Εγώ πάντως πιο αντιπροσωπευτικό χρήστη καθαρεύουσας βρίσκω τον λογιότατο από την Βαβυλωνία του Βιζυηνού Δημήτριου Βυζάντιου
Last edited:
Λατινικά και καθαρεύουσα, οι γλώσσες των μορφωμένων
- Thread starter ΠολυξένηΧ
- Start date
@Τοστογεύσκυ
Καταρχήν, δεν υπάρχει λόγος να μπεις σε έναν αδιάκοπο αγώνα να υποδεικνύεις διαρκώς κενά για να μας πείσεις, καθώς αυτά είναι αυτονόητα σε κάθε γλώσσα κι έτσι και στην δική μας. Είναι ιδιότητα της γλώσσας, μέσα στην συνεχή μεταβολή της, να δημιουργεί μικρά κενά κι έπειτα να τα καλύπτει, σαν το κυμματάκι στην ακροθαλασσιά που τραβά άμμο κι έπειτα την ξαναστρώνει
Η χρήση της όποιας γλώσσας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα "φτωχή". Διότι το φτωχή και πλούσια δεν έχει να κάνει ούτε με τον αριθμό των λέξεων (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είναι ούτως ή άλλως πάμπολλες), ούτε με τις εκφραστικές δομές. Έχει να κάνει με το αν καλύπτονται οι εκφραστικές ανάγκες, πράγμα που γίνεται εξορισμού. Και οι σποραδικές ασάφειες που μπορεί να προκύψουν μέσα στην μεταβολή θα καλυφθούν αργά ή γρήγορα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και μαζί θα δημιουργηθούν καινούργιες. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας ζωντανής γλώσσας.
Το ότι «η γλώσσα μας φτωχαίνει» είναι μια πρόληψη διαρκέστερη κι ανθεκτικότερη και της διαρκούς οικουμενικής συνόδου, η οποία περπατάει παρέα με άλλες αφοριστικές προλήψεις, όπως το «πώς είναι έτσι η νέα γενιά» και άρα κάθε νεότερη γενιά και «χειρότερα».
Έχει αρχίσει, ευτυχώς, να υπάρχει ένας επιστημονικός αντίλογος (π.χ. η γνωστή θέση της Mαρίας Kακριδή-Φερράρι) αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να φτάσει στον απλό κόσμο, που γενικότερα προτιμά να πιστεύει και να αναπαράγει, μ’ ένα εύκολο κλικ, τους όποιους καταστροφολογικούς συναγερμούς κι εθνικές επάρσεις φτάνουν στον ημέιλ του.
Επίσης, δεν βρίσκω καθόλου «αποκομμένη» την ΝΕ γλώσσα από τον "λεξιλογικό της πλούτο". Χρησιμοποιούμε όχι απλά πάμπολλες λέξεις οι οποίες έχουν καταγωγή στην ΑΕ αλλά και κάποιες οι οποίες έχουν διατηρηθεί αυτούσιες (με την όποια μεταβολή προφοράς) στο στόμα του Έλληνα, μέσα στις χιλιετίες, κι όταν βρίσκεις σε Γραμμική Β΄ γραμμένες λέξεις όπως χρυσός, άνθρωπος και τόσα, νιώθεις έναν μικρό ίλιγγο. Από την άλλη, πολλές λέξεις πεθαίνουν κι άλλες γεννιούνται στην θέση τους. Δεν υπάρχει λόγος για εμμονή σε νεκραναστάσεις κι ούτε είναι ενδείκνυται το να ψαρεύει κανείς λέξεις κατά βούληση από το Liddell-Scott με σκοπό να τις ξανακοτσάρει στην γλώσσα.
Ευτυχώς, μόνο ένας, ο Ζουράρις, προβαίνει σε τέτοιες πρακτικές κι εισπράττει μάλιστα και κάποιον θαυμασμό παρέα με το σποραδικό παλαμάκι, όπως χειροκροτούμε και επιβραβεύουμε π.χ. τον κινέζο ακροβάτη που επένδυσε πειθαρχία, χρόνο κι εξάσκηση στο να μπορεί να σταθεί με το ένα του χέρι ανάποδα στην πλάτη μιας καρέκλας, που κι αυτή ισορροπεί στο ένα πόδι, παραδίδοντάς μας κάτι θαυμαστά παράξενο κι αφύσικο.
Καταρχήν, δεν υπάρχει λόγος να μπεις σε έναν αδιάκοπο αγώνα να υποδεικνύεις διαρκώς κενά για να μας πείσεις, καθώς αυτά είναι αυτονόητα σε κάθε γλώσσα κι έτσι και στην δική μας. Είναι ιδιότητα της γλώσσας, μέσα στην συνεχή μεταβολή της, να δημιουργεί μικρά κενά κι έπειτα να τα καλύπτει, σαν το κυμματάκι στην ακροθαλασσιά που τραβά άμμο κι έπειτα την ξαναστρώνει
Η χρήση της όποιας γλώσσας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα "φτωχή". Διότι το φτωχή και πλούσια δεν έχει να κάνει ούτε με τον αριθμό των λέξεων (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είναι ούτως ή άλλως πάμπολλες), ούτε με τις εκφραστικές δομές. Έχει να κάνει με το αν καλύπτονται οι εκφραστικές ανάγκες, πράγμα που γίνεται εξορισμού. Και οι σποραδικές ασάφειες που μπορεί να προκύψουν μέσα στην μεταβολή θα καλυφθούν αργά ή γρήγορα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και μαζί θα δημιουργηθούν καινούργιες. Αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας ζωντανής γλώσσας.
Το ότι «η γλώσσα μας φτωχαίνει» είναι μια πρόληψη διαρκέστερη κι ανθεκτικότερη και της διαρκούς οικουμενικής συνόδου, η οποία περπατάει παρέα με άλλες αφοριστικές προλήψεις, όπως το «πώς είναι έτσι η νέα γενιά» και άρα κάθε νεότερη γενιά και «χειρότερα».
Έχει αρχίσει, ευτυχώς, να υπάρχει ένας επιστημονικός αντίλογος (π.χ. η γνωστή θέση της Mαρίας Kακριδή-Φερράρι) αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να φτάσει στον απλό κόσμο, που γενικότερα προτιμά να πιστεύει και να αναπαράγει, μ’ ένα εύκολο κλικ, τους όποιους καταστροφολογικούς συναγερμούς κι εθνικές επάρσεις φτάνουν στον ημέιλ του.
Επίσης, δεν βρίσκω καθόλου «αποκομμένη» την ΝΕ γλώσσα από τον "λεξιλογικό της πλούτο". Χρησιμοποιούμε όχι απλά πάμπολλες λέξεις οι οποίες έχουν καταγωγή στην ΑΕ αλλά και κάποιες οι οποίες έχουν διατηρηθεί αυτούσιες (με την όποια μεταβολή προφοράς) στο στόμα του Έλληνα, μέσα στις χιλιετίες, κι όταν βρίσκεις σε Γραμμική Β΄ γραμμένες λέξεις όπως χρυσός, άνθρωπος και τόσα, νιώθεις έναν μικρό ίλιγγο. Από την άλλη, πολλές λέξεις πεθαίνουν κι άλλες γεννιούνται στην θέση τους. Δεν υπάρχει λόγος για εμμονή σε νεκραναστάσεις κι ούτε είναι ενδείκνυται το να ψαρεύει κανείς λέξεις κατά βούληση από το Liddell-Scott με σκοπό να τις ξανακοτσάρει στην γλώσσα.
Ευτυχώς, μόνο ένας, ο Ζουράρις, προβαίνει σε τέτοιες πρακτικές κι εισπράττει μάλιστα και κάποιον θαυμασμό παρέα με το σποραδικό παλαμάκι, όπως χειροκροτούμε και επιβραβεύουμε π.χ. τον κινέζο ακροβάτη που επένδυσε πειθαρχία, χρόνο κι εξάσκηση στο να μπορεί να σταθεί με το ένα του χέρι ανάποδα στην πλάτη μιας καρέκλας, που κι αυτή ισορροπεί στο ένα πόδι, παραδίδοντάς μας κάτι θαυμαστά παράξενο κι αφύσικο.
αγαπητέ φαροφύλακα, κατ' αρχήν ...
κατ' αρχήν, κάνουμε μιά συζήτηση, και τα όρια μιάς συζήτησης, που μάλιστα διεξάγεται γραπτά, μπορούν να είναι μόνο πολύ συγκεκριμένα : το ένα είναι η ευπρέπεια, το δεύτερο είναι η συναίνεση (όποιος θέλει συνεχίζει ή υποχωρεί) και το τρίτο είναι το όργανο (εκ προοιμίου ο ορθός λόγος). Χαίρομαι με την αισιόδοξη άποψή σου για την ελληνική γλώσσα, και, δέν έχω αντίρρηση, ανταποκρίνεται όντως στις ανάγκες της κοινωνίας μας (βέβαια, διότι αυτές είναι εντελώς υποτυπώδεις, εφ' όσον δέν υπάρχει εδώ προαγωγή της επιστήμης, της έρευνας, κι ούτε κάν ίσως της τέχνης ή της λογοτεχνίας, με εξαίρεση πιθηκίσματα).
χαίρομαι επίσης που, ακούγοντας δημοσιογράφους στο ραδιόφωνο, πολιτικούς, αναλυτές κλπ, αφού έχεις πλήρως κατανοήσει τί θέλουν να πούν με τα εναργή τους ελληνικά, σκέφτεσαι κι όλας ''πώ πώωωωω ... και να φαντασθείς, αυτό το είχανε και στη γραμμική β'''.
χαριτολογώ προφανώς !
διαφωνούμε διαρρήδην, κι αυτό είναι όλο ! ούτε προσπαθώ να προσηλυτίσω κανέναν στις απόψεις μου, ούτε (πολλώ μάλλον) να ... καταστροφολογήσω : η ζωή μας είναι πολύ μικρή, για να ασχολούμεθα με το άν οι έλληνες θα μιλάνε ελληνικά και τί ελληνικά το 5000 ''μετα Χριστού'' (όπως το λέμε τώρα).
η γλώσσα για μένα ανεπαρκεί και πνέει τα λοίσθια, και η γλωσσική εκπαίδευση χρειάζεται ρησέτ, όχι για να εξελληνίσουμε ξένες λέξεις, κολακευόμενοι επειδή πετύχαμε κάποια καλή απόδοση στα ελληνικά, αλλά για να ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΟΥΜΕ ΝΕΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΆΓΟΥΜΕ. Το έλλειμμα γλώσσης είναι έλλειμμα πολιτισμού, τεχνικού και πνευματικού, η συρρίκνωσή της είναι επειδή εμείς γινόμαστε μιμητές κι όχι πρωτοπόροι.
Διαφωνούμε, αλλ' έυ γαρ είη, καλά νά 'μαστε, να διαφωνούμε
κατ' αρχήν, κάνουμε μιά συζήτηση, και τα όρια μιάς συζήτησης, που μάλιστα διεξάγεται γραπτά, μπορούν να είναι μόνο πολύ συγκεκριμένα : το ένα είναι η ευπρέπεια, το δεύτερο είναι η συναίνεση (όποιος θέλει συνεχίζει ή υποχωρεί) και το τρίτο είναι το όργανο (εκ προοιμίου ο ορθός λόγος). Χαίρομαι με την αισιόδοξη άποψή σου για την ελληνική γλώσσα, και, δέν έχω αντίρρηση, ανταποκρίνεται όντως στις ανάγκες της κοινωνίας μας (βέβαια, διότι αυτές είναι εντελώς υποτυπώδεις, εφ' όσον δέν υπάρχει εδώ προαγωγή της επιστήμης, της έρευνας, κι ούτε κάν ίσως της τέχνης ή της λογοτεχνίας, με εξαίρεση πιθηκίσματα).
χαίρομαι επίσης που, ακούγοντας δημοσιογράφους στο ραδιόφωνο, πολιτικούς, αναλυτές κλπ, αφού έχεις πλήρως κατανοήσει τί θέλουν να πούν με τα εναργή τους ελληνικά, σκέφτεσαι κι όλας ''πώ πώωωωω ... και να φαντασθείς, αυτό το είχανε και στη γραμμική β'''.
χαριτολογώ προφανώς !
διαφωνούμε διαρρήδην, κι αυτό είναι όλο ! ούτε προσπαθώ να προσηλυτίσω κανέναν στις απόψεις μου, ούτε (πολλώ μάλλον) να ... καταστροφολογήσω : η ζωή μας είναι πολύ μικρή, για να ασχολούμεθα με το άν οι έλληνες θα μιλάνε ελληνικά και τί ελληνικά το 5000 ''μετα Χριστού'' (όπως το λέμε τώρα).
η γλώσσα για μένα ανεπαρκεί και πνέει τα λοίσθια, και η γλωσσική εκπαίδευση χρειάζεται ρησέτ, όχι για να εξελληνίσουμε ξένες λέξεις, κολακευόμενοι επειδή πετύχαμε κάποια καλή απόδοση στα ελληνικά, αλλά για να ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΟΥΜΕ ΝΕΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΆΓΟΥΜΕ. Το έλλειμμα γλώσσης είναι έλλειμμα πολιτισμού, τεχνικού και πνευματικού, η συρρίκνωσή της είναι επειδή εμείς γινόμαστε μιμητές κι όχι πρωτοπόροι.
Διαφωνούμε, αλλ' έυ γαρ είη, καλά νά 'μαστε, να διαφωνούμε
Ελπίζω να μην θεωρείς πως σε έθιξα. Τα έγραψα όλα με πολύ καλή και φιλική διάθεση. Η τέταρτη παράγραφος δεν πήγαινε σε σένα.
Όμως, φίλε Τοστογεύσκυ, πιστεύω πως δεν εκτιμάς καλά τα πράγματα ετοιμάζοντας τα κόλλυβα της γλώσσας. Τα Ελληνικά κι οι Έλληνες έρχονται από τα βάθη των χιλιετιών και δεν μπορεί να πέσει έτσι εύκολα ο διακόπτης.
Όπως και να 'χει, θα συμφωνήσω με την κατακλείδα σου. Καλά να είμαστε να το φιλοσοφούμε!))
Όμως, φίλε Τοστογεύσκυ, πιστεύω πως δεν εκτιμάς καλά τα πράγματα ετοιμάζοντας τα κόλλυβα της γλώσσας. Τα Ελληνικά κι οι Έλληνες έρχονται από τα βάθη των χιλιετιών και δεν μπορεί να πέσει έτσι εύκολα ο διακόπτης.
Όπως και να 'χει, θα συμφωνήσω με την κατακλείδα σου. Καλά να είμαστε να το φιλοσοφούμε!
))αγαπητέ φαροφύλακα, άν, όπως λές, ετοίμαζα τα κόλλυβα της γλώσσας, θα ήμουν ένας απο τους πολλούς (τη συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή των ελλήνων, κυρίως των ιθυνόντων) που θεωρούν ότι ''το γλωσσικό ζήτημα στην Ελλάδα έχει λυθεί''.
δέν έχει λυθεί όμως ! ούτε μιά βραδιά σε ένα ελληνικό κοινοβούλιο θα μπορούσε να καταργήσει τη λόγια παράδοση της ελληνικής, που πορεύεται δίπλα απο την λαϊκίζουσα, για δύο ολόκληρες χιλιετίες !
αντίθετα μάλιστα : ποτέ τα δάνεια απο την αρχαία ή την καθαρεύουσα δέν ήσαν τόσο πολλά στο γραπτό ή ακόμα και στον προφορικό λόγο, όσο σήμερα. Ποιός θα φανταζόταν το '75, ότι ένας πολιτικός πχ θα χαρακτηριζόταν σήμερα σάν ''ολετήρας'' ; ανοίγοντας ένα τυχαίο άρθρο μιάς σημερινής εφημερίδος θα μπορούσα να σου αναφέρω δεκάδες ανάλογες λέξεις.
δέν είναι λοιπόν η ''συμπαράταξη προς την καθαρεύουσα'' που εισηγούμαι, άν, εσφαλμένως, αυτό διέγνωσες.
Ο συντηρητικός Ψυχάρης ήταν δημοτικιστής, ο σοσιαλίζων Ροϊδης ''καθαρευουσιάνος''. Ο αστός Σεφέρης προτίμησε τη δημοτική - αλλα γεμάτη με λέξεις απο την καθαρεύουσα. Ο Μητσάκης (ξεχασμένος τώρα ...), και τις δύο - κι έγραψε και στις δύο με την ίδια γλαφυρότητα.
σημασία έχει πως, ό,τι κι άν είχαν σάν προτιμώμενο ιδίωμα όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι, ΉΞΕΡΑΝ τη γλώσσα, είχαν διεισδύσει στους μηχανισμούς της, ήξεραν τις παλιές μορφές της, ήξεραν τις δυνατότητές της.
σήμερα τα παιδιά μπορεί, όπως λές, να διδάσκονται εκατοντάδες ή χιλιάδες κείμενα, ωστόσο δέν διδάσκονται τους μηχανισμούς της γλώσσης, κι αυτό συμβαίνει διότι δέν διδάσκονται γραμματικά και συντακτικά (παρα πλημμελέστατα) τις παλιότερες μορφές της.
έτσι, μπορεί όλοι να ξέρουν τί θα πεί ''ολετήρας'', κανένας όμως δέν ξέρει απο πού προέρχεται η λέξη, κι άρα το δίκτυο εννοιών που μπορεί δυνάμει να φτιάχνει.
και, φυσικά, αυτονοήτως πλέον η τρίτη κλίση έχει καταργηθεί. Εδώ, στο φόρουμ αυτό, σε κάποιο άρθρο ή απάντηση είδα ένα ''του Στράβων'' (άχ, πού να είναι ο ''Ξεστράβων''), στη σχετική διαφήμιση για την καρέτα - καρέτα στο ραδιόφωνο ακούω μονίμως 'του Αρχέλων', κι όσο για το δικό μου κακόμοιρο τριτόκλιτο όνομα, υφίσταται τέτοια δίωξη απο γνωστούς και συνεργάτες, ώστε να τους λέω ''παρακαλώ, πείτε με με υποκοριστικό ή με το επώνυμο, ή, τέλος πάντων, μή φοβάστε την τρίτη κλίση, καμμιά σχέση με το τρίτο φύλο''.
και, φυσικά, αυτονοήτως αντί να διαπλάσουμε έννοιες και μετά λέξεις, θα αγωνιούμε για το άν καλύτερη απόδοση του ''φάστ φούντ'' είναι το (κακόηχο και άκομψο) 'ταχυφαγείο', ή ''ταχυτροφίο'', ή ''ταχυεστίαση''.
και, για να προσδώσουμε ακρίβεια ή σαφήνεια στο λόγο μας, θα πετάμε και καμμιά δυό αγγλικούρες.
(η κ. Κακριδή Φερράρι σχετίζεται με την οικογένεια του Φάνη Κακριδή τάχα ; ήσαν γείτονες στην περιοχή μου όταν ήμουν παιδί. Θυμάμαι την κ. Όλγα, να τη ρωτάμε ''τί κάνετε ;'' και να απαντάει : τί να κάνωμεν, παιδί μου ; γράφομεΝ, γράφομεΝ, γράφομεΝ ...) ...
δέν έχει λυθεί όμως ! ούτε μιά βραδιά σε ένα ελληνικό κοινοβούλιο θα μπορούσε να καταργήσει τη λόγια παράδοση της ελληνικής, που πορεύεται δίπλα απο την λαϊκίζουσα, για δύο ολόκληρες χιλιετίες !
αντίθετα μάλιστα : ποτέ τα δάνεια απο την αρχαία ή την καθαρεύουσα δέν ήσαν τόσο πολλά στο γραπτό ή ακόμα και στον προφορικό λόγο, όσο σήμερα. Ποιός θα φανταζόταν το '75, ότι ένας πολιτικός πχ θα χαρακτηριζόταν σήμερα σάν ''ολετήρας'' ; ανοίγοντας ένα τυχαίο άρθρο μιάς σημερινής εφημερίδος θα μπορούσα να σου αναφέρω δεκάδες ανάλογες λέξεις.
δέν είναι λοιπόν η ''συμπαράταξη προς την καθαρεύουσα'' που εισηγούμαι, άν, εσφαλμένως, αυτό διέγνωσες.
Ο συντηρητικός Ψυχάρης ήταν δημοτικιστής, ο σοσιαλίζων Ροϊδης ''καθαρευουσιάνος''. Ο αστός Σεφέρης προτίμησε τη δημοτική - αλλα γεμάτη με λέξεις απο την καθαρεύουσα. Ο Μητσάκης (ξεχασμένος τώρα ...), και τις δύο - κι έγραψε και στις δύο με την ίδια γλαφυρότητα.
σημασία έχει πως, ό,τι κι άν είχαν σάν προτιμώμενο ιδίωμα όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι, ΉΞΕΡΑΝ τη γλώσσα, είχαν διεισδύσει στους μηχανισμούς της, ήξεραν τις παλιές μορφές της, ήξεραν τις δυνατότητές της.
σήμερα τα παιδιά μπορεί, όπως λές, να διδάσκονται εκατοντάδες ή χιλιάδες κείμενα, ωστόσο δέν διδάσκονται τους μηχανισμούς της γλώσσης, κι αυτό συμβαίνει διότι δέν διδάσκονται γραμματικά και συντακτικά (παρα πλημμελέστατα) τις παλιότερες μορφές της.
έτσι, μπορεί όλοι να ξέρουν τί θα πεί ''ολετήρας'', κανένας όμως δέν ξέρει απο πού προέρχεται η λέξη, κι άρα το δίκτυο εννοιών που μπορεί δυνάμει να φτιάχνει.
και, φυσικά, αυτονοήτως πλέον η τρίτη κλίση έχει καταργηθεί. Εδώ, στο φόρουμ αυτό, σε κάποιο άρθρο ή απάντηση είδα ένα ''του Στράβων'' (άχ, πού να είναι ο ''Ξεστράβων''), στη σχετική διαφήμιση για την καρέτα - καρέτα στο ραδιόφωνο ακούω μονίμως 'του Αρχέλων', κι όσο για το δικό μου κακόμοιρο τριτόκλιτο όνομα, υφίσταται τέτοια δίωξη απο γνωστούς και συνεργάτες, ώστε να τους λέω ''παρακαλώ, πείτε με με υποκοριστικό ή με το επώνυμο, ή, τέλος πάντων, μή φοβάστε την τρίτη κλίση, καμμιά σχέση με το τρίτο φύλο''.
και, φυσικά, αυτονοήτως αντί να διαπλάσουμε έννοιες και μετά λέξεις, θα αγωνιούμε για το άν καλύτερη απόδοση του ''φάστ φούντ'' είναι το (κακόηχο και άκομψο) 'ταχυφαγείο', ή ''ταχυτροφίο'', ή ''ταχυεστίαση''.
και, για να προσδώσουμε ακρίβεια ή σαφήνεια στο λόγο μας, θα πετάμε και καμμιά δυό αγγλικούρες.
(η κ. Κακριδή Φερράρι σχετίζεται με την οικογένεια του Φάνη Κακριδή τάχα ; ήσαν γείτονες στην περιοχή μου όταν ήμουν παιδί. Θυμάμαι την κ. Όλγα, να τη ρωτάμε ''τί κάνετε ;'' και να απαντάει : τί να κάνωμεν, παιδί μου ; γράφομεΝ, γράφομεΝ, γράφομεΝ ...) ...
Στοιχεία από το συγκεκριμένο αξίωμα;;;;
Επίσης ο Ροίδης ήταν υπέρμαχος της δημοτικής....
για το πρώτο, φίλε νίκ, δέν ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, δέν έχεις παρα να ανοίξεις μιά ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, ή ακόμα κι ένα ΜΗΝΥΜΑ στην ΙΣΤΟσελίδα αυτή. Οι λέξεις που σου έγραψα με κεφαλαία δέν βρίσκονται σε κανένα δημοτική κείμενο, και προέρχονται είτε απο την αρχαία, είτε απο την καθαρεύουσα (τη γλώσσα που διδασκόμεθα να απεχθανόμαστε).
για το δεύτερο, όλο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάσεις την ''πάπισσα ιωάννα''.
εκ των έξω, κι εγώ υποστηρίζω όχι μόνο τη δημοτική, αλλά και τη σουαχίλι ! σημασία έχει τί γράφω.
και κάτι ακόμη : δέν υπάρχει γλώσσα που να μήν έχει μιά επίσημη, γραπτή μορφή, και μιά δημοτική, λαϊκή ή καθομιλουμένη. Διαβάστε επίσημα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά ή ισπανικά, και θα καταλάβετε τί εννοώ. Η μόνη γλώσσα, στην οποία επιχειρήθηκε να ταυτισθούν τα ιδιώματα, ενώ δέν θα μπορούσαν ποτέ να ταυτισθούν οι ανάγκες, με τα ορατά ήδη αποτελέσματα, είναι η νεοελληνική.
πολλοί φίλοι που ίσως έχουν σπουδές σε κάποιο τεχνικό κι όχι φιλολογικό τομέα (ανήκω στους πρώτους), θα έχουν αντιληφθεί μελετώντας ένα σύγγραμμα μεταφρασμένο απο τα αγγλικά πχ στα ελληνικά, ότι θα ήθελαν πολλές φορές να διάβαζαν το πρωτότυπο, μήπως και καταλάβουν τί θέλει να πεί ο μεταφραστής.
πολλοί φίλοι που έχουν διαβάσει ένα κείμενο στο πρωτότυπό του και μετά στην ελληνική του μετάφραση, θα καταλαβαίνουν το πόσο οι σημερινοί μεταφραστές αδυνατούν να αποδώσουν μαζί με το κείμενο το ίδιο το ''πνεύμα του κειμένου'' - ακριβώς διότι αυτό το πνεύμα του κειμένου δέν ''περνάει'' με κάποιο τρόπο στη σήμερα αποδεκτή γλωσσική μας νοοτροπία και περιορισμούς.
θα πείτε ''μά, αυτό δέν συμβαίνει σε κάθε μετάφραση ;''. Όχι, δέν συμβαίνει σε κάθε μετάφραση : συμβαίνει όταν και όπου οι κοινωνίες κάνουν εκπτώσεις στις γλώσσες τους, ή όταν καταντάνε να χρειάζονται μετάφραση κειμένων που γράφηκαν εκατό χρόνια πρίν.
για το δεύτερο, όλο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάσεις την ''πάπισσα ιωάννα''.
εκ των έξω, κι εγώ υποστηρίζω όχι μόνο τη δημοτική, αλλά και τη σουαχίλι ! σημασία έχει τί γράφω.
και κάτι ακόμη : δέν υπάρχει γλώσσα που να μήν έχει μιά επίσημη, γραπτή μορφή, και μιά δημοτική, λαϊκή ή καθομιλουμένη. Διαβάστε επίσημα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά ή ισπανικά, και θα καταλάβετε τί εννοώ. Η μόνη γλώσσα, στην οποία επιχειρήθηκε να ταυτισθούν τα ιδιώματα, ενώ δέν θα μπορούσαν ποτέ να ταυτισθούν οι ανάγκες, με τα ορατά ήδη αποτελέσματα, είναι η νεοελληνική.
πολλοί φίλοι που ίσως έχουν σπουδές σε κάποιο τεχνικό κι όχι φιλολογικό τομέα (ανήκω στους πρώτους), θα έχουν αντιληφθεί μελετώντας ένα σύγγραμμα μεταφρασμένο απο τα αγγλικά πχ στα ελληνικά, ότι θα ήθελαν πολλές φορές να διάβαζαν το πρωτότυπο, μήπως και καταλάβουν τί θέλει να πεί ο μεταφραστής.
πολλοί φίλοι που έχουν διαβάσει ένα κείμενο στο πρωτότυπό του και μετά στην ελληνική του μετάφραση, θα καταλαβαίνουν το πόσο οι σημερινοί μεταφραστές αδυνατούν να αποδώσουν μαζί με το κείμενο το ίδιο το ''πνεύμα του κειμένου'' - ακριβώς διότι αυτό το πνεύμα του κειμένου δέν ''περνάει'' με κάποιο τρόπο στη σήμερα αποδεκτή γλωσσική μας νοοτροπία και περιορισμούς.
θα πείτε ''μά, αυτό δέν συμβαίνει σε κάθε μετάφραση ;''. Όχι, δέν συμβαίνει σε κάθε μετάφραση : συμβαίνει όταν και όπου οι κοινωνίες κάνουν εκπτώσεις στις γλώσσες τους, ή όταν καταντάνε να χρειάζονται μετάφραση κειμένων που γράφηκαν εκατό χρόνια πρίν.
Όταν αξιωματικά μιλάς για φτωχή γλώσσα θα πρέπει να μπορείς να το αποδείξεις. Αυτά που αναφέρεις δεν μου λεν και κάτι... Μας αναφέρεις συνεχώς την αρχαία ελληνική και την καθαρεύουσα. Νομίζεις πως αυτές οι δυο γλώσσες είναι καθαρές και δεν έχουν δανειστεί λέξεις από άλλες γλώσσες;; Μήπως νομίζεις πως αυτό μειώνει την αξία τους;;;
Την "Πάπισσα Ιωάννα" την έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια (σε ευχαριστώ για την υπόδειξή σου όμως).... Παρόλα αυτά εσυ αν καθίσεις και διαβάσεις τα κείμενα του Ροίδη θα δεις και θα καταλάβεις πως πήρε σαφή θέση υπέρ της δημοτικής εποχές που για το γλωσσικό ζήτημα άνθρωποι είχαν φτάσει σε συμπλοκές και σε πράξεις βίας... Οπότε άκυρο το παράδειγμα σου με τα σουαχίλι....
Το παράδειγμα σου με το τεχνικό και φιλολογικό θέμα ειλικρινά δεν το κατάλαβα... Έχω μεταφράσει πολλά επιστημονικά κείμενα λόγω της εργασίας μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως χρειάζομαι την καθαρεύουσα ή πως τα ΝΕ είναι φτωχά για να μεταφράσω την δομή των πρωτεϊνών από τα αγγλικά στα ελληνικά...)
Την "Πάπισσα Ιωάννα" την έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια (σε ευχαριστώ για την υπόδειξή σου όμως).... Παρόλα αυτά εσυ αν καθίσεις και διαβάσεις τα κείμενα του Ροίδη θα δεις και θα καταλάβεις πως πήρε σαφή θέση υπέρ της δημοτικής εποχές που για το γλωσσικό ζήτημα άνθρωποι είχαν φτάσει σε συμπλοκές και σε πράξεις βίας... Οπότε άκυρο το παράδειγμα σου με τα σουαχίλι....
Το παράδειγμα σου με το τεχνικό και φιλολογικό θέμα ειλικρινά δεν το κατάλαβα... Έχω μεταφράσει πολλά επιστημονικά κείμενα λόγω της εργασίας μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ πως χρειάζομαι την καθαρεύουσα ή πως τα ΝΕ είναι φτωχά για να μεταφράσω την δομή των πρωτεϊνών από τα αγγλικά στα ελληνικά...
)όλες οι γλώσσες έχουν δάνεια, η ελληνική πρώτη πρώτη. Το ποσοστό των ξένων λέξεων της αρχαίας ελληνικής ανέρχεται σε τουλάχιστον 20%, είτε αναφερόμαστε στις προελληνικές γλώσσες, είτε και στα μεταγενέστερα δάνεια απο άλλες. Η λέξη ''φίλος' πχ, που θεωρούμε ελληνικότατη, προήλθε απο το λυδικό 'μπίλις', μιά κτητική αντωνυμία (= ''δικός μου - όπως χρησιμοποιείται πάλι σήμερα στη ζωντανή ελληνική). Σάν κτητική αντωνυμία τη χρησιμοποιεί πχ ο όμηρος η ο ησίοδος ακόμα (''φίλον ήτορ'' = η καρδιά του, ''παισί φίλοισι'' = στα παιδιά του, κοκ). Σε μερικές η προέλευση είναι τόσο πρόσφατη, ώστε να την καταλαβαίνει καθένας, ενώ άλλες είναι ριζωμένες τόσο βαθειά σε ό,τι θεωρούμε σάν ''δικό μας'', ώστε να μήν ανιχνεύουμε καμμιά ξένη προέλευση ή επίδραση.
ο ίδιος λατρεύω τα δάνεια απο την τουρκική ή την ιταλική. Ποιός θα μπορούσε να μεταφράσει στα ελληνικά λέξεις όπως ο 'σεβντάς', ο 'νταλκάς', το 'κέφι' ή το 'μπρίο' ή το 'αλέγρος' ;;
αυτό που δέν κατανοώ είναι το γιατί θεωρούμε σάν ελληνικές λέξεις αυτές, κι όχι τα προϊόντα της φιλολογικής παραγωγής δύο αιώνων σχεδόν της ελληνικής.
όπως ήδη έγραψα, άν κάποιος μαθητής χρειάζεται μετάφραση για να καταλάβει τη γλώσσα του ενός αιώνος πρίν, κάτι δέν πάει καλά με την εκπαίδευση στη χώρα.
ο ίδιος λατρεύω τα δάνεια απο την τουρκική ή την ιταλική. Ποιός θα μπορούσε να μεταφράσει στα ελληνικά λέξεις όπως ο 'σεβντάς', ο 'νταλκάς', το 'κέφι' ή το 'μπρίο' ή το 'αλέγρος' ;;
αυτό που δέν κατανοώ είναι το γιατί θεωρούμε σάν ελληνικές λέξεις αυτές, κι όχι τα προϊόντα της φιλολογικής παραγωγής δύο αιώνων σχεδόν της ελληνικής.
όπως ήδη έγραψα, άν κάποιος μαθητής χρειάζεται μετάφραση για να καταλάβει τη γλώσσα του ενός αιώνος πρίν, κάτι δέν πάει καλά με την εκπαίδευση στη χώρα.
Παρότι η ανάρτησή σου με βρίσκει συντονισμένο έχω μια ένσταση ως προς την κατακλείδα. Διότι αν με την "γλώσσα του ενός αιώνος πρίν" αναφέρεσαι στην καθαρεύουσα, αυτήν ο περισσότερος κόσμος δεν την καταλάβαινε ούτε στην εποχή της.
Από εκεί και πέρα οι μαθητές κι ο όποιος άλλος καταλαβαίνουν μια χαρά την γλώσσα όχι απλώς ενός αιώνα αλλά και περισσοτέρων πριν. Την φυσική γλώσσα του λαού που ήταν η δημοτική η οποία έδωσε την σημερινή Νέα Κοινή γλώσσα. Με τα όποια δάνεια από καθαρεύουσα, ιδιώματα, ξένες γλώσσες κτλ.
Από εκεί και πέρα οι μαθητές κι ο όποιος άλλος καταλαβαίνουν μια χαρά την γλώσσα όχι απλώς ενός αιώνα αλλά και περισσοτέρων πριν. Την φυσική γλώσσα του λαού που ήταν η δημοτική η οποία έδωσε την σημερινή Νέα Κοινή γλώσσα. Με τα όποια δάνεια από καθαρεύουσα, ιδιώματα, ξένες γλώσσες κτλ.
αντιπαθούμε την καθαρεύουσα, πχ ... κι όμως ... ξέρουμε πόσες, πόσο πολλές, ήσαν οι λατινικής προελεύσεως λέξεις στη μεσαιωνική ελληνική ; λέξεις που τώρα μας είναι άγνωστες, και, πιά, παραδομένες στη λήθη ; χιλιάδες ! άν τώρα είναι πολύ λιγότερες, και μάλλον όχι μεσαιωνικές αλλά προσφατότερα ενταγμένες στην πλειοψηφία τους, είναι διότι ακριβώς στη διάρκεια της τουρκοκρατίας οι ελληνόφωνοι λόγιοι επεχείρησαν επίσης να ΚΑΘΑΡΟΥΝ τη γλώσσα απο τους λατινισμούς - που βαθμιαία εξαφανίσθηκαν.
κοινώς, η γλώσσα δέν προάγεται μόνον αυθορμήτως, αλλά και με συνειδητές παρεμβάσεις, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΈΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ. Χωρίς αυτά, η επαφή με τη γλώσσα χάνεται.
συμφωνώ με τον Κίντ, και θυμάμαι κι εγώ τα όσα έχω διαβάσει με φρίκη (τη φρίκη για τον παραλογισμό) σχετικά με τις γλωσσικές διαμάχες (που βέβαια ήσαν κοινωνικές διαμάχες, κι όχι φιλολογικές). Καμμιά αντίρρηση στο να είναι η νεοελληνική η σημερινή μας γλώσσα (δέν έχουμε κανένα λόγο να μιμηθούμε τους ισραηλινούς πχ). Ωστόσο, αυτό που επιχειρήθηκε απο το 1976 και μεθοδεύθηκε εν συνεχεία, και μεθοδεύεται ακόμα, δέν είναι ''η υιοθέτηση ενός επικρατούντος ιδιώματος'', αλλά ''η αποκοπή της νεοελληνικής απο τις ρίζες της''.
Οι νέοι διδάσκονται πιά τις προηγούμενες γλωσσικές μορφές είτε σάν δήθεν 'φορείς ιδεών' (το παλιότερο επιχείρημα, 'να κάνουμε δημιουργικά τα αρχαία ελληνικά, να κκαταλαβαίνουμε τί θέλει να πεί ο Πλάτων, όχι να κάνουμε συντακτικό και γραμματική' - στο οποίο δέν είναι δύσκολο να ανταπαντήσει κανείς 'μα, τότε, διάβασε τον πλάτωνα στα νέα ελληνικά, χρυσό μου, υπάρχουν εξαίρετες μεταφράσεις ! απλώς, κράτα και στο μυαλουδάκι σου ότι ποτέ δέν θα μπορέσεις να καταλάβεις τον πλάτωνα τόσο βαθειά, όσο ο φιλόλογος που τον μετέφρασε απο τα αρχαία ελληνικά, ακόμα κι άν αυτός είναι τούρκος που ξέρει αρχαία ελληνικά'), είτε σάν φορείς εθνικού φολκλόρ (δυστυχώς, χωρίς το χιούμορ του αστερίξ, τουλάχιστον ...).
Στη διδασκαλία της γλώσσης η ιστορία της γλωσσικής εξέλιξης και η ετυμολογία των λέξεων είναι εντελώς παραμερισμένες, κι αυτό φαίνεται στην ίδια τη χρήση της γλώσσας.
φίλτατε φρφλκ, ΚΑΙ πολλά κείμενα της δημοτικής δέν μπορούν να καταλάβουν σήμερα η πλειοψηφία των νεοελλήνων. Δώσε ένα κείμενο μιάς σχετικά καλογραμμένης επιφυλλίδος απο μιά έγκριτη εφημερίδα, και θα δείς τί θα καταλάβει ο νεοέλληνας ! Δέν είναι κριτήριο αυτό που λές ! Και δέν είναι και τόσο αλήθεια : όσοι πήγαιναν σχολείο, ,εκπαιδεύονταν και καταλάβαιναν πολύ καλά τις λογιότερες μορφές της γλώσσας, και τις χειρίζονταν. Ρώτησε τους γονείς σου να σου πούν για τους παππούδες ή τις γιαγιάδες σου, που δέν είχαν τελειώσει παρά ''ένα σχολαρχείο'' ! Ακόμα και άνθρωποι του λαού καταλάβαιναν τη γλώσσα έστω των ευαγγελίων (που για τα σημερινά παιδιά, απ' όσο βλέπω, είναι ακατανόητη, ενώ δέν απέχει πολύ απο την καθαρεύουσα).
επιλογή στη γλώσσα, ναι, το καταλαβαίνω ! την αποκοπή όμως, όχι - και ιδιαίτερα σέ ένα λαό όπως οι έλληνες, που ταυτίζει την ελληνικότητα πρωτίστως με τη γλώσσα.
κοινώς, η γλώσσα δέν προάγεται μόνον αυθορμήτως, αλλά και με συνειδητές παρεμβάσεις, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΈΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ. Χωρίς αυτά, η επαφή με τη γλώσσα χάνεται.
συμφωνώ με τον Κίντ, και θυμάμαι κι εγώ τα όσα έχω διαβάσει με φρίκη (τη φρίκη για τον παραλογισμό) σχετικά με τις γλωσσικές διαμάχες (που βέβαια ήσαν κοινωνικές διαμάχες, κι όχι φιλολογικές). Καμμιά αντίρρηση στο να είναι η νεοελληνική η σημερινή μας γλώσσα (δέν έχουμε κανένα λόγο να μιμηθούμε τους ισραηλινούς πχ). Ωστόσο, αυτό που επιχειρήθηκε απο το 1976 και μεθοδεύθηκε εν συνεχεία, και μεθοδεύεται ακόμα, δέν είναι ''η υιοθέτηση ενός επικρατούντος ιδιώματος'', αλλά ''η αποκοπή της νεοελληνικής απο τις ρίζες της''.
Οι νέοι διδάσκονται πιά τις προηγούμενες γλωσσικές μορφές είτε σάν δήθεν 'φορείς ιδεών' (το παλιότερο επιχείρημα, 'να κάνουμε δημιουργικά τα αρχαία ελληνικά, να κκαταλαβαίνουμε τί θέλει να πεί ο Πλάτων, όχι να κάνουμε συντακτικό και γραμματική' - στο οποίο δέν είναι δύσκολο να ανταπαντήσει κανείς 'μα, τότε, διάβασε τον πλάτωνα στα νέα ελληνικά, χρυσό μου, υπάρχουν εξαίρετες μεταφράσεις ! απλώς, κράτα και στο μυαλουδάκι σου ότι ποτέ δέν θα μπορέσεις να καταλάβεις τον πλάτωνα τόσο βαθειά, όσο ο φιλόλογος που τον μετέφρασε απο τα αρχαία ελληνικά, ακόμα κι άν αυτός είναι τούρκος που ξέρει αρχαία ελληνικά'), είτε σάν φορείς εθνικού φολκλόρ (δυστυχώς, χωρίς το χιούμορ του αστερίξ, τουλάχιστον ...).
Στη διδασκαλία της γλώσσης η ιστορία της γλωσσικής εξέλιξης και η ετυμολογία των λέξεων είναι εντελώς παραμερισμένες, κι αυτό φαίνεται στην ίδια τη χρήση της γλώσσας.
φίλτατε φρφλκ, ΚΑΙ πολλά κείμενα της δημοτικής δέν μπορούν να καταλάβουν σήμερα η πλειοψηφία των νεοελλήνων. Δώσε ένα κείμενο μιάς σχετικά καλογραμμένης επιφυλλίδος απο μιά έγκριτη εφημερίδα, και θα δείς τί θα καταλάβει ο νεοέλληνας ! Δέν είναι κριτήριο αυτό που λές ! Και δέν είναι και τόσο αλήθεια : όσοι πήγαιναν σχολείο, ,εκπαιδεύονταν και καταλάβαιναν πολύ καλά τις λογιότερες μορφές της γλώσσας, και τις χειρίζονταν. Ρώτησε τους γονείς σου να σου πούν για τους παππούδες ή τις γιαγιάδες σου, που δέν είχαν τελειώσει παρά ''ένα σχολαρχείο'' ! Ακόμα και άνθρωποι του λαού καταλάβαιναν τη γλώσσα έστω των ευαγγελίων (που για τα σημερινά παιδιά, απ' όσο βλέπω, είναι ακατανόητη, ενώ δέν απέχει πολύ απο την καθαρεύουσα).
επιλογή στη γλώσσα, ναι, το καταλαβαίνω ! την αποκοπή όμως, όχι - και ιδιαίτερα σέ ένα λαό όπως οι έλληνες, που ταυτίζει την ελληνικότητα πρωτίστως με τη γλώσσα.
Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να συμμεριστώ τα περισσότερα που γράφεις εδώ πέρα. Δεν μπορώ να μοιραστώ την ζοφερή σου ματιά και διαφωνώ με την καταστροφολογική (για μένα) εκτίμηση που εκφράζεις.
Καταρχήν, λες να ρωτήσω τους γονείς μου και τους παππούδες μου. Οι παππούδες μου γεννήθηκαν εκτός Ελλάδας αν και μεγάλωσαν έπειτα εδώ κι όπως κι οι γονείς μου πήραν μια πολύ ελλειπή εκπαίδευση, γλωσσική και άλλη, και σταμάτησαν στο Δημοτικό. (Όλα αυτά πριν το 1976 το οποίο φέρνεις εσύ ως ορόσημο της συσκώτισης.)
Όσο για το ότι μεθοδεύεται "η αποκοπή της νεοελληνικής απο τις ρίζες της" αυτό πραγματικά δεν είναι αληθινό και τάχα από ποιον να μεθοδευόταν κάτι τέτοιο; από τις "ανθελληνικές κυβερνήσεις"; Μια χαρά ελληνόφρονες (και πολιτικά ποικίλες) είναι οι κυβερνήσεις μας αν και γενικότερα ανίκανες να μεθοδεύσουν οτιδήποτε σε βάθος χρόνου, καλό ή κακό.
Μήτε για τον τρόπο που διδάσκονται τα Ελληνικά έχεις δίκιο. Παρακολουθώ την εκπαίδευση κυρίως στο Δημοτικό (όπου π.χ. τα παιδιά διδάσκονται οικογένειες λέξεων με ετυμολογική συγγένεια) αλλά καί στο Λύκειο, όπου κι εκεί υπάρχει μια γενικότερη εμμονή για ετυμολογικές συνδέσεις (και καλά κάνει και υπάρχει).
Την γλώσσα των Ευαγγελίων όσο την καταλάβαιναν πριν 70 χρόνια άλλο τόσο την καταλαβαίνουν και σήμερα. Ίσως σήμερα λίγο περισσότερο λόγω εκπαίδευσης και π.χ. αν καθίσουν οι γονείς μου, που δεν πήγαν πέρα από το Δημοτικό, να σου ερμηνεύσουν κάποιο εδάφιο θα τα πάνε πολύ πολύ χειρότερα από εμένα ο οποίος, εκπαιδευμένος μετά το '76, θα καταλάβω κάμποσα.
Κανένα μίσος για την Καθαρεύουσα. Μάλλον θα είχα εάν ζούσα στην εποχή της καθώς προσωπικά μου βγαίνει μεγάλη αντίδραση κι αντιπάθεια όταν καταπιέζομαι από κάτι, γενικότερα. Αλλά εγώ στο εικονοστάσι μου δεν την βάζω. Εσύ καλά κάνεις και της ανάβεις το καντήλι σου.
))
Καταρχήν, λες να ρωτήσω τους γονείς μου και τους παππούδες μου. Οι παππούδες μου γεννήθηκαν εκτός Ελλάδας αν και μεγάλωσαν έπειτα εδώ κι όπως κι οι γονείς μου πήραν μια πολύ ελλειπή εκπαίδευση, γλωσσική και άλλη, και σταμάτησαν στο Δημοτικό. (Όλα αυτά πριν το 1976 το οποίο φέρνεις εσύ ως ορόσημο της συσκώτισης.)
Όσο για το ότι μεθοδεύεται "η αποκοπή της νεοελληνικής απο τις ρίζες της" αυτό πραγματικά δεν είναι αληθινό και τάχα από ποιον να μεθοδευόταν κάτι τέτοιο; από τις "ανθελληνικές κυβερνήσεις"; Μια χαρά ελληνόφρονες (και πολιτικά ποικίλες) είναι οι κυβερνήσεις μας αν και γενικότερα ανίκανες να μεθοδεύσουν οτιδήποτε σε βάθος χρόνου, καλό ή κακό.
Μήτε για τον τρόπο που διδάσκονται τα Ελληνικά έχεις δίκιο. Παρακολουθώ την εκπαίδευση κυρίως στο Δημοτικό (όπου π.χ. τα παιδιά διδάσκονται οικογένειες λέξεων με ετυμολογική συγγένεια) αλλά καί στο Λύκειο, όπου κι εκεί υπάρχει μια γενικότερη εμμονή για ετυμολογικές συνδέσεις (και καλά κάνει και υπάρχει).
Την γλώσσα των Ευαγγελίων όσο την καταλάβαιναν πριν 70 χρόνια άλλο τόσο την καταλαβαίνουν και σήμερα. Ίσως σήμερα λίγο περισσότερο λόγω εκπαίδευσης και π.χ. αν καθίσουν οι γονείς μου, που δεν πήγαν πέρα από το Δημοτικό, να σου ερμηνεύσουν κάποιο εδάφιο θα τα πάνε πολύ πολύ χειρότερα από εμένα ο οποίος, εκπαιδευμένος μετά το '76, θα καταλάβω κάμποσα.
Κανένα μίσος για την Καθαρεύουσα. Μάλλον θα είχα εάν ζούσα στην εποχή της καθώς προσωπικά μου βγαίνει μεγάλη αντίδραση κι αντιπάθεια όταν καταπιέζομαι από κάτι, γενικότερα. Αλλά εγώ στο εικονοστάσι μου δεν την βάζω. Εσύ καλά κάνεις και της ανάβεις το καντήλι σου.
))