Οπότε, κατάλαβες. Δεν παιζουνε μ αυτά τα πραΜατα.-
(την εχω δει τονι μοντανα σημερα)
Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
(την εχω δει τονι μοντανα σημερα)
Ετοιμάσου @Πεταλούδα . Σημερα το πρωι διάβασα οτι κατα πάσα πιθανοτητα θα ανοιξουν τα σινεμα στις 15 Μαιου.
Μου αρέσει να στέλνω ηχητικά μηνύματα στους φίλους μου. Αυτό το να στέλνεις πέντε εκθέσεις τριμήνου και πληκτρολογείς και πληκτρολογείς...δεν μπορώ.
Γενικά προτιμώ τις πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις.
Παρ'όλα αυτά δεν μου αρέσει σε οποιοδήποτε οπτικοακουστικό υλικό να βλέπω/να ακούω τον εαυτό μου.
Γενικά προτιμώ τις πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις.
Παρ'όλα αυτά δεν μου αρέσει σε οποιοδήποτε οπτικοακουστικό υλικό να βλέπω/να ακούω τον εαυτό μου.
Πλεον δεν μου αρεσει η χιλιοπαιγμενη διαφημιση της Κιντερ με τον κοσμο που ειναι φτιαγμενος για μεγαλους, με κεινο το παιδακι που κανει ποδηλατο, και που κυριολεκτικα παιζει η ιδια καθε μερα εδω και χρονια με τα ιδια λογια και την ιδια μουσικη. Δεν το πιστευω δηλαδη που τοσα χρονια δεν εχουν ρημαδογυρισει καμια καινουργια ρημαδοδιαφημιση. Το παιδακι σημερα θα χει παει φανταρος και εμας κουδουνιζει ακομα στα αυτια μας το ενοχλητικο τζινγκλακι (ιιιι ααααου γιεεεα, τιν-τιντιν-τιν τιν τιν 
)
Να μην αναφερω και τη διαφημιση για το ντοκιμαντεερ στο ΥΤ του κοσμοτε για το τζιφαιβ που θα αλλαξει τον κοσμο, και παιζει 5-6 φορες καθε μερα μετα το δελτιο ειδησεων (ευτυχως δεν προβλεπω να παιζει τοσα χρονια οσα αυτη της κιντερ)
)Να μην αναφερω και τη διαφημιση για το ντοκιμαντεερ στο ΥΤ του κοσμοτε για το τζιφαιβ που θα αλλαξει τον κοσμο, και παιζει 5-6 φορες καθε μερα μετα το δελτιο ειδησεων (ευτυχως δεν προβλεπω να παιζει τοσα χρονια οσα αυτη της κιντερ)
Last edited:
@Λένκοβιτς αν δεν έχεις πεθερικα ή μουσαφιραίοι, ή παιδια, σκυλια γατια στο αυτοκινητο για εκκλησια και σουβλισμα στην εξοχη κλπ δεν υπαρχει κανενας λογος να αγχωνεσαι
Μου αρέσει η ιδέα ότι (ψιλό) ανοσοποιήθηκα και θα ανοσοποιηθώ ακόμα πιο πολύ - καιρός ήταν να νιώσουμε λίγο πιο άνθρωποι και όχι φοβισμένα θηρία.
Δεν μου άρεσε που προσωπικά το εμβόλιο (στη πρώτη του δόση) με ζόρισε. Τι με ζόρισε; "Την άκουσα" κανονικά! Μέσα σε λίγες ωρές 39αρι πυρετό για δυο 24ωρα, φοβερός πόνος στους μύες, ρίγη και πρησμένα γάγγλια - συμπτώματα γρίπης καραμπινάτα! Και μία κατάσταση τρανς - τύφλα να έχουν τα καλύτερα ταξίδια από ουσίες! (Αλλά μετά το τρίτο εικοσιτετράωρο καινούριος - εργοστασιακός).
Δεν μου άρεσε που προσωπικά το εμβόλιο (στη πρώτη του δόση) με ζόρισε. Τι με ζόρισε; "Την άκουσα" κανονικά! Μέσα σε λίγες ωρές 39αρι πυρετό για δυο 24ωρα, φοβερός πόνος στους μύες, ρίγη και πρησμένα γάγγλια - συμπτώματα γρίπης καραμπινάτα! Και μία κατάσταση τρανς - τύφλα να έχουν τα καλύτερα ταξίδια από ουσίες! (Αλλά μετά το τρίτο εικοσιτετράωρο καινούριος - εργοστασιακός).
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Eγώ παρόλαυτά θέλω να πάρω εναν σκυλο. Θα αγχωνομουν βεβαια μη μου φαει το αρνι, ετσι πως θα το σουβλιζα, αλλά αν το ετρωγε χαλάλι του. Θα του εδινα και κοκορέτσι.
Κι εγώ ανυπομονω, αλλα ταυτόχρονα με αγχωνει
η βελονα. 
Καπου εδω, να σημειωσω οτι εχω γεννησει με φυσιολογικο τοκετο.
Καπου εδω, να σημειωσω οτι εχω γεννησει με φυσιολογικο τοκετο.
Με το μαλακό καλέ, θα το κάνεις σαν κιοφτεδάκι
(αν τα κρατήσει όλα στο στομάχι του).Δεν μου αρέσει η εργασία. Ακόμη και με ανθρώπινες συνθήκες, αυτή που δεν χρειάζεται να πάει Παρασκευή για να χαρείς, και να πάθεις κατάθλιψη από το πρωί της Κυριακής.
Κι εγώ ανυπομονώ.
Ειδικά μετά από αυτά που είδα με το άνοιγμα της εστίασης. Δεν ξέρω τι παίζει Αθήνα, αλλά Λάρισα δεν τηρήθηκε κανένα μέτρο...
Οπότε... Βουρ για τη βελόνα!
@ΚρίτωνΓ εάν ζορίστηκες τόσο με μια αδυνατισμένη εκδοχή του ιού, (ή μόνο ενός κομματιού του, αναλόγως ποιο εμβόλιο έκανες) φαντάσου τι θα περνούσες εάν κολλούσες τον φουλ κομπλέ ιό σε κάποια ικανή ποσότητα.
Έκανα κι εγώ την 1η δόση του εμβολίου. Γενικώς, δεν είναι κάτι που με αγχώνει στο παραμικρελάχιστο, προσωπικά, πέρα από το μην τυχόν και ξεχάσω το ραντεβού, που ευτυχώς, σήμερα με το ημερολόγιο στο κινητό, παίρνω ειδοποιήσεις και θυμάμαι όσα παλιότερα εύκολα ξεχνούσα.
Το Πάσχα δεν μου αρέσει, σαν γιορτή και δεν το περνάω ιδιαίτερα εορταστικά, γενικότερα.
Έκανα κι εγώ την 1η δόση του εμβολίου. Γενικώς, δεν είναι κάτι που με αγχώνει στο παραμικρελάχιστο, προσωπικά, πέρα από το μην τυχόν και ξεχάσω το ραντεβού, που ευτυχώς, σήμερα με το ημερολόγιο στο κινητό, παίρνω ειδοποιήσεις και θυμάμαι όσα παλιότερα εύκολα ξεχνούσα.
Το Πάσχα δεν μου αρέσει, σαν γιορτή και δεν το περνάω ιδιαίτερα εορταστικά, γενικότερα.
Μου αρέσει η ειλικρίνεια, ακόμη και όταν δεν με "συμφέρει". Ήταν μια κοπέλα που στραβομουτσούνιαζε όποτε με έβλεπε, και επειδή είμαι λίγο πειραχτήρι, της μιλούσα σα να ήθελε να με ακούσει, διότι απολάμβανα το γεγονός πως δεν προσπαθούσε καν να κρύψει την δυσφορία της ή να τη δείξει τόσο όσο. Δεν έκανε προσβλητικά σχόλια, αλλά με τον τρόπο της έδειχνε πως ενοχλούταν πάρα πολύ. Μπότομ λάιν, θα προτιμούσα 10 τέτοιες, παρά μία που να με συμπαθεί μπροστά μου, αλλά μόλις γυρίζω πλάτη να χρειάζεται να ξεσκονίζομαι από το χώμα.
Κι εγω περιμένω την σειρά μου...19 του μηνος ειναι το ραντεβου μου..Κι εγώ ανυπομονω, αλλα ταυτόχρονα με αγχωνει
η βελονα.
Καπου εδω, να σημειωσω οτι εχω γεννησει με φυσιολογικο τοκετο.
ελα μην φοβασαι.. θα σου βαλουνε και τσιροτο με παιδικά σχεδια πάνω..
Εμένα δεν μου βάλανεΚι εγω περιμένω την σειρά μου...19 του μηνος ειναι το ραντεβου μου..
ελα μην φοβασαι.. θα σου βαλουνε και τσιροτο με παιδικά σχεδια πάνω..
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Μου αρεσουν τα γεμιστα συνοδεια μπυριτσας.
Μου αρεσει οτι ειναι η δευτερη φορα για φετος, που δεν στεγνωσα μαλλια.
Μαιο με Σεπτεμβριο δεν χρησιμοποιω θερμοτητα στα μαλλια και πραγματικα μου λυνει τα χερια.
Μου αρεσει να πηγαινω σε μαγαζια και οι εργαζομενοι να ειναι προσεγμενοι εμφανισιακα.
Οι πεταλουδες. Η ταρτεα κερασι. Η μασκα μαλλιων με αρωμα παπάγια. Να κανω ποδηλατο. Να χορευουν στους δρομους του θησειου jive. Η παστα αμυγδαλου. Η αμυγδαλοπαστα (ειναι διαφορετικά
). Το ερτφλιξ. 
Μου αρεσει οτι ειναι η δευτερη φορα για φετος, που δεν στεγνωσα μαλλια.
Μαιο με Σεπτεμβριο δεν χρησιμοποιω θερμοτητα στα μαλλια και πραγματικα μου λυνει τα χερια.
Μου αρεσει να πηγαινω σε μαγαζια και οι εργαζομενοι να ειναι προσεγμενοι εμφανισιακα.
Οι πεταλουδες. Η ταρτεα κερασι. Η μασκα μαλλιων με αρωμα παπάγια. Να κανω ποδηλατο. Να χορευουν στους δρομους του θησειου jive. Η παστα αμυγδαλου. Η αμυγδαλοπαστα (ειναι διαφορετικά
). Το ερτφλιξ. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι αγκινάρες, τα σπαράγγια, τα αγριοσπάραγγα που μου φέρνει η μαμά μου από το χωριό, τα κουκιά, τα σπανάκια, τα σέσκουλα, το σελερυ, τα μυρώνια, οι καυκαληθρες, ο μαϊντανός, ο κόλιανδρος, τα πικρά χόρτα, τα βλίτα, τα παντζαρόφυλλα, η βαλεριάνα, τα φύλλα μουστάρδας, το iceberg.
Σαντιγύ με φράουλες; Non. Ντοματινια (όχι τα στρόγγυλα, τα βελανιδια) με cottage ή Philadelphia.
Μου αρέσουν πολύ τα κηροπήγια που στέκεται το κλασικό κερί, όχι τα ρεσώ. Όχι τα ψηλά, που μοιάζουν με μανουάλια
, αλλά τα κοντούτσικα που μπορεί να έχουν λαβή (σαν το μέριτο), έχουν σκανδιναβική αισθητική κλπ. Μια από τις τελευταίες μονομανίες μου ήταν αυτή, πρέπει να αγόρασα μαζεμένα 7-8, τα βάζω όλα στο τζάκι, τ’ ανάβω και τα χαζεύω. Τώρα τελευταία εχω βάλει στο μάτι ένα κα τα πλη κτι κο, αλλά λέω να μη δώσω πενήντα ευρω για να χαζεύω ένα κερι, ας ανάψω καμια λαμπάδα
.
Μου αρέσει το pebble art πάνω σε καδράκια, αρκεί να είναι λιτό και δωρικό. Μια από τις προτελευταίες μου μονομανίες. Πέρασα πολλές εργατοώρες τα τελευταία δυο-τρία καλοκαιρια, στην Αθήνα, μετά τις διακοπές, να φτιάχνω διάφορες σαχλαμάρες που έβρισκα στο Internet, μικρά, μεσαία, λίγο μεγαλύτερα και, όσο περνούσε ο καιρός, έβαζα χρώμα στον καμβά, πέρναγα με λούστρο τις πέτρες, χρησιμοποιούσα μαρκαδοράκια γα να σχηματίσω μορφή όπου χρειαζόταν, ξυλαράκια, σπάγκο, οδοντογλυφίδες. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νόμιζα, γιατί πρέπει να βρεις το σωστό πετραδάκι για τη σωστή δουλειά (ocd). Τα περισσότερα, είχαν θέμα, άλλα ήταν τελείως αφηρημένα. Μέχρι που έγκωσα και τα παράτησα. Typical. Και φυσικά, εκεί εξαντλειται όποια δημιουργικότητα. Ειχα γεμισει εναν τοιχο απο πάνω ως κάτω με καδρακια, ακανονιστα, χωρις σειρα, χωρις συμμετρία (τρόμος! τρόμος!) και θεόστραβα. Τα περισσότερα, πια, έχουν πάει εδώ κι εκεί, άρχισα να τα χαρίζω.
Μου αρέσει πάρα πολύ το κέντρο της Αθήνας και, τελευταία, να βολτάρω στον Κεραμεικο και το Μεταξουργείο, εχει απίστευτες γειτονιες γυρω γυρω, που δυσκολεύεσαι να φανταστεις, όταν κατεβαίνεις την Πειραιως. Και, φυσικά, εχουν ανοίξει πολύ ωραία μαγαζιά. Όχι, παιδια, δεν υπάρχει μόνο ο Μπλε Παπαγάλος!!
Δε μου αρεσει καθολου να με υποτιμουν. Και το αντίθετο.
Δε μου αρέσει να με τεσταρουν, ειδικά να προσπαθει κάποιος να επιβεβαιώσει αν λέω μπαρούφες, για τον απλουστατο λογο οτι, πριν πω κάτι, σχεδον πάντα θα εχω ελέγξει την ορθότητα του, απο φόβο μην πω μπαρούφα (ocd).
Σαντιγύ με φράουλες; Non. Ντοματινια (όχι τα στρόγγυλα, τα βελανιδια) με cottage ή Philadelphia.
Μου αρέσουν πολύ τα κηροπήγια που στέκεται το κλασικό κερί, όχι τα ρεσώ. Όχι τα ψηλά, που μοιάζουν με μανουάλια
, αλλά τα κοντούτσικα που μπορεί να έχουν λαβή (σαν το μέριτο), έχουν σκανδιναβική αισθητική κλπ. Μια από τις τελευταίες μονομανίες μου ήταν αυτή, πρέπει να αγόρασα μαζεμένα 7-8, τα βάζω όλα στο τζάκι, τ’ ανάβω και τα χαζεύω. Τώρα τελευταία εχω βάλει στο μάτι ένα κα τα πλη κτι κο, αλλά λέω να μη δώσω πενήντα ευρω για να χαζεύω ένα κερι, ας ανάψω καμια λαμπάδα.Μου αρέσει το pebble art πάνω σε καδράκια, αρκεί να είναι λιτό και δωρικό. Μια από τις προτελευταίες μου μονομανίες. Πέρασα πολλές εργατοώρες τα τελευταία δυο-τρία καλοκαιρια, στην Αθήνα, μετά τις διακοπές, να φτιάχνω διάφορες σαχλαμάρες που έβρισκα στο Internet, μικρά, μεσαία, λίγο μεγαλύτερα και, όσο περνούσε ο καιρός, έβαζα χρώμα στον καμβά, πέρναγα με λούστρο τις πέτρες, χρησιμοποιούσα μαρκαδοράκια γα να σχηματίσω μορφή όπου χρειαζόταν, ξυλαράκια, σπάγκο, οδοντογλυφίδες. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νόμιζα, γιατί πρέπει να βρεις το σωστό πετραδάκι για τη σωστή δουλειά (ocd). Τα περισσότερα, είχαν θέμα, άλλα ήταν τελείως αφηρημένα. Μέχρι που έγκωσα και τα παράτησα. Typical. Και φυσικά, εκεί εξαντλειται όποια δημιουργικότητα. Ειχα γεμισει εναν τοιχο απο πάνω ως κάτω με καδρακια, ακανονιστα, χωρις σειρα, χωρις συμμετρία (τρόμος! τρόμος!) και θεόστραβα. Τα περισσότερα, πια, έχουν πάει εδώ κι εκεί, άρχισα να τα χαρίζω.
Μου αρέσει πάρα πολύ το κέντρο της Αθήνας και, τελευταία, να βολτάρω στον Κεραμεικο και το Μεταξουργείο, εχει απίστευτες γειτονιες γυρω γυρω, που δυσκολεύεσαι να φανταστεις, όταν κατεβαίνεις την Πειραιως. Και, φυσικά, εχουν ανοίξει πολύ ωραία μαγαζιά. Όχι, παιδια, δεν υπάρχει μόνο ο Μπλε Παπαγάλος!!
Δε μου αρεσει καθολου να με υποτιμουν. Και το αντίθετο.
Δε μου αρέσει να με τεσταρουν, ειδικά να προσπαθει κάποιος να επιβεβαιώσει αν λέω μπαρούφες, για τον απλουστατο λογο οτι, πριν πω κάτι, σχεδον πάντα θα εχω ελέγξει την ορθότητα του, απο φόβο μην πω μπαρούφα (ocd).
Last edited:
Καλέ δεν τρομάζει ο άλλος που του μιλάς με τραγούδια;Εγώ λατρεύω, οταν σηκώνω το τηλέφωνο ξέροντας, ποιος είναι, να τραγουδάω κάτι πριν απαντήσω
Παράδειγμα:
Ντριιιιν ντριιιιν ντριιιιν
Εγώ:"Βλέπω κάτι όνειρα, που τρομάζουν και ξυπναω, βλέπω κάτι όνειρα και βλέπω πόσο σ' αγαπαωωωω...Λέγετε παρακαλώ!!!
Κι η δικιά μου γάτα όλο γυρεύει φαγάκια και το Πάσχα όλο τσιροκόπαγε για να φάει αρνάκ
ι, χαχχα σαν το σκυλάκι που περιγράφατε