Για να δούμε:
Αυτόχειρες συγγραφείς/λογοτέχνες:
1. Ο ρήτορας Δημοσθένης το 322 πΧ. Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου το 323 πΧ η Ν. Ελλάδα (και η Αθήνα) επαναστατεί κατά της Μακεδονικής κυριαρχίας, η οποία συντρίβεται εύκολα από τον αντιβασιλιά της Μακεδονίας Αντίπατρο. Ο Δημοσθένης ηγετική φυσιογνωμία της αντιμακεδονικής παράταξης αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Αθήνα. καταδιωκόμενος από τους άντρες του Αντίπατρου και μετά την αυτοεξορία του αναγκάζεται να αυτοκτονήσει με δηλητήριο για να μην πέσει στα χέρια τους.
2. Ο Σενέκας ο Νεότερος, Ρωμαίος πολιτικός, φιλόσοφος, ρήτορας και δραματουργός το 65 μΧ. Δάσκαλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα Νέρωνα, απομακρύνεται από το περιβάλλον του στις αρχές της δεκαετίας του 60 μΧ με δικαιολογία την επιθυμία του Σενέκα να αφιερωθεί στην φιλοσοφία. το 65 κατηγορείται για συμμετοχή σε συνωμοσία κατά του αυτοκράτορα και διατάσσεται από τον παλιό του μαθητή να αυτοκτονήσει, πράγμα που κάνει.
3. Ο σύμβουλος του Νέρωνα και συγγραφέας του Σατυρικού Πετρώνιος το 66 μΧ. Αντίπαλος του Σενέκα, έχει κατηγορηθεί σαν ο "διαφθορέας του Νέρωνα" (ή ένας εξ αυτών τέλος πάντων). Η επιρροή του στον αυτοκράτορα γέννησε την ζήλια άλλων μελών της αυτοκρατορικής αυλής που του κατηγόρησαν σαν συνωμότη ενάντια στον Νέρωνα. Ο Πετρώνιος κατάλαβε την αλλαγή στην διάθεση του Νέρωνα εναντίον του και αυτοκτόνησε κατά την διάρκεια μιας γιορτής που διοργάνωσε ο ίδιος κόβοντας τις φλέβες του για να μην συλληφθεί και βασανιστεί, αφού πρώτα απέστειλε μια προσβλητική επιστολή προς τον Νέρωνα.
4.Ο Γάλλος φιλόσοφος και διαφωτιστής Νικολάς ντε Κοντορσέ το 1794. Αριστοκρατικής καταγωγής και ένθερμος υποστηρικτής της Γαλλικής Επανάστασης, κατηγορήθηκε στην περίοδο της τρομοκρατίας σαν οπαδός των Γιρορδίνων (των οπαδών ας πούμε της συνταγματικής βασιλείας). Φυλακισμένος και απογοητευμένος από την επανάσταση, με την καταδίκη του σε θάνατο βέβαια πεθαίνει δυο μέρες μετά την σύλληψή του. Θεωρείται πιθανότερη η εκδοχή της αυτοκτονίας με δηλητήριο.
5. Ο Γερμανός ρομαντικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Χάινριχ φον Κλέιστ το 1811. Κατεστραμμένος οικονομικά και βασανισμένος από την κατάθλιψη γνωρίζεται με την πάσχουσα από ανίατη ασθένεια Εριέτα Φόγκελ. Θα περάσουν μαζί το βράδυ της 20ης Νοεμβρίου του 1811 διασκεδάζοντας. Το άλλο πρωί θα την σκοτώσει και θα αυτοκτονήσει.
6. Ο γιατρός, γραμματέας και φίλος του λόρδου Βύρωνα, συγγραφέας του Βρικόλακα ενός από τα πρώτα διηγήματα τρόμου που διαμόρφωσε την εικόνα που έχουμε σήμερα για τους βρικόλακες Τζον Γουίλιαμ Πολιντόρι το 1821. Αν και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο 26 ετών καταθλιπτικός Πολιντόρι αυτοκτόνησε με δηλητήριο, επισήμως ο θάνατός του αποδόθηκε σε φυσικά αίτια.
7. Ο γαμπρός του Καρλ Μαρξ και θεωρητικός του αναρχισμού Πολ Λαφάργκτο 1911. Διάσημος σήμερα για την συγγραφή του Δικαίωμα στην τεμπελιά, ο Πολ Λαφαάγκ αυτοκτονεί με ένεση δηλητηρίου μαζί με την σύζυγό του Λόρα Μαρξ. Σαν αιτία στο σημείωμα που αφήνει αναφέρει ότι είχε από παλιά αποφασήσει να μην αφήνει τον εαυτό του να περάσει τα 70 ώστε η ύπαρξή του να καταντήσει βάρος για τον εαυτό του και τους άλλους (το 1911 ήταν 69 ετών ενώ η Λόρα 66)
8. Ο Ριονοσούκε Ακουτάκαβα το 1927 έχει προαναφερθεί από την Έλλη. Αυτοκτόνησε με υπνωτικά λόγω του άγχους που ένοιωθε για το μέλλον, υπέφερε από παραισθήσεις και η μητέρα του ήταν ψυχικά ασθενής.
9. Ένα χρόνο μετά τον Ακουτάκαβα, το 1928 αυτοκτονεί ο Κ.Γ. Καρυωτάκης περίπτωση που και αυτή έχει αναφερθεί στο νήμα.
10. Το 1930 ο διάσημος Ρώσος ποιητής Βλαντιμίρ Β. Μαγιακόφσκι.Στο σημείωμα που άφησε δεν ξεκαθάριζε τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση αυτή, ζητά συγνώμη από τους οικείους του και ζητά να μην ασχοληθούν με κουτσομπολιά για το γιατί της πράξης του.
11. Διάσημος συγγραφέας της Ηρωικής και την Επιστημονικής φαντασίας ο Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ είναι σήμερα γνωστός σαν ο δημιουργός του Κόναν. Αυτοκτόνησε στα 30 του το 1936. Αντιμετωπίζοντας κάποιες οικονομικές δυσκολίες αλλά και σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα τόσο στην σχέση του με την Νοβαλίν Πράις όσο και λόγω της κακής υγείας της μητέρας του είχε αρχίσει να σκέφτεται την αυτοκτονία ήδη από το 1935 όπως φαίνεται από κάποιες ενδείξεις. Τελικά όταν η μητέρα του πέφτει σε κόμμα ο ίδιος αυτοπυροβολείται στο κεφάλι. Θα πεθάνει 8 ώρες μετά, μια μέρα πριν από την μητέρα του.
12. Η Π.Σ. Δέλτα το 1941. έχει αναφερθεί από την Αριάδνη
13. Το ίδιο και η Βιρτζίνια Γουλφ πάλι το 1941.
14. Ο Στέφαν Τσβάιχ το 1942 (αναφέρθηκε από την Έλλη)
15. Ο Έρνεστ Χέμινγουέι το 1961 αναφέρθηκε από τον Χρυσόστομο
16. Η Σίλβια Πλαθ το 1963 αναφέρθηκε από την Έλλη
17. Ο Ιάπωνας Γιούκιο Μισίμα το 1970 με τον παραδοσιακό ιαπωνικό τρόπο μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια για πραξικόπημα.
18. Ο φίλος του Μισίμα και νομπελίστας Γιασουνάρι Καβαμπάτα από την Ιαπωνία αυτοκτόνησε το 1972 εισπνέοντας αέριο. Πολλοί από τους οικείους του θεωρούν πιθανό το ενδεχόμενο ατυχήματος καθώς δεν βρέθηκε σημείωμα.
19. Το 1974 όλοι περίμεναν το νόμπελ λογοτεχνίας να απονεμηθεί σε κάποιον από τους Χ.Λ. Μπόρχες, Γκ. Γκρίν, Β. Ναμπόκοφ ή Σολ Μπελόου. Τελικά ανακοινώθηκε ότι το βραβείο θα μοιραστούν οι Σουηδοί Χάρι Μάρτινσον και Έιβιντ Γίονσον, αμφότεροι μέλη της Σουηδικής ακαδημίας και κατά συνέπεια μέλη της επιτροπής για τα Νόμπελ. Η σχεδόν καθολική κατακραυγή για την επιλογή αυτή της Σουηδικής Ακαδημίας επιδείνωσε την ψυχική υγεία του πάσχοντα από κατάθλιψη Χάρι Μάρτινσον ο οποίος τελικά αυτοκτονεί το 1978 με ψαλίδι. Ο Μάρτινσον θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της Σουηδικής ποίησης του 20ου αιώνα.
20. Το 1987 αυτοκτονεί ο Ιταλοεβραίος επιζώντας του Άουσβιτς Πρίμο Λέβι πέφτοντας από τον τρίτο όροφο. Και στην περίπτωση του Λέβι έχει υποστηριχθεί το ενδεχόμενο του ατυχήματος.
