Τα τελευταία χρόνια, εχει αναπλαστεί τελειως το Πεδίον του Άρεως στην Αθηνα κι εχει γινει καλύτερο απ' ό,τι το θυμάμαι εγω, ως μαθητρια του δημοτικου και του γυμνασιου, γιατι απο κει και μετά, το πάρκο ήταν απαγορευμένη κι επικινδυνη ζώνη. Εχει καθαρισει, φυλάσσεται, εχουν φυτεψει δεντρα και φυτά, εχουν μπει καινουρια παγκάκια, φωτισμοι, εχουν φτιαχτει μονοπατια και θεματικές διαδρομές φυτων και δεντρων, όπως στο αισθητικο δασος της Καισαριανης-Υμηττου, γινονται διαφορες εκδηλωσεις, με σημαντικότερη την επιστροφή της εκθεσης βιβλίου στον φυσικο της χώρο αλλα΄και εκθεσεις, Installations κλπ κλπ.
Σε μια προσπάθεια να ανοιξει το πάρκο, κατ΄ αντιστοιχια με τις χριστουγεννιατικες γιορτες του Συνταγματος, πριν μερικά χρόνια ξεκινησαν να φτιαχνουν θεματικες για κεινες τις ημέρες οι οποιες, παρολη τη σωστή κατευθυνση, ηταν ενα κακογουστο αστείο, που χαντάκωνε τον χώρο. Ηταν μια εμποροπανηγυρης, οπου εμπαινες σε εναν χωρο με ξυλινα σπιτακια αρχικά, για να μεταβεις, μετά απο 50μετρα σε μια σκεπασμενη με μουσαμα διαδρομη, οπου δεξια κι αριστερά εκτιθεντο απο εσώρουχα εως πατατοpeelers κι απο σουβλακια εως χαλιά, δηλαδή χάλια και πολύ μακρια απο αυτό που διαφημιζαν με περισση αυτοπεποιθηση.
Φετος, η διαχειριση περασε σε αλλα χέρια, στην περιφέρεια Αττικής νομιζω και το αποτέλεσμα ειναι ενα άλλο πράγμα. Εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ συνεπικουρούμενες απο εκατοντάδες λαμπιονια, με οικολογικα μηνυματα να παρεισφρεουν εδώ κι εκει, με εκπαιδευτικο προγραμμα "Σώστε το νερο" για τα παιδια, με εικόνες που δεν εχουμε συνηθισει τελος πάντων. Και βλεπεις τον κοσμο να σεβεται τον χώρο οπως ακριβως σεβεται τον οποιο χώρο, όταν βρισκεται εκτος Ελλάδος, όταν κι ο χωρος σεβεται τον κοσμο.
Κι αυτό, μου αρεσει πάρα πάρα πολυ.
Εκεί να δεις αποκαρδίωση (αν κρίνω από μένα)
Δεν μου αρέσει ουτε να με τραβάνε φωτογραφία ούτε να τραβάω. Και βασικα δεν τραβαω φωτογραφιες πια, μόνο τα παιδιά μου βγαζω καμμιά φορά και εκεί μία που σηκώνω το κινητό, κλικ και τέλος.
