Τίτλος: Έλρικ του Μελνιμπονέ
Πρωτότυπος τίτλος: Elric of Melnibone
Συγγραφέας: Μάικλ Μούρκοκ (Michael Moorcock)
Μετάφραση: Θωμάς Μαστακούρης
Εκδόσεις: ΑΙΟΛΟΣ
Τα βιβλία της σειράς που ολοκληρώνουν την ιστορία του Έλρικ:
1. Έλρικ του Μελνιμπονέ
2. Το Κάστρο του Μαργαριταριού
3. Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας
4. Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού
5. Η Καταιγίδα
Μυθιστορήματα με τον Έλρικ που γράφτηκαν αργότερα:
1. Η Εκδίκηση του Ρόδου
2. Η Κόρη της Ονειροκλέφτρας
«Ήρθε καιρός που μεγάλες αναστατώσεις προκλήθηκαν στη Γη και πάνω απ’ αυτήν, και το πεπρωμένο Θεών και Ανθρώπων άρχισε να σφυρηλατείται πάνω στο αμόνι της Μοίρας. Τρομεροί πόλεμοι σιγόβραζαν και μεγάλοι άθλοι προσχεδιάζονταν. Πολλοί ήρωες εμφανίστηκαν στη διάρκεια αυτής της εποχής, που ονομαζόταν Εποχή των Νεαρών Βασιλείων. Ο σπουδαιότερος απ’ αυτούς τους ήρωες ήταν ένας κολασμένος τυχοδιώκτης, οπλισμένος μ’ ένα μαγικό σπαθί που το σιχαινόταν, μα που δεν μπορούσε να το πετάξει.»
Η Καταιγίδα
Οι ιστορίες του Έλρικ του Μελνιμπονέ του Μάικλ Μούρκοκ συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του είδους της ηρωικής φαντασίας, στους θαυμαστές του οποίου απευθύνονται. Το έπος του Έλρικ, όπως και όλα τα έργα του Μάικλ Μούρκοκ, τοποθετείται μέσα στο λεγόμενο «πολυσύμπαν», ένα σύμπαν δηλαδή αποτελούμενο από αναρίθμητους παράλληλους κόσμους και διαστάσεις. Για τον έλεγχο και την ισορροπία του πολυσύμπαντος βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση οι δυνάμεις του Νόμου και του Χάους, η κάθε μια εκ των οποίων υπηρετείται από στρατιές θεών, θεοτήτων και στοιχειών. Καταδικασμένος να μάχεται αέναα ανάμεσα σ’ αυτές τις συμπαντικές δυνάμεις, λειτουργώντας ενίοτε ως καταραμένο πιόνι των θεών, είναι ο λεγόμενος Αιώνιος Πρόμαχος, τις ενσαρκώσεις του οποίου αποτελούν οι διάφοροι ήρωες του Μούρκοκ, συμπεριλαμβανομένου του Έλρικ, του Κόρουμ και του Ερεκόζι. Ο Έλρικ είναι η πλέον μελαγχολική και φιλοσοφημένη ενσάρκωση του Αιώνιου Προμάχου.
Οι ιστορίες με ήρωα τον Έλρικ έχουν κυρίως τη μορφή διηγήματος, και δημοσιεύτηκαν αρχικά σε περιοδικά επιστημονικής φαντασίας. Ο Μάικλ Μούρκοκ ξεκίνησε να γράφει για τον Έλρικ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, και συνέχισε μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, παρ’ ότι ο κύκλος των ιστοριών του ήρωα είχε προ πολλού ολοκληρωθεί. Ο Έλρικ, όπως παραδέχεται ο Μούρκοκ, είναι ο αγαπημένος του ήρωας, αλλά και ο αγαπημένος των αναγνωστών του, που ζητούσαν συνεχώς νέες ιστορίες με αυτόν. Έτσι όμως, η εσωτερική χρονολόγηση των διηγημάτων και μυθιστορημάτων του Έλρικ αποδείχτηκε δύσκολο έργο για τους εκδότες. Για παράδειγμα, το δεύτερο βιβλίο της σειράς, όπως κυκλοφορεί στην Ελλάδα, είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1989, ενώ το τρίτο αποτελείται από διηγήματα που γράφτηκαν το 1970, το 1976 και το 1977. Θεωρώ ότι οι ιστορίες, με τη σειρά που παρουσιάζονται απ’ τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ, έχουν μια χαρά συνοχή. Άλλωστε, το 1993 ο Μούρκοκ αναθεώρησε το σύνολο του μέχρι τότε έργου του, ώστε να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια ανάμεσα στις ιστορίες.
Ο Έλρικ, λοιπόν, αγαπήθηκε πολύ. Γιατί, όμως; Μάλλον γιατί ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα της ηρωικής φαντασίας. Δεν πρόκειται για τον τυπικό, μυώδη πολεμιστή, που μάχεται για να υπερασπιστεί τον λαό, την αγαπημένη του και τα ευγενικά ιδεώδη του. Αντίθετα, είναι ένας ασθενικός αλμπίνος, που κρατιέται στη ζωή χάρη σε μαγικά βότανα (αρχικά) και σ’ ένα καταραμένο σπαθί στη συνέχεια, που απαιτεί γι’ αντάλλαγμα αίμα και ψυχές. Βαθιά μελαγχολικός, σχεδόν καταθλιπτικός, ο Έλρικ αφήνεται σε ένα σκληρό πεπρωμένο, που τον θέλει υπηρέτη του Χάους, δολοφόνο αγαπημένων, προδότη, γενοκτόνο, γυναικοφονιά. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιήρωα, που είναι μάλιστα ικανός για πραγματικά άδικες και μοχθηρές πράξεις (όπως, βέβαια, και για δίκαιες και ηρωικές). Ο Έλρικ σίγουρα προκαλεί τη συμπάθεια του αναγνώστη, ίσως περισσότερο από τον τυπικό, ευγενικό, δυνατό μαχητή, που ενσαρκώνει το πρότυπο του ήρωα.
Κατά τη γνώμη μου τα βιβλία του Έλρικ είναι ιδιαίτερα ευχάριστα, διαβάζονται γρήγορα, χωρίς να κουράζουν. Υπάρχουν κάποιες υπερβολές, ιδιαίτερα στις πρώτες (χρονολογικά) ιστορίες. Αργότερα ο Μούρκοκ βελτιώνεται αισθητά σαν συγγραφέας. Δυστυχώς, με εξαίρεση τον Έλρικ, κανένας χαρακτήρας δεν εξετάζεται σε βάθος. Πέρασα όμορφα με αυτά τα βιβλία, και τα συστήνω σε όσους αγαπούν το είδος. Ο Έλρικ έχει εμπνεύσει και μια σειρά κόμιξ, για την οποία, όμως, δεν γνωρίζω λεπτομέρειες.
Πρωτότυπος τίτλος: Elric of Melnibone
Συγγραφέας: Μάικλ Μούρκοκ (Michael Moorcock)
Μετάφραση: Θωμάς Μαστακούρης
Εκδόσεις: ΑΙΟΛΟΣ
Τα βιβλία της σειράς που ολοκληρώνουν την ιστορία του Έλρικ:
1. Έλρικ του Μελνιμπονέ
2. Το Κάστρο του Μαργαριταριού
3. Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας
4. Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού
5. Η Καταιγίδα
Μυθιστορήματα με τον Έλρικ που γράφτηκαν αργότερα:
1. Η Εκδίκηση του Ρόδου
2. Η Κόρη της Ονειροκλέφτρας
«Ήρθε καιρός που μεγάλες αναστατώσεις προκλήθηκαν στη Γη και πάνω απ’ αυτήν, και το πεπρωμένο Θεών και Ανθρώπων άρχισε να σφυρηλατείται πάνω στο αμόνι της Μοίρας. Τρομεροί πόλεμοι σιγόβραζαν και μεγάλοι άθλοι προσχεδιάζονταν. Πολλοί ήρωες εμφανίστηκαν στη διάρκεια αυτής της εποχής, που ονομαζόταν Εποχή των Νεαρών Βασιλείων. Ο σπουδαιότερος απ’ αυτούς τους ήρωες ήταν ένας κολασμένος τυχοδιώκτης, οπλισμένος μ’ ένα μαγικό σπαθί που το σιχαινόταν, μα που δεν μπορούσε να το πετάξει.»
Η Καταιγίδα
Οι ιστορίες του Έλρικ του Μελνιμπονέ του Μάικλ Μούρκοκ συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του είδους της ηρωικής φαντασίας, στους θαυμαστές του οποίου απευθύνονται. Το έπος του Έλρικ, όπως και όλα τα έργα του Μάικλ Μούρκοκ, τοποθετείται μέσα στο λεγόμενο «πολυσύμπαν», ένα σύμπαν δηλαδή αποτελούμενο από αναρίθμητους παράλληλους κόσμους και διαστάσεις. Για τον έλεγχο και την ισορροπία του πολυσύμπαντος βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση οι δυνάμεις του Νόμου και του Χάους, η κάθε μια εκ των οποίων υπηρετείται από στρατιές θεών, θεοτήτων και στοιχειών. Καταδικασμένος να μάχεται αέναα ανάμεσα σ’ αυτές τις συμπαντικές δυνάμεις, λειτουργώντας ενίοτε ως καταραμένο πιόνι των θεών, είναι ο λεγόμενος Αιώνιος Πρόμαχος, τις ενσαρκώσεις του οποίου αποτελούν οι διάφοροι ήρωες του Μούρκοκ, συμπεριλαμβανομένου του Έλρικ, του Κόρουμ και του Ερεκόζι. Ο Έλρικ είναι η πλέον μελαγχολική και φιλοσοφημένη ενσάρκωση του Αιώνιου Προμάχου.
Οι ιστορίες με ήρωα τον Έλρικ έχουν κυρίως τη μορφή διηγήματος, και δημοσιεύτηκαν αρχικά σε περιοδικά επιστημονικής φαντασίας. Ο Μάικλ Μούρκοκ ξεκίνησε να γράφει για τον Έλρικ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, και συνέχισε μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, παρ’ ότι ο κύκλος των ιστοριών του ήρωα είχε προ πολλού ολοκληρωθεί. Ο Έλρικ, όπως παραδέχεται ο Μούρκοκ, είναι ο αγαπημένος του ήρωας, αλλά και ο αγαπημένος των αναγνωστών του, που ζητούσαν συνεχώς νέες ιστορίες με αυτόν. Έτσι όμως, η εσωτερική χρονολόγηση των διηγημάτων και μυθιστορημάτων του Έλρικ αποδείχτηκε δύσκολο έργο για τους εκδότες. Για παράδειγμα, το δεύτερο βιβλίο της σειράς, όπως κυκλοφορεί στην Ελλάδα, είναι ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1989, ενώ το τρίτο αποτελείται από διηγήματα που γράφτηκαν το 1970, το 1976 και το 1977. Θεωρώ ότι οι ιστορίες, με τη σειρά που παρουσιάζονται απ’ τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ, έχουν μια χαρά συνοχή. Άλλωστε, το 1993 ο Μούρκοκ αναθεώρησε το σύνολο του μέχρι τότε έργου του, ώστε να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια ανάμεσα στις ιστορίες.
Ο Έλρικ, λοιπόν, αγαπήθηκε πολύ. Γιατί, όμως; Μάλλον γιατί ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα της ηρωικής φαντασίας. Δεν πρόκειται για τον τυπικό, μυώδη πολεμιστή, που μάχεται για να υπερασπιστεί τον λαό, την αγαπημένη του και τα ευγενικά ιδεώδη του. Αντίθετα, είναι ένας ασθενικός αλμπίνος, που κρατιέται στη ζωή χάρη σε μαγικά βότανα (αρχικά) και σ’ ένα καταραμένο σπαθί στη συνέχεια, που απαιτεί γι’ αντάλλαγμα αίμα και ψυχές. Βαθιά μελαγχολικός, σχεδόν καταθλιπτικός, ο Έλρικ αφήνεται σε ένα σκληρό πεπρωμένο, που τον θέλει υπηρέτη του Χάους, δολοφόνο αγαπημένων, προδότη, γενοκτόνο, γυναικοφονιά. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιήρωα, που είναι μάλιστα ικανός για πραγματικά άδικες και μοχθηρές πράξεις (όπως, βέβαια, και για δίκαιες και ηρωικές). Ο Έλρικ σίγουρα προκαλεί τη συμπάθεια του αναγνώστη, ίσως περισσότερο από τον τυπικό, ευγενικό, δυνατό μαχητή, που ενσαρκώνει το πρότυπο του ήρωα.
Κατά τη γνώμη μου τα βιβλία του Έλρικ είναι ιδιαίτερα ευχάριστα, διαβάζονται γρήγορα, χωρίς να κουράζουν. Υπάρχουν κάποιες υπερβολές, ιδιαίτερα στις πρώτες (χρονολογικά) ιστορίες. Αργότερα ο Μούρκοκ βελτιώνεται αισθητά σαν συγγραφέας. Δυστυχώς, με εξαίρεση τον Έλρικ, κανένας χαρακτήρας δεν εξετάζεται σε βάθος. Πέρασα όμορφα με αυτά τα βιβλία, και τα συστήνω σε όσους αγαπούν το είδος. Ο Έλρικ έχει εμπνεύσει και μια σειρά κόμιξ, για την οποία, όμως, δεν γνωρίζω λεπτομέρειες.
Last edited by a moderator:
