— Θεία, εδώ είναι το νήμα με τα πέντε γράμματα;
— Ναι. Και τι θέλεις, παιδί μου;
— Περαστικός.
— Ναι, ε; Και τι κουβαλάς στο σακίδιο; Κάτι μεταλλικό ακούγεται από μέσα του...
— Ρινικά σπρέι για τη γιαγιά μου. Περίεργη;
— Καταρχήν, νεαρέ μου, άφησε το σκέιτμπορντ κατά μέρος και...
— Μπα. Ήρθα για δουλειά. Κάνε άκρη.
— Ω! μα τι τρόποι! Ω! τι επίπεδο!
— Σιγά θεία, θα σου πέσει το τσάι. Έχω δουλειά σε λέω. Θα ζωγραφίσω.
— Με τα σπρέι της γιαγιάς;!
— Όχι. Μ' αυτά.
— Δεν μου μοιάζουν με ρινικά σπρέι αυτά, παιδάκι μου!!!
— Ξεκόλλα ρε θεία! Θέλω να βάψω λέμε.
— Θέλεις να βάψεις... μέσα σε ένα νήμα;! Μα, αυτό... μα αυτό είναι πρωτάκουστο! Για μια στιγμή... Ο Παρωνύμιος σ' έστειλε!!!
— Γάτα είσαι. Κράτα το σακίδιο τώρα. Θέλω πρώτα να τα κουνήσω καλά.
— Ποια καλέ;
— Τα σπρέι ντε.
— Εντάξει. Είμαι περίεργη όμως να δω τι θα κάνεις με όλα τούτα τα χρωματιστά φιαλίδια του διαβόλου...
— Περίμενε και θα δεις.
Εμείς
νικάμε
αλλού
Στράτη
..............................