Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Φαροφύλακας]

Δεν μου αρέσει να είναι βράδυ, να φεύγω από κάπου και να διαπιστώνω πως έχω τα γυαλιά ηλίου στο χέρι γιατί ήταν μια μεγάλη μέρα που ξεκίνησε νωρίς.

Μου αρέσει όμως να οδηγώ έπειτα σε κάποιον ίσιο δρόμο γιατί ποτέ δεν βλέπεις πραγματικά τον δρόμο μέσα στην νύχτα. Μόνο λίγο εκεί μπροστά σου που μέχρι να το δεις έχει φύγει. Το πιο εκεί και το πέρα είναι μαύρο. Πηγαίνεις και δίχως να βλέπεις κι απλά εμπιστεύεσαι πως παντού μπροστά υπάρχει ακόμα δρόμος και στο τέλος κάποιος προορισμός που όμως η κούραση τον έχει σβήσει απ’ το μυαλό σου. Μου αρέσει έπειτα να κλείνω τα φώτα και να πηγαίνω μέσα στο απόλυτο σκοτάδι υπολογίζοντας για πόσο ακόμα με παίρνει, έχει πάρει το αμάξι ήδη να βγαίνει απ’ την πορεία; Θα τουμπάρω; Μου αρέσει να ανοίγω πάλι για να ξαναδώ το μαύρο, τόσο βαθύ, απλωμένο και καθολικό που καταλύει τα πάντα κι είναι αυτό δρόμος και προορισμός.

Μου αρέσει όταν φτάνω σπίτι κι έξω έχει κρύο να βάζω ένα ποτήρι κρασί. Μου αρέσουν τα κάστανα. Μου αρέσει να ετοιμάζω προσάναμμα κόβοντας μαλακό ξύλο με ματσέτα και να ανάβω φωτιά μόνο με ξύλο.

[video=youtube;7QidM9h5Si0]https://www.youtube.com/watch?v=7QidM9h5Si0[/video]

 

[Βάγγυ]

Μου αρέσει έπειτα να κλείνω τα φώτα και να πηγαίνω μέσα στο απόλυτο σκοτάδι

Για ελάχιστα δευτερόλεπτα (ή κλασματα του δευτερολέπτου) το κάνω κι εγώ αυτό.
Και μιας που είπα δευτερόλεπτα, μου αρέσει όταν πέφτω να κοιμηθώ, να ακούω τα τικ-τακ του ρολογιού στον απέναντι τοίχο και να αφαιρώ τα δευτερόλεπτα που έχουν περάσει.

 

[Χρυσόστομος]

Κι εγω το κάνω.. Σε τελειως ερημικους και σκοτεινους δρόμους. Κλεινω τα φωτα εν κινησει, πισσα το σκοταδι με πιανει μια ανατριχιλα και τα αναβω ξανά.

 

[Ίζι]

Μου αρέσει να έχω γαλήνη μέσα μου, ώστε να μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μαζί με όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα που της δίνουν αξία. Μου αρέσει να είμαι, όχι εντελώς αυτό δεν γίνεται, αλλά αρκετά ανέμελη ώστε να μπορώ να απολαύσω ένα επεισόδιο σειράς το βράδυ, δέκα σελίδες απ' το βιβλίο μου, μια καλή κουβέντα ή το παιχνίδι με το σκύλο μου. Καθημερινά και κάθε ώρα ζω με πλήρη επίγνωση αυτής της ανεμελιάς - όταν υπάρχει - και του πόσο εύκολο είναι να τη χάσω απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Κάτι που δεν μου αρέσει.

 

[Φαροφύλακας]

Βάγγυ και Χρυσόστομε, για δες που είμαστε, τελικά, κάμποσοι!

 

[Καλικάντζαρος]

ΝΥΧΤΑ,ΔΑΣΟΣ,ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ!!

Αυτο με το αμαξι το κανω και γω συχνα!
Μου αρεσει να περπαταω στο δασος βραδυ (συνηθως μονος μου) γιατι δεν ακολουθει κανεις..και παντα λεω πιο επικινδυνο ειναι να περπατας το βραδυ μονος σου στο κεντρο της αθηνας παρα στο δασος!
Οκ..ειναι λιγο creepy αν σε δει καποιος το παραδεχομαι!
Μου αρεσει να καθομαι κατω ''απο το δεντρο μου'' ενα πλατανο στο δασος της Παρνηθας που εχω πολλες ωραιες αναμνησεις εκει με την οικογενεια μου
Μου αρεσει ομως και η θαλασσα το βραδυ.. να ξαπλωνω στο νερο και να ''κανω το νεκρο'' να μην ακουω τιποτα,να χαλαρωνω και το τελευταιο νευρο μου και να χαζευω τον ουρανο (νομιζω ειναι οι μονες στιγμες που νοιωθω ελευθερος)
Τυχαια με ολα αυτα μου αρεσουν τα φρουτα και οι καρποι του δασους

 

[Έλλη Μ]

Spoiler

Φαροφύλακα, για λιγο, νομιζα οτι εβλεπα τους τιτλους απο τη Χαμενη Λεωφορο.

 

[Άτοπο]

Δυσκολεύομαι να οδηγήσω νύχτα γιατί η όρασή μου χειροτερεύει όσο μειώνεται το φως. Έτσι, δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα να χαρώ τη νυχτερινή οδήγηση.

Μου αρέσει να περπατώ στις ερημικές γειτονιές όταν βρέχει αργά το βράδυ, τις ώρες που η πόλη κοιμάται, χωρίς προφύλαξη. Αν δεν μπορώ να βγω, κάθομαι στο μπαλκόνι. Αγαπώ όσα δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της νυχτερινής βροχής (ήχοι, εικόνες, μυρωδιές). Ξεχνιέμαι, παίρνω βαθιές αναπνοές, αφήνω τη βροχή που πέφτει πάνω μου και τη δροσιά που αναπνέω να με εξαγνίσουν. Μέχρι το βάρος των βρεγμένων ρούχων κ' μαλλιών μου να μου θυμίσει ότι έχω δύο επιλογές: επιστροφή στην πραγματικότητα ή πνευμονία.

Μου αρέσει η μυρωδιά των λεμονιών. Το άρωμα που βγαίνει όταν «σπάει» η φλούδα του λεμονιού ή το φύλλο της λεμονιάς.

Δεν μου αρέσουν... τα υφάσματα που «τσιμπάνε»!!! Σοβαρά... Φαντάζομαι ότι αν κάνω ποτέ έγκλημα θα είναι ενώ φοράω ρούχο που «τσιμπάει».

 

[Φαροφύλακας]

Τελικά ίσως μοιάζουμε οι άνθρωποι στα πιο ιδιωτικά μας.

Μου αρέσει το καλοκαίρι να βουτάω στην θάλασσα μέσα στην νύχτα γυμνός και μόνος. Μου αρέσει να πηγαίνω βαθιά κι έπειτα να αφήνομαι να επιπλέω ανάσκελα. Έτσι δεν φαίνεται τίποτα γύρω, μοναχά ο ουράνιος θόλος και ξάφνου στέκομαι δίχως πάνω και κάτω, απέναντι στο σύμπαν. Ο πλανήτης που είναι κολλημένος στην πλάτη μου χάνεται γιατί δεν τον βλέπω και γιατί ξάφνου χάνει το μέγεθός του αφού κι οι δυο μας είμαστε εξίσου μηδαμινοί απέναντι στο σύμπαν, δυο αόρατοι κόκκοι σκόνης στο πουθενά. Κι έτσι βρίσκομαι να επιπλέω στο τίποτε απέναντι στην απεραντοσύνη που είναι παντού πέρα και γύρω μου, ένα μέγεθος ανελέητο που με αγκαλιάζει σαν μητρικός κόλπος, όμως ψυχρός κι αζωικός που με καθησυχάζει πως τώρα ζω και πως σίγουρα θα πάψω να υπάρχω.

Στο σκοτάδι μου αρέσει να διαλέγω την πιο βαθιά σκιά και να μένω εκεί ακίνητος, και όσο περνάει η ώρα όλο και πιο αόρατος κι ένα με το σκοτάδι. Σε μιαν άσκοπη ενέδρα, παρατηρητής σε ό,τι υπάρχει γύρω και διαλέγει να κινείται ή να ενεδρεύει κι αυτό.

Μου αρέσει να κοιμάμαι με το παράθυρο ανοιχτό, τον χειμώνα, αλλά με καλό κάλυμμα, ώστε η ζεστασιά να είναι μόνο κάτω από αυτό κι όχι στο δωμάτιο.

 

[Έλλη Μ]

Μου αρέσουν πολύ οι φανταστικοί διάλογοι. Φτιάχνω όλες τις δυνατές παραλλαγές που δυνητικά μπορούν να προκύψουν και επιχειρηματολογώ για ώρες, προετοιμάζομαι για τις πιθανές απαντήσεις του συνομιλητή μου και μου αρέσει ακόμη περισσότερο που καταρρίπτεται η όποια σιγουριά μου, όταν, στον πραγματικό διάλογο, τελικά ο άλλος έχει τελείως διαφορετικά πράγματα να «μιλήσει».

Μου αρέσει πιο πολύ η διαδρομή με το λεωφορείο, παρά με το μετρό κι ίσως, ακόμη περισσότερο, με τα πόδια μιας και, πχ κατεβαινω στην Κάνιγγος για να ανεβω στο Συνταγμα και μετά να κατέβω την Ερμού κι ίσως μέχρι κάτω, στο Γκάζι. Συνήθως, σε αυτές τις διαδρομές, οι παραπάνω διάλογοι παίρνουν φωτιά, δίνουν ρυθμό στο βάδισμά μου και μου προκαλούν ιδιαίτερη ευφορία, παρόλο που δεν είναι όλοι ευχάριστοι.

Δε μου αρέσει, σε αυτές τις διαδρομές, η αδικία που αντικρίζω και δεν μπορώ, φοβάμαι να επέμβω.

 

[Παράδοξος]

Μου αρέσει όταν φεύγω απ' τη δουλειά να παίρνω το δρόμο κατά μήκος της παραλίας κι ας είναι μεγαλύτερος, ειδικά τη νύχτα και να έχω δυνατά τη μουσική και παράλληλα να συζητώ με τον εαυτό μου, ή σε κάποια λίγα τραγούδια να σκέφτομαι εναλλακτικά σενάρια για ορισμένες καταστάσεις.

Μου αρέσει όταν μπαίνω σπίτι, ένα ρόφημα που φτιάχνω με μέντα, τριβόλι και κανέλα, ενώ παράλληλα ξεκινώ να μαγειρεύω μυρίζοντας τα μπαχαρικά μου για να δω τι θα βάλω, ανάλογα με τη διάθεση μου και μόλις ηρεμώ να κάθομαι στην αυλή μου με το ρόφημα και να γράφω στο ημερολόγιο μου, ή να ακούω τραγούδια στο youtube και να απαντάω στα προσωπικά μου email.

Μ' αρέσει όταν ξεχορταριάζουμε με το σπιτονοικοκύρη τον κήπο, ή μαζεύουμε ξύλα για τον καυστήρα, να κυνηγάω με τα σκυλιά του σπιτονοικοκύρη και του άλλου ενοικιαστή τις γάτες από δέντρο σε δέντρο.

Μ' αρέσει όταν κάθομαι να φάω κουλουριασμένος στην πολυθρόνα μου και παράλληλα διαβάζω το βιβλίο μου και ανά διαστήματα σταματάω για να σημειώσω κάτι, να βάλω μια υπενθύμιση, να κρυώσει λίγο το φαγητό.

Μ' αρέσει πριν πέσω για ύπνο που κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο στο σκοτάδι του κήπου. Κι είναι οι φορές που δε με πειράζουν κάποιες αναμνήσεις και τις προκαλώ να μ' επισκέπτονται.

 

[Χρυσόστομος]

Μ' αρεσει η μυρωδια του βρεγμένου χώματος μετα απο βροχή.
Μ' αρέσει να πινω ουισκι μπροστα στο τζάκι και να σκαλίζω την φωτιά.

 

[Πωλίνα]

Μου αρέσει να κάθομαι σε χώρους αναμονής αεροδρομίων, λιμανιών, κτελ κτλ συνηθέστερα στις στάσεις λεωφορείων και να χαζευω με τις ώρες τον κόσμο που έρχεται και φευγει. Ειναι οι μόνες στιγμές που μπορώ να σκέφτομαι ξεκάθαρα.

 

[Στιλλ ιλλ]

Mπράβο, ελάτε να γίνουμε πολλοί όσοι παρατηρούμε τον κόσμο στον δρόμο (όσοι παρατηρούμε τον κόσμο γενικά βασικά) ))

 

[Ίζι]

Δεν μ' αρέσει που έχω κολλήσει στην ίδια μουσική τα τελευταία 5-6 χρόνια, χωρίς να ακούσω σχεδόν τίποτα καινούριο. Αναζητούσα άγνωστες μουσικές μανιωδώς από την εφηβεία μου μέχρι τα 25 περίπου χρόνια μου και μετά, χωρίς λόγο, απλά σταμάτησα. Το ψάξιμο στα δισκάδικα ήταν απ' τις αγαπημένες μου συνήθειες και με θυμάμαι να αγοράζω ένα σωρό σιντί χωρίς να έχω καν cd player. Μετά αυτό σταμάτησε, το ενδιαφέρον χάθηκε. Κάποια στιγμή με ξανάπιασε το πάθος κάπου στα 28-29, και μετά τέλος πάλι. Από τότε έχω κολλήσει στα γνωστά κι αγαπημένα ακούσματα, λες και δεν υπάρχει άλλη μουσική στον κόσμο.

 

[Στιλλ ιλλ]

Ωωωω τι λες τώρα Ίζι !!! Εγώ τους ψάχνω με το κυάλι αυτούς που ψάχνονται στην μουσική κι ας μη συμπίπτουν τα γούστα μας πάντα !!! Μάκαρι να ψάχνονταν για κάποια φάση της ζωής τους και ας σταματούσαν μετα.

Κατι που μου έρχεται τώρα στο νου είναι οτι δε μαρέσει να μην έχει ο άλλος χιούμορ, είναι λες και μιλώ μια άλλη γλώσσα που δεν την καταλαβαίνει και αμέσως νιώθω εγκλωβισμένη, οτι δεν μπορώ να τον/την προσεγγίσω. Επίσης δε μ'αρέσει το τουπέ/υφάκι χιλίων καρδιναλίων όποια κι αν είναι η αφορμή του, που συναντώ καθημερινά στην σχολή μου. Μπορώ ακόμη και να σε σφαλιαρίσω για να συνέλθεις. Δε μου αρέσει η αχαριστία. Δεν μου αρέσει πάντοτε να συζητάω μονο και μονο για να γεμίσω το κενό. Δεμου αρέσει να έχω έναν άνθρωπο απέναντι μου που δεν συγκλίνουμε ουτε στο ελάχιστο κι ας είναι το καλύτερο άτομο στον κόσμο. Για αυτό άλλωστε έχω λίγα και καλά άτομα στη ζωή μου. Δε μου αρέσουν τα ψώνια (γενικώς) και το έντονο βάψιμο.

Μου αρέσει να ακούω δίσκους απο το πρωί ως το βράδυ. Να είμαι έξω, να περπατάω έχοντας μουσική στα αυτιά και να φτιάχνω ιστορίες για τον κόσμο που βλέπω, να βάζω σε σειρά αυτά που με απασχολούν. Μαρέσει ο ύπνος. Μαρέσει να κάθομαι το βράδυ αργά και να πάιζω αγαπημένα κομμάτια στην κιθάρα σιγοτραγουδώντας. Αγαπημένη ασχολία να βγάζω κομμάτια ακούγοντας τα χωρίς παρτιτούρες/tabs και τα λοιπά. Μαρέσει να κάθομαι χωρίς να μιλάω και να αδειάζω το κεφάλι μου. Μου αρέσει η βόλτα με την μηχανή το βράδυ και να με φυσάει ο άερας στο πρόσωπο. Μαρέσουν τα γλυκά πολύ.

 

[Έλλη Μ]

Μου αρέσει πολύ ο χειμώνας, το κρύο, τα μπουφάν, τα βουνά, η ομίχλη, το χωριό, τα πουλόβερ, τα κασκόλ, τα σκουφιά ( «καλώς το ούφο με σκούφο», είναι κάτι που ακούω συχνά) και με το που μπαίνει ο Οκτώβριος, μετράω αντίστροφα για την αλλαγή της ώρας. Σε αντίθεση με τους φυσιολογικούς ανθρώπους, χαίρομαι που μικραίνει η μέρα και σκοτεινιάζει από τις 17:30 -το Σάββατο η φίλη μου μου είπε να πάω να κοιταχτώ- και τρελαίνομαι τα Σαββατοκύριακα που είμαι σπίτι, εκεί κατά τις 2-3 το μεσημέρι, να είναι μουντός ο ουρανός και να αρχίζει το ψιλόβροχο, να αράζω στη γωνία του καναπέ ή στο πάτωμα, ακουμπώντας στα πόδια του καναπέ, κάτω από ένα μεγάλο επιδαπέδιο φωτιστικό, χωμένη στα μαξιλάρια, να παίζει χαμηλά μουσική –τζαζ κατά προτίμηση- απαραιτήτως κουβερτάκι και καφέ. Μου αρέσει, για την ακρίβεια, με αποσυντονίζει η πρώτη αμυγδαλιά που θα αντικρύσω τον Φεβρουάριο. Αντανακλαστικά, μπαίνω σε ανοιξιάτικο μούντ, λουλουδάκια, μελισσούλες κλπ. αλλά δεν αδημονώ για το καλοκαίρι. Αργεί, αλλά έρχεται.

Μου αρέσει πολύ η σοκολάτα, αν και μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή. Μου αρέσει πάρα πάρα πολύ κι η Αμελί . Έχω μια στρεβλή, αυθαίρετη πεποίθηση ότι σε όποιον δεν αρέσουν, δεν είναι και πολύ καλός άνθρωπος.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μου αρέσει η νύχτα και τα μέρη με χαμηλό φωτισμό. Μου αρέσει να φέγγει μόνο μια λάμπα ή κάποια κεριά στο χώρο μου...
ΕΠίσης μου αρέσουν οι βόλτες την νύχτα είτε με τα πόδια, είτε με το ποδήλατο ή ακόμα και με το αυτοκίνητο. Νομίζω πως στην προηγούμενη ζωή μου μάλλον θα ήμουν νυκτόβιο πλάσμα... Ακόμα και το πρωί, αν δεν μου το επιβάλλουν κρατάω τα παράθυρα κλειστά...

Επίσης μου αρέσει πολύ η ζέστη!! Δεν μπορώ μέσα στο σπίτι να κυκλοφορώ με φούτερ, ζακέτες, μπουφάν και κάλτσες. Φροντίζω πάντα να υπάρχει θερμοκρασία άνω των 22 βαθμών!

Η βροχή μου αρέσει πολύ! (αρκεί να μην δουλεύω)...

Μου αρέσουν πολύ τα παραδοσιακά ταβερνάκια στα μικρά χωριά με ωραίο φαγητό και ζεστή ατμόσφαιρα.

Όταν παίζω κιθάρα μου αρέσει να ανάβω ένα τσιγάρο... Τώρα που το έκοψα υποφέρω!!!

ΔΕΝ μου αρέσουν τα οστρακοειδή ή τα μαλακόστρακα τύπου φούσκες, καλόγνωμες, στρείδια και τα ρέστα... Κοινώς θέλω το φαγητό μου να είναι σκοτωμένο!!!
Δεν μου αρέσει η φρενίτιδα με τον καφέ στον ήλιο ή η αντίστοιχη με το πρώτο μπάνιο στην θάλασσα...
Δεν μου αρέσουν οι μεγάλες και απρόσωπες καφετέριες, ακόμα κι αν ο καφές είναι πεντανόστιμος...

Τέλος, μου αρέσει να δοκιμάζω τοπικές σπεσιαλιτέ, κάτι το οποίο δεν μου βγαίνει πάντα σε καλό!!!))

 

[Βάγγυ]

Η βροχή μου αρέσει πολύ! (αρκεί να μην δουλεύω)...

Εγώ πάλι το αντίθετο. Μου αρέσει πολύ η βροχή κυρίως όταν δουλεύω -μάλλον όταν δούλευα γιατί πλέον σταμάτησα.

Μου αρέσει επίσης όπως είπε ο Χρυσόστομος, η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα. Γενικά ό,τι αφορά τη βροχή το αγαπώ. Μου αρέσει όταν διαβάζω στα αστικα/λεωφορεία να ακούω τραγούδια γιατί αλλιώς με αποσυντονίζουν οι διπλανοί/ες μου. Μου αρέσει να πηγαίνω ταξίδια, να γυρίζω όσα πιο πολλά μέρη μπορώ. Μου αρέσει από τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και μετά να φεύγω από τη Θεσσαλονίκη είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό κάτι που προσπαθώ μετά την ενηλικίωση μου να κάνω κάθε χρόνο. Μου αρέσει να δίνω υποκοριστικά στους ανθρώπους που αγαπώ. Μου αρέσει το γκρι. Μου αρέσει η ανάρτηση της Έλλης σε αυτό το νήμα με τον καιρό και τις εποχές. Μου αρέσει να κάνω φανταστικές συνομιλίες στις οποίες να βγάζω έντονα συναισθήματα (χαράς ή λύπης).
Δε μου αρέσει η κανέλα. Δε μου αρέσει η αγένεια. Δε μου αρέσουν τα έντονα χρώματα στα ρούχα (π.χ κίτρινο-πορτοκαλί). Δε μου αρέσει να με κρίνουν χωρίς να με ξέρουν.

 

[Βιβλιόφιλος]

Μ' αρέσει όταν ξυπνάω το πρωί και βλέπω το ηλιοβασίλεμα παίρνοντας βαθιά ανάσα αισθανόμενος το φρέσκο και καθαρό αέρα.
Μ' αρέσει όταν μου λένε καλημέρα με χαμόγελο. Μου φτιάχνει τη διάθεση απίστευτα.
Μ' αρέσει όταν βρέχει και είμαι έξω. Ολος ο κόσμος να τρέχει και να είναι με τις ομπρέλες, εγω να βρέχομαι και να γουστάρω κι άλλο πηγαίνοντας στο σπίτι μούσκεμα.
Μ' αρέσει όταν βρέχει και είμαι μέσα να σκεπάζομαι με την κουβέτα μισοκοιμισμένος και να ακούω τον ήχο της βροχής στο δρόμο.
Μ' αρέσει όταν είμαι στο λεωφορείο και βλέπω νέους να αφήνουν τη θέση τους για κάποιον ηλικιωμένο.
Μ' αρέσει όταν βλέπω ηλικιωμένα ζευγάρια πιασμένα απ'το χέρι στο πάρκο.
Μ' αρέσει ο ήχος από τα φύλλα το φθινόπωρο όταν περπατάς σε αυτά.
Μ' αρέσει η ευγένια. Μ' αρέσουν άνθρωποι που δεν τα παρατάνε, άνθρωποι που είδαν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, αλλά βλέπεις στο βλέμμα τους κάτι καθάριο και που μόνο να σε εμπνεύσουν μπορούν.
Μ' αρέσει μια καλή συζήτηση μ 'ενα καλό φίλο τη νύχτα δίπλα στο κύμα πίνοντας μπίρα και μιλώντας για όλα και για τίποτα συγχρόνως και για οτι είναι σημαντικό στη ζωή
Μ' αρέσει να παίρνω το ποδήλατο και να πηγαίνω βόλτες σε τρελές αποστάσεις.
Μ' αρέσει το αίσθημα όταν πας για τρέξιμο, είναι απίστευτο πόσο ξελαφρωτικό μπορεί να είναι ορισμένες φορές.
Μ' αρέσει όταν διαβάζω ένα βιβλίο και σκέψεις που είχα κάνει, νομίζοντας πως δεν τις κάνει κανείς άλλος, να τις βλέπω αποτυπωμένες στο χαρτί.
Μ' αρέσει όταν ο άλλος δε με γουστάρει και μου το λέει στα ίσια.
Μ' αρέσει να κάνω ντουζ με κρύο νερό πού και πού.

Δε μ' αρέσει η αγένεια, η μαγκιά κλανιά, ο ρατσισμός, το να μη με κοιτάνε όταν μου μιλάνε, όσοι τα ξέρουν όλα, το να έχει έξω 40 βαθμούς και να μην είμαι στην παραλία