Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Παράδοξος]

Δε μου αρέσει να γίνομαι φορτική ή να καταπιέζω τον άλλο και επειδή αυτό είναι οτι χειρότερο μπορείς να μου καταλογίσεις, για αυτό συνήθως κρατάω στις σχέσεις μου μια απόσταση που μου δίνει ανεξαρτησία (συναισθηματική ή οτι άλλο). Σε κάποιους αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ψυχρότητα ή σνομπισμός. Δεν είναι (με κάποιες εξαιρέσεις σαφώς).

Μια ζωή ακούω απ' τους άλλους ότι είμαι παγοκολώνα. Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Συμφωνώ, είναι οι άλλοι που δεν καταλαβαίνουν. Βλέπουν χωρίς να βλέπουν.

***

Δε μου αρέσει που αναγκάζομαι να πολιορκήσω ένα χαρακτήρα Ντι Πουαριέ Σουμπιράν προκειμένου να με αφήσει να πλησιάσω κάποιον άλλο άνθρωπο διότι στο παρελθόν μου δημιούργησε τεράστια προβλήματα κι ο λόγος που δε μου αρέσει είναι γιατί σε βάθος χρόνου εάν πετύχω αυτό που θέλω θα εξαρτώμαι διαρκώς απ' τις διαθέσεις και την εύνοια αυτού του ατόμου.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Να βγάλω κι εγώ τον κακό εαυτό μου;

Βασικά μου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν. Όχι τόσο με την φιλοσοφική έννοια του όρου αλλά απλά, καθημερινά. Έρχεσαι επίσκεψη οκ κάτσε μισή-μια ώρα, μην έρθεις για μόνιμη εγκατάσταση. Αν επί τέσσερις ώρες μιλάμε για τα ίδια 3-4 πράγματα ξανά και ξανά και αν από αυτές τις 4 τις 2 εγώ απαντώ μονολεκτικά κοιτώντας το ταβάνι δεν θα είμαι εγώ κακός που την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το κουδούνι θα φωνάξω από μέσα "Λείπω". Φυσικά υπάρχουν φίλοι που μπορώ να περνώ ώρες και μέρες μαζί τους αλλά όπως φαντάζομαι συμβαίνει με όλους αυτοί είναι λίγοι και το ξέρουν.

Δεν μου αρέσουν τα @ρχιδι@, μ@λ@κ@ς κοκ. Αν θες να γράψεις τις λέξεις γράψτες όπως είναι. Αν δεν έχεις τα αρχίδια να τις χρησιμοποιήσεις (ή απλά δεν σου αρέσουν) με δεδομένο ότι συνήθως μεταφορικά τις χρησιμοποιούμε χρησιμοποίησε άλλη σύνταξη και άλλες λέξεις. Αλλιώς μαλακία σου.

Δεν μου αρέσουν οι τύποι που όταν τους λες κάποιο πρόβλημά σου μετά πρέπει να τους παρηγορείς. Συζητούσα με μια φίλη πριν λίγο καιρό. Η εν λόγω φίλη απέκτησε ένα παιδί το 2015 και το παιδί αυτό είχε ένα μικρό πρόβλημα (ιάσιμο, τώρα το παιδί είναι υγιέστατο). Να υπάρχουν γνωστοί της όχι ιδιαίτερα κοντινοί που να την παίρνουν τηλέφωνο και να κλαίνε γιατί "Τι ήταν αυτό που πάθατε, και γιατί να συμβαίνει αυτό σε σας που είστε τόσο καλοί κοκ". Να έχεις το πρόβλημά σου, να προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις και να έχεις τον κάθε μαλάκα που για να σου δείξει ότι συμπάσχει σου μαυρίζει την μέρα ακόμα περισσότερο.

Δεν μου αρέσουν οι τύποι που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους. Συνήθως είναι κινούμενα τίποτα με την ακράδαντη βεβαιότητα ότι ο παράδεισος είναι ένας κόσμος όπου όλοι οι άνθρωποι είναι σαν τους ίδιους. Το βασικό τους μεταφυσικό ερώτημα είναι το "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ", "Όχι, αλλά με μια πρώτη ματιά καραγκιόζης μου φαίνεσαι". Στην ίδια κατηγορία είναι και τα άτομα που έχουν φοβερό χιούμορ όταν είναι να κοροϊδέψουν τον άλλο, αλλά αν το καλαμπούρι έχει στόχο τους ίδιους δεν είναι πια αστείο. Μου αρέσουν τα άτομα με αυτοσαρκασμό. Η απουσία αυτοσαρκασμού για εμένα είναι απουσία χιούμορ. Δεν μου αρέσουν τα άτομα που δεν έχουν χιούμορ.

...αυτά για τώρα... περισσότερη χολή σε κάποια άλλη περίσταση...

 

[Φθινόπωρο]

Το βασικό τους μεταφυσικό ερώτημα είναι το "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ"

Κι όταν αυτό ακολουθείται από φράσεις τύπου "θα δεις τι θα πάθεις, τι θα σου κάνω" κλπ κλπ, εκεί αρχίζουν τα γλέντια!

Είδα μια απίστευτη ατάκα πριν λίγο καιρό (σε σειρά, αλλά έχω γνωρίσει ανθρώπους που απαντάνε εξίσου ψύχραιμα, ατακατζίδικα και με χιούμορ). Ο διάλογος είχε ως εξής:
-Ξέρεις ποιος είμαι εγώ? Το τηλέφωνο θα σηκώσω και σήμερα κι όλας θα έχεις φύγει από εδώ μέσα!
-(με ύφος έκπληξης και δήθεν θαυμασμού) Αχ μπράβο σας! Πώς το κάνετε αυτό? Εγώ το πολύ πολύ που μπορώ να κάνω αν σηκώσω το τηλέφωνο είναι να παραγγείλω πίτσα!!!!

Δυστυχώς αυτό δεν το έχω... και το θαυμάζω σε αυτούς που το κατέχουν!
Συνήθως στους ανθρώπους δίνω πάρα πολλές ευκαιρίες, προσπαθώ να καταλάβω, να εξηγώ, να κάνω τον πυροσβέστη. Αν φτάσω στα όριά μου, είτε θα φύγω, είτε θα βγω εκτός εαυτού και θα βρίσω.
Στους ηλίθιους του στυλ "ξέρεις ποιος είμαι εγώ, θα δείτε τι θα σας κάνω" απαντώ (ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί πολλές φορές) "θα μας κλάσεις τ' @ρχίδι@"! (ναι το λέω, αλλά για κάποιο λόγο εδώ δεν το γράφω, χρησιμποποιώ "παπάκι" και ας μην αρέσει στον Κόρτο )) )

 

[Τσίου]

Κόρτο... Δώσε κι άλλη χολή στο λαό.

Spoiler

Αν επί τέσσερις ώρες μιλάμε για τα ίδια 3-4 πράγματα ξανά και ξανά και αν από αυτές τις 4 τις 2 εγώ απαντώ μονολεκτικά κοιτώντας το ταβάνι δεν θα είμαι εγώ κακός που την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το κουδούνι θα φωνάξω από μέσα "Λείπω"

Αυτό το κάνω συνέχεια συχνά, δεν έχω πει λείπω :χαχαχα: -ακόμη-αλλά επειδή η κεντρική είσοδος τις περισσότερες φορές είναι ανοιχτή, όταν ακούω κουδούνι κλείνω την τηλεόραση, πηγαίνω μέχρι την πόρτα στις μύτες των ποδιών, βάζω την χούφτα μου στο πάνω μέρος του ματακίου (για να μη φανεί ξαφνικά φως στον απ'έξω και με πάρει χαμπάρι), με το άλλο χέρι σηκώνω το καπάκι του ματακίου σιγά, σιγά, κλείνω το καπάκι με τον ίδιο τρόπο και κάνω τον ψόφιο κοριό.

Δεν μου αρέσουν οι τύποι που όταν τους λες κάποιο πρόβλημά σου μετά πρέπει να τους παρηγορείς.

Μου έχει συμβεί όταν πέθανε αγαπημένο μου πρόσωπο (λίγο έλεος παιδιά). Το κακό είναι πως δεν θέλω ούτε να με παρηγορούν. Θέλω να μιλάνε για άσχετα τελείως θέματα.

Και επειδή θα καταντήσω κουραστική με τις παραθέσεις (αν δεν έχω γίνει ήδη) όλη η τέταρτη παράγραφος είναι για προσκύνημα. Δεν θα μπορούσε να με βρει πιο σύμφωνη.

 

[Φιλιπ]

δεν μ'αρέσουν: το κρυο,η βροχή οταν θελω να βγω εξω (αλλα μ αρεσει οταν ειμαι μεσ το σπιτι), το ξυδι,οι mercedes,το μπασκετ,η ελληνικη μουσικη,να μασαει καποιος την ωρα που μου μιλαει στο τηλεφωνο, η κάπνα στα μπαρ,τα τζιν παντελονια ,να αργουν στα ραντεβού,να περιμενω σε ουρές. αυτα.αν θυμηθω κι αλλα θα επανέλθω

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

να μασαει καποιος την ωρα που μου μιλαει στο τηλεφωνο,

Πώπω τι είπες τώρα...

Προχθές μιλούσα με ένα προμηθευτή στο τηλέφωνο και ακουγόταν σαν να τρώει.
Μετά από κανένα 10λεπτο και αφού μου είχε σπάσει τα νεύρα, του λέω ότι δεν τον ακούω καλά γιατί κάτι μασάει!

Και τι μου λέει;;;;

Μασάω οδοντογλυφίδα!!!

 

[Πολύνιους]

Βασικά μου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν. Όχι τόσο με την φιλοσοφική έννοια του όρου αλλά απλά, καθημερινά. Έρχεσαι επίσκεψη οκ κάτσε μισή-μια ώρα, μην έρθεις για μόνιμη εγκατάσταση. Αν επί τέσσερις ώρες μιλάμε για τα ίδια 3-4 πράγματα ξανά και ξανά και αν από αυτές τις 4 τις 2 εγώ απαντώ μονολεκτικά κοιτώντας το ταβάνι δεν θα είμαι εγώ κακός που την επόμενη φορά που θα χτυπήσεις το κουδούνι θα φωνάξω από μέσα "Λείπω"..

Πάντως να απαντάς μονολεκτικά κοιτώντας το ταβάνι, δεν είναι απαραίτητα ένδειξη για τον άλλον ότι είναι η ώρα να φύγει. Ένα χιουμοριστικό "Ήρθε η ώρα να σε διώξω γιατί δεν θέλω άλλο παρέα" είναι πιο κατατοπιστικό... )

Σχετικά μ' αυτό... Ένα χαρακτηριστικό μου που δεν μου αρέσει είναι ότι δεν βάζω τα όριά μου και μετά περιμένω από τους άλλους να τα σεβαστούν

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Πόλυ υπάρχει και ο τρόπος με το αλάτι κάτω από την καρέκλα!!!

 

[Πολύνιους]

Χαχαχαχα... Α λα Κωνσταντίνου και Ελένης!

 

[Τσίου]

Νικόλα, δεν πιάνει. Το έχω δοκιμάσει :χαχαχα:

 

[Φαροφύλακας]

( Πόλυ, τί είναι η υπογραφή σου; (Οχ, ο δρόμος φαντάζει τόσο μακριά, το μονοπάτι γλυστράει σαν φίδι, οχ, μάνα, εγώ περιπλανιέμαι και συ'σαι μακριά, κοντύτερα είν' το φεγγάρι!...) Φέρνει σε Λόρκα... )

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εγώ πάντως δεν έχω αυτό το πρόβλημα με αυτούς που κάνουν "αρμένικες βίζιτες", μιας και με παίρνει εύκολα ο ύπνος σε καρέκλες, πολυθρόνες, καναπέδες, ντιβάνια (!!!!), οπότε οι άλλοι το πιάνουν το υπονοούμενο!!!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Πριν χρόνια (το 2012 αν θυμάμαι καλά) έχουμε πει σε έναν φίλο να έρθει σπίτι κατά τις 7. Τον παίρνω τηλέφωνο να του πω να έρθει αν μπορεί κατά τις 5 γιατί θέλω να πάω το βράδυ σχετικά νωρίς στο χωριό. Ήρθε όντως στις 5 και έφυγε στις 3 τα ξημερώματα.

 

[Πολύνιους]

Φαροφύλακα, είναι από το "Ιστορία αγάπης και σκότους" του Άμος Οζ... Λέει "Ο θείος Νεχέμια, από τη γωνιά του, μούγκρισε ξαφνικά δυο σειρές από ένα ποίημα..." και λέει αυτά τα λόγια.

Βρε παιδιά αφήστε τα υπονοούμενα και μπείτε στο ψητό..!

 

[Καλικάντζαρος]

αρμενικες βιζιτες ftw!!!
Εχει ερθει ανθρωπος παρασκευη βραδυ κατα τις 10 και εχει φευγει κυριακη μεσημερι.

 

[Τσίου]

Καλικάντζαρε ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

που να δεις ο άλλος που έφυγε με νεκροφόρα (βασικά ένοιωσε ένα σφίξιμο στο λαιμό)

 

[Καλικάντζαρος]

Παιδια δε κανω πλακα..αληθεια λεω!

Αφου ξενυχτισαμε ολη τη παρασκευη προς σαββατο πηγαμε θαλασσα,βγηκαμε βολτα,γυρισαμε μαγειρεψαμε φαγαμε ειδαμε την 34η ταινια , τη κυριακη ξημερωματα αφου μας πηρε ολους μαζι ο υπνος καποια φαση σηκωθηκε και την εκανε.

(Χωρις να καταλαβουμε κατι,χωρις να μας ξυπνησει!)

@Κορτε καποια φαση μου περασε απο το μυαλο!

 

[Φθινόπωρο]

Βρε Κάλι, δηλαδή πώς?
Ήρθε ο άλλος και έφερε και μια-δυο αλλαξιές ρούχα συν οδοντόβουρτσα , χωρίς να έχει κανονιστεί τίποτα?
Ή είπες πού να τρέχεις τώρα που πήγε η ώρα τρεις και έχουμε πιει κι όλας, άραξε εδώ για το βράδυ, και ο άλλος αντί να φύγει το πρωί, άντε να πιει κι έναν καφέ, είπε δε βαριέσαι, ας του φορτωθώ άλλη μια μέρα?
Απάντηση εννοείται προαιρετική, απλά μου έκανε εντύπωση!

εντιτ: ok, ταυτόχρονη σχεδόν ανάρτηση...

 

[Τσίου]

καποια φαση σηκωθηκε και την εκανε.

(Χωρις να καταλαβουμε κατι,χωρις να μας ξυπνησει!)

Αυτό φίλοι μου θα πει διακριτικότητα. Εύγε.