Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Καλικάντζαρος]

κοιτα ειναι φιλος καλος!

αλλα ΟΧΙ!

Ηρθε οπως ερχεται καποιος απο το σπιτι σου,σε φαση παμε βολτα και αραξαμε....αραξαμε...αραξ..
Κοιτα και μενα μου εχει τυχει να κατσω ωρες σε φιλους να φυγω,να με παρουν μετα απο 4 ωρες και να μου πουν ξαναελα! Αλλα οταν ενιωσα να κουραζομαι,να θελω να κατσω μονος,να κανω μπανιο την εκανα πριν γινω πατατας!

Τωρα που εγραψες μια-δυο αλλαξιες.. μια φορα ειπαμε σε ενα παιδι το Γιαννη θα παμε θαλασσα και μας περιμενε στη λεωφορο ηρακλειου γυμνος πανω απο τη μεση και πανω απο κατω μαγιο,σαγιοναρα και 20ευρω διπλωμενα στο τσεπακι για το καφε!
Δεν ειχε καταλαβει καλα απο το τηλεφωνο μαλλον ή δε θυμαμαι ποιος του ειπε και τι! χαχαχαχαχ!!! Μπηκε στο αμαξι και οταν φταναμε χαλκιδα αρχισε να ρωταει τι θα κανουμε ακριβως..! Πηγαμε για ελευθερο camping στην ευβοια! γυρισαμε μετα απο 4 μερες!!! α0χ0αχ0αχ0αχ0α0χ0αχ0!!!
Δε μιλαμε με το γιαννη

 

[Παράδοξος]

Το χειρότερο που πίστευα ότι μου έχει συμβεί είναι να είμαι σε σχέση και ο κολλητός της να γίνεται το υιοθετημένο μας, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το αντίθετο του παιδιού χωρισμένων γονιών, ήτοι γνωρίζει τα πάντα και στόχος του είναι να αποτελέσει και πάλι το επίκεντρο με αποτέλεσμα να δημιουργεί καταστάσεις που οδηγούν σε αχρείαστες φθορές. Και το χειρότερο συνέβη σε επόμενη σχέση όταν ο κολλητός εκτός των άλλων ήταν και αγαπημένος συγγενής εξ' αίματος.

 

[Φθινόπωρο]

Και μετά από αυτή την ανάρτηση Κάλι έχυσα τον καφέ μου πάνω στο λάπτοπ και το κινητό, ευτυχώς ήταν εσπρεσάκι!
Να λοιπόν, δεν μου αρέσει καθόλου η αγαρμποσύνη μου! Είμαι απίστευτη και αδιόρθωτη!
Μου αρέσει που με κάποιον μαγικό τρόπο εξαφανίζεται (ευτυχώς) στη δουλειά μου. Εκεί μπορεί να με πει κανείς έως και επιδέξια...
Μου αρέσει ο καφές (έφτιαξα άλλον) και το πόσο όμορφα μυρίζει ο χώρος μου από το άρωμά του!

 

[Φθινόπωρο]

ο κολλητός να γίνεται το υιοθετημένο μας

Παράδοξε,

 

[Έλλη Μ]

Δε μιλαμε με το γιαννη

Ουτε στη θάλασσα;

 

[Τσίου]

Καλικάντζαρε, σωστά, αν είναι καλός φίλος και το θες κι εσύ, όλα οκ. Παλιότερα έρχονταν δυο-τρεις φίλοι μου για sleepover χωρίς να έχει κανονιστεί απλώς έβλεπα πως εκεί θα καταλήξει και ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένη

Παράδοξε...

 

[Καλικάντζαρος]

Ρε συ ειχα να το θυμηθω πανω απο 10 χρονια το συγκεκριμενο σκηνικο και γελαω και γω ποση ωρα!

Φθινοπωρο αυτο αγαρμπility το λεω εγω!

Ελλη καλημερα! )
Σκηνη διχως Γιαννη προκοπη δε κανει!

 

[Τσίου]

Σκηνη διχως Γιαννη προκοπη δε κανει!

Εγώ το λέω αυτό για τη Λέσχη

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Το χειρότερο που πίστευα ότι μου έχει συμβεί είναι να είμαι σε σχέση και ο κολλητός της να γίνεται το υιοθετημένο μας, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το αντίθετο του παιδιού χωρισμένων γονιών, ήτοι γνωρίζει τα πάντα και στόχος του είναι να αποτελέσει και πάλι το επίκεντρο με αποτέλεσμα να δημιουργεί καταστάσεις που οδηγούν σε αχρείαστες φθορές. Και το χειρότερο συνέβη σε επόμενη σχέση όταν ο κολλητός εκτός των άλλων ήταν και αγαπημένος συγγενής εξ' αίματος.

Παίζει και το αντίθετο. Να ερωτεύεται ο άλλος και να σου επιβάλλει το βλαμμένο αντικείμενο του πόθου του στην παρέα. Και να μην προσπαθεί να ενσωματωθεί στην ομάδα ή να σεβαστεί τις ισορροπίες που υπάρχουν αλλά να βγάζει προβληματικούς τους μισούς ("μα είναι δυνατόν μεγάλοι άντρες να διαβάζουν κόμιξ και ιστορίες με ξωτικά;") να προσπαθεί να επιβάλλει το γούστο της σε όλους και τελικά από την μια να μην θέλεις να στεναχωρήσεις τον φίλο σου που υπάρχει ένα παρελθόν δεκαετιών, από την άλλη να νιώθεις εξαιρετικά άβολα από την παρουσία της (πχ σε φάση που ήμουν ας πούμε άνεργος επί εξαμήνου με ό,τι αυτό συνεπάγεται ψυχολογικά και το αίσθημα φίλου, δημόσια υπάλληλος, να γκρινιάζει όλο το βράδυ γιατί υπάρχει κίνδυνος να μεταφερθούν τα γραφεία όπου δούλευε σε διαφορετική διεύθυνση ενώ αυτή είχε συμπαθήσει και συνηθίσει το παλιό περιβάλλον και πώς θα συνηθίσει τώρα το νέο. Και αυτό με ύφος Εβραίου που πάει ταξίδι με το τραίνο την άνοιξη του 1943. Στο Άουσβιτς. Και έμαθε πριν από 20 λεπτά τον προορισμό. Φυσικά ξαναβγήκα μαζί τους μετά από 7-8 μήνες)

 

[Τσίου]

Τώρα εκνευρίζομαι άγρια. Τελικά όσα είπε ο Κόρτο μου έχουν τύχει πάνω από μία φορά αλλά τα είχα ξεχάσει.
Κορυφαία ατάκα υπάλληλου του ΟΑΕΔ προς φίλο άνεργο: "Καλά εσύ είσαι άνεργος, δεν έχεις να περιμένεις τίποτα. Εγώ τι να πω που μου έκαναν μειώση στον μισθό;"
^ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 100 edits λόγω μαστούρας. Δεν ξαναπαίρνω παναντόλ, το δηλώνω.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Πάνω σε αυτό που είπε ο Κόρτο!

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, που προσωπικά με εκνευρίζει...

Φίλος καλός βρίσκει γκόμενα και μετά τον ψάχνουμε με SILVER ALERT!!

Εντάξει χριστιανέ μου ξέρουμε ότι σέρνει καράβι, αλλά πάρε και ένα τηλέφωνο...
Μετά από 2 χρόνια που θα σε στείλει η γκόμενα μην μας το παίζεις πάλι κολλητός...

 

[Παράδοξος]

Κόρτο βάλε κι εμένα σε περιστατικό αντίστοιχο όταν έμεινα άνεργος το 11.

Ναι και αυτό που λες ισχύει. Γι' αυτό πιστεύω πως άλλο οι φίλοι του ζευγαριού που άλλωστε δεν αποκτώνται απ' τη μια μέρα στην άλλη και άλλο οι προσωπικοί φίλοι του καθενός, αυτοί είναι απαραίτητο εκτός των άλλων να παραμένουν προσωπικοί.

EDIT: Νικόλα, δε δικαιολογούμαι αλλά όλοι το κάνουμε τελικά, οι ισορροπίες αυτές δεν τηρούνται πολύ εύκολα.

Και λέει ο Καρβάλιο στην Χέσικα: ''Μη με ξοδεύεις μεμιάς. Να με ψάχνεις όταν σου είμαι απολύτως απαραίτητος''.

Πόσοι μπορούν να μην το φάνε με το κουτάλι αν είναι ελεύθεροι να το κάνουν;

 

[Έλλη Μ]

Φίλος καλός βρίσκει γκόμενα και μετά τον ψάχνουμε με SILVER ALERT!!

Αυτό το σέβομαι και θεωρω δεδομένο και φυσιολογικο το προσωρινό χάσιμο. Και δεν με απασχολεί πια.

 

[Μεταλλαγμένη]

Καλά, μου θυμίζετε πόσα άλλα που μου την δίνουν αγρίως και έχω φορτώσει κι εγώ!

@Νικόλα, αυτό δυστυχώς το κάνουν οι γυναίκες περισσότερο. Δεν μου έχει τύχει σε έντονο βαθμό αλλά όποτε το ακούω μου ανάβουν τα λαμπάκια.

@Κόρτο και Τσίου, έχω κι εγώ ανάλογο περιστατικό. Αρχές 2013, μόλις είχα εξαναγκαστικά επιστρέψει Πάτρα από την 10ετή διαμονή μου στη Θεσσαλονίκη επειδή δεν έβρισκα δουλεια και δεν πήγαινε άλλο, μέσα στην κατάθλιψη και τα νεύρα να αναγκάζομαι να ακούω μια φίλη μου με καλή δουλειά σε πολύ γνωστή εταιρεία τηλεπικοινωνιών και 1.500 ευρώ μηνιάτικο καθαρά (!!) και πληρωμένο ταμείο να κλαίγεται γιατί θα γινόταν περικοπή μισθού κατά 100 ευρώ. Την φασκελώνεις ή όχι? Η έλλειψη διακριτικότητας είναι αυτή που μου την δίνει περισσότερο. Ξέρεις ότι είμαι στα χάλια μου, μην στρίβεις το μαχαίρι στην πληγή!

Δεν μ' αρέσουν οι γυναίκες που πετάνε φιλί στην κάμερα (δεν μιλάω για duckface, μιλάω για full-on σούφρωμα). Όποτε πέφτω πάνω σε μία τέτοια φωτογραφία νιώθω άσχημα για λογαριασμό τους.

Ανοιξες μεγάλο κεφάλαιο. Τις σιχαίνομαι όσο δεν πάει αυτές τις φωτό όπως και τις σέλφι.

Επίσης, μου την δίνουν οι γυναίκες που εν έτει 2016 διακατέχονται ακόμα από στερεότυπα και καταλήγουν να υποτιμούν οι ίδιες το φύλο τους πχ. η λογική ότι ο άντρας πρέπει πάντα να πληρώνει στα ραντεβού γιατί έτσι δείχνει ότι τις σέβεται.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

φυσιολογικο το προσωρινό χάσιμο.

Το προσωρινό ναι... Αλλά το μόνιμο;;;

@Μεταλλαγμένη έχει απολύτο δίκιο... Οι γυναίκες το κάνουν πιο συχνά απλά οι κολλητοί μου ήταν άντρες!!

 

[Έλλη Μ]

Η θεωρία μου? σπανίως είναι μόνιμο. Οταν καταλήγει τέτοιο όμως, ο γκομενος ή η γκόμενα ήταν απλως η αφορμή, η πρόφαση.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Σωστά..

Μόνο που δεν είναι καθόλου σπάνιο...

 

[Μεταλλαγμένη]

Ελλη, συμφωνώ με την τελευταία πρόταση.

Ωστόσο, λέμε για τις περιπτώσεις που η άλλη δεν χάνεται απλά το πρώτο μήνα/δίμηνο της σχέσης που εντάξει εκεί κι εγώ καταλαβαίνω ότι έχει πέσει με τα μούτρα και θέλει να την ζήσει και θα χαρώ μαζί της. Οταν όμως χανεται για χρόνια και θυμάται την παρέα της όταν χωρίσει, ε εκεί απλά δεν αξίζει.

Δυστυχώς κάτι τέτοια κάνουν κπ γυναίκες και η πίστη στην γυναικεία φιλία έχει εξανεμιστεί.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Οταν όμως χανεται για χρόνια και θυμάται την παρέα της όταν χωρίσει, ε εκεί απλά δεν αξίζει.

 

[Έλλη Μ]

Οταν όμως χανεται για χρόνια και θυμάται την παρέα της όταν χωρίσει, ε εκεί απλά δεν αξίζει.

Νούμερα.

Αντε, κι απο μένα.