Με ποιο βιβλίο σας βρίσκουν τα Χριστούγεννα του 2022;

[Λένκοβιτς]

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Εγώ ακόμα διαβάζω το βιβλίο "Η πυρά της ματαιοδοξίας", του Thomas Wolfe. Πολλοί τον μπερδεύουν με τον Thomas Wolfe που έγραψε το "Γύρνα σπίτι, άγγελέ μου". 'Οχι, είναι άλλος. Πολύ αξιόλογο βιβλίο αλλά έχει τον ατελείωτο βρε παιδιά. Ναι, οκ, είναι μεγάλο αλλά είναι και αργό ταυτόχρονα. Φταίει και λίγο που έχω βαλτώσει λίγο αναγνωστικά, δεν ξέρω τι τρέχει τελευταία με εμένα. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εύκολα. Μπορεί να συνέλθω, μακάρι βασικά γιατί αυτή τη χαρά είχα, το διάβασμα, και άμα μου φύγει και αυτή μετά τι θα κάνω; Οεο; Εκτός κι αν πέφτω συνέχεια σε βιβλία που βαριέμαι και δεν μου ταιριάζουν και τόσο. Τι να πω...

Λοιπόν για πείτε κι εσείς να παίρνουμε ιδέες. Και αν κάποιος διαβάζει κανένα αριστούργημα να το ομολογήσει πάραυτα!

Με ποιο βιβλίο σας βρίσκουν τα Χριστούγεννα λοιπόν;

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλους/ες.

Με βρίσκει με το ιδιαιτέρως άθλιο Harold A. Skaarup, Siegecraft II: No Fortress Impregnable
Το οποίο δικαίως μπαίνει στην πρώτη τριάδα των χειρότερων βιβλίων που είχα την ατυχία να πιάσω.
Είναι τελείως ασυνάρτητο σε βαθμό που πιστεύω ότι ο συγγραφέας κατά λάθος το ανέβασε τμηματικά και το έκανε φορμάτ σε epub δίχως να καταλαβαίνει τι κάνει.
Δεν έχει καμία ροή, πηδάει π.χ. από την τρίτη χιλιετία στο 5ο αιώνα. Ολόκληρες παράγραφοι δεν ανήκουν στο θέμα και προτάσεις επαναλαμβάνονται τυχαία στο κείμενο.
Γενικά, εάν είχα γενναία δόση LSD θα ήταν τρομερό βιβλίο για χαρούμενες γιορτές, νηφάλιος είναι απλά χάσιμο χρόνου και κάψιμο των ιδιαίτερα ταλαιπωρημένων εγκεφαλικών κυττάρων.

Τώρα θα πιάσω κάτι στην τύχη από το backlog να ξεπλύνω την τρέλα.

 

[Χρυσόστομος]

Με βρηκαν με την "Μητερα του σκύλου" του Ματεσι. Το ειχα διαβασει πριν 10-15 χρόνια αλλά το ξαναδιαβαζω.

 

[Πεταλούδα]

Διαβάζω Το παιχνίδι της αντιστροφής του Αντόνιο Ταμπούκι. Το είχα ξεκινήσει πριν κάτι μήνες, αλλά το άφησα, ούτε που θυμάμαι γιατί.
Ο Ταμπούκι είναι αγαπημένος συγγραφέας, αλλά είναι το πρώτο του που διαβάζω με διηγήματα. Οι ιστορίες του ως τώρα είναι απλές, χωρίς ανατρεπτικά φινάλε, αλλά είναι γεμάτα αισθήματα και κάποιες σε βάζουν σε περισυλλογή.

 

[Ασάρα]

Οι Φόνοι της Κίσσας του Anthony Horowitz , μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα, έγκλημα σε αγγλική έπαυλη, μπόλικοι ύποπτοι και μια ιστορία φόρος τιμής στην Άγκαθα Κρίστι.

 

[Χανκ Μουντυ]

Για να ειμαι στο πνευμα των ημερων, επελεξα να ξεκινησω το Χαρτι και Καλαμαρι, του Ηλια Φουντουλη. Μικρες, σκοτεινες ιστοριες με φοντο τα Χριστουγεννα.

 

[Έλλη Μ]

Για να ειμαι στο πνευμα σε ευρύτερο πλαισιο, διαβασα κάμποσες σελίδες από την ΑτΜ, τομος Ι, το οποιο μου έκανα δώρο. Στην πρωτη σελιδα, ξεκινά με μια φράση-τιτλο απο βιβλιο με κειμενα του eco που εκδοθηκε post mortem και στη δευτερη σελίδα αναφέρει τον γιατρό Νικολας Τουλπ, ο οποιος, μεταξυ αλλων, παρεδιδε μαθηματα ανατομίας εναντι αντιτιμου νομίζω, μια εκ των οποιων αποτύπωσε σε καμβά ο Ρεμπραντ και για την οποια ειχα διαβασει ενα εξοχο κειμενο στους δακτυλιους του Κρόνου. Οπερ εδει δειξαι.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Με το "Σινουχέ, ο Αιγύπτιος".
Έχω διαβάσει ήδη κάπου στις 200 σελίδες και ακόμα δεν ξέρω τι μου φταίει.
Η μετάφραση, οι αδιάφορες περιγραφές και οι αναχρονισμοί του συγγραφέα ή ο μαλάκας ο Σινουχέ.

Τέλος πάντων, όχι πως δεν διαβάζεται το βιβλίο, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για την ώρα ούτε και δικαιολογεί τις υψηλές του βαθμολογίες στο gr...

 

[Έλλη Μ]

Τέλος πάντων, όχι πως δεν διαβάζεται το βιβλίο, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για την ώρα ούτε και δικαιολογεί τις υψηλές του βαθμολογίες στο gr...

Αν ενα βιβλιο τοσων σελιδων δεν εχει στρωσει στις 200 σελιδες, δεν προκειται να.Δηλαδη, αν στρωσει, θα γινω χαλι να με πατησεις.
Ελπιζω να επιασες το ημιαποτυχημενο λογοπαιχνιδο (sic) με τις στρωσεις (ρ.), χαλια κλπ.

 

[Φαροφύλακας]

"Ισλαμισμός - Βασικές Αρχές" του Χαέρι Φαντλάλα