Λογοτεχνικά σύμβολα: το τρένο



Διαβάζοντας την Άννα Καρένινα στάθηκα, μεταξύ άλλων, και στον συμβολισμό του τρένου, που παίζει έναν σπουδαίο ρόλο στο μυθιστόρημα και λειτουργεί σε πολλά επίπεδα.

Αρχικά, λοιπόν, η γνωριμία της Άννας και του Βρόνσκι γίνεται στον σιδηροδρομικό σταθμό, όπου ο δεύτερος έχει έρθει για να παραλάβει τη μητέρα του που ταξίδευε. Η πρώτη αυτή συνάντησή τους όμως, σημαδεύεται από το τραγικό ατύχημα ενός μεθυσμένου άντρα που κατά λάθος έπεσε στις γραμμές και φυσικά καταπλακώθηκε από το τρένο. Το συμβάν επηρεάζει πολύ την Άννα, η οποία το σκέφτεται συνεχώς.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι το τρένο εδώ συμβολίζει τη μοίρα, πρώτον γιατί η συνάντηση της Άννας και του Βρόνσκι ήταν όντως μοιραία, αφού έμελλε να αλλάξει τη ζωή και των δύο, και δεύτερον, γιατί
προς το τέλος του βιβλίου η Άννα επιλέγει να τελειώσει τη ζωή της εκεί, κάτω από ένα βαγόνι τρένου.

Εκτός όμως από αυτά τα αρκετά προφανή, στο τέλος του βιβλίου έχουμε και τον Βρόνσκι να ταξιδεύει σε ένα τρένο, το οποίο τον πηγαίνει στο μέτωπο του σερβοτουρκικού πολέμου, όπου ο ίδιος επέλεξε να πάει εθελοντής. Ο Τολστόι με μία πολύ σαρκαστική διάθεση μας παρουσιάζει μερικούς από τους εθελοντές που ταξιδεύουν παρέα με τον Βρόνσκι και μας τους δείχνει όλους ανεξαιρέτως όχι ήρωες, όπως θέλουν να πιστεύουν οι Ρώσοι, για τη βοήθεια που στέλνουν στους Σέρβους, αλλά κατεστραμμένους ανθρώπους, ανθρώπους χωρίς μέλλον, και χωρίς φιλοδοξίες, για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Βρόνσκι, εντελώς ρημαγμένος, ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει φυσιολογικά και δεν περιμένει τίποτα πια από τη ζωή του. Μπαίνει λοιπόν κι αυτός στο τρένο, που και εδώ συμβολίζει τη μοίρα, ή ίσως την πορεία προς το θάνατο.

Οι σιδηρόδρομοι όμως αναφέρονται πολλές ακόμα φορές στο μυθιστόρημα. Προφανώς οι σιδηρόδρομοι ήταν κάτι καινούργιο στη Ρωσία τότε, και μέσω των χαρακτήρων του, ο Τολστόι σχολιάζει πολλές φορές το γεγονός ότι το κράτος σπαταλά πολλά χρήματα για τους σιδηροδρόμους, ενώ θα μπορούσε να τα διαθέσει κάπου αλλού, όπως στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας που πάσχει. Τέλος, πάλι με καυστικό τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει μια δημόσια θέση, ένα πόστο, που κυνηγάει να πιάσει ο Αμπλόνσκι, ένας από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Τα χαρακτηριστικά αυτής της θέσης είναι ότι έχει έναν πολύ ψηλό μισθό και πως αυτός που θα την αποκτήσει δεν θα χρειάζεται να κάνει σχεδόν τίποτα… Έτσι, το τρένο εδώ έρχεται να συμβολίσει την «άρρωστη» ρώσικη κοινωνία, μια κοινωνία που έχει ανοιχτές πολλές πληγές, και που δεν είναι παράξενο ότι σε λίγα χρόνια, θα συντελεστούν εκεί τεράστιες αλλαγές.

Σε κάθε περίπτωση, ο Τολστόι χρησιμοποιεί το τρένο με αρνητικούς συμβολισμούς, που είτε αφορούν τη μοίρα των πρωταγωνιστών του, είτε τη μοίρα της χώρας του.



Ένα άλλο τρένο που μου ήρθε πολύ έντονα στο μυαλό είναι το τρένο στα βιβλία του Χάρι Πότερ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το τρένο σηματοδοτεί τη μετάβαση από τον ανθρώπινο στον μαγικό κόσμο, αφού μεταφέρει τα παιδιά στο Χόγκουαρτς. Έτσι και σε αυτή τη σειρά των βιβλίων, το τρένο μπορεί να μην είναι «κακό» σύμβολο, αλλά σίγουρα περιέχει έναν μυστικισμό.

Άλλα τρένα στη λογοτεχνία δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή, το μόνο που μου έρχεται είναι οι αποχαιρετιστήριες σκηνές στις ταινίες τις σχετικές με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ο άντρας φεύγει για το μέτωπο και η οικογένεια από κάτω τον αποχαιρετάει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια σκηνή εντελώς κλισέ, είτε πρόκειται για ελληνικές ταινίες, είτε για ξένες.

Σκέφτεστε άλλα τρένα στη λογοτεχνία;
 
Last edited:
Σκέφτομαι το Οριάν Εξπρές της Κρίστι, τρένο δεν είναι κι αυτό; Δεν το έχω διαβάσει ακόμα...

Λατρεύω τα τρένα στα βιβλία μου!!!! Ίσως να φταίει ο Χάρι Πότερ γι'αυτό, αλλά πραγματικά τα λατρεύω. Όταν μάλιστα έτυχε να ταξιδέψω σε κουπέ ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη!! Αλλά πάλι μπορεί να φταίει ο Χάρι Πότερ και γι'αυτό. Γενικά δεν είναι το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς, με αγχώνει πολύ μέχρι να ανέβω ή να κατέβω :μαναι: μόνο όταν είμαι μέσα είναι καλά!
 
Εκτός από το αγαπημένο " Όριεν Εξπρές" της Άγκαθα, σκέφτηκα και το "αδερφάκι" του, το " Έγκλημα στο Γαλάζιο Τρένο" που μου άρεσε πάντα περισσότερο! Επίσης, θυμήθηκα και το "Κοντά στις ράγιες" (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο) της Άλκης Ζέη που είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό. Γενικότερα όμως, το τρένο μου δίνει πάντα μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, ίσως και από τις ταινίες των βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι, αλλά και από τις ταινίες του Χίτσκοκ (πχ Strangers on a train, North by Northwest). Α, μόλις μου ήρθαν στο μυαλό και κάποια βιβλία της Πίλτσερ, όπως η "Μέρα της καταιγίδας" όπου οι ηρωϊδες ταξίδευαν με τρένο και η Πίλτσερ δημιουργούσε μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα με βροχή κλπ ενώ έκανε πολύ ωραία περιγραφή των τοπίων.
 
Last edited:
... αλλά και από τις ταινίες του Χίτσκοκ (πχ Strangers on a train, North by Northwest)...
Ο άγνωστος του εξπρές του Χίτσκοκ βασίζεται σε μυθιστόρημα της Χάισμιθ.

Πιάνονται και κόμικ;
Λούκυ Λουκ Νιτρογλυκερίνη και Το σιδερένιο άλογο σχετικά με την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα.
 
Πολύ χαρακτηριστικό για μένα είναι το Οριαν Εξπρές και το Χόγκουαρτς Εξπρές που τα είπατε ήδη..Δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει πουθενά αλλού .. :χμ:
 
Διάβασα τώρα τον τρόπο που πέθανε ο Τολστόι και έπαθα πλάκα!!!

Πέθανε το 1910 σε ηλικία 82 ετών σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό, όπου είχε καταφύγει μια νύχτα σε μια προσπάθεια να το σκάσει από το σπίτι του και από τη ζηλιάρα γυναίκα του. Η υγεία του ήταν ήδη αδύναμη και τελικά πέθανε εκεί, στον σιδηροδρομικό σταθμό, από πνευμονία. Αυτό κι αν είναι σύμπτωση.
 
Το θέμα έχει γυριστεί ταινία με τίτλο Ο τελευταίος σταθμός με τον Κρίστοφερ Πλάμερ στο ρόλο του Τολστόι και την Έλεν Μίρεν σαν Τολστόιενα (πρέπει να είναι βασισμένο σε βιβλίο αλλά δεν είμαι σίγουρος)
 
Στο μυθιστόρημα "Το μεγάλο ταξίδι", ο Ισπανός Χόρχε Σεμπρούν αφηγείται τις αναμνήσεις του απο το ταξίδι προς το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχεβαλντ που έκανε μαζί με εκατόν είκοσι ακόμα κρατούμενους, όρθιους και στριμωγμένους μέσα σ' ένα τρένο, το χειμώνα του 1943. Η αφήγηση γίνεται σε δύο χρονικά επίπεδα, καθώς ο συγγραφέας περνάει τις ατέλειωτες ώρες του ταξιδιού συνομιλώντας μ' ένα σύντροφό του σχετικά με όσα προηγήθηκαν και όσα τους περιμένουν, παραθέτοντας επεισόδια απο τη δράση τους πριν τη σύλληψη.

Το τρένο στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι κάτι παραπάνω απο το φυσικό περιβάλλον που εκτυλίσσεται η ιστορία, καθώς αποτελεί κυριολεκτικά και μεταφορικά το "όχημα" το οποίο γεφυρώνει δυο τελείως διαφορετικές πλευρές της πραγματικότητας, αυτή των ανθρώπων και εκείνη των ανθρωπόμορφων τεράτων των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Είναι όμως - ευτύχώς - γραφτό για τον συγγραφέα να κάνει και το ταξίδι με το τρένο αντίστροφα, δυο χρόνια μετά, προς την ελευθερία, σε μια αφήγηση πραγματικά σπαραχτική, όχι επειδή είναι μελλοδραματική, αλλά επειδή είναι βαθιά αληθινή και ανθρώπινη.
 
σε τραίνο διαδραματίζεται και Το μυστήριο του νυχτερινού εξπρές, ένα (μέτριο) αστυνομικό διήγημα του Freeman Wills Crofts, που συμπεριλαμβάνεται στον πρώτο τόμο από την Ανθολογία Αγγλικού Αστυνομικού Διηγήματος των εκδόσεων Άγρα
 
Κάπου έχω μια συλλογή αστυνομικών ιστοριών (στα αγγλικά) που όλες έχουν σχέση με τρένα, θα ψάξω και θα τη βρω για να σας δώσω στοιχεία και τίτλο. Επίσης το πιο αγαπημένο μου βιβλιαράκι από τη σειρά Μυστικοί Εφτά ήταν πάλι με τρένα, ενώ πάντοτε μου άρεσε και το "Τα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν". Όπως καταλαβαίνετε, ένα θεματάκι με τα τρένα το έχω!
 
Το τρένο ως μεταφορικό μέσο κι όχι ως συμβολισμό (εκτός κι αν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης), το συνάντησα τελευταία φορά στο διήγημα του Μπραμ Στόουκερ "το σπίτι του δικαστή". Ο νεαρός ήρωας Μάλκολμ Μάλκομσον παίρνει το τρένο για να πάει σ' ένα μοναχικό μέρος για ξεκούραση.
Εκεί ενοικιάζει το εγκαταλελειμμένο σπίτι του τεθνεώτος δικαστή και η ιστορία ξετυλίγεται.
Θυμίζω ότι ο Στόουκερ είναι ο συγγραφέας του Κόμη Δράκουλα και υπάρχουν θεσπισμένα τα βραβεία Στόουκερ (ή Στόκερ για ορισμένους) για τις ιστορίες μυστηρίου και τρόμου.
 
Σε τρένο εκτυλίσσετε και η πρώτη σκηνή από το «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι και μάλιστα εκεί συναντάει για πρώτη φορά ο πρίγκιπας Μίσκιν

τον Ραγκόζιν καθώς και τον Λέμπεντεβ. Επίσης εκεί άκουει για πρώτη φορά για τη Ναστάσια Φιλίπποβνα.

(Για συμβολισμό δεν ξέρω… Αν είμαι εκτός θέματος σόρυ :ντροπή: )
 
Top