Μπραμ Στόκερ (Bram Stoker): "Δράκουλας" (Dracula)

[Σάντσο Πάντσα]

Τίτλος: Δράκουλας
Πρωτότυπος τίτλος: Dracula
Συγγραφέας: Μπραμ Στόουκερ(Bram Stoker)
Μετάφραση: Στέλλα Βουρδουμπά
Εκδόσεις: Δαρεμά
Έτος έκδοσης: 1956
Έτος πρώτης έκδοσης: 1897 (Αγγλικά)
Διαστάσεις: 21x15,5
Αριθμός σελίδων: 400
ISBN:-

"Καλώς ήρθες στο σπίτι μου! Μπες ελεύθερα. Έλα με ασφάλεια και άφησε λίγη απ' την ευτυχία που φέρνεις."

O Τζόναθαν Χάρκερ, υπάλληλος ενός κτηματομεσιτικού γραφείου, ταξιδεύει από την Μεγάλη Βρετανία στην Τρανσυλβανία για να διευθετήσει μια υπόθεση αγοράς ενός μυστηριώδη πελάτη του γραφείου του. Έτσι, γνωρίζεται με τον Κόμη Δράκουλα. Ο Κόμης έχει μυστικά.Έχει μία ιστορία που χάνεται πίσω στα χρόνια του μεσαίωνα.Εκεί στα άπειρα δωμάτια του κάστρου των Καρπαθίων , ο Χάρκερ πρόκειται να γνωρίσει τον απόλυτο τρόμο και ο Κόμης ανανεωμένος από την στροφή της μοίρας πρόκειται να διεκδικήσει όλα εκείνα που κατά το παρελθόν , στερήθηκε. Οι τρόποι του σαγηνευτικοί μα συνάμα τρομακτικοί.

Ο Μπραμ Στόουκερ γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1847 .Το 1878 βρεθηκε να γραφει θεατρικές κριτικέ για μια εφημερίδα (The Dublin Mail) της οποίας ιδιοκτήτης ήταν ο Τζόσεφ Σέρινταν λε Φανού. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την πρωην γυναίκα του Οσκαρ Ουαιλντ , Φλορενς Μπλασκομπ. Υπηρξε επι εικοσιεπτά χρόνια διευθυντης του θεατρου Λύσομ , ιδιοκτητης του οποιου ηταν ο Χενρυ Ιρβινγκ , ηθοποιος και φιλος του Στοουκερ.
Το 1890 γραφει το πρωτο μυθιστορημα του "Snake passage". Ένα χλιαρό μυθιστόρημα που κινειται μεταξυ της γοτθικης ατμοσφαιρας και τρομακτικης λογοτεχνιας , χωρις να καταφερνει τιποτε απο τα δύο.
Αρκετα χρονια , επιδιδεται στην μελετη βαλκανικών μύθων και δοξασιών, πραγμα που εχουν κανει ηδη ο Πολιντορι και ο Φανου με τα διηγηματα τους "Βρυκολακας" και "Carmilla" αντιστοιχα , με τον Φανού να προχωρα τον μύθο περα απο τα αντρικα προτυπα και να δινει τα σκηπτρα στην γυναικα. Παραλληλα με την μελετη των παραπανω διηγηματων , ξεφυλλιζει και το "Transylvania Superstitions" της Εμιλυ Τζεραρντ οπου αναφερεται η ιστορικη διασταση του Κομη Βλαντ Τεπες.

Ο Βλαντ Τέπες ο 3ος υπήρξε πρίγκηπας της Βλαχίας ανά περιόδους από το 1448 εως το 1476, εποχη απόλυτης δύναμης της Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας .Κληρονομησε το τιτλο από τον πατερα του, Βλαντ τον 2ο και μαζί το προσωνύμιο Ντρακούλ που ήταν απόρροια του τίτλο του Τάγματος του Δράκου. Θεωρητικά μιλάμε για ένα τάγμα Δραγώνων.

Κάπου εδώ σταματούν οι ιστορικες πληροφοριες ή μαλλον η Ιστορία ανακατευεται με το θρύλο. Κατα την εκστρατεία της Οθωμανικης αυτοκρατορίας και ενώ βρισκεται στο πεδιο της μαχής (μισουσε τους Οθωμανους λογω της φυλακισης του και της δολοφονιας του πατερα του ) του μηνύουν ότι η αρραβωνιαστικιά του, αυτοκτόνησε μετά από ένα ψευτικο μηνυμα ότι δηθεν ο Κομης σκοτωθηκε στην μαχη .Εκεινος επιστρεφει και τυφλωμενος από το μισος , αρνειται την πιστη του και λαμβανει την καταρα της αθανασιας , ζωντας μονο με ανθρωπινο αιμα. Ασφαλως , προκειται περι μυθου, όμως το αιμα μπαινει στην ζωη του Κομη, αφου κατά μια πιο «γηινη» υποθεση, οι κεντρικοι δρομοι της Βλαχιας γεμιζουν από ανασκολοπισμενους Οθωμανους .Ετσι , περναει στην ιστορια ως Βλαντ ο ανασκολοπιστης .

Όλα τα παραπανω, δεν εχουν τοσο μεγαλη σημασια στην ροη της ιστοριας του Στοουκερ, παρα μονο στο κομματι της αρρωστημενης ψυχοσυνθεσης του Κομη αναλογιζομενοι, το ποσο αυτή η ψυχοσυνθεση επιβαρυνεται με την "μοναχικη αθανασια".

Αυτά τα στοιχεια σπρωχνουν το συγγραφεα να συνθεσει την μεγαλυτερη «χάρτινη» περσόνα φρικης που εμελλε να γινει ποπ συμβολο για τους απανταχου λατρεις του τρομου, ενώ παραλληλα εγκαινιαζει ενα νεο ειδος λογοτεχνιας , εκεινο που παραλληλα το γοτθικο της Σελλει και του Λιουις, με το ρομαντικο του Ποε, γινεται ακομα πιο ωμο και τερατωδες. Η Λογοτεχνια Τρομου είναι εδω και μαλιστα ηρθε για να μεινει ...

..άκουσα σαν από πολύ χαμηλά στην κοιλάδα τα ουρλιαχτά πολλών λύκων. Τα μάτια του Κόμη έλαμψαν, και είπε: «Άκου τα, τα παιδιά της νύχτας. Τι μουσική που κάνουν!» Βλέποντας, υποθέτω, κάποια έκφραση στο πρόσωπό μου που του φάνηκε παράξενη, προσέθεσε, «Α, κύριε, εσείς οι κάτοικοι της πόλης δεν μπορείτε να μπείτε στην αίσθηση του κυνηγού.»

Βιβλιογραφία :

Δρακουλας – Μπραμ Στοκερ /Εκδ.Δαρεμά – 1956/ μετ. Στελλα Βουρδουμπά
Ο καπεταν Βρυκολακας /Εκδ.Μπουκέτο-1925/26
Stoker’s Dracula .pdf
Carmilla – Joseph Sheridan Le Fanou .pdf
The land beyond the forest; facts, figures, and fancies from Transylvania-Em.Gerard
John William Polidori - Το Βαμπιρ/ μετ.Νικολέτα Μποντιόλη

 

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Σάντσο, το παρήγγειλα όμως δεν ξέρω αν το διαβάσω τώρα γιατί είμαι λίγο έως πολύ φοβιτσιάρης ( ) και τρομάζω πολύ εύκολα (τώρα μόλις που τελείωσα το Μαύρο Γάτο τρελάθηκα από το φόβο μου...)

 

[Αλίκη]

Το δικό μου βιβλίο από τις εκδόσεις Στοχαστής

πολύ ωραία έκδοση και ωραίο βιβλίο.

 

[Ονειρευτής]

Να συμπληρώσω στην πολύ καλή παρουσίαση του Σάντσο πως ο Μπραμ Στόουκερ διάλεξε την Τρανσυλβανία επειδή ήταν και εξακολουθεί να είναι μια απόμακρη και χιμαιρική χώρα στα μάτια των περισσοτέρων άγγλων και δυτιοευρωπαίων, μια χώρα «πέρα από τα δάση» όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Αναζητώντας υλικό ο Στόουκερ μάζεψε όλους τους οδηγούς και τους χάρτες που μπορούσε να βρει για την ανατολική Ευρώπη. Ερεύνησε επίσης τις λαϊκές ιστορίες σχετικά με τον Δράκουλα.

Μια άλλη σημαντική πηγή στα χρόνια της προπαρασκευής του ήταν το «Η Χώρα Πέρα απ’ τα Δάση» (1888) του E. Gerard που περιελάμβανε συζητήσεις για τις ρουμανικές δεισιδαιμονίες. Έχοντας λοιπόν το θέμα και το σκηνικό για την ιστορία του: το δεσπόζον πρόσωπο του σκληρού ηγεμόνα, τη βαμπυρολατρεία και την Τρασυλβανία άρχισε τη συγγραφή του έργου.

Η σύνδεση του Δράκουλα με τον βαμπιρισμό οφείλεται στο γεγονός πως ο Στόουκερ είχε στην κατοχή του κάποιο από τα γερμανικά φυλλάδια που τυπώθηκαν το 1491 τα οποία αφηγούντο ιστορίες φρίκης για τον Δράκουλα, αποκαλώντας τον σκληρό τύραννο και Wutrich, ένα παλιό γερμανικό όρο για τον «μαινόμενο» ή, ακριβέστερα «αιμοδιψές τέρας».

Ο δεσμός ανάμεσα στον Δράκουλα του Στόουκερ και στην περιοχή της Μπρίστριτσα δεν είναι τελείως φανταστικός καθ’ ότι υπήρχε μια οικογένεια Σέκελων στην περιοχή αυτή που ονομαζόταν Όρντόγκ και που αποτελεί την ουγγρική μετάφραση της λέξης Dracul, ή διάβολος. Στο μυθιστόρημα οι κάτοικοι της Μπίστριτσα προφέρουν τις λέξεις «Όρντονκγ, Σατανάς» πριν μπει ο Ιωνάθαν Χάρκερ στην άμαξα για το πέρασμα του Μπόργκο.

Τα κύρια στοιχεία των τελετουργιών στον Μπραμ Στόουκερ εναντίον των βρικολάκων ανταποκρίνονται στις ανατολικοευρωπαϊκές λαϊκές δοξασίες, όπως επίσης και η μεταμόρφωση του σε νυχτερίδα που προέρχεται από τους Τρανσυλβανούς Σέκελες που αυτοθεωρούνται απόγονοι μιας ανατολικοασιάτικης φυλής παλαιότερης από τους μαγιάρους που συνδέουν την νυχτερίδα με τον βαμπυρισμό στην λαϊκή τους παράδοση. Σύμφωνα επίσης με την σλαβική λαϊκή παράδοση ο βρικόλακας του Στόουκερ κινείται μόνο την νύχτα, δεν φαίνεται στον καθρέφτη και απωθείται από τον σταυρό.

Λίγες μέρες προτού δημοσιευτεί το μυθιστόρημα του Στόουκερ, ο χαρακτήρας Δράκουλας παρουσιάστηκε στη σκηνή για πρώτη φορά σ’ ένα έργο με τίτλο «Δράκουλας ή Νεκροζώντανος»· ήταν βασισμένο στο βιβλίο και η διάρκεια του ήταν λίγο περισσότερο από τέσσερις ώρες. Το ανέβασμα του στις 17 Μαΐου του 1897 ήταν το μόνο που παρακολούθησε ο Στόουκερ.

Επίσης στην πραγματικότητα ο Δρ. Άμπρααμ Βαν Χέλσινγκ – που το μικρό του όνομα είναι το ίδιο με του Άμπρααμ («Μπραμ») Στόουκερ – είναι ο πραγματικός ήρωας του Δράκουλα· ο ίδιος ο κόμης Δράκουλας είναι ο χαμένος. Ο Άμπρααμ Βαν Χέλσινγκ μπορεί να είναι το υποκατάστατο του Άμπααμ Στόουκερ συνδιάζοντας την επιστήμη με τον αποκρυφισμό. Είναι πάνσοφος και πανίσχυρος. Η σκέψη του διαπερνάει την καθημερινή πραγματικότητα ως την εκείθεν πραγματικότητα. Ο Βαν Χέλσινγκ είναι επίσης θαρραλέος και ακούραστος και αντιμετωπίζει την άγνοια άλλων επιστημόνων και ρασιοναλιστών ακόμα και όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον ίδιον τον βρικόλακα.

Ο Στόουκερ για ένα μεγάλο διάστημα συνδεόταν φιλικά με τον ηθοποιό Χένρυ Ίρβινγκ όπου εργάστηκε και ως γραμματέας και έμπιστος του για 27 χρόνια, τα οποία περιγράφονται στις «Προσωπικές αναμνήσεις του Χένρυ Ίρβινγκ». Ονόμασε την φιλία τους «τόσο βαθιά, στενή και διαρκή όσο μπορεί να είναι μεταξύ δύο ανδρών». Υπήρχε όμως κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ο Ίρβινγκ ασκούσε τέτοια γοητεία στον Μπραμ ώστε πέτυχε μια εξαιρετική κυριαρχία επάνω του. Πράγματι στη ζωή ο Ίρβινγκ ήταν για τον Στόουκερ ότι ο Δράκουλας για τον Ρένφηλντ στο μυθιστόρημα.

Στο βιβλίο που έχω από τις εκδόσεις «Αίολος» (1981) στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα εν είδη βιβλιογραφίας η οποία είναι παρμένη από την αγγλική έκδοση “The Annotated Dracula" που επιμελήθηκε ο Leonard Wolf και η οποία αναφέρεται σ’ ένα σύνολο θεμάτων πολλές φορές άσχετων μεταξύ τους που θέτει το κείμενο του Στόουκερ.

Κλείνω την παρέμβαση μου με την πεποίθηση πως το μυθιστόρημα του Στόουκερ παραμένει μέχρι σήμερα ένα αξιομνημόνευτο έργο κυρίως λόγω του εύρους και της ακρίβειας της έρευνας του συγγραφέα. Η επιμονή με την οποία εργάστηκε εκφράζεται μέσα από το σχόλιο του Βαν Χέλσινγκ: « Μελέτησα ξανά και ξανά μέχρι που έφτασαν στα χέρια μου όλα τα κείμενα σχετικά με το τέρας αυτό».

 

[Φένια]

Σάντσο και Ονειρευτή, συγχαρητήρια που μας θυμίσατε ένα τόσο ωραίο βιβλίο- σταθμό της γοτθικής λογοτεχνίας. Ενα από τα πλέον αγαπημένα μου αναγνώσματα όταν ήμουν μικρή, τότε που λάτρευα να φοβάμαι (δεν το πολυθέλω πια, αν και ποτέ δεν θα πω όχι σε ένα δυνατό θρίλλερ).

 

[Χρυσηίδα]

Το διάβασα πριν λίγα μόλις χρόνια κατευθείαν στα Αγγλικά από τα Penguin Classics. Αν και ήξερα την υπόθεση και από ταινίες, αλλά και από απλουστευμένες εκδόσεις που είχα διαβάσει λόγω δουλειάς, το ευχαριστήθηκα το βιβλίο αυτό πάρα πολύ. Στα ατού του να προσθέσουμε ότι είναι γραμμένο όλο σε επιστολική και ημερολογιακή γραφή, μια τεχνική που του προσφέρει ακόμα περισσότερο μυστήριο και αγωνία.

 

[Νουρμπανού]

Το διάβασα από τις εκδόσεις Λιβάνης - Το Κλειδί (1992) και έμεινα αρκετά ευχαριστημένη απ' τη μετάφραση. Δεν περιέχει κάποιον πρόλογο ή επίλογο, όμως.
Είναι κορυφαίο μυθιστόρημα. Δεν απορώ που μπορεί και συναρπάζει ακόμη τον αναγνώστη. Η όλη ατμόσφαιρα είναι απίστευτα υποβλητική, τα στοιχεία γύρω από τον Κόμη και τους νεκροζώντανους, που αποκαλύπτονται αργά και βασανιστικά από τον Βαν Χέλσινγκ, και κάποιες στιγμές αληθινού τρόμου, το καθιστούν ανυπέρβλητο για μένα! Δεν ξέρω, αλλά τώρα που διαβάζω το Σάλεμς Λοτ δεν έχω ενθουσιαστεί τόσο. Ο Κινγκ "έκλεψε" πολύ πράγμα απ' τον Στόκερ, π.χ. σχεδόν όλα τα στοιχεία γύρω απ' τη μυθολογία και τις λαϊκές δοξασίες για τους βρικόλακες είναι καρμπόν, που λέμε. (αντιγραφή) ;) Περίμενα να μου πει κάτι περισσότερο. Αλλά ας διαβάσω και τις τελευταίες 100 σελίδες που μου μένουν και αργότερα σχολιάζω και στο νήμα του Στήβεν Κινγκ.

 

[Ακτίς]

Τί μου θύμησες Σάντσο! Ο Δράκουλας του Στόκερ ήταν το πρώτο βιβλίο για ενήλικες που διάβασα. Ήταν τόσο ατμοσφαιρικό που πολλές φορές το έκλεινα από το φόβο μου και περίμενα μέχρι να'ρθει κάποιος στο σπίτι για να το συνεχίσω

 

[Μπου Ραντλι]

Έχω διαβάσει σε μελέτες και παρακολουθήσει σε τηλεοπτικά αφιερώματα πως ο Στόουκερ έπλασε τον ήρωα του ανακατεύοντας στοιχεία του Βλαντ Τσέπες με τις ταφές των νεκρών
θυμάτων της πανούκλας τον Μεσαίωνα.Τα θύματα ήταν τόσα πολλά που θάβονταν άρον-άρον και κάποιοι ήταν ακόμη ζωντανοί.Πολλά χρόνια αργότερα άνοιγαν ξανά τους τάφους
για νέους ενταφιασμούς.Έβρισκαν κάποια πτώματα ελαφρώς μετακινημένα.Έτσι δημιουργήθηκε η δοξασία για τους "νεκροζώντανους" που μπορούν να βγουν από τον τάφο τους.
Μεγάλο ρόλο στην επίδραση αυτού του "καταραμένου" ήρωα έπαιξαν οι ταινίες με τον Κρίστοφερ Λι-Δράκουλα και τον αδικημένο Πίτερ Κάσινγκ(ως Βαν Χέλσινγκ)

 

[Νουρμπανού]

Χαίρομαι που συμφωνούμε, παιδιά! Μετά το Δόκτωρα Βαν Χέλσινγκ το χάος...Τολμώ δε να εικάσω ότι ο Αδερφός Γουλιέλμος θα ενθουσιαζόταν με αυτόν το λαμπρό επιστήμονα, η ευρυμάθεια και το ανοιχτό πνεύμα του οποίου σπάνια συνδυάζονται στο ίδιο πρόσωπο. Ναι, σίγουρα ο Αδερφός Γουλιέλμος θα έβρισκε στο Βαν Χέλσινγκ έναν άξιο σύντροφο...εμ, να θυμηθώ να του το πω...

Μπου Ράντλι, πολύ ενδιαφέροντα όσα μας λες! Η Μαύρη Πανώλη, που έφτασε στο σημείο μάλιστα να εξοντώσει το 1/3 του πληθυσμού της Ευρώπης και στην οποία επίσης οφείλονται οι Βενετσιάνικες μάσκες του γιατρού, με το μακρύ ράμφος πουλιού, που βλέπουμε στο διάσημο Καρναβάλι ως και στις μέρες μας.

 

[Παρωνύμιος]

Τολμώ δε να εικάσω ότι ο Αδερφός Γουλιέλμος θα ενθουσιαζόταν με αυτόν το λαμπρό επιστήμονα, η ευρυμάθεια και το ανοιχτό πνεύμα του οποίου σπάνια συνδυάζονται στο ίδιο πρόσωπο. Ναι, σίγουρα ο Αδερφός Γουλιέλμος θα έβρισκε στο Βαν Χέλσινγκ έναν άξιο σύντροφο...εμ, να θυμηθώ να του το πω...

Όταν τον δω κι εγώ θα του το πω. Ίσως και να τον ενδιαφέρει. Έχει εξαφανιστεί τις τελευταίες μέρες. Ως συνήθως δεν μου είπε με τί ασχολείται.

 

[Νουρμπανού]

Εντάξει, Άντσο. Θα ανέλαβε κάποια σπουδαία μυστική αποστολή ο Δάσκαλος...

 

[Παρωνύμιος]

Εντάξει, Άντσο. Θα ανέλαβε κάποια σπουδαία μυστική αποστολή ο Δάσκαλος...

Ίσως. Ήθελα τόσα να τον ρωτήσω για αυτά που με βασανίζουν τελευταία. Είχα μια παράξενη συνάντηση που δεν αρμόζει σ' έναν δόκιμο Βενεδικτίνο. Ελπίζω με μερικές προσευχές κάτι να γίνει.

 

[Σίζο]

Ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα. Εξαιρετικό από την αρχή ως το τέλος. Το έφαγα. Διάβαζα κάθε βράδι μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου. Μαγεία. Το τέλειωσα και σκέφτηκα "οκ, τώρα θα βρω κάτι τόσο καλό να διαβάσω ή θα πέσω σε μετριότητες;".

Το δικό μου βιβλίο από τις εκδόσεις Στοχαστής

πολύ ωραία έκδοση και ωραίο βιβλίο.

Αυτό διάβασα. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Μαέστρος ο Stocker αλλά και πολύ καλή μετάφραση.

 

[Μια]

θα πέσεις σε μετριότητες.

 

[Νουρμπανού]

Χα χα, δύσκολο να σε συγκλονίσει πάλι κάτι ανάλογο! Είναι ωραίος μαέστρος ο Στόκερ (κούκλος, που θα 'λεγε κι ο Στράτης) και κυρίως, δημιουργεί απίστευτη ατμόσφαιρα τρόμου, μυστηρίου κτλ.

 

[Ατλαντίσια]

Ακόμα δεν το έχω διαβάσει, μπήκα εδώ ελπίζοντας για θετικές κριτικές αλλά ξεπέρασατε τις προσδοκίες μου! Ερώτηση: Να επιχειρήσω να δώ πρώτα την ταινία του Coppola ή θα επηρρεαστώ αρνητικά? (έχω ήδη δει το Nosferatu, εξαιρετικό για την εποχή του!)

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ακόμα δεν το έχω διαβάσει, μπήκα εδώ ελπίζοντας για θετικές κριτικές αλλά ξεπέρασατε τις προσδοκίες μου! Ερώτηση: Να επιχειρήσω να δώ πρώτα την ταινία του Coppola ή θα επηρρεαστώ αρνητικά? (έχω ήδη δει το Nosferatu, εξαιρετικό για την εποχή του!)

Η ταινία του Κόπολα στηρίζεται σε ένα love story που δεν υπάρχει στο βιβλίο... Κατά τα άλλα καλή ταινία είναι.
Συμβουλή: Διάβασε το βιβλίο και μετά πήγαινε στην ταινία..

Αλήθεια ποιο Νοσφεράτου είδες??? Του 1922 ή του 1979???

 

[Ατλαντίσια]

Η ταινία του Κόπολα στηρίζεται σε ένα love story που δεν υπάρχει στο βιβλίο... Κατά τα άλλα καλή ταινία είναι.
Συμβουλή: Διάβασε το βιβλίο και μετά πήγαινε στην ταινία..

Αλήθεια ποιο Νοσφεράτου είδες??? Του 1922 ή του 1979???

του 1922, πολύ ατμοσφαιρικό!

 

[Γλωσσολάγνος]

Αν δεχτείς το λαβ στόρι του Κόπολα, τότε θ' απολαύσεις και τη δική του ταινία, που τη θεωρώ ένα οπτικοακουστικό αριστούργημα: λατρεύω τόσο την οπτική της αισθητική και τα σκηνοθετικά της ευρήματα, όσο και τη μουσική του Βόιτσεχ Κίλαρ. Δυστυχώς, ο Κιάνου Ριβς αποτελεί μια παραφωνία μέσα στο σύνολο -- όχι σε κάθε σκηνή που συμμετέχει, αλλά δυστυχώς στις περισσότερες.