Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

Δεν μου αρέσει όταν οι άνθρωποι κρινουν εξ ιδίων.
Αλλα δεν μου αρεσει κι εγω οταν κρινω εξ ιδίων, δηλαδη, stop expecting yourself from others
Δεν μου αρεσει η καλά και σώνει απόκριση, όταν δεν εχουμε κατι να πουμε και καταφευγουμε σε κοινοτοπίες.
Προτιμώ τη σιωπή, ενα σφιξιμο στο μπράτσο αμοιβαιας κατανοησης, μια φραση που να ξεκινα με το αντιπαθες "μωρή" και καταληγει στο "πονάς". Κι ενδιάμεσα, τιποτε.
Δεν μου αρεσουν οι πολλες εξηγησεις αλλά αναγνωριζω οτι, τις περισσοτερες φορες, δεν μπορώ να εξηγησω διαφορετικα γιατι δεν εξηγώ εγκαιρως. Γιατι δεν θελω.
Δεν μου αρεσει ο κοινος νους.
 
Δεν μ'αρέσει που οι ιστορίες από την Κολυμά (ξανα)εξαντλήθηκαν, ενώ μέχρι και χθες φαινόταν διαθέσιμο (και περίμενα να πληρωθώ για να το πάρω...) :κατάρα:

Δεν μ'αρέσει που το FB μου βγάζει συνέχεια reels με κάτι τύπισσες που γδύνονται (ΟΧΙ, δεν ψάχνω τέτοια πράγματα και ο browser που χρησιμοποιώ δεν κρατάει καν cookies!!! -να πεις ότι έψαξα μια φορά και με πήρε χαμπάρι :γρμβ:)
 
Δεν μ'αρέσει που το FB μου βγάζει συνέχεια reels με κάτι τύπισσες που γδύνονται (ΟΧΙ, δεν ψάχνω τέτοια πράγματα και ο browser που χρησιμοποιώ δεν κρατάει καν cookies!!! -να πεις ότι έψαξα μια φορά και με πήρε χαμπάρι :γρμβ:)
Φτάνει που είσαι άντρας και που ίσως κάποια στιγμή μπορεί να εκδήλωσες άθελά σου την ετεροφυλοφυλική σου προτίμηση /τάση / ενδιαφέρον. Αυτά αρκούν. Η διαφήμιση είναι ποοολύ μπροστά
 
Η διαφήμιση είναι ποοολύ μπροστά
Είναι.
Αν μου επιτρέπετε, πάντως, εκείνο που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι το γεγονός ότι σε αυτά τα reels βλέπεις λογιών ηλικίες και περιπτώσεις κυριών που προωθούν το περιεχόμενο που δημιούργησαν στη γνωστή πλατφόρμα δημιουργίας περιεχομένου. Ενδεχομένως είναι χαζομάρα όλος αυτός ο προβληματισμός, απλά αναρωτιέμαι τι παρωθεί κυρίες απ'όλο τον κόσμο και διαφόρων ηλικιών να δημιουργούν τέτοιο περιεχόμενο: η αντίληψη ότι θα βγάλουν εύκολα & γρήγορα χρήματα, ή υπάρχει κάποια άλλη εσωτερική ανάγκη.
Προφανώς είναι πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό όλο αυτό το κίνημα "δημιουργών περιεχομένου" και μάλλον η απάντηση δεν είναι απλή.
Απλά μου κάνει τρομερή εντύπωση.
 
Μ' αρέσει που φτιάξαμε πάλι με παλιούς φίλους / φίλες μπάντα!
Νομίζω πως οι πρόβες που κάνουμε, είναι παράθυρο διαφυγής από την ανυπόφορη καθημερινότητα και τη ρουτίνα που μας κατατρώει.
Αν κάνουμε λάιβ θα σας καλέσω όλους!!
Μου αρέσει που παίζουμε alternative και hard rock 90s και 00s!

Δε μου αρέσει που δεν μπορούμε με τίποτα να βρούμε χρόνο για πρόβες...
Άτιμες υποχρεώσεις.:οργή:

Μου αρέσει που μετά από χρόνια σε στούντιο και προβάδικα, βλέπω ακόμα 20άρηδες έως 30αρηδες να ακούν ακόμα καλή μουσική.
Τελικά, δεν ακούν όλοι τις σημερινές μαλακίες (εισαγόμενες ή και ντόπιες).
 

Χρυσένια

Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Δεν μου αρέσει απλως, για την ακρίβεια θαυμάζω την πειθαρχία. Εκτιμώ πολύ τους Ανθρώπους που είναι έντιμοι, κάνουν το σωστό με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και αν δεν τους βλέπει κανείς, ακόμη και αν ξέρουν πως ποτέ δεν θα πάρουν τα ευσημα. Θαυμαζω την επιμονή και την προσπάθεια για να πάμε μόλις ένα βήμα παραπέρα σε οποιονδήποτε τομέα. Εκείνους που ασχολούνται με τις δικές τους ελλείψεις κι όχι των αλλων και που δεν σε βλέπουν με το καλημέρα σαν έναν πιθανό εχθρό, αλλά σε αντιμετωπίζουν με γενναιοδωρία και σεβασμό. Εκτιμώ οσους είναι καλοψυχοι φύσει και θέσει και δίνουν χωρίς να το πολυσκεφτονται.
 
Δεν μου αρέσει το sold out θεατρικών παραστάσεων για δύο λόγους: ο ένας λόγος είναι ότι είμαι το άτομο που δεν πρόλαβε τα εισιτήρια και ο άλλος λόγος είναι ότι είμαι πεπεισμένη πως μια μερίδα ανθρώπων που αγόρασε αυτά τα εισιτήρια τα αγόρασε με το πρόσχημα να κάνει μια "ποιοτική εξοδο" και όχι για το έργο καθ' αυτό. Με λίγα λόγια παρακολουθούν χωρίς να παρακολουθούν. Θα θελα κάποια μέρα να κάνω ένα τεστ σε αυτό και να ξεκινήσω να ρωτάω τι ξέρετε για την παράσταση που σκοπεύετε να παρακολουθήσετε. Προσωπικά δεν έχω ιδέα από θεατρο φέτος παρακολούθησα κάποιες παραστάσεις και παρατηρούσα τις αντιδράσεις του κόσμου. Όποτε κάποια παράσταση έδειχνε "ελαφριά" έβλεπες γκριμάτσες αποδοκιμασίας ενώ σε παραστάσεις οπου εκφραζονταν """βαρύγδουπες""" σκεψεις εκεί έμεναν σιωπηλοι και καλά προσπαθούσαν να αποκωδικοποιησουν κάποια κρυμμένη φιλοσοφια. Το ίδιο έχω αρχίσει να συνειδητοποιω και με την ανάγνωση βιβλίων. Πρόσφατα τελείωσα το Μόμπι-Ντικ και μπορώ πλεον να λέω ότι το έχω διαβάσει το τι κατάλαβα όμως είναι άλλη ιστορία. Δεν λέω ότι είναι κακό το να αγγίζουμε την τέχνη επιδερμικά απλά είναι σημαντικό πιστεύω να έχουμε την επίγνωση ότι αυτό κάνουμε.
 
Ενταξει,μου αρεσει που θιγεις αγαπημένα θέματα @Εστελλ

Για αρχή, ποτέ δεν με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου, σε κανενα επίπεδο. Οταν με ενδιαφέρει, ρωτάω ή ακουω προσεκτικα. Αυτό ειναι ευκολα εφαρμόσιμο, όταν λειτουργεί κανείς ως μονάδα, ως δυάδα όμως, όχι τόσο, πράγμα θεμιτό, λογικο και μια συνθηκη που αποδεχόμαστε, οσοι αποφασιζουμε να εχουμε συνοδοιπόρο ή ό,τι.

Για μενα η τέχνη δεν έχει κανένα πρέπει, κανενα ειδος πρέπει και κανένα στεγανό εντός του οποίου όλοι πρέπει να καλουπωθούμε.- Ειναι προσληψη εγκεφαλική ή/και συναισθηματική ή/και δεν ξερω τι κανει apply στον καθένα. Ειτε πρόκειται για θεατρική παράσταση είτε πρόκειται για λογοτεχνία, μουσική, χορό, performance, ζωγραφική κλπ κλπ τα κριτήρια επιλογής ειναι ο δημιουργός αρχικά, τα κριτήρια αξιολόγησης το αποτυπωμα που σε μενα αφήνει, στο κεφάλι, στην καρδιά, στην σκέψη κλπ κλπ. Ετυχα κι εγω να παρακολουθησω αρκετες παραστασεις φετος, γιατι αυτό ζητούσε ο οργανισμός μου (στην κυριολεξία), μεταξυ των οποιων κάποιες σαφως πιο ευπεπτες απο αλλες, μια εξ αυτών επιλογή που δεν θα έκανα ποτέ. Περασα πάρα πολύ ωραία, ξαφνιάστηκα, διασκέδασα και, στο τέλος, χωρις εμφανη λόγο, με πήραν τα ζουμιά. Ομοιως, σε πιο δυσπρόσιτα εργα, οι προσλαμβάνουσες ήταν πολύ πολύ δυνατές. Σε άλλα, που βγαιναν όλοι με φοβερή εγκόλπωση του κειμένου ή μυσταγωγική αποτετοια, εψαχνα να βρω το εγγύτερο μπαρ να πνιξω την πληξη μου.

Κατα την ίδια αναλογία, δεν αντέχω απολυτότητες και στη λογοτεχνία. Δεν κάνει το βιβλιο τον αναγνωστη (σχεδόν ανατριχιασα με την κοινοτοπία) ούτε κανεις πρεπει να ειναι υπόλογος, αν δεν του άρεσει ενα έργο που καλα και ντε αρεσει στους πάντες κλπ κλπ. Ασε που πιστευω οτι το να νιωθει κανεις υπόλογος ή ενοχος για όλα αυτα, κρυβει βαθυτατη ανασφάλεια, για την οποία δεν ειναι υπευθυνος εκεινος που την εκφράζει (την απολυτότητα, δατ ιζ), αλλά αυτό ειναι άλλη κουβέντα.

Τελος, να σου πώ οτι αυτο που έκανα φετος, ήταν να κλεινω πολύ νωρίς τα εισιτηρια των παραστάσεων που ηθελα να δω, δεν με ενδιεφερε πότε θα ήταν αυτό (ούτε καν με ποιον :))))), με ενδιέφερε η θεση κατα βαση. Βεβαια, αυτό ειχε τα αρνητικά του, πεσανε μαζεμένες ακυρώσεις και βρέθηκα με διαδοχικά Σαββατοκύριακα κλεισμένα, αλλά καθολου δεν με χάλασε.

Αυτα. :)

θέλω να εκτιμησεις ότι όλα αυτά στα γράφω ενώ φτιάχνω παστιτσιο, που εγώ δεν θα φάω. :))))
 
Last edited:
Εκτιμώ την γνώμη σου και παρόλο που αντιτίθεται σε αυτά που έγραψα παραπάνω δεν μπορώ να μην δω τα σωστά points σε αυτά που λες. Αλλά έχει να κάνει πιστεύω με το περιβάλλον μας, κάποιος σε ένα αυστηρό επικριτικό περιβάλλον δεν μπορεί παρά να μην βλέπει τον κόσμο με αυστηρά ματια. Αλλά όπως είπες είναι θέμα για άλλη είδους συζήτηση.

θέλω να εκτιμησεις ότι όλα αυτά στα γράφω ενώ φτιάχνω παστιτσιο, που εγώ δεν θα φάω.
Τυχερός/η αυτός που θα το απολαύσει διότι δεν είναι ένα απλό παστίτσιο είναι παστίτσιο με ανιδιοτελη αγαπη έτσι σαν έξτρα γεύση.
 
Αλλά έχει να κάνει πιστεύω με το περιβάλλον μας, κάποιος σε ένα αυστηρό επικριτικό περιβάλλον δεν μπορεί παρά να μην βλέπει τον κόσμο με αυστηρά ματια.
Δεν ξερω, ισως. Εγω μεγάλωσα με ενα τετοιο role model και με οδηγίες να μη με νοιαζει τι λεει κανενας, αρκεί να μην ενοχλω κανέναν και να μην προσβάλλω κάποιον. Δυσκολη ισορροπία, μιας και, όταν αντιτιθεσαι στο role model σου, βάσει αυτών που σου εχει διδαξει, είτε θα ερθετε σε ρήξη, αν ειναι εγωιστης, ειτε θα αναγνωρίσει την προσωπικότητα απέναντί του, θα την αποδεχτεί, ενδεχομένως να ειναι περηφανος για όλη την αντιδραση και, αν ειναι ελάχιστα σοφός, θα μπει στη θεση του αλλου, να δει τον κόσμο μεσα απο το πλάσμα που, ο ίδιος, επλασε.

Εγω, ανηκω στους τυχερους.
 
Μια που το έφερε η κουβέντα (και η @Εστελλ ) να πω ότι με εκνευρίζει αφάνταστα (και όχι εμένα καθαυτόν, αλλά η σκέψη το πόσο ενοχλητικό είναι για τον άλλον που δίνει την ψυχή του επάνω στη σκηνή), που το απαίδευτο κοινό που περιγράφει, κάθεται και κοιτάζει κινητό (τι ανέβασε ο φίλος/φίλη στο ινστα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο) μέσα στην παράσταση με τη φωτεινή οθόνη να χαλάει την ατμόσφαιρα, ο άλλος ξύνεται, άλλος κουνιέται και θροΐζει όλη την ώρα, άλλος περιγράφει τι είπε η Μπαμπίκος σητν Κατινούλα. Ειδικά αυτό το τελευταίο να μην μπορούν να βάλουν γλώσσα μέσα πουθενά οι απερίγραπτοι τύποι!
Δεν είμαι καθόλου βίαιος άνθρωπος, αλλά κάτι τέτοιους πραγματικά μου ξυπνάει η διάθεση να τους μπουφλίσω (ακόμα και να μετανιώσω μετά).
 
Τι κακό συνήθειο είναι αυτό, να μη βρίσκεις στο οπισθόφυλλο ίχνος της πλοκής του βιβλίου, αλλά μόνο φράσεις όπως "αριστουργηματικό" και "θα ταυτιστείς" ,ε, δε μ'αρέσει! Τις προάλλες σε ένα βιβλιοπωλείο έπιασα τουλάχιστον καμια δεκαριά "αριστουργήματα", από εργοστάσιο βγαίνουν;;;
 
@Βιστέρια συμφωνώ. Υπάρχει και κάτι απίστευτα πιο εκνευριστικό (αλλά και καταστροφικό). Στο public πάνε και κολλάνε το αυτοκόλητο της τιμής, μεγάλο και τετράγωνο και που δεν ξέκολα κιόλας, πάνω στο οπισθόφυλλο (Γι αυτό δεν πάω public - με σούρνει η κόρη μου καμιά φορά). Οπότε είτε γράφει για αριστούργημα είτε έχει σπόιλερ της υπόθεσης, είτε είναι ένα νορμάλ οπισθόφυλλο, γίνεται απλά ένα κατεστραμμένο οπισθόφυλλο.
 
Τι κακό συνήθειο είναι αυτό, να μη βρίσκεις στο οπισθόφυλλο ίχνος της πλοκής του βιβλίου, αλλά μόνο φράσεις όπως "αριστουργηματικό"..
Αυτο με ενοχλεί και εμενα. Εχει τυχει να διαβασω αρκετα βιβλία που ειχαν τετοιες βαρύγδουπες φρασεις δήθεν δηλώσεις αλλων γνωστων και αναγνωρισμένων συγγραφέων (ιδιως το όνομα του Steven King παίζει πολύ) και στο τέλος να αποδεικνύονται μια πατατα και μισή.
Είμαι πλέον βεβαιος πως αυτοι οι συγγραφεις που αναγραφονται κατω απο αυτες τις δηλωσεις, ούτε καν εχουν διαβασει το βιβλίο και είτε πληρωνονται για να μπει το ονομά τους ειτε είναι στο πλαίσιο καποιας συμφωνιας που έχουν κάνει με τον εκδοτικό.
 
Νόμιζα πως οι 2 πιο εκνευριστικές κατηγορίες αδιάκριτων ανθρώπων είναι οι "πότε θα παντρευτείς;" και όταν παντρευτείς οι 'πότε θα κάνεις παιδί;"!
Τελικά, υπάρχει κι άλλη μια κατηγορία ακόμα πιο εκνευριστική από τις δύο προηγούμενες.
Οι "πότε θα κάνεις κι ένα δεύτερο παιδί;":))))
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ αν είναι ηλίθιοι ή είναι τόσο βλαμμένοι...
Τελευταίως παρατήρησα ότι η εξέλιξη του "πότε θα παντρευτείς" είναι ο "πότε θα κάνεις κι ένα δεύτερο". Με λίγα λόγια, αυτοί που χώνουν τη μούρη τους στις ζωές των άλλων, ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι.
Φαντάζομαι η εξέλιξη του "πότε θα κάνεις δεύτερο" θα είναι "πότε θα τα παντρέψεις". Περιμένω να το διαπιστώσω...
Πάντως, στις παραπάνω κατηγορίες οι απαντήσεις θα έπρεπε να είναι πολύ προσβλητικές, αν και θεωρώ πως τέτοιοι κάφροι δεν νιώθουν από προσβολές.
 
@Νικόλας Δε Κιντ είσαι άδικος. Οι άνθρωποι αυτοί απλώς διαπνέονται από το αθώο κίνητρο του να μη χαθεί ο Ελληνισμός. Είναι απλοί και ανυστερόβουλοι πατριώτες -άντε στη χειρότερη διαπνέονται από υποβόσκοντα εθνικιστικά κίνητρα. Τους νοιάζει η διαιώνιση του θαυμαστού μας έθνους - γιατί είσαι τόσο σκληρός μαζί τους;
Επίσης έχω να σου προτείνω να μη δίνεις προσβλητικές απαντήσεις - αντ' αυτού:
1. Αχ, είμαι στείρος(-α) (στην ερώτηση για πρώτο παιδί).
2. Έχω κάνει αγγειεκτομή - βιάστικα ίσως (στην ερώτηση για δεύτερο παιδί).
3. "Περιμέναμε να νομιμοποιηθεί ο γάμος των ομοφίλων - τώρα θα το παντρέψω" ή εναλλακτικά "είναι πλέον αποφασισμένο ότι θα γίνει νύφη του Χριστού - έχει αποφασίσει θα χειροτονηθεί σύντομα" (αναλόγως του φύλου).
Έτσι τους κάνεις να αισθανθούν μλκες και να μην ξέρουν την απάντηση, χωρίς να τους προσβάλεις
 
Top