα αρθριτικά μου λόγω της υγρασίας από το ποτάμι.

 

[Ευστρατια]

Το διάβασα πριν καιρό και δεν τρελλάθηκα. Είχε πολύ προβλέψιμο τέλος, αλλά δεν θυμάμαι καθόλου λεπτομέριες. Και το έρωτας σαν βροχή έχω διαβάσει και αυτό τα ίδια. Περνάει ευχάριστα η ώρα σου αλλά μέχρι εκεί.

 

[Αμοντιλιάδο]

Αυτή η λογική περί μαγκιάς, πάντα στον λαιμό μού καθόταν. Είναι, για μένα, μια νοοτροπία που μπορεί να δικαιολογήσει πάρα πολλά αδικαιολόγητα στην κοινωνία μας.

 

[Ευστρατια]

Πάντως έχω σκοπό να διαβάσω κι άλλα της Μαντά κι ας μην έμεινα πολύ ευχαριστημένη με αυτό το βιβλίο

Μαργαρίτα θα σου πρότεινα τη Θεανώ, τη λύκαινα της Πόλης, πιο ωραία ιστορία.

 

[Λευτέρης Λ]

Μελλισάνθη-Ιουλία-Ασπασία-Πολυξένη-Μαγδαληνή

Τα ονόματα θέλουν λίγο ψάξιμο...τι ήθελε να πει άραγε η Μαντά;
...και γιατί 5;

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Μα δεν επαινώ κάτι παράνομο, ή κακό. Εδώ έχουμε μια συγγραφέα που είναι τίμια προς το κοινό της, δεν παριστάνει ότι είναι ο νέος Τολστόι και αυτός που θα αγοράσει το βιβλίο της ξέρει τι θα διαβάσει. Είναι όμως μαγκιά για έναν συγγραφέα να μπορεί να πουλήσει τόσα βιβλία. Πιθανά δεν θα μείνει στην ιστορία της λογοτεχνίας, αν και πολλοί που έχουν μείνει στην ιστορία της λογοτεχνίας οι σύγχρονοί τους να τους θεωρούσαν σαν την Μαντά σήμερα.


Η Θεανώ να υποθέσω ότι είναι η γνωστή; (σύζυγος των Ρωμανού Β' και Νικηφόρου Β', ερωμένη του Ιωάννη Α' και μητέρα των Βασιλείου Β' και Κωνσταντίνου Η')

 

[Λευτέρης Λ]

Το' γραψα και λάθος το "Μελισσάνθη" μέσα σε όλα...
Το πιθανότερο είναι να μη σημαίνουν τίποτα, απλά το είπα για να γίνεται κουβέντα
Η συγκεκριμένη κυρία όμως έχει εντυπωσιακή ιστορία

 

[Αζέλμα]

Πάντως το προβλέψιμο τέλος δεν θα 'πρεπε να δυσαρεστεί την Μαργαρίτα. Στην Όστεν από την στιγμη που ακούς τις λέξεις "ευγενικός εργένης" ξέρεις ποιος θα καταλήξει με ποιον :D
Εγω δεν κατάλαβα, το βιβλίο έχει δηλαδή.. υπερφυσικά στοιχεία; Γιατί αν ειναι έτσι δεν με τραβάει πολύ :/
Σίγουρα όμως θα διαβάσω κάτι από αυτη τη συγγραφέα. Με τραβάνε πολύ τα βιβλία που δέχονται κακή κριτική

 

[Μαργαριτα]

Πάντως το προβλέψιμο τέλος δεν θα 'πρεπε να δυσαρεστεί την Μαργαρίτα. Στην Όστεν από την στιγμη που ακούς τις λέξεις "ευγενικός εργένης" ξέρεις ποιος θα καταλήξει με ποιον :D
Εγω δεν κατάλαβα, το βιβλίο έχει δηλαδή.. υπερφυσικά στοιχεία; Γιατί αν ειναι έτσι δεν με τραβάει πολύ :/
Σίγουρα όμως θα διαβάσω κάτι από αυτη τη συγγραφέα. Με τραβάνε πολύ τα βιβλία που δέχονται κακή κριτική

Πως σου ήρθε το υπερφυσικό ; :ε;:
Ε δεν είναι το ίδιο με την Όστεν και στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για πράγματα πολύ προβλέψιμα σε κάθε κεφάλαιο που σου έλεγε κάποιες φορές με ξεκάθαρο τρόπο τι θα γίνει στις επόμενες 20 σελίδες ή και παραπάνω . Αν θέλει κάποιος να ξεκινήσει Μαντά νομίζω το καλοκαίρι είναι ότι πρέπει.Προτείνω σαν αρχή το Έρωτας σαν βροχή κι αν όποιος το διαβάσει δεν θα πάει διακοπές όπως δεν πήγα εγώ πέρυσι που το διάβασα , θα ταξιδέψει και μέσα από τις σελίδες του στην Κέρκυρα .
(μάλλον πρέπει να βρω κι άλλο βιβλίο να ταξιδέψω φέτος γιατί δεν με βλέπω να ταξιδεύω κάπου στην πραγματικότητα )

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ναι το μικρό σπιτι προϋπήρξε του σίριαλ. Το έγραψε αυτή η θείτσα (η Λόρα δηλαδή)

 

[Φαίη]

Το διάβασα κι εγώ πρόσφατα. Από όλο το βιβλίο μού άρεσαν το πρώτο κεφάλαιο και αυτό που αναφέρεται στην Ιουλία, τη μόνη φυσιολογική από τις κοπέλες που λες κι εσύ, Μαργαρίτα.
Αν και το ξεπέταξα γρήγορα το βιβλίο ήταν πολλά εκείνα που με χάλασαν. Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω!! Το ότι ήταν όλες (εκτός ίσως από την Ιουλία) αχάριστες και φεύγοντας από το σπίτι τους δεν κράτησαν επαφή ούτε με τη μάνα τους ούτε μεταξύ τους; Το ότι η Θεοδώρα προφανώς και τους έκανε βουντού; Ή το ότι το τέλος του κάθε κεφαλαίου πράγματι ήταν προβλέψιμο; Και γενικώς, μόνο αισιόδοξο δεν το λες το συγκεκριμένο βιβλίο!!

Spoiler

Κι εκεί που έλεγα πως στην ιστορία της Μαγδαληνής θα διαβάσω κάτι που να φορά μια κοπέλα που θέλει να κυνηγήσει το όνειρο της να σπουδάσει, απογοητεύτηκα τρομερά. Παλι για έρωτες διάβασα και για την εκπλητική ομορφιά της συγκεκριμένης ηρωίδας...

 

[Φαντινα]

Λίγα λόγια για την υπόθεση από το οπισθόφυλλο : "...Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε... να προσέχετε πάντα το ποτάμι... Μη σας παρασύρει...". Η Μελλισάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ' ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ' ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα. Μόνο που καμιά φορά, τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που στοιχειώνουν και κυνηγούν... Πέντε γυναίκες, πέντε ζωές συγκλονιστικές, γεμάτες έρωτα και ανατροπές, ενώ το σπίτι δίπλα στο ποτάμι περιμένει υπομονετικά αυτό που ξέρει ότι θα συμβεί... Πολλαπλές ανατυπώσεις και χιλιάδες αντίτυπα από ένα βιβλίο που συγκλονίζει!

Υπέροχο, ταξιδιάρικο "5 μυθιστορήματα σε ένα"... Τα νερά αυτού του ορμητικού ποταμού σε ταξιδεύουν στις 4 γωνιές της γης, σε πάθη, λάθη, συναισθήματα -σε μιαν άλλη εποχή.Και μέσα σε όλα ο Πατέρας ποταμός να κρατά ορθάνοικτη τη λυτρωτική υδάτινη αγκαλιά του, που συγχωρεί κι εξαγνίζει, ξεπλένοντας παλιά κρίματα όπως η ρίζα καθενός μας μόνο ξέρει...

Συναρπαστική η παράλληλη εξέλιξη των κοριτσιών.Μου αρεσαν ολες οι ιστοριες,καθεμια ειχε δικο της δρομο. Εννοείται ότι το πλαίσιο της πλοκής είναι απροκάλυπτα μυθιστορηματικό,xωρις κανενα ρεαλισμο η βαθος χαρακτηρων με όλα τα στοιχεία της υπερβολής και του ρομάντζου εποχής, αλλά ως τέτοιο το απολαμβάνεις. Τόσο που δε σε ενοχλεί καν η πλήρης αποκοπή από το κοινωνικοϊστορικό πλαίσιο της πολυτάραχης μεταπολεμικής Ελλάδας.Εχει μια ζωντανια στην περιγραφη-αρκετη φυσικοτητα στους διαλογους και ωραια αφηγηματικη γλωσσα.

Spoiler

Με συνεπηρε η Μαγδαληνη,η οποια ειχε μαι αγωνιωδη ,ανατρεπτικη ιστορια,εναν ερωτα παθιασμενο κι επικινδυνο που ολες μας εχουμε καποια στιγμη ονειρευτει...Ωστοσο θεωρω πως απο τη στιγμη που Μαθαινει ,εχει μεριδιο ευθυνης κι αυτη.Η ιστορια της Ασπασιας ηταν η πλεον ρεαλιστικη και σκληρη...Διαφωνω για τη Μελισσανθη,καθολου δεν την αντιπαθησα.Απλα ερωτευτηκε κ υπηρξε αδυναμη.Ουτε τη θεωρω την πιο αδιστακτη.Η Ασπασια ηταν αρκετα χειροτερη,αχαριστη και αδιαφορη μητερα ,καθως και η ρηχη Πολυξενη.Συμπάσχω περισσότερο με την Ιουλία που θεωρώ τη μόνη άφταιγη για όσα της συνέβησαν

. Συμπαθείς πολύ ωστόσο γίνονται όλες τους στο τελος κ θεωρω πολυ φυσικο-την ωρα του απολογισμου, η ζωη καποια στιγμη να σε ξεβρασει "καραβοτσακισμενο".Το μονο αστοχο στοιχειο ηταν πως ολες εριξαν "μαυρη πετρα"πισω τους κ ουτε μια δεν ανταμωσε ποτε ξανα τη μανα τους στο πατρικο.Too much!

. Έντιμο ,παντως ,στο σκοπό του βιβλίο, δεν απαντά στα... προαιώνια ερωτήματα της ζωής, όμως μας χαρίζει πολλές εικόνες, πολλά πρόσωπα, άγγιξε τις καρδιές μας και δικαίως όλοι το αγαπήσαμε τόσο.Με γοητευσε πολυ.Ωστοσο θεωρω μακραν πιο δυνατο το παρομοιου υφους(σπονδυλωτο με παραλληλες ιστοριες που τεμνονται σχεδον σοκαριστικα)το ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ της ΖΑΙΡΗ .

 

[Μαργαριτα]

Εμένα γενικά ποτέ δεν με ενόχλησε η υπερβολή σε ένα βιβλίο ή μια ταινία .Αντίθετα πιστεύω πως χρειάζεται και λιγάκι υπερβολή γιατί αν είναι να βλέπουμε απλά πράγματα ε τότε τι τα θέλουμε τα μυθιστορήματα ;;Απλά στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν μου κολλούσαν όλες οι υπερβολές, ένιωθα πως κάποια σημεία ήταν τρομερά υπερβολικά όλα σε συνδυασμό , τα γεγονότα , η ομορφιά , ο έρωτας..Οπότε μάλλον δεν μου έκατσε ο συνδυασμός γιατί γενικά αυτά ποτέ δεν με ενόχλησαν αλλού .

 

[Ανθούλα]

Θα συμφωνήσω στο ότι υπήρχε υπερβολή στο βιβλίο αυτό. Βέβαια είναι μυθιστόρημα επομένως είναι και αναμενόμενη η υπερβολή.

Όμως όταν λέμε Μαντά αμέσως λέμε για το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Είναι πλέον κλασσικό! Το διάβασα και αυτό γρήγορα μιας και έχω διάβασει αρκετά από τα βιβλία της και πλέον έχω μάθει πώς γράφει και η διήγηση της δεν είναι κουραστική.

Ώρες ώρες είναι στενάχωρο γιατί βλέπεις τις ζωές τους να καταστρέφονται, από λάθος επιλογές ή από την μοίρα τους και είναι σχεδόν συγκινητικό. Μετά το Έρωτας σαν βροχή δύσκολα θα με συγκινήσει βιβλίο. Στο τέλος έκλαψα όμως, αν και θεώρησα ότι το βιβλίο τελειώνει κάπως βιαστικά, λες και ήθελε να "ξεπετάξει" το τέλος...Αναμενόμενο το τέλος φυσικά, από την δεύτερη ιστορία της κόρης που τελειώνει με την φράση "στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι" το καταλαβαίνει κανείς ότι εκεί θα κλέισει το βιβλίο.

 

[Άμλετ]

Πολύ μεγάλη ξεπέτα το βιβλίο βρε παιδιά! Αν κανείς θέλει να διαβάσει κάτι ανάλογο υπάρχουν και τα άρλεκιν που επίσης περιγράφουν όμορφες γυναίκες και πολύ σεξ! Τί να πω! Έχω όμως να προτείνω το "Αθηνά, ευτυχώς που δε γεννήθηκα όμορφη" που είναι γραμμένο με απίστευτη μαεστρία και φανταστική πλοκή, όπως επίσης και το "Στα χνάρια των Κομνηνών". Δύο αναγνώσματα ξεκάθαρα, που κυλούν όμορφα και ξεκούραστα και δημιουργούν πολλά θετικά συναισθήματα στον αναγνώστη. Βέβαια αυτή ειναι η προσωπική μου ταπεινή γνώμη!

 

[Ρεγινόρα]

Εμένα μου άφησε μια θετική αίσθηση το συγκεκριμένο.