Λένα Μαντά : "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι"

[Νουρμπανού]

Κόρτο, η Θεανώ είναι μια κοπέλα που ζει στην Πόλη στα γεγονότα του '55 με το πλιάτσικο του τούρκικου όχλου στα μαγαζιά των Ελλήνων στο Πέρα. Πολύ όμορφο βιβλίο και ένα θέμα που το κατέχει η Μαντά, αφού είναι κι η ίδια Πολίτισσα.

Η Θεανώ λοιπόν ήταν το πρώτο βιβλίο της Μαντά που διάβασα και είπα να συνεχίσω με το Σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Μετά από αυτό δεν ξαναδιάβασα Μαντά και ούτε σκοπεύω. Με ενοχλεί που κινδυνεύω να θεωρηθώ ψευτο-διανοούμενη, επειδή δεν μου άρεσε ένα βιβλίο της Μαντά - αυτό άραγε δεν αποτελεί αγκύλωση; - γι' αυτό δεν θα συνεχίσω ούτε θα μπω σε λεπτομερή κριτική. Θα πω μόνο ότι δεν είχε τίποτα να μου πει, δεν με άγγιξε καμιά από τις 5 ιστορίες και να αντλούσα και λίγη αισθητική απόλαυση, θα έλεγα πάλι καλά, αλλά δεν...
Η σύγκριση με την Ώστεν είναι εντελώς άκυρη.

Χαίρομαι που πουλάει πολύ και της έχω ήδη ευχηθεί τα καλύτερα μέσω κάποιου άλλου μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Συμφωνώ με τη φίλη που είπε ότι η Δημουλίδου διαβάζεται πιο άνετα. Το ίδιο έχω νιώσει κι εγώ.
Μακάρι να υπάρχουν όμορφες ελληνικές εκδόσεις, και οι γυναίκες αυτές και άλλες πολλές να μπορούν να πουλάνε και να κρατούνε ευχαριστημένους τους πιο φανατικούς αναγνώστες τους!

Η Αθηνά του Κώστα Καρακάση είναι κορυφαίο! Σε ευχαριστώ που μου το θύμισες, Άμλετ και θα δω κι αυτό που λες για τους Κομνηνούς κάποια στιγμή.

 

[Χρύσα Μου]

Οκ για να περάσει η ώρα σου. Έχει υπερβολές, αλλά στα περισσότερα βιβλία υπάρχουν υπερβολές. (τουλάχιστον σε αυτά που έχω διαβάσει.)

 

[Φαντινα]

Αχ αυτο το βιβλιο ειναι το κορυφαιο αισθηματικο μυθιστορημα και με συναρπαζει το γεγονος οτι περιλαμβανει 5 ιστοριες.Μπορει υπερβολικες,χωρις τιποτα βαθυστοχαστο αλλα σε ταξιδευει οπως ξαναγραψα.Οπως και να το κανουμε ειναι μεστο βιβλιο.

Προσωπικα θεωρω αδικο να συγκριθει ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ με την ΑΘΗΝΑ οπως διαβασα παραπανω.
Ειναι δυο ασχετα μεταξυ τους βιβλια ως προς τη θεματικη τους.
Η ΑΘΗΝΑ ειναι μυθιστορημα εποχης υπερφορτωμενο με υπεροχες αλλα εκτενεστατες περιγραφες.
Καταπληκτικο, ζωντανευει μια εποχη και μας ταξιδευει σε μαγευτικα μερη και συναρπαστικα κομματακι Ιστοριας ακομη, παροτι η ηρωιδα του στο τελος με αφησε με μια αισθηση κενου κια δεν καταφερε να με κατακτησει!

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ειναι πιο αναλαφρο αλλα ρεει και πιο ευκολα αν κι οχι ευχαριστα διοτι το δραμα περισσευει.
Αφθονο ρομαντζο κια παρα πολλα προσωπα που σε κανουν πραγματικα να ξεχαστεις!Απιστευτο μυθιστορημα!!!Το ξαναδιαβαζα ευχαριστως!

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ειναι κορυφη στο ειδος του και δεν ειναι τυχαιο οτι εγινε τρελο best seller!!
Ηταν το 2007 κι ειχα "βαρεθει" πραγματικα να το ακουω παντου!
Ηταν το βιβλιο που εδωσε εκ νεου ωθηση οχι μονο στη γυναικεια λογοτεχνια αλλα γενικα στην αγορα του βιβλιου, εντεινοντας το ενδιαφερον των γυναικων (που η στατιστικη εχει δειξει οτι αυτες κυριως διαβαζουν-τουλαχιστον Λογοτεχνια.)

Θεωρω το ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ως το κορυφαιο αισθηματικο μυθιστορημα
πισω απο τον λατρεμενο , αξεπεραστο ΔΡΑΚΟ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ της Καιτης Οικονομου.
Τον ΔΡΑΚΟ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ τον εχω αλλωστε ενταξει στη λιστα με τα κορυφαια 10 βιβλια που διαβασα ποτε στη ζωη μου, οπως κι αν ακουστει αυτο!
Το ωραιοτερο αισθηματικο μυθιστορημα που διαβασα στη ζωη μου γεματο ατοφιο συναισθημα,πονο, συγκινητικους χαρακτηρες, καλλιεπεια λογου...

 

[Άνασσα]

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Μαντά σε λίγα χρόνια θα θεωρείται "γραφική" και όχι "κλασική", όχι ότι ποτέ ενδιέφερε την συγγραφέα κάτι τέτοιο.

Το "σπίτι δίπλα στο ποτάμι" είναι το μοναδικό της βιβλίο που έχω διαβάσει, έτσι, για να πάρω μια ιδέα τι εστί "εκδοτικό φαινόμενο".

Βαρετό, αφελές, προβλέψιμο

Spoiler

και θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση και απορούσα τότε "για ποιο λόγο κάποιος να γράψει ένα βιβλίο για 5-6 φαρμακογούνες που, αφού πρώτα περάσαν τον παθών τους τον τάραχο, στο τέλος της ζωής τους ξαναγύρισαν όλες πίσω στην χήρα μανούλα το ίδιο βόδια - τολμώ να πω - όπως έφυγαν;" Και τι ζόρι τράβαγε με τους άντρες, τέλος πάντων, και τους ξέκανε όλους, κάποιους δε και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αφού δεν εξυπηρετούσε σε τίποτα στην πλοκή, είτε ζούσαν, είτε δεν ζούσαν.

Όλα αυτά τα γράφω χωρίς καμιά διάθεση αντιπαράθεσης και ούτε πρόκειται ποτέ να μπλέξω σε συζητήσεις τέτοιου είδους, γιατί σε θέματα αισθητικής υπάρχει κατ΄εμέ μόνο το υποκειμενικό στοιχείο. Αυτή ήταν απλά η γνώμη μου, η ταπεινή μου γνώμη και τίποτα παραπάνω.

Καλώς σας βρήκα...

 

[Ίζι]

Άνασσα, όταν αποκαλύπτουμε σημαντικές λεπτομέρειες της πλοκής ενός βιβλίου, όπως το τέλος, θάνατοι χαρακτήρων κ.λπ. τα βάζουμε μέσα σε ΠΛΟΚΗ ώστε να μην το χαλάμε σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει ακόμα το βιβλίο Στον επεξεργαστή κειμένου είναι το τέταρτο κουμπάκι από κάτω δεξιά.

 

[Αριάδνη]

φαρμακογουνες

 

[Άνασσα]

Πολύ σωστά Ιζυ. Σ' ευχαριστώ που το σουλούπωσες

 

[Εμμιωαν]

Συμφωνώ εν μέρει με την Άνασσα ως προς το αφελές και προβλέψιμο, δεν το βρήκα βαρετὀ. Το διάβασα για να έχω άποψη για τη "γυναικεία" λογοτεχνία. Οκ, είναι αυτό που όλοι φανταζόμαστε ότι θα είναι, καλό στο είδος του, ειδικά η ιστορία που διαδραματίζεται στην Αφρική, εύκολη γλώσσα, ρέει αβίαστα, άρλεκιν με επίφαση λογοτεχνικότητας. Μπορεί και να ξαναδιαβάσω Μαντά, αν και η ζωή είναι μικρή και τα ενδιαφέρονται και ουσιαστικά βιβλία πάρα πολλά.