Μ. Καραγάτσης: "Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν"

[Γιωργος Τ]

Τίτλος: Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν
Συγγραφέας: Μ. Καραγάτσης
Εκδόσεις: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
Έτος έκδοσης: 2011
Αριθμός σελίδων: 270
ISBN: 978-960-503-049-0


Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση (1933). Μαζί με τον Γιούγκερμαν και τη Μεγάλη Χίμαιρα αποτελούν μια τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από το Φοίβο, με την οποία ο συγγραφέας πραγματευόταν την αποτυχία εγκλιματισμού των ηρώων του στην Ελλάδα.

Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν είναι εμπνευσμένος από υπαρκτό πρόσωπο, τον Ρώσο στρατιωτικό Βασίλι Βασίλιεβιτς Νταβίντωφ, ο οποίος μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση εγκαταστάθηκε στη Λάρισα και εργάστηκε στη Γεωργική Σχολή.

Spoiler

Ομοίως λοιπόν και στο μυθιστόρημα, ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν είναι τέως αξιωματικός του τσαρικού στρατού. Μετά την επικράτηση τον κομουνιστών στη Ρωσία καταφέρνει και φτάνει στην Ελλάδα, μή καταφέρνοντας ωστόσο να μάθει την τύχη της κόρης του.
Στη Λάρισα θα πιάσει δουλειά στην Γεωργική Σχολή. Η οικονομική ανέχεια στην αρχή δυσκολεύει τον εγκλιματισμό του, όμως η εργατικότητά του του εξασφαλίζει τελικά μια καλύτερη ζωή.
Ο βίος του θα σημαδευτεί από τη μοναξιά του, παρά τις περιστασιακές φιλίες του, από τον έκφυλο χαρακτήρα του, και το ποτό. Ωστόσο κερδίζει τον σεβασμό χάρη στη εργατικότητά του και το υψηλό φρόνημα της τιμής που τον διακατέχει. Καταφέρνει και συμβιβάζεται στη νέα του ζωή, πάντα όμως κάτι τον βασανίζει και γι' αυτό βρίσκει καταφύγιο στο αλκοόλ. Είναι η μοναξιά του; Η θύμηση της πατρίδας που άφησε πίσω; Όλα αυτά μαζί;
Ο Λιάπκιν θα κάνει τέσσερα παιδιά και θα παντρευτεί. Η εμφάνιση της κόρης του θα αποκαλύψει το μυστικό του Λιάπκιν και την αιτία που δεν κατάφερε να βρει τη γαλήνη: είχε σκοτώσει τη γυναίκα του στη Ρωσία. Μη αντέχοντας τελικά την τραγική θύμηση που τόσα χρόνια προσπαθούσε να κλείσει βαθιά μέσα του, ο Λιάπκιν πέφτει στο ποτάμι και πνίγεται.

Ώριμο και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα, Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν άνοιξε το δρόμο στον Μ Καραγάτση για μια λαμπρή συγγραφική πορεία. Προσωπικά, το βρήκα εξαιρετικό!

 

[Ραστινιάκ]

Μπαινει στα επομενα ))

 

[Πολυξενη]

Πάνε πολλά χρόνια που το διάβασα, ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Καραγάτση που έγινε ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Όταν είδα το νήμα δε θυμόμουν λεπτομέρειες από το βιβλίο, μόνο την μελαγχολική του ατμόσφαιρα. Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το 1979 με τον Πέτρο Φυσσούν στο ρόλο του Λιάπκιν. Δυστυχώς ανήκει κι αυτό στο υλικό που καταστράφηκε και δε μπορούμε να το δούμε πια.

 

[Αμοντιλιάδο]

Ωραίο βιβλίο, αξιόλογη ελληνική λογοτεχνία. Τώρα διαβάζω τον Κίτρινο Φάκελο του Καραγάτση και πάει πολύ καλά κι αυτό.

Με χαλάει πολύ το εξώφυλλο, είναι σαν εξωγήινος

 

[Γιωργος Τ]

...Με χαλάει πολύ το εξώφυλλο, είναι σαν εξωγήινος

Την ίδια σκέψη έκανα κι εγώ!!

Πάντως ο Καραγάτσης έχει ανέβει πολύ στην εκτίμησή μου, τον θεωρώ έναν από του κορυφαίους Έλληνες πεζογράφους!

 

[Λορένα]

Ειναι εξαιρετικο βιβλιο. Στην αρχη δεν ειδα κατι το ιδιαιτερο, αλλα οσο προχωρουσε και ειδικα το συγκλονιστικο τελος... Δεν εχω λογια!

Το εξωφυλλο οντως εχει τα χαλια του..

Μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το 1979 με τον Πέτρο Φυσσούν στο ρόλο του . Δυστυχώς ανήκει κι αυτό στο υλικό που καταστράφηκε και δε μπορούμε να το δούμε πια.

Και ομως κατι υπαρχει ;) εδω..

 

[Πολυξενη]

Μπράβο Λορένα, θυμόμουν αχνά τη φιγούρα του Φυσσούν με τη στολή, κι ένα μικρό κομμάτι είναι καλύτερο από το τίποτα

 

[Ασμοδαίος]

Ωραίο βιβλίο, αξιόλογη ελληνική λογοτεχνία. Τώρα διαβάζω τον Κίτρινο Φάκελο του Καραγάτση και πάει πολύ καλά κι αυτό.

Με χαλάει πολύ το εξώφυλλο, είναι σαν εξωγήινος

Ο Καραγάτσης ως γνωστον έχει γραψει και έργα που άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστουν φαντασία σήμερα όπως το Σεργιος και Βάκχος. Άλλωστε ο ίδιος όρισε το Χαμένο Νησί σα φανταστική νουβέλα.

Από εκεί και πέρα ο Καραγάτσης είναι από τους καλύτερους συγγραφείς που έβγαλε η σύγχρονη Ελλάδα. Ήταν μεγαλη ατυχία που πέθανε τόσο νέος.

 

[Αθηνάααα]

Από εκεί και πέρα ο Καραγάτσης είναι από τους καλύτερους συγγραφείς που έβγαλε η σύγχρονη Ελλάδα.

Συμφωνώ. Τα έργα του είναι ένα κι ένα. Τον Λιάπκιν τον δημοσίευσε σε ηλικία περίπου 25 ετών και είναι ένα πολύ ολοκληρωμένο έργο. Είχε τρομερό χάρισμα αυτός ο άνθρωπος.

 

[Αμοντιλιάδο]

Τελειώνοντας, πάντως, τον Κίτρινο Φάκελο, μπορώ να πω ότι το βιβλίο αυτό, όπως και ο Καραγάτσης γενικότερα - από τα δύο που έχω διαβάσει -, είναι πολύ φιλόδοξο, αλλά εν τέλει θα το έλεγα απλώς καλό ( ή μέτριο ). Οι χαρακτήρες ήταν αρκετά αφελείς όλοι, υποχείρια και έρμαια του συγγραφέα, ενώ ο κεντρικός ήρωας μάλλον δεν με έπεισε. Ίσως, βέβαια, αυτό είναι θέμα για άλλο νήμα, απλώς το αναφέρω μιας και πιάσαμε την κουβέντα για τον συγγραφέα.

 

[Διας]

Γιατί νομίζω ότι το έχω από κάποια εφημερίδα; Το λέω γιατί έχω την εντύπωση πως όλα τα βιβλία της προσφοράς έχουν σε τέτοιο στυλ εξώφυλλο.

 

[Σόφκι]

Εμενα παλι δεν μου αρεσε....Με εκνευρισε ο Λιαπκιν σαν προσωπικοτητα...Μεθυσος και κακος....Το οτι ηταν εργατικος δεν μου λεει τιποτα.......Αφηστε που ολες οι γυναικες σχεδον του βιβλιου ηταν πορνες ή κατι σχετικο....Και μιλαμε για εκεινα τα χρονια που θεωρητικα οι ανθρωποι ειχαν πιο πολυ "ηθικη"...Δεν μπορω ακομα να πω οτι με τρελανε και ο τροπος γραφης του συγγραφεα.....(πχ το τριτο στεφανι δεν μου ειχε δημιουργησει τις καλυτερες εντυπωσεις καθαρα ομως για αυτα που εγραφε..ο τροπος που τα εγραφε ο Ταχτσης μ'αρεσε πολυ...δεν ξερω αν τα λεω καλα )

 

[Πολυξενη]

Αν όλοι οι ήρωες των βιβλίων ήταν καλοί κι ευγενικοί θα μας κούραζε σύντομα το διάβασμα. Ο Λιάπκιν είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, τα γλέντια του αναστατώνουν τη μικρή πόλη δίνουν τροφή στους κουτσομπόληδες αλλά ίσως και να τον ζηλεύουν λίγο. Ζει όπως δε μπορούν να ζήσουν οι ίδιοι και αυτό τους κάνει να τον κακολογούν περισσότερο γιατί δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι τότε ήταν πιο ηθικοί, απλά έπρεπε να κρύβουν τις επιθυμίες που η κοινωνία τους θεωρούσε ανήθικες.

 

[Σόφκι]

Εννοειται οτι δεν πρεπει να ειναι ολοι καλοι...Απλα με εκνευριζουν οι ανθρωποι αυτης της συμπεριφορας και ισως γι'αυτο να μην μου αρεσε.....Παντως τοσα που ειχα ακουσει περιμενα παραπανω......

 

[Θοδωρής]

Όποτε με εκνευρίζει ένας χαρακτήρας από ένα βιβλίο, τότε σημαίνει ότι έχει πετύχει το στόχο του: να μην παραμένω απλός αναγνώστης, αλλά να "συμμετέχω ενεργά" στην πλοκή σαν ένας από τους ήρωες, έστω από την πλευρά του αόρατου παρατηρητή.

 

[Ασμοδαίος]

Εμενα παλι δεν μου αρεσε....Με εκνευρισε ο Λιαπκιν σαν προσωπικοτητα...Μεθυσος και κακος....Το οτι ηταν εργατικος δεν μου λεει τιποτα.......Αφηστε που ολες οι γυναικες σχεδον του βιβλιου ηταν πορνες ή κατι σχετικο....Και μιλαμε για εκεινα τα χρονια που θεωρητικα οι ανθρωποι ειχαν πιο πολυ "ηθικη"...Δεν μπορω ακομα να πω οτι με τρελανε και ο τροπος γραφης του συγγραφεα.....(πχ το τριτο στεφανι δεν μου ειχε δημιουργησει τις καλυτερες εντυπωσεις καθαρα ομως για αυτα που εγραφε..ο τροπος που τα εγραφε ο Ταχτσης μ'αρεσε πολυ...δεν ξερω αν τα λεω καλα )

Όπως το είπες, που θεωρητικά είχαν πιο πολύ ηθική. Προσωπικά βάζω στα υπέρ του Καραγάτση ότι σε κανένα βιβλίο του δεν κρύβει την πιο σκοτεινή πραγματικότητα της εποχής στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία του αντί να την καλύπτει επιμελώς.

 

[Αντάρης]

Τελικά η προκατάληψη δεν είναι καλό πράμα. Ευτυχώς που την έβαλα στην άκρη και διάβασα τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν. Το τελευταίο κεφάλαιο, ιδίως το "κήρυγμα" του Τσαρδάκα-Αρκάνωφ στον Λιάπκιν ήταν καθηλωτικό. Και η γλώσσα του Καραγάτση πολύ όμορφη.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Από Καραγάτση έχω διαβάσει μόνο τον Λιάπκιν και τον Γιούγκερμαν.

Ο Λιάπκιν ήταν αρκετά καλός, αν και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Σίγουρα πάντως και η δεκαετία του 20 (όπως και κάθε δεκαετία), και η ελληνική επαρχιακή κοινωνία (όπως και κάθε κοινωνία) περιλάμβανε άτομα ηθικά και ανήθικα και πάρα πολύ υποκρισία, οπότε η προβολή της ανηθικότητας και της υποκρισίας της επαρχιώτικης κοινωνίας για εμένα είναι στα υπέρ του έργου.

 

[Καικίλιος Μέτελλος]

To διάβασα όταν βγήκε από το Βήμα και μου άρεσε. Αληθοφανής χαρακτήρας ο Λιάπκιν. Όλοι κρύβουμε μια τρέλα μέσα μας...

 

[Βιβλιολάτρης]

Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν στην κατοχή συνεργάστηκε με τους Γερμανούς όχι μόνο εναντίον του ΕΛΑΣ (που ελεγχόταν κυρίως από κομμουνιστές) αλλά και εναντίον του ΕΔΕΣ (που κάθε άλλο παρά κομμουνιστές ήτανε). Μάλιστα γλίτωσε το δικαστήριο των δωσιλόγων και διέφυγε στον Καναδά όπου και έζησε καλά μέχρι το θάνατό του. Το 1933 βέβαια ο Καραγάτσης δεν μπορούσε να ξέρει τι θα έκανε ο Λιάπκιν στην κατοχή, αλλά το γεγονός ότι καταπιάνεται μυθιστορηματικά με ένα τέτοιο πρόσωπο φανερώνει αν μη τι άλλο συγγραφέα μακριά από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα του λαού. Μπορεί να ήτανε καλός στη χρήση του λόγου όμως για να είσαι καλός συγγραφέας δεν αρκεί μόνο αυτό. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ο Καραγάτσης δεν μου λέει τίποτα, πόσο μάλλον όταν για να περιγράψει μια τραγωδία της ελληνικής ιστορίας (όπως τα δεκεμβριανά του '44) ασχολείται με τους "πλιατσικολόγους" (ποιούς εννοεί άραγε; ) και την "ανικανότητα της ελληνικής χωροφυλακής να βάλει τάξη" (δηλαδή τις παρακρατικές οργανώσεις Χ, Ιερός Λόχος, κλπ) και όχι με την επέμβαση των Άγγλων στα εσωτερικά μας λες και είμασταν αποικία τους.