Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[ΚρίτωνΓ]

(Ρατσισμός, πλην όμως απαραίτητος στην αισθητική) Εξαρτάται το γείτονα.

 

[Χρυσένια]

Η αισθητικη ειναι πολιτισμος.

 

[Αντέρωτας]

@Χρυσένια, ισως σε καποια αλλη γωνια του διαδικτυου, καποιος γραφει "Μου αρεσει να βγαινω στο μπαλκονι να ποτιζω, και να βλεπω μια γλυκουλα γειτονισσα που πινει με χαρη τον καφε της"

Spoiler

(δεν εχω καμια αξιολογη γειτονισσα να ξεκινησω κοιλιακους και να εφοδιαζω τη βεραντα με γλαστρες)

 

[Αντέρωτας]

Μου αρεσει που μια διαφημιση εταιρειας θαλασσινων που (λογω Καθ. Δευτερας) παιζει αυτες τις μερες, εχει τζιγκλακι που παραπεμπει στη μουσικη του Μπομπ Σφουγγαρακη.

 

[Χρυσένια]

Μου αρέσει το σαξόφωνο και ως ήχος και αισθητικά. Είναι κόσμημα το άτιμο!

 

[Τσίου]

Παραδόξως (επειδή δεν είναι του στυλ μου), και εμένα μου αρέσει το σαξόφωνο. Ένα απόγευμα είχαν φέρει στον Άδωνι (στο γνωστό, πάνω στην πλατεία) σαξοφωνίστα και δεν ήθελα να φύγω.
Μου αρέσουν οι μπότες, αλλά δεν μου αρέσει που θέλουν προσπάθεια για να τις φορέσω (στα αθλητικά πχ δεν λύνω, ούτε δένω, τα κορδόνια).
Μου αρέσουν οι αλατισμένοι ηλιόσποροι.

 

[ΚρίτωνΓ]

Μπράβο κορίτσια. Δε θέλω να γίνω χυδαίος αναφέροντας τι λένε για το σαξόφωνο ως σύμβολο. Η δε @Τσίου το κάνει ακόμα πιο kinky με μπότες δερμάτινα και αλάτι!

 

[Χρυσένια]

Δε θέλω να γίνω χυδαίος αναφέροντας τι λένε για το σαξόφωνο ως σύμβολο.

Μα σας παρακαλω...Τί λενε για το σαξοφωνο ως συμβολο?

(Το πολυ πολυ να σε μπανάρει ο Φαρος!)

 

[Φαροφύλακας]

 

[ΚρίτωνΓ]

@Φαροφύλακας έψαχνα βιβλιογραφία, αλλά νομίζω ότι μετά από το δικό σου...δεν θα χρειαστεί

 

[Αντέρωτας]

Μου αρέσει η @Τσίου και αν εχει κανα προβλημα ο κυριος Τσίου δε χαμπαριαζω τιποτα να 'ουμε (κοιταξτε και τη φωτο στο αβαταρι μου)

 

[Τσίου]

@Αντέρωτας δεν υπάρχει λόγος για μονομαχία. Σας ενώνει κάτι δυνατότερο, που καλύπτει τη ζήλια: το καλό σας γούστο

Spoiler

Περιμένατε αυτοσαρκαστική, αμήχανη (από αδυναμία διαχείρισης κομπλιμέντων) στα όρια του γκάου μπίου, απάντηση; Χα! Πάνε αυτά.

 

[Αντέρωτας]

Σας ενώνει κάτι δυνατότερο, που καλύπτει τη ζήλια: το καλό σας γούστο

Οντως,

...και κατι που συμβαλει στο καλο γουστο ειναι οτι δεν σε εχω συναντησει ποτε, καθως και το οτι σε εχω δει μονο σε μια θολη φωτογραφια απο webcam, στο σκοταδι

 

[Τσίου]

Νόμιζα μιλούσαμε για την αξιοζήλευτη προσωπικότητά μου.

Μου αρέσει ο Σπύρος Στάβερης.

 

[Χρυσένια]

Επρεπε να τον γκουγκλισω. Δεν ξερω από φωτογραφους και απο φωτογραφια. Το πανεπιστημιο μου ειχε καλεσει τον βραβευμενο με πουλιτζερ φωτογραφο Γιαννη Μπεχρακη , που τοτε διδασκε σε πανεπιστημιο της Αμερικης. Εβλεπα τις φωτογραφιες του και αλλοτε ανατρίχιαζα, αλλοτε συγκινουμουν. Τα δακρυα ερρεαν ποταμι. Στη διωρη συζητηση που ακολουθησε , οταν ειπωθηκε απο τους φοιτητες, πως ειναι καλλιτεχνης ειπε "Εγω δεν δεχομαι τον ορο, δεν ειμαι καλλιτεχνης , ειμαι μαστορας". Εκτος απο υπερταλαντούχος, ηταν τυπάρα και ξεχειλιζε καλοσυνη. Μου εχει καρφωθεί στον νου ως προσωπικοτητα. Ας ειναι αναπαυμένος.

 

[Τσίου]

Αν μας κάνει τη χάρη η πανδημία να ξεκουμπιστεί, και αν βρεθεί ελεύθερος χρόνος, ίσως να γίνει γνωστότερος ( ), του αξίζει και με το παραπάνω.
Διάβασα την ανάρτησή σου όσο βρισκόμουν στον δρόμο, και μου έκανε εντύπωση που υποτίμησε τον εαυτό του. Το σκεφτόμουν στον γυρισμό. Κατέληξα ότι το "μάστορας" είναι πιο πάνω από το "καλλιτέχνης". Όταν βγάζεις φωτογραφίες με τις σφαίρες να σφυρίζουν από δίπλα σου...
Υ.Γ Πόσο τυχερή είσαι!
@Αντέρωτας, επειδή, όπως είπα, βρισκόμουν στον δρόμο, μία διορθωσούλα (web cam, σκοτάδια, θολούρα, θα μας κλείσεις το σπίτι εσύ). Η φωτογραφία (με το resting bitch face), ήταν τραβηγμένη από κινητό (νομίζω), φωτογράφος ήταν ο Τσίου, και καθόμουν σε πολυθρόνα από μπαμπού. Και δίνω πάσα στον εαυτό μου, για να πω κάτι που έχω ξαναπεί, μου αρέσουν τα έπιπλα από μπαμπού. Μου αρέσουν τόσο, που δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρούνται εξωτερικού χώρου.
Και πάσα στην πάσα, δεν μου αρέσουν τα μαλακά στρώματα. Καλύτερα να κοιμάμαι στο πάτωμα (το κάνω συχνά για να ισιώσω).

 

[Αντίβαρο]

Μου αρέσει το looping

 

[Αντέρωτας]

Μπορει να μου αρεσουν τα αφρικανικα, η γλωσσα ζουλου και τα γκοσπελ, αλλα δεν μου αρεσει το βαιραλ τραγουδι Jerusalema, που το βρισκω μελαγχολικο, καταθλιπτικο, μουντο , ομιχλωδες και συννεφιασμενο, που θα λεγε και η @Χρυσένια .

(εχω και μια ενστικτωδη αποστροφη απο οτιδηποτε σχετιζεται με meme, viral, challenges και αλλους πιθηκισμους, αλλα δεν ειναι αυτος ο λογος)

 

[Χρυσένια]

Το άκουσα το τραγούδι και θα έλεγα ακριβώς το ίδιο! Και θα προσεθετα ,χωρίς να γνωρίζω, τί σημαίνει το τραγουδι, πως στη γλώσσα του σώματός τους ένιωσα μια νότα απόγνωσης.

@Αντέρωτας Σαν την παλάμη του χεριού σου με ξερεις πια!

 

[Έλλη Μ]

Εσχάτως, ανακάλυψα ότι μου αρέσουν τα γαλλικά. Σε ποιοοον; Σε μένα, που άκουγα γαλλικά και μ’ έπιανε τάση για έμμετρο. Τι αγάπη, τι ζήλος, τι σθένος, δε μπορώ να σας περιγράψω. Όμως, δυσκολία που δεν είχα αντιμετωπίσει προηγουμένως σε άλλη γλώσσα: Προφορά; Εκφορά; Γελάω, δεν μπορώ να το βρω ακόμη, πατώ εδώ, βρίσκομαι αλλού. Όμως, έρως!
Τααανκ, στο κεφαλι.
Με τηγάνι.
Σχάρας.
Κι αυτό που καταλαβαινω ότι με γοητεύει πιοτερο -κι επιμένω- είναι η δυσκολία τους, δηλαδή, τι φάση;

Ανακάλυψα, με τις καραντίνες και τον περιορισμό, ότι μ’ αρέσει να χώνω τα χέρια μου σε ζύμες, χωρις πάντα το αποτέλεσμα να είναι το ιδεατό (είναι, πάντα είναι). Είναι χαλαρωτικό, πολύ, αλλά γίνομαι σαν τηγανίτα. Από πανω μεχρι κάτω, αλευρι, νερό κδσ. Και μετά, απλώς, σταματά να είναι χαλαρωτικό.

Σιχαίνομαι την τηλεκπαιδευση, τον εγκλεισμο, τον περιορισμό και τον αυτοπεριορισμό. Το μονο που μας σώζει είναι να ανοιξουνε τα μπαρζ. Πλησιάζουμε, ναι, παιδια.