Μπόμπιρες μολογάν και λένε...
- Thread starter Οπερα
- Start date
Συνάδελφος εχει βρεθει σε κατάστημα τράπεζας και ειναι μαρτυρας του παρακάτω περιστατικού:
Μαμα με εναν μπομπιρα περιμένουν στο ταμείο, ο πιτσιρικος ειανι ζωηρός, παει στα γραφεία, τρέχει, η μαμα τον κυνηγάει, πειράζει τα κλασέρ, σφραγιδες, η μαμα τον μαζευει, αυτος εχει τον αμαζευτο, μαζευει ό,τι φυλλάδιο βρει, τα πετάει κάτω και στο τέλος εριξε μια στοιβα εγγράφων απο το γραφείο μιας κοπέλας. Η μαμα τον κατσαδιάζει, ο μικρός νευριάζει και ακολουθει ο εξής διάλογος:
-Γιατι με μαλώνεις; ε;
-Γιατι δεν εισαι φρόνιμος, ενοχλείς τον κόσμο που δουλευει και κανεις φασαρία.
-Α, έτσι; Καλα, κι εγώ, τ' απογευμα που θα 'ρθει ο παππους θα του πώ οτι
===>>>
true story
Η πλοκη μπηκε για ευνόητους λόγους..
Μαμα με εναν μπομπιρα περιμένουν στο ταμείο, ο πιτσιρικος ειανι ζωηρός, παει στα γραφεία, τρέχει, η μαμα τον κυνηγάει, πειράζει τα κλασέρ, σφραγιδες, η μαμα τον μαζευει, αυτος εχει τον αμαζευτο, μαζευει ό,τι φυλλάδιο βρει, τα πετάει κάτω και στο τέλος εριξε μια στοιβα εγγράφων απο το γραφείο μιας κοπέλας. Η μαμα τον κατσαδιάζει, ο μικρός νευριάζει και ακολουθει ο εξής διάλογος:
-Γιατι με μαλώνεις; ε;
-Γιατι δεν εισαι φρόνιμος, ενοχλείς τον κόσμο που δουλευει και κανεις φασαρία.
-Α, έτσι; Καλα, κι εγώ, τ' απογευμα που θα 'ρθει ο παππους θα του πώ οτι
το πρωι ειχες βάλει το π@@λι του μπαμπά στο στόμα σου
true story
Η πλοκη μπηκε για ευνόητους λόγους..
Last edited:
Ωχ, τον καϋμένο τον...παππού!
...
Κάνω σκάκι σε δημοτικά σχολεία από το 2002. Έχω ατάκες και καταστάσεις ων ουκ έστι αριθμός. Το αγαπημένο μου περιστατικό είναι το παρακάτω.
Σκηνή Καμιά δεκαπενταριά παιδιά Α, Β, Γ δημοτικού σε σχολική τάξη. Λίγο πριν το τέλος της ώρας. Η συνηθισμένη αταξία κάποιων παιδιών.
Εγώ προς μαθήτρια της Β΄ τάξης με δασκαλίστικο τσιτάτο: Παιδί μου σε παρακαλώ, μη με στενοχωρείς!
Μαθήτρια (σε πρώτο χρόνο): Δεν σας στενοχωρώ εγώ κύριε, μόνος σας στενοχωριέστε.
Για λίγα δευτερόλεπτα είχα μείνει στήλη άλατος και παραλίγο να πω ευχαριστώ στο τέλος για το φιλοσοφικό μάθημα.
..........................
Με σκακιστικό χρώμα τα επόμενα δύο.
Μαθητής (μετά την προαγωγή πιονιού): Κύριε! Μεταμορφώθηκα σε βασίλισσα!!!
***
Μαθητής (δείχνοντας κοροϊδευτικά τον αντίπαλό του): Κύριε είπε ότι μου έφαγε τον πύργο! Αφού ο πύργος είναι από πέτρα, δεν τρώγεται!
...
Κάνω σκάκι σε δημοτικά σχολεία από το 2002. Έχω ατάκες και καταστάσεις ων ουκ έστι αριθμός. Το αγαπημένο μου περιστατικό είναι το παρακάτω.
Σκηνή Καμιά δεκαπενταριά παιδιά Α, Β, Γ δημοτικού σε σχολική τάξη. Λίγο πριν το τέλος της ώρας. Η συνηθισμένη αταξία κάποιων παιδιών.
Εγώ προς μαθήτρια της Β΄ τάξης με δασκαλίστικο τσιτάτο: Παιδί μου σε παρακαλώ, μη με στενοχωρείς!
Μαθήτρια (σε πρώτο χρόνο): Δεν σας στενοχωρώ εγώ κύριε, μόνος σας στενοχωριέστε.
Για λίγα δευτερόλεπτα είχα μείνει στήλη άλατος και παραλίγο να πω ευχαριστώ στο τέλος για το φιλοσοφικό μάθημα.
..........................
Με σκακιστικό χρώμα τα επόμενα δύο.
Μαθητής (μετά την προαγωγή πιονιού): Κύριε! Μεταμορφώθηκα σε βασίλισσα!!!
***
Μαθητής (δείχνοντας κοροϊδευτικά τον αντίπαλό του): Κύριε είπε ότι μου έφαγε τον πύργο! Αφού ο πύργος είναι από πέτρα, δεν τρώγεται!
Αυτό θα πει να ζεις την παρτίδα!
Ξυπνάει ένα πρωί ένα μπομπιράκι, γύρω στα τέσσερα, και αρχίζει να διηγείται στη μαμά του το όνειρο που είδε.
-Αλήθεια τα είδες όλα αυτά; ρωτάει η μαμά
-Μα, ναι! Απαντάει ο μικρός. Εσύ δεν τα είδες;
-Όχι, παιδί μου. Εγώ δεν μπορώ να δω τα δικά σου όνειρα, λέει η μαμά ψιλογελώντας.
Ο μικρός προβληματίζεται αλλά ύστερα αναφωνεί ενθουσιασμένος:
-Μην ανησυχείς! Θα ζητήσω από τον μπαμπά να σου τα κατεβάσει από το ίντερνετ!
Α! Θυμήθηκα άλλα δύο:
Πριν λίγες μέρες, ήμουν σε μια τάξη προνηπίων, που το Σεπτέμβρη θα πάνε στα νήπια. Περπατούσα δίπλα-δίπλα με ένα μικρό, τον Δημήτρη (μεγάλη μαϊμού αυτός)! Τον βλέπω να με κοιτάζει διερευνητικά και κάποια στιγμή μου ξεφουρνίζει:
-Γιατί είσαι τόσο μικρή (=κοντή); Οι μεγάλοι δεν είναι τόσο μικροί!
-Κάποιοι μεγάλοι είναι ψηλοί και κάποιοι κοντοί, του απαντάω προσπαθώντας να μην σκάσω στα γέλια. Εγώ είμαι απ' τους κοντούς.
-Ψέματααααα! Φωνάζει με τη δυσπιστία ζωγραφισμένη στα μούτρα του.
Μετά ήθελε να μετρηθούμε κι όταν είδε πως είναι πιο κοντός, πήρε μια καρέκλα, ανέβηκε πάνω και φώναζε σε όλη την τάξη πως με πέρασε. Σαν την Αξία την έπαθα κι εγώ:χαχαχα:
Ο Γιαχία, ένας μπόμπιρας έξι ετών από τη Συρία, με βλέπει να μπαίνω στον ξενώνα όπου μένει κι έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου μ' ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Λέω κι εγώ: "Τι ωραία! Χάρηκε που με είδε". Αυτός όμως πέφτει πάνω μου, πιάνει την κοιλιά μου και με τα δύο του χέρια και λέει: "Baby!" Παγάκι εγώ: "No baby!" του λέω "Yes, yes, yes baby!" επιμένει εκείνος... Πίστευα πως όταν με βλέπουν οι άνθρωποι στο δρόμο δεν σκέφτονται ότι είμαι έγκυος
Μήπως να αρχίσω δίαιτα; Μήπως ο μικρός έχει την έκτη αίσθηση και ξέρει κάτι που δεν ξέρω; Να τρομοκρατηθώ;
-Αλήθεια τα είδες όλα αυτά; ρωτάει η μαμά
-Μα, ναι! Απαντάει ο μικρός. Εσύ δεν τα είδες;
-Όχι, παιδί μου. Εγώ δεν μπορώ να δω τα δικά σου όνειρα, λέει η μαμά ψιλογελώντας.
Ο μικρός προβληματίζεται αλλά ύστερα αναφωνεί ενθουσιασμένος:
-Μην ανησυχείς! Θα ζητήσω από τον μπαμπά να σου τα κατεβάσει από το ίντερνετ!
Α! Θυμήθηκα άλλα δύο:
Πριν λίγες μέρες, ήμουν σε μια τάξη προνηπίων, που το Σεπτέμβρη θα πάνε στα νήπια. Περπατούσα δίπλα-δίπλα με ένα μικρό, τον Δημήτρη (μεγάλη μαϊμού αυτός)! Τον βλέπω να με κοιτάζει διερευνητικά και κάποια στιγμή μου ξεφουρνίζει:
-Γιατί είσαι τόσο μικρή (=κοντή); Οι μεγάλοι δεν είναι τόσο μικροί!
-Κάποιοι μεγάλοι είναι ψηλοί και κάποιοι κοντοί, του απαντάω προσπαθώντας να μην σκάσω στα γέλια. Εγώ είμαι απ' τους κοντούς.
-Ψέματααααα! Φωνάζει με τη δυσπιστία ζωγραφισμένη στα μούτρα του.
Μετά ήθελε να μετρηθούμε κι όταν είδε πως είναι πιο κοντός, πήρε μια καρέκλα, ανέβηκε πάνω και φώναζε σε όλη την τάξη πως με πέρασε. Σαν την Αξία την έπαθα κι εγώ:χαχαχα:
Ο Γιαχία, ένας μπόμπιρας έξι ετών από τη Συρία, με βλέπει να μπαίνω στον ξενώνα όπου μένει κι έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου μ' ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Λέω κι εγώ: "Τι ωραία! Χάρηκε που με είδε". Αυτός όμως πέφτει πάνω μου, πιάνει την κοιλιά μου και με τα δύο του χέρια και λέει: "Baby!" Παγάκι εγώ: "No baby!" του λέω "Yes, yes, yes baby!" επιμένει εκείνος... Πίστευα πως όταν με βλέπουν οι άνθρωποι στο δρόμο δεν σκέφτονται ότι είμαι έγκυος
Μήπως να αρχίσω δίαιτα; Μήπως ο μικρός έχει την έκτη αίσθηση και ξέρει κάτι που δεν ξέρω; Να τρομοκρατηθώ;
Last edited:
Στην μπροστινη θεση του αστικου, αγορακι 4-5 ετων με την μαμα του, φορτωμενοι με δωρα πανε επισκεψη σε νεογεννητο κοριτσακι.
Μετα απο μια συζητηση μεταξυ τους που ξεκινησε ο μικρος (και δυστυχως δεν πολυθυμαμαι καλα), εφτασαν στο σημειο στο πως κατεληξαν να διαλεξουν τα συγκεκριμενα δωρα και οχι καποια αλλα, με την μαμα να απαντα : "γιατι ειναι κοριτσι και οχι αγορι", για να λαβει την επομενη ερωτηση απο τον μικρο : "ποιος το διαλεξε αυτο;"
Η μαμα φανηκε απροετοιμαστη προς στιγμην αλλα μετα απαντησε με το : "ετσι γεννηθηκε"
Τον λυπηθηκα τον μικρουλη. Φαινοταν πολυ εξυπνο παιδακι, εκανε ευστοχες ερωτησεις, αλλα ειχε μια μαμα που βαριοταν να ασχοληθει μαζι του και του ριξε και κανα δυο φαπες, κατα την διαρκεια της διαδρομης. Μια γιατι μιλαγε πολυ και αλλη μια γιατι πειραξε τα παιχνιδια και την ενοχλησε
Μετα απο μια συζητηση μεταξυ τους που ξεκινησε ο μικρος (και δυστυχως δεν πολυθυμαμαι καλα), εφτασαν στο σημειο στο πως κατεληξαν να διαλεξουν τα συγκεκριμενα δωρα και οχι καποια αλλα, με την μαμα να απαντα : "γιατι ειναι κοριτσι και οχι αγορι", για να λαβει την επομενη ερωτηση απο τον μικρο : "ποιος το διαλεξε αυτο;"
Η μαμα φανηκε απροετοιμαστη προς στιγμην αλλα μετα απαντησε με το : "ετσι γεννηθηκε"
Τον λυπηθηκα τον μικρουλη. Φαινοταν πολυ εξυπνο παιδακι, εκανε ευστοχες ερωτησεις, αλλα ειχε μια μαμα που βαριοταν να ασχοληθει μαζι του και του ριξε και κανα δυο φαπες, κατα την διαρκεια της διαδρομης. Μια γιατι μιλαγε πολυ και αλλη μια γιατι πειραξε τα παιχνιδια και την ενοχλησε
Ο Γιαχία, ένας μπόμπιρας έξι ετών από τη Συρία, με βλέπει να μπαίνω στον ξενώνα όπου μένει κι έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου μ' ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Λέω κι εγώ: "Τι ωραία! Χάρηκε που με είδε". Αυτός όμως πέφτει πάνω μου, πιάνει την κοιλιά μου και με τα δύο του χέρια και λέει: "Baby!" Παγάκι εγώ: "No baby!" του λέω "Yes, yes, yes baby!" επιμένει εκείνος... Πίστευα πως όταν με βλέπουν οι άνθρωποι στο δρόμο δεν σκέφτονται ότι είμαι έγκυος
Μόλις μου θύμισες κάτι, έχουμε πάει με την κολλητή μου και το βαφτιστήρι της θάλασσα κι εκεί που επιπλέουμε χαλαρά κάνω ένα μακροβούτι!
Ενθουσιασμένος ο μικρός μου λέει μόλις βγαινω και παίρνω ανάσα, " Πω!Πω! Πωλίνα τι ωραία που κολυμπας! Σαν φάλαινα ήσουν!"
Κόκαλο εγώ!
''Δελφίνι να λες Αντώνη, δελφίνι!"
@Πωλίνα έχει επί ένα 5λεπτο γελάω!!! Ρε παιδιά πως δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα, έχω σκάσει στα γέλια!!!
Εγώ έχω περιστατικό από τον εαυτό μου, που μου το διηγήθηκε η μαμά μου. Όταν ημουν 3 χρονών, είχαμε πάει στην Κέρκυρα διακοπές και εκεί που κάναμε βόλτα, λέει, είδα κάτι που μου άρεσε και το ήθελα (περίεργο της λέω). Μου λέει η μαμά μου ότι το πορτοφόλι έκλεισε για σήμερα (το πίστευα κυριολεκτικά, ότι δεν μπορούσε να ξανανοίξει) και θα το πάρουμε αύριο. Μάλιστα, μου λέει η μαμά μου ότι ξαφνιάστηκε που ήμουν συγκαταβατική και δεν γκρίνιαζα.
Την άλλη μέρα εκεί που κάναμε βόλτα, περάσαμε τυχαία από το ίδιο μαγαζί:
-Μαμά το παιχνίδι που θέλω.
-Όχι μωρό μου, αύριο θα το πάρουμε.
Κάθομαι κάτω στο πεζοδρόμιο, βάζω το κλάματα και φωνάζω:
-Σήμελα είναι το αύλιο, σήμελα ειναι το αύλιο... (είχα ένα θέμα με το ρ) :χαχαχα::χαχαχα:
Όχι, που θα με ξεγελούσε!
Ρε παιδιά πως δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα, έχω σκάσει στα γέλια!!! Εγώ έχω περιστατικό από τον εαυτό μου, που μου το διηγήθηκε η μαμά μου. Όταν ημουν 3 χρονών, είχαμε πάει στην Κέρκυρα διακοπές και εκεί που κάναμε βόλτα, λέει, είδα κάτι που μου άρεσε και το ήθελα (περίεργο της λέω). Μου λέει η μαμά μου ότι το πορτοφόλι έκλεισε για σήμερα (το πίστευα κυριολεκτικά, ότι δεν μπορούσε να ξανανοίξει) και θα το πάρουμε αύριο. Μάλιστα, μου λέει η μαμά μου ότι ξαφνιάστηκε που ήμουν συγκαταβατική και δεν γκρίνιαζα.
Την άλλη μέρα εκεί που κάναμε βόλτα, περάσαμε τυχαία από το ίδιο μαγαζί:-Μαμά το παιχνίδι που θέλω.
-Όχι μωρό μου, αύριο θα το πάρουμε.
Κάθομαι κάτω στο πεζοδρόμιο, βάζω το κλάματα και φωνάζω:
-Σήμελα είναι το αύλιο, σήμελα ειναι το αύλιο... (είχα ένα θέμα με το ρ) :χαχαχα::χαχαχα:
Όχι, που θα με ξεγελούσε!
Την προηγούμενη Παρασκευή πρόσεχα τον Γιάννη, ένα μικρό περίπου 6 χρονών. Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόμουν να φύγω, τον παρατηρούμε, η μαμά του κι εγώ, που έχει πάρει ένα playmobil, του έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και του κουνάει το κεφάλι δεξιά και αριστερά.
-Τι κάνεις εκεί, Γιαννή; τον ρωτάμε. Και λαμβάνουμε την εξής αδιανόητη απάντηση:
-Κοίτα, μαμά! Δεν μπορεί να μυρίσει τις μασχάλες του!!!
-Τι κάνεις εκεί, Γιαννή; τον ρωτάμε. Και λαμβάνουμε την εξής αδιανόητη απάντηση:
-Κοίτα, μαμά! Δεν μπορεί να μυρίσει τις μασχάλες του!!!
Είδες δραμα το playmobil;:χαχαχα:
χαχαχαχα ποσο γελασα!!Εχω απειρες ιστοριες.....Τις σημειωνω κιολας τις περισσοτερες
Ο συζυξ ειναι ως επι το πλειστον γενιοφορος...Αποφασισε μια μερα ν τα ξυρισει εντελως.Η μικρη δεν τον ειχε ξαναδει ποτε ετσι (2 και κατι ψιλα ισως 2μιση) την εχει αγκαλια και η Νεφελη γυρισμενο κεφαλι 180 μοιρες για να μην τον βλεπει.Το θεαμα δεν της αρεσε καθολου και σχεδον εβαλε τα κλαμματα....Καποια στιγμη αφου της μιλουσε και της ξαναμιλουσε και "βρε αγαπη μου ο μπαμπακας ειμαι εκοψα μονο τα γενια μου κτλ κτλ γυριζει και τον κοιταει με την γωνια του ματιουδιστακτικα
-Ειδες αγαπη μου ο μπαμπακας σου ειπα οτι ειμαι
-μμμμμμμ
- απλα εκοψα τα γενια μου
-(γυριζει τον κοιταει καλυτερα) ΟΧΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΣΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕΣ
Ο συζυξ ειναι ως επι το πλειστον γενιοφορος...Αποφασισε μια μερα ν τα ξυρισει εντελως.Η μικρη δεν τον ειχε ξαναδει ποτε ετσι (2 και κατι ψιλα ισως 2μιση) την εχει αγκαλια και η Νεφελη γυρισμενο κεφαλι 180 μοιρες για να μην τον βλεπει.Το θεαμα δεν της αρεσε καθολου και σχεδον εβαλε τα κλαμματα....Καποια στιγμη αφου της μιλουσε και της ξαναμιλουσε και "βρε αγαπη μου ο μπαμπακας ειμαι εκοψα μονο τα γενια μου κτλ κτλ γυριζει και τον κοιταει με την γωνια του ματιουδιστακτικα
-Ειδες αγαπη μου ο μπαμπακας σου ειπα οτι ειμαι
-μμμμμμμ
- απλα εκοψα τα γενια μου
-(γυριζει τον κοιταει καλυτερα) ΟΧΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΣΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕΣ
Χαχαχα Σόφκι, είναι πανέξυπνη! Λοιπόν, αυτό με τα γένια του μπαμπά της μου θύμισε ένα "τραυματικό" περιστατικό από την παιδική μου ηλικία. Ήμουν βέβαια λίγο μεγαλύτερη απ' την κόρη σου. Η μαμά μου, ξανθιά μια ζωή, εμφανίστηκε μια μέρα με τα μαλλιά της βαμμένα ανοιχτά καστανά. Δεν περιγράφεται η δυστυχία και το κλάμα που μου προκάλεσε αυτό το θέαμα. Αφού, η καημένη πήγε την επόμενη και τα ξαναέβαψε! Φαίνεται η σταθερότητα είναι απαραίτητη για τα παιδιά, ακόμα και στα τόσο ασήμαντα.
Σόφκι, πριν λίγες μέρες μια φίλη που έπαθε τα ίδια με σένα με τη μικρή της, μου έστειλε αυτό το βίντεο, γράφοντάς μου: "Κάτι τέτοια είχαμε κι εμείς στο σπίτι!". Γέλασα πολύ!
[video=youtube;_k0fnTiKEMc]https://www.youtube.com/watch?v=_k0fnTiKEMc[/video]