Σαώρη
Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
αυτή η σελίδα θα βοηθήσει να βρείτε και να ξεκαθαρίσετε διάφορες εκφράσεις, λογοπαίγνια, λέξεις
Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Τελικά ρε παιδιά τι είναι το tavernwave;
Γνωστότερο ως bardcore, από την κέλτικη λέξη bard (βάρδος) και το core (πυρήνας/ουσία), είναι ένα μουσικό (ιντερνετικό κυρίως, αν και πλέον βλέπω να γίνονται και λαϊβάκια) ρεύμα ή υποκειμενικό μουσικό φαινόμενο, γνώρισμα του οποίου είναι οι διασκευές, εν αρχή, ποπ τραγουδιών, και μετέπειτα κάθε είδους, σε μεσαιωνικούς σκοπούς. Αν και οι περισσότερες από τις διασκευές αυτές δημιουργούνται εξ ολοκλήρου ψηφιακά, σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, υπάρχουν και συγκροτήματα που χρησιμοποιούν «αυθεντικά» μουσικά όργανα της νοσταλγικής εκείνης εποχής.
Παραδείγματος χάριν
Last edited:
Ειδα τις αναρτησεις βρε συ Αντερωτα αλλα δεν εξηγουν και τι είναι. Οκ καταλαβα οτι ειναι κατι βιντεακια αλλα τι ακριβως; Και που το γκουγκλαρα πάλι δεν βρήκα κατι.
Τωρα βεβαια ο @Αζαθοθ με διαφώτισε. Ευχαριστω!
Δεν μου αρέσει που πλέον ακούμε μόνο τα πρώτα δευτερόλεπτα από ένα τραγούδι και μετά πάμε στο επόμενο και στο επόμενο. Δεν μ'αρέσει που επικρατεί αυτό το κλίμα της γρήγορης εναλλαγής.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις εικόνες. Γρήγορα πατάμε την επόμενη εικόνα και την επόμενη...
Μ'αρέσει όταν ετοιμάζομαι για κάπου να βάζω γρήγορη μουσική να παίζει γιατί ετοιμάζομαι πιο γρήγορα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις εικόνες. Γρήγορα πατάμε την επόμενη εικόνα και την επόμενη...
Μ'αρέσει όταν ετοιμάζομαι για κάπου να βάζω γρήγορη μουσική να παίζει γιατί ετοιμάζομαι πιο γρήγορα.
Ενδιαφέρον. Η συγκεκριμένη διασκευή που παράθεσες ήταν και πετυχημένη. Τα επόμενα που δοκίμασα δεν τα βρήκα εξίσου πετυχημένα.
Δεν μου αρέσουν οι αδιάκριτοι και φορτικοί άνθρωποι. Ειδικά, όταν δεν σε ζυγίζουν να δουν πού βρίσκεσαι και πόσο τους παίρνει.
Πριν λίγο τσέκαρα σε ένα διαμέρισμα airbnb. Από τα πρώτα πράγματα που με ρώτησε η οικοδέσποινα που με υποδέχτηκε, μέσα στην χαρά, ήταν οι πολιτικές μου πεποιθήσεις (!) Έπειτα έπρεπε να περιμένει λίγο στο διαμέρισμα για κάποιον τεχνικό και αναγκάστηκα να φύγω όπως-όπως, διότι ήταν πολύ ομιλητική ενώ εγώ, στην τυπική μου επικοινωνία, είμαι ένας τυπικά ευγενικός και απόμακρος άνθρωπος.
Πρέπει να σταματήσει το catcalling στον δρόμο. Πάντοτε βρίσκομαι μεταξύ άγχους και αγωνίας και κάποιας ειρωνικής απάντησης που ιδανικά θα μου άρεσε να συνοδευτεί και απο μία ξανάστροφη. Δεν είναι ουτε κομψό, ουτε ελκυστικό, ουτε ερεθιστικό. Ελέγχουμε τις ορμόνες μας και τις εκτονώνουμε χωρίς να παρενοχλούμε ή να τρομάζουμε τον κόσμο.
Σαώρη
Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Αντέρωντα, δεν είναι αστείο! Όσο και αστείος ή περίεργος να σας φαίνεται ο ορισμός, άλλο τόσο ανόητο και άσχημο είναι να ακολουθείς και να μουρμουρίζεις σε κάποια πού δεν ξέρεις από ψιτ μέχρι ό,τι πιο πρόστυχο και ηλίθιο.
Δεν σας εύχομαι να το βιώσετε, αλλά αν μπορούσατε να μπείτε στη θέση μας, θα καταλαβαίνατε πόσο σου γ***ει την ψυχολογία ένας ανόητος άγνωστος.
Είναι παρενόχληση και προσβολή, να θες να γυρίσεις με την ηρεμία σου στο σπίτι σε (μισο)σκοτεινά συνήθως δρομάκια (κυρίως τα βράδια) ή όπου πας τέλος πάντων, και να πρέπει να νιώθεις την ανησυχία και την απουσία ασφάλειας στην γειτονιά σου, στην πόλη σου. Επειδή κάποιος θέλησε να παίξει ή να βγάλει όλη τη χυδαιότητά του.
Είναι άλλο το φλερτ και η προσέγγιση, και δεν γίνονται στους σκοτεινούς δρόμους!
Δεν σας εύχομαι να το βιώσετε, αλλά αν μπορούσατε να μπείτε στη θέση μας, θα καταλαβαίνατε πόσο σου γ***ει την ψυχολογία ένας ανόητος άγνωστος.
Είναι παρενόχληση και προσβολή, να θες να γυρίσεις με την ηρεμία σου στο σπίτι σε (μισο)σκοτεινά συνήθως δρομάκια (κυρίως τα βράδια) ή όπου πας τέλος πάντων, και να πρέπει να νιώθεις την ανησυχία και την απουσία ασφάλειας στην γειτονιά σου, στην πόλη σου. Επειδή κάποιος θέλησε να παίξει ή να βγάλει όλη τη χυδαιότητά του.
Είναι άλλο το φλερτ και η προσέγγιση, και δεν γίνονται στους σκοτεινούς δρόμους!
Last edited:
Ναι. Και αναρωτιέμαι σε ποιον εδώ μέσα. Κι ειδικά με τέτοια έμφαση.
( Από εκεί και πέρα, κι εγώ δεν ήξερα πως το "ψτ" εχει κι όνομα και το λένε "catcalling". )
( Από εκεί και πέρα, κι εγώ δεν ήξερα πως το "ψτ" εχει κι όνομα και το λένε "catcalling". )
Δεν ξερω σε τι ευρος εννοιων αναφερεται ο ορος catcalling αλλα προφανως δε λενε για απλο "ψτ" Φαρε (αυτο ηταν το δικο μου [καπως αποτυχημενο] λογοπαιγνιο).
Ειναι αυτονοητο οτι η παρενοχληση, ο εκφοβισμος, η ψυχολογικη καταπιεση, απο οποιοδηποτε φυλο, για σεξουαλικους ή μη λογους, ειναι καταδικαστεα, και ευχομαι να μη βιωσε καποια φιλη απο εδω οσα περιγραφει η @Σαώρη.
Ειναι αυτονοητο οτι η παρενοχληση, ο εκφοβισμος, η ψυχολογικη καταπιεση, απο οποιοδηποτε φυλο, για σεξουαλικους ή μη λογους, ειναι καταδικαστεα, και ευχομαι να μη βιωσε καποια φιλη απο εδω οσα περιγραφει η @Σαώρη.
Last edited:
Δεν είναι ένα απλό ψιτ και στην τελική κι αυτό να ήταν μόνο, πάλι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει επειδή κάποιος θέλει να διασκεδάσει την ανία του, να παίξει, να την βρεί με τον έλεγχο που ασκεί στην ψυχοσύνθεση (και οχι μόνο) κάποιου άλλου. Δεν θα έπρεπε να τα διαχωρίζουμε ως πιο σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά με το αν είναι ένα απλό ψιτ ή οχι. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.
Ανέφερα έστω και με έμφαση κάτι που με ενοχλεί οχι μόνο όταν συμβαίνει σε μένα αλλα και σε άλλους γιατί πρέπει να εισακουστεί γενικά αφού δεν είναι τόσο αυτονόητο οτι είναι απαράδεκτη αυτή η συμπεριφορά. Και επιβεβαιώνεται απο την ελαφρότητα και την πρώτη αντίδραση του Αντέρωτα η οποία ήταν ένα ατυχές λογοπαίγνιο. Ακόμα κι αν κατα βάθος όλοι ξέρουμε φαντάζομαι εδώ μέσα οτι είναι απαράδεκτο.
Ανέφερα έστω και με έμφαση κάτι που με ενοχλεί οχι μόνο όταν συμβαίνει σε μένα αλλα και σε άλλους γιατί πρέπει να εισακουστεί γενικά αφού δεν είναι τόσο αυτονόητο οτι είναι απαράδεκτη αυτή η συμπεριφορά. Και επιβεβαιώνεται απο την ελαφρότητα και την πρώτη αντίδραση του Αντέρωτα η οποία ήταν ένα ατυχές λογοπαίγνιο. Ακόμα κι αν κατα βάθος όλοι ξέρουμε φαντάζομαι εδώ μέσα οτι είναι απαράδεκτο.
Εδω θα σε στεναχωρησω παλι, φυσικα και υπαρχει διαχωρισμος, η τουλαχιστον, αν δεν υπαρχει, δεν ειναι τοσο αυτονοητο οσο νομιζεις. Οπως υπαρχει διαχωρισμος μεταξυ πειραγματος και bullying. Αυτο που δεν ειναι αυτονοητο, ειναι το πως θα το εκλαβει ο καθενας. Και φυσικα οταν εκφραστει δυσφορια απο τη μια πλευρα, η αλλη πλευρα οφειλει να το σταματησει.
Το πλησιεστερο σε "σεξουαλικη παρενοχληση" που εχω δεχτει ειναι σχολια για την εμφανιση μου στο δρομο, αλλα με πληγωσαν και τα θεωρησα κακοποροαιρετα, σε αλλα χαμογελασα και συμμετειχα ακομπλεξαριστα.
Περα απο τη διαφωνια στον ορισμο, πιστευω οτι οπως καμια θρησκεια, κανενας πουριτανισμος και κανενας αυταρχικος νομος δεν καταφερε τοσους αιωνες να νικησει την ανθρωπινη φυση και την υγιή εκφραση της σεξουαλικοτητας (την υγιή, οχι τη βία, τη χυδαιότητα, το μισογυνισμο και τον εξαναγκασμό), εικαζω οτι, καλως η κακως, ουτε οι σημερινες ανερχομενες κοινωνικες τασεις θα τα καταφερουν.
Το πλησιεστερο σε "σεξουαλικη παρενοχληση" που εχω δεχτει ειναι σχολια για την εμφανιση μου στο δρομο, αλλα με πληγωσαν και τα θεωρησα κακοποροαιρετα, σε αλλα χαμογελασα και συμμετειχα ακομπλεξαριστα.
Περα απο τη διαφωνια στον ορισμο, πιστευω οτι οπως καμια θρησκεια, κανενας πουριτανισμος και κανενας αυταρχικος νομος δεν καταφερε τοσους αιωνες να νικησει την ανθρωπινη φυση και την υγιή εκφραση της σεξουαλικοτητας (την υγιή, οχι τη βία, τη χυδαιότητα, το μισογυνισμο και τον εξαναγκασμό), εικαζω οτι, καλως η κακως, ουτε οι σημερινες ανερχομενες κοινωνικες τασεις θα τα καταφερουν.
Last edited:
Συμφωνώ με τον @Αντέρωτας Κι εάν δεν κλείναμε και μια ματιά ο ένας στον άλλον στο τέλος δεν θα ξέραμε και πού μας παίρνει και πού όχι. Το να τρομάζεις κάποιον μέσα σε σκοτεινά στενά, που έλεγε η @Σαώρη, είναι βέβαια κάτι άλλο.
Σε αντίθεση με την @Στιλλ ιλλ εμένα μου αρέσουν κοινωνίες, όπως είναι οι ισπανικές/λατίνες, όπου άντρες και γυναίκες κάνουν πιο εύκολα "καμάκι" ας πούμε, σε αγνώστους κι όπου όλοι είναι με ένα "hola guapo" "hola guapa" στο στόμα.
Σε αντίθεση με την @Στιλλ ιλλ εμένα μου αρέσουν κοινωνίες, όπως είναι οι ισπανικές/λατίνες, όπου άντρες και γυναίκες κάνουν πιο εύκολα "καμάκι" ας πούμε, σε αγνώστους κι όπου όλοι είναι με ένα "hola guapo" "hola guapa" στο στόμα.
Μα δεν είπα να μην εκφράζουμε την σεξουαλικότητα μας, αλίμονο. Εγώ πρώτη από όλους θα σας πω ότι είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να εκφράζω τον θαυμασμό μου και να φλερτάρω γιατί μαρέσει να κάνω τον κόσμο να αισθάνεται όμορφα και να χαμογελάει χωρίς να αποσκοπώ σε κάτι ντε και καλά. Αυτό που περιγράφω παραπάνω όμως είναι άλλο. Εμπεριέχει και και μια δόση θράσους από την άλλη πλευρά. Ότι είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να εκτιμηθεί. Όλα εχουν τον χώρο και τον χρόνο τους και πρέπει να υπάρχουν και κάποιες προϋποθέσεις για να φλερτάρεις έστω. Πρέπει να έχεις πάρει και κάποια vibes. Όταν είσαι στον δρόμο όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν έχεις δει καν το πρόσωπο μου. Με ακολουθείς από πίσω και το δέχομαι να έχεις δει κάτι που σε ελκύει αλλά φίλτραρε λίγο τι θα πεις και πως. Εκεί είναι η ένσταση μου, να μην αφηνόμαστε έρμαια των αναγκών μας. Μόνο αν πιστεύουμε ότι θα υπάρξει πιθανή συναίνεση από την άλλη πλευρά και σε συγκεκριμένες περιστάσεις, να προσεγγίσουμε τον άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε να αισθανθεί όμορφα όχι δυσφορία.
Ρώτησα μια καλή μου φίλη, η οποία είναι εξαιρετικά όμορφη (και άρα ακούει τα "ψτψτ" σε συχνότητα πάνω από τον μέσο όρο), εκτός πλαισίου, για να μην την επηρεάσω: «Πώς σου φαίνεται όταν σου κάνουνε "ψτ"», και μου είπε κατά λέξη «Δεν το θεωρώ κακό». Και το συζητήσαμε έπειτα λίγο.
Διαβάζοντας πιο πάνω την ανάρτηση απο @Σαώρη, βλέπω μια πολύ διαφορετική θέση. Και φυσικά, διαβάζοντας εμένα, μια ακόμη πιο διαφορετική, γιατί εμένα μου αρέσουν, όπως είπα, οι κοινωνίες όπου οι άνθρωποι κάνουν "ψτ" και "hola guapo/guapa" ο ένας άγνωστος στον άλλον πιο ελεύθερα.
Και το σκεφτόμουν και καταλήγω πως δεν μπορεί να παρουσιάζεται τελικά ως σταθερά «είναι έτσι!», διότι μάλλον… δεν είναι, και τελικά ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Κι από εκεί και πέρα, ο καθένας μας ενοχλείται με άλλα πράγματα και σε διαφορετικό βαθμό, από τους άλλους. Εμένα π.χ. με κουράζει όταν κάποιος άγνωστος πάει να με δεσμεύσει σε “small talk”, και ενόσω χαμογελώ ευγενικά, και μπορεί να μισομουρμουρίσω κάτι, απομακρύνομαι σχεδόν αγενώς.
Μου ήρθε και μια ξεχασμένη ανάμνηση από την προσχολική μου ηλικία. Ήμουν σε κάποιο σπίτι, εκεί στην γειτονιά, ήμουν ο μικρότερος. Ήμασταν στο μπαλκόνι που έδινε στον μεγάλο δρόμο εγώ και δυο πιο μεγάλα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Εγώ ήμουν σπόρος, στην κυριολεξία. Περνούσε ένα τυχαίο αγόρι από τον δρόμο, που άρεσε στο κορίτσι (νομίζω πως την λέγανε Άννα). Η Άννα θέλησε να του σφυρίξει, αλλά δεν μπορούσε και ζήτησε από τον φίλο να σφυρίξει, κι αυτός το έκανε, βάζοντας τα δάχτυλα στο στόμα. Και η Άννα γελούσε. Η σκηνή μάλλον μου έμεινε γιατί πρώτη φορά έβλεπα ένα τέτοιο πείραγμα, ας πούμε, σεξουαλικής διάθεσης.
Όπως και να έχει, εγώ προσωπικά, προτιμώ έναν τέτοιο κόσμο, λιγότερο «αποστειρωμένο» (στην δική μου αντίληψη), και με πιο λατίνο ταπεραμέντο.
Από αυτήν την άποψη καλώς τα γράφουμε όλα αυτά σε αυτό το νήμα που τιτλοφορείται «μου αρέσει, δεν μου αρέσει» και όχι «συμπαντικές σταθερές».
Διαβάζοντας πιο πάνω την ανάρτηση απο @Σαώρη, βλέπω μια πολύ διαφορετική θέση. Και φυσικά, διαβάζοντας εμένα, μια ακόμη πιο διαφορετική, γιατί εμένα μου αρέσουν, όπως είπα, οι κοινωνίες όπου οι άνθρωποι κάνουν "ψτ" και "hola guapo/guapa" ο ένας άγνωστος στον άλλον πιο ελεύθερα.
Και το σκεφτόμουν και καταλήγω πως δεν μπορεί να παρουσιάζεται τελικά ως σταθερά «είναι έτσι!», διότι μάλλον… δεν είναι, και τελικά ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Κι από εκεί και πέρα, ο καθένας μας ενοχλείται με άλλα πράγματα και σε διαφορετικό βαθμό, από τους άλλους. Εμένα π.χ. με κουράζει όταν κάποιος άγνωστος πάει να με δεσμεύσει σε “small talk”, και ενόσω χαμογελώ ευγενικά, και μπορεί να μισομουρμουρίσω κάτι, απομακρύνομαι σχεδόν αγενώς.
Μου ήρθε και μια ξεχασμένη ανάμνηση από την προσχολική μου ηλικία. Ήμουν σε κάποιο σπίτι, εκεί στην γειτονιά, ήμουν ο μικρότερος. Ήμασταν στο μπαλκόνι που έδινε στον μεγάλο δρόμο εγώ και δυο πιο μεγάλα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Εγώ ήμουν σπόρος, στην κυριολεξία. Περνούσε ένα τυχαίο αγόρι από τον δρόμο, που άρεσε στο κορίτσι (νομίζω πως την λέγανε Άννα). Η Άννα θέλησε να του σφυρίξει, αλλά δεν μπορούσε και ζήτησε από τον φίλο να σφυρίξει, κι αυτός το έκανε, βάζοντας τα δάχτυλα στο στόμα. Και η Άννα γελούσε. Η σκηνή μάλλον μου έμεινε γιατί πρώτη φορά έβλεπα ένα τέτοιο πείραγμα, ας πούμε, σεξουαλικής διάθεσης.
Όπως και να έχει, εγώ προσωπικά, προτιμώ έναν τέτοιο κόσμο, λιγότερο «αποστειρωμένο» (στην δική μου αντίληψη), και με πιο λατίνο ταπεραμέντο.
Από αυτήν την άποψη καλώς τα γράφουμε όλα αυτά σε αυτό το νήμα που τιτλοφορείται «μου αρέσει, δεν μου αρέσει» και όχι «συμπαντικές σταθερές».
Ισως φταιει το αποσμητικο σου. Εμενα για παραδειγμα (που δε χρησιμοποιω), δεν εχει ασχοληθει κανενας αγνωστος να με πιασει σε small talk.