Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
O Τσακ δεν μπορεί να περιοριστεί σε εικονίδιο και έχει και μουστάκι. Ο Μελ Γκίμπσον ούτε μουστάκι έχει αλλά και σε εικονίδιο μπαίνει
Καλικάντζαρος
Δαγεροτύπης
Τα γυρναω τη τριτη μερα
Σιχαίνομαι εκ βαθέων τους ανθρώπους που σε πετυχαίνουν στον δρόμο μετά απο καιρό και με μία απλά ερώτηση και απόλυτα τυπική, ξεδιπλώνουν όλα τα γεγονότα της ζωής τους. Εγώ πιά δεν το κάνω αυτό το πράγμα, αλλά η κυρία Στιλλ είναι άλλο περιστατικό 
Την δυσφορία μου δεν μπορώ να την κρύψω πλέον ειδικά απο ένα συγκεκριμένο τύπο που το κάνει επανειλλημένα.
Την δυσφορία μου δεν μπορώ να την κρύψω πλέον ειδικά απο ένα συγκεκριμένο τύπο που το κάνει επανειλλημένα.
Συμπτωματικά, εχθές σκεφτόμουν κάτι αντίστοιχο και γελούσα.
Θυμόμουν μια φορά, που καθόμασταν σε κάποιο καφέ, σε άλλη χώρα, και κάποιος μας σύστησε έναν Έλληνα, που ερχόταν από το Βέλγιο, και στην τυπική ερώτηση "Α, τί λέει το Βέλγιο" άρχισε πολύ σοβαρά να μας κάνει μια ανάλυση για την χώρα.
Τυπική ερώτηση είναι βρε άνθρωπε. Ούτε σε ξέρω ακόμη κι ούτε με ενδιαφέρει η άποψή σου για τα πράγματα. Α, κι ούτε το Βέλγιο!
Θυμόμουν μια φορά, που καθόμασταν σε κάποιο καφέ, σε άλλη χώρα, και κάποιος μας σύστησε έναν Έλληνα, που ερχόταν από το Βέλγιο, και στην τυπική ερώτηση "Α, τί λέει το Βέλγιο" άρχισε πολύ σοβαρά να μας κάνει μια ανάλυση για την χώρα.
Τυπική ερώτηση είναι βρε άνθρωπε. Ούτε σε ξέρω ακόμη κι ούτε με ενδιαφέρει η άποψή σου για τα πράγματα. Α, κι ούτε το Βέλγιο!
Μου σπάνε τα νεύρα οι φρυγανιές που πας να τις αλείψεις με βούτυρο ή μαρμελάδα ή μέλι και σπάνε πριν τις αγγίξει καν το μαχαίρι λες και πέταξες μπίλια από ρουλεμάν σε τζάμι. Φτιάξτε πιο ανθεκτικές φρυγανιές!
Δεν μου αρέσει όταν μαζεύονται 4-5 εξωστρεφείς, αργοσχολοι ρουφιάνοι (είναι και πολλοί!), έξω από ψιλικατζίδικα, περίπτερα, μίνι μάρκετ κ.α, με την ανοχή των ανθρώπων που τρέχουν αυτες τις επιχειρήσεις. Βολικό να τα έχεις όλα δίπλα σου, αλλά κάθε φορά που ανοίγει κάποιο κατάστημα και συμβαίνει αυτή η φαντασμαγορία, η γειτονιά παθαίνει ένα μεγάλο glow down. Καφετέριες και σουβλατζιδικα δεν υπάρχουν να μαζευτούν σαν άνθρωποι; Πρέπει να κατσικωνονται έξω από κάθε μαγαζί να πίνουν και να ματσαλάνε; (ενώ σκαναρουν τους πάντες). Σπίτια δεν έχουν; Τι ντεκά φάση είναι αυτή; Με τέτοιες συνθήκες δεν μπορώ να υποστηρίξω μικρές επιχειρήσεις.
@Αντέρωτας ούτε εγώ έχω λάβει. ΤΙ ΚΑΤΑΦΟΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΉ;
Να σου στείλω τα σκυλιά μου, και να σου δώσω την ευκαιρία να πεις αυτο:
(και, λέει, μπαίνει ο @Ειφφελ και βάζει ανάλογο απόσπασμα. Πολύ μου αρέσει όταν το κάνει)
Να σου στείλω τα σκυλιά μου, και να σου δώσω την ευκαιρία να πεις αυτο:
+φωτογραφία της γάτας σου;
(και, λέει, μπαίνει ο @Ειφφελ και βάζει ανάλογο απόσπασμα. Πολύ μου αρέσει όταν το κάνει)
Αλλά εγώ ανταποδίδω με τη δική μου άσπρη μπαλίτσα. 
Δεν μου αρέσει οτι οπου και να πας βλεπεις ανθρωπους καρφωμένους σε μια οθονη,ούτε φλερτ ούτε ματιές πλέον( ένα παράδειγμα δίνω μη με φάτε) ούτε τίποτα,τελικα που ζούμε...μακάρι να ζούσα σε παλαιότερες εποχές,έχει παραγίνει το κακό.
Καλώς ήρθες @Καιστηνκορυφήκανέλα στην ομάδα των "απροσάρμοστων στην εποχή μας". Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί καθόλου, αλλά δεν είσαι μόνος. Τουλάχιστον προσπάθησε να μην το φέρεις βαρέως. Είναι η εποχή της οθόνης και των σόσιαλ μίντια. Οοόλη σχεδόν η ζωή αναλώνεται εκεί, τη σημερινή ημέρα.
Είχα βγει με φίλους προ καιρού, σε ένα γνωστό μπαράκι στο κέντρο της Αθήνας (δεν λέω όνομα / δεν κάνω διαφήμιση) αρκετά νταβαντούρικο και με πολύ κόσμο. Δίπλα μας μία παρέα πιτσιρίκια (20 κάτι), έξι-επτά άτομα αγόρια-κορίτσια. Καθένας τους ένα κινητό - ούτε βλέφαρο, σχεδόν ούτε κουβέντα, στον διπλανό, για ώρα (ώρες;) να ποστάρουν πόσο καλά περνάνε και να βλέπουν κάποιους άλλους που επίσης περνάνε καλά! Ήταν κωμικό (και τραγικό μαζί). Σε αυτή την παγίδα έχει πέσει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν συνειδητοποιούν ότι η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όσο καιρό παρακολουθούν σε μια οθόνη τη ζωή να συμβαίνει.
Πάντως επί τούτου έχω να πω, ότι δεν είναι προς στενοχώρια, διότι εάν δεν συνειδητοποιείς τι χάνεις δεν στενοχωριέσαι γιατί το χάνεις. Ένα ζωάκι, για παράδειγμα, γεννημένο και μεγαλωμένο σε αιχμαλωσία δεν λαχταρά πότε το φυσικό του περιβάλλον γιατί το φυσικό του περιβάλλον είναι η αιχμαλωσία.
ΥΓ: Εκτός και εάν το πηγαίνεις εκ του πονηρού. "Δεν στενοχωριέμαι γι' αυτόν, στενοχωριέμαι για μένα που δεν μπορώ να είμαι έτσι και να μην στενοχωριέμαι. Που δεν μπορώ να του μιλήσω, να επικοινωνήσω, να τον φλερτάρω, να τον ρίξω στο κρεβάτι μου". Τότε καλά κάνεις και στενοχωριέσαι.
Είχα βγει με φίλους προ καιρού, σε ένα γνωστό μπαράκι στο κέντρο της Αθήνας (δεν λέω όνομα / δεν κάνω διαφήμιση) αρκετά νταβαντούρικο και με πολύ κόσμο. Δίπλα μας μία παρέα πιτσιρίκια (20 κάτι), έξι-επτά άτομα αγόρια-κορίτσια. Καθένας τους ένα κινητό - ούτε βλέφαρο, σχεδόν ούτε κουβέντα, στον διπλανό, για ώρα (ώρες;) να ποστάρουν πόσο καλά περνάνε και να βλέπουν κάποιους άλλους που επίσης περνάνε καλά! Ήταν κωμικό (και τραγικό μαζί). Σε αυτή την παγίδα έχει πέσει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν συνειδητοποιούν ότι η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όσο καιρό παρακολουθούν σε μια οθόνη τη ζωή να συμβαίνει.
Πάντως επί τούτου έχω να πω, ότι δεν είναι προς στενοχώρια, διότι εάν δεν συνειδητοποιείς τι χάνεις δεν στενοχωριέσαι γιατί το χάνεις. Ένα ζωάκι, για παράδειγμα, γεννημένο και μεγαλωμένο σε αιχμαλωσία δεν λαχταρά πότε το φυσικό του περιβάλλον γιατί το φυσικό του περιβάλλον είναι η αιχμαλωσία.
ΥΓ: Εκτός και εάν το πηγαίνεις εκ του πονηρού. "Δεν στενοχωριέμαι γι' αυτόν, στενοχωριέμαι για μένα που δεν μπορώ να είμαι έτσι και να μην στενοχωριέμαι. Που δεν μπορώ να του μιλήσω, να επικοινωνήσω, να τον φλερτάρω, να τον ρίξω στο κρεβάτι μου". Τότε καλά κάνεις και στενοχωριέσαι.
Οχι εκ του πονηρου δεν το παω απλα έδωσα ενα παράδειγμα,εχω διαβασει ενα βιβλιο που λεει η ζωη αρχίζει οταν κλείνεις το κινητο εκδοσεις Λιβανη νομιζω,και λέει απίστευτα πράγματα μεσα για το πως εχουμε καταντήσει ως άνθρωποι γενικότερα δεν ειναι μονο οτι χανεται η ζωη σε μια οθονη αλλα και συγκεκριμενες συμπεριφορες που δημιουργουνται,ζουμε σε εικονικη πραγματικοτητα οχι στην πραγματικοτητα,αυξάνεται η νοοτροπια εγω να περναω καλα,η αδιαφορια,η έλλειψη ανθρωπιας,το εξωτερικό φαίνεστε,και το θεμα ειναι οτι αυτο συμβαινει σε ολες τις ηλικιες,εχω δει ακομα και ατομα 55-65 ετών να παίζουν παιχνιδάκια και να το θεωρούν μιά χαρα,που μπορει να σου πουν σε καποια φαση εμεις μεγαλωσαμε αλλιως ζουσαμε καλυτερα κλπ ...και τωρα να εχουν μπει και αυτοι στο τρυπάκι,επειδή αυτό γενικά είναι μεγάλο ζήτημα και δεν μπορεί να αναλυθεί σε πολλες γραμμές,ανέφερα απλά κάποιες απόψεις,φοβάμαι οτι γενικά αν το δούμε απο την ανθρώπινη πλευρά,δεν ειναι φυσιολογικο αυτο που γίνεται δηλαδη γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μπροστά απο μία οθόνη,ενώ γενικά δε νομίζω οτι αυτό συμβαδίζει όσο αναφορά το νόημα της ζωής,άνθρωπος σημαίνει πράγματα οπως φιλία,αλληλεγγύη,αγάπη,φύση,τοπία και οχι περνάω τη ζωή μπροστά απο μία οθόνη και το λεω για όλους μας αυτό...δεν ξέρω αν είμαι λάθος εγώ η γενικά οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί αυτόν τον τρόπο ζωής και το θεωρούν μια χαρά νορμάλ.Το φοβερό είναι οταν η ανηψιά μου πήρε την αδερφή μου τηλέφωνο να της πει οτι μαμά δεν έχω μεγαμπάϊτς...ΤΡΕΛΟ.
Last edited by a moderator:
Εγω οταν κοιτουσα καποια, η επιχειρουσα να ανταλλαξω ματιες, με εδειχνε στη φιλη της και γελουσε, ή με αγριοκοιταζε, ή γυρνουσε απο την αλλη ή μου ελεγε 'τι κοιτας φιλε, υπαρχει κανα προβλημα;' και ελεγα 'εεε οχι απλα σας περασα για μια συμμαθητρια απο το δημοτικο' οποτε δεν εχει καποια διαφορα για μενα.
Last edited:
Εγώ πάλι πολύ χαίρομαι που ζω στην σημερινή εποχή και όχι στην προ-ίντερνετ εποχή.
Επίσης, το ότι κάποιος είναι καρφωμένος καί στο ίντερνετ, δεν σημαίνει πως δεν έχει υπόλοιπη ζωή. Το ίντερνετ δίνει μια αδιανόητη διάσταση στην ζωή, για εμένα. Δεν θα καθίσω να απαριθμήσω. Όποιος δεν ξέρει να απαριθμήσει ο ίδιος, μάλλον δεν έχει υποπτευθεί τί χάνει.
Ομοίως, ένα σωρό άνθρωποι που σήμερα π.χ. γράφουν εδώ, στην λέσχη για τα βιβλία, δίχως αυτό, θα ήταν αυτοί που περιγράφει πιο πάνω η @Τσίου που μαζεύονται στα μπακάλικα για κους-κους.
Μερικές φορές λυπάμαι που δεν ζω στο μέλλον γιατί υποπτεύομαι τι έρχεται.
Επίσης, το ότι κάποιος είναι καρφωμένος καί στο ίντερνετ, δεν σημαίνει πως δεν έχει υπόλοιπη ζωή. Το ίντερνετ δίνει μια αδιανόητη διάσταση στην ζωή, για εμένα. Δεν θα καθίσω να απαριθμήσω. Όποιος δεν ξέρει να απαριθμήσει ο ίδιος, μάλλον δεν έχει υποπτευθεί τί χάνει.
Ομοίως, ένα σωρό άνθρωποι που σήμερα π.χ. γράφουν εδώ, στην λέσχη για τα βιβλία, δίχως αυτό, θα ήταν αυτοί που περιγράφει πιο πάνω η @Τσίου που μαζεύονται στα μπακάλικα για κους-κους.
Μερικές φορές λυπάμαι που δεν ζω στο μέλλον γιατί υποπτεύομαι τι έρχεται.