α) Ο Άμος Όζ στο "Ιούδας" σε κάποιο σημείο προς το τέλος γράφει ότι "για κάποιο παράξενο και ανεξήγητο λόγο το 1948 οι Άραβες της Παλαιστίνης τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας τις πατρογονικές εστίες τους, ενώ οι Εβραίοι κάτοικοι τους παρακαλούσαν να μείνουν".
Στο σημείο αυτό, επειδή κάποια κυρία έχει ανοίξει το νήμα γράφοντας ότι "έχυσε δάκρυα", γίνεται μπαν του σχολιαστή με βάση τη λογική "εφόσον επικρίνεις τον Άμος Όζ για το βιβλίο του οποίου έχυσα δάκρυα, υποτιμάς εμένα και μου κάνεις υποδείξεις,... τις οποίες δεν ανέχομαι, διαγράψτε τον.." Μέσω της τεολογικής ερμηνείας που μάθαμε στα νομικά, στοχεύουμε στο ποιος ήταν ο σκοπός του συγγραφέα. Εδώ φαίνεται ότι προσχηματικά ήταν σκοπός του να γράψει για το Ευαγγέλιο του Ιούδα, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε να περάσει μια πολιτική άποψη χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αντίρρησης ή έκφρασης διαφορετικής άποψης (το Παλαιστινιακό έχει διχάσει τουλάχιστο το μισό πληθυσμό της Γης - εδώ με το πάτημα ενός κουμπιού μπαν ικανοποιήθηκαν πάρα πολλά ένστικτα).
β) Ο Λιβανελί στη "Σερενάτα" βρίσκει ένα απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο: Το 1942 που ο Χίτλερ ελεγχει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, κάτω από τα μάτια του, από την Κωστάντζα ξεκινάει ένα πλοίο με επιβάτες παράνομους Εβραίους μετανάστες με προορισμό την Παλαιστίνη (η οποία ήταν υπό Αγγλική Εντολή εκείνη την περίοδο και τα συγκεκριμένα χρόνια υπήρχε απαγόρευση εισόδου μεταναστών). Ενώ ταξίδευε το πλοίο, μία κυρία πατάει το κουμπί να κάνει στάση στην Κωνσταντινούπολη να συναντήσει τον εραστή της.
Άλλοι;
Στο σημείο αυτό, επειδή κάποια κυρία έχει ανοίξει το νήμα γράφοντας ότι "έχυσε δάκρυα", γίνεται μπαν του σχολιαστή με βάση τη λογική "εφόσον επικρίνεις τον Άμος Όζ για το βιβλίο του οποίου έχυσα δάκρυα, υποτιμάς εμένα και μου κάνεις υποδείξεις,... τις οποίες δεν ανέχομαι, διαγράψτε τον.." Μέσω της τεολογικής ερμηνείας που μάθαμε στα νομικά, στοχεύουμε στο ποιος ήταν ο σκοπός του συγγραφέα. Εδώ φαίνεται ότι προσχηματικά ήταν σκοπός του να γράψει για το Ευαγγέλιο του Ιούδα, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε να περάσει μια πολιτική άποψη χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αντίρρησης ή έκφρασης διαφορετικής άποψης (το Παλαιστινιακό έχει διχάσει τουλάχιστο το μισό πληθυσμό της Γης - εδώ με το πάτημα ενός κουμπιού μπαν ικανοποιήθηκαν πάρα πολλά ένστικτα).
β) Ο Λιβανελί στη "Σερενάτα" βρίσκει ένα απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο: Το 1942 που ο Χίτλερ ελεγχει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, κάτω από τα μάτια του, από την Κωστάντζα ξεκινάει ένα πλοίο με επιβάτες παράνομους Εβραίους μετανάστες με προορισμό την Παλαιστίνη (η οποία ήταν υπό Αγγλική Εντολή εκείνη την περίοδο και τα συγκεκριμένα χρόνια υπήρχε απαγόρευση εισόδου μεταναστών). Ενώ ταξίδευε το πλοίο, μία κυρία πατάει το κουμπί να κάνει στάση στην Κωνσταντινούπολη να συναντήσει τον εραστή της.
Άλλοι;