Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Η αλήθεια @Καστάλια είναι ότι δεν τα γνώριζα αυτά που λες για τον Μπέζο. 
Έχω δουλέψει σε αποθήκη της Αμαζον για μερικούς μήνες και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ κουλ περιβάλλον για να δουλέψει κανείς, οι μάνατζερ πολύ εντάξει, πληρωμή καλή. Φυσικά μπορεί απλά να έτυχα σε καλό μέρος, δεν αμφισβητώ αυτά που λες. 
Έχω δουλέψει σε αποθήκη της Αμαζον για μερικούς μήνες και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ κουλ περιβάλλον για να δουλέψει κανείς, οι μάνατζερ πολύ εντάξει, πληρωμή καλή. Φυσικά μπορεί απλά να έτυχα σε καλό μέρος, δεν αμφισβητώ αυτά που λες. 
Ο Ίλον Μασκ είναι στην αντίληψη των πολλών διαφορετική περίπτωση από τον Μπέζο. Ο Ίλον είναι μεν ζάμπλουτος, αλλά είναι οραματιστής και προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο. Με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να βοηθήσει κατά της μόλυνσης του περιβάλλοντος, με το starlink να φέρει ίντερνετ και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή του πλανήτη, με την spaceX να φέρει την ανθρωπότητα να μετοικήσει στον Άρη κτλ. Τρέχει και δεύτερα, πιο μικρά και πιο άγνωστα πρότζεκτ, όπως ένα σχετικά με εναλλακτικό τρόπο εκπαίδευσης.
Γενικότερα, η ιντερνετική κοινότητα τον πάει. Για όλα αυτά, για το ότι λέει πράγματα τρελά, που κόντρα σε κάθε προσδοκία τα βάζει μπρος και πετυχαίνουν, και για το όλο στυλάκι του (σε ραδιοφωνική εκπομπή, με κάμερα παρούσα, φαίνεται να καπνίζει μπάφο
)
Ο Μπέζος είναι άλλη φάση. Η ιντερνετική κοινότητα τον αντιπαθεί. Έχει περάσει σαν στυγνός εκμεταλλευτής που συσσωρεύει πλούτο, σβήνοντας το μικρεμπόριο και εκμεταλλεύοντας τον εργαζόμενο. Τα σχετικά meme είναι αμέτρητα.
Ενώ π.χ. η κοινότητα παρατηρεί τις προσπάθειες του Elon Musk με την SpaceX με θρησκευτική προσήλωση και λατρεία, αυτές τις μέρες, για την εκτόξευση του πυραύλου του Μπέζος, έχουν σαρώσει τα βιντεάκια με αντιπαραβολή με τον πύραυλο του Dr. Evil, που μοιάζει με πέος:
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, προσωπικά δεν είμαι κατά του καπιταλισμού, αλλά η υπερσυσώρευση του πλούτου και η γελοία αποφυγή των φόρων, για τις πολυεθνικές, θα πρέπει να σταματήσει.
Κι από εκεί και πέρα, από τους ζάμπλουτους, περιμένω να δω κινήσεις για την ανθρωπότητα. Είτε φιλανθρωπικές, όπως του Μπιλ Γκέιτς, είτε με οραματισμό, όπως του Μασκ.
Γενικότερα, η ιντερνετική κοινότητα τον πάει. Για όλα αυτά, για το ότι λέει πράγματα τρελά, που κόντρα σε κάθε προσδοκία τα βάζει μπρος και πετυχαίνουν, και για το όλο στυλάκι του (σε ραδιοφωνική εκπομπή, με κάμερα παρούσα, φαίνεται να καπνίζει μπάφο
)Ο Μπέζος είναι άλλη φάση. Η ιντερνετική κοινότητα τον αντιπαθεί. Έχει περάσει σαν στυγνός εκμεταλλευτής που συσσωρεύει πλούτο, σβήνοντας το μικρεμπόριο και εκμεταλλεύοντας τον εργαζόμενο. Τα σχετικά meme είναι αμέτρητα.
Ενώ π.χ. η κοινότητα παρατηρεί τις προσπάθειες του Elon Musk με την SpaceX με θρησκευτική προσήλωση και λατρεία, αυτές τις μέρες, για την εκτόξευση του πυραύλου του Μπέζος, έχουν σαρώσει τα βιντεάκια με αντιπαραβολή με τον πύραυλο του Dr. Evil, που μοιάζει με πέος:
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, προσωπικά δεν είμαι κατά του καπιταλισμού, αλλά η υπερσυσώρευση του πλούτου και η γελοία αποφυγή των φόρων, για τις πολυεθνικές, θα πρέπει να σταματήσει.
Κι από εκεί και πέρα, από τους ζάμπλουτους, περιμένω να δω κινήσεις για την ανθρωπότητα. Είτε φιλανθρωπικές, όπως του Μπιλ Γκέιτς, είτε με οραματισμό, όπως του Μασκ.
Δεν μου αρέσουν καθόλου οι υπερβολικά χαρούμενοι και μέσα στην (θετική) ενέργεια άνθρωποι. Ειναι στο τοπ 3 κατηγοριών ανθρώπων που μου προκαλουν αυτανάφλεξη από τα νεύρα. Βαρετοί κι αναίσθητοι όσο δεν πάει, και πιο ρηχοί από λακκούβα:
-Πως είσαι έτσι; / Χαμογέλα λίγο. (Μετάφραση: Ζορίσου όπως εγώ)
-Μα, μου λείπει ο πατέρας μου, που πέθανε / Έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη. / Ανησυχώ για τον όγκο που βρήκα στο στήθος μου.
-(το έχει ξεχάσει ήδη, διότι μόνο αυτός-η υπάρχει, ασε που του δημιουργείς πρόβλημα με την μιζέρια σου. Hello!
) Εντάξει ήταν και 80 χρονών / Να δεις τον ήλιο κατάματα για 5 λεπτά, δοκίμασες; / Ε, και τι κάθεσαι; Τα μαύρα ρούχα που φοράς φταίνε. Βάλε κάτι πιο φωτεινό.
Αν δεν αλλάξεις τροπάρι, αν δεν ζοριστείς (σημ: Ζορίζεσαι ηδη για να τους πεις μια κουβέντα —στην σκέψη πως θα τους συναντήσεις, σου εχει φύγει η μισή ενέργεια— πόσο πια;) για να φαίνεται σα να παίζεις σε μιούζικαλ, αρχίζουν τα ξεσπάσματα. Να χαρώ εγώ χαρούμενο και θετικό άνθρωπο!
Δηλαδή να πάθω εγώ νευρικό κλονισμό για να σου κάμω τον κλόουν, λες και γι' αυτον τον λόγο γεννήθηκα.
Μπορεί η ανικανότητα εμβάθυνσης και η αναισθησία να τους κάνει να ζήσουν μέχρι τα 100, αλλά πιστεύω πως έχουν τεράστιο πρόβλημα 1ον για να παραμυθιάζονται και να χώνουν τα προβήματά τους κάτω από το χαλί, και 2ον (και κυριότερο) για να απαιτούν από τους άλλους την ίδια χαζοχαρούμενη και ψεύτικη στάση ζωής.
-Πως είσαι έτσι; / Χαμογέλα λίγο. (Μετάφραση: Ζορίσου όπως εγώ)
-Μα, μου λείπει ο πατέρας μου, που πέθανε / Έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη. / Ανησυχώ για τον όγκο που βρήκα στο στήθος μου.
-(το έχει ξεχάσει ήδη, διότι μόνο αυτός-η υπάρχει, ασε που του δημιουργείς πρόβλημα με την μιζέρια σου. Hello!
) Εντάξει ήταν και 80 χρονών / Να δεις τον ήλιο κατάματα για 5 λεπτά, δοκίμασες; / Ε, και τι κάθεσαι; Τα μαύρα ρούχα που φοράς φταίνε. Βάλε κάτι πιο φωτεινό.Αν δεν αλλάξεις τροπάρι, αν δεν ζοριστείς (σημ: Ζορίζεσαι ηδη για να τους πεις μια κουβέντα —στην σκέψη πως θα τους συναντήσεις, σου εχει φύγει η μισή ενέργεια— πόσο πια;) για να φαίνεται σα να παίζεις σε μιούζικαλ, αρχίζουν τα ξεσπάσματα. Να χαρώ εγώ χαρούμενο και θετικό άνθρωπο!
Δηλαδή να πάθω εγώ νευρικό κλονισμό για να σου κάμω τον κλόουν, λες και γι' αυτον τον λόγο γεννήθηκα.
Μπορεί η ανικανότητα εμβάθυνσης και η αναισθησία να τους κάνει να ζήσουν μέχρι τα 100, αλλά πιστεύω πως έχουν τεράστιο πρόβλημα 1ον για να παραμυθιάζονται και να χώνουν τα προβήματά τους κάτω από το χαλί, και 2ον (και κυριότερο) για να απαιτούν από τους άλλους την ίδια χαζοχαρούμενη και ψεύτικη στάση ζωής.
Last edited:
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι, που διατηρούν αυτήν την χαζοχαρουμενη στάση λόγω έλλειψης βάθους.
Προσωπικά είμαι Εκείνη, που όταν όλα πάνε στραβά, κάτι μεσα μου, μου λέει να συνεχισω με κέφι. Δεν είμαι η χαζοχουμενη, που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, αλλά όσο "γαμησε τα" και να είναι η φάση, θα βρω τρόπο να την σαρκασω και να γελάσουμε, οσοι είμαστε μέσα σε αυτη. Δηλαδη σε περίπτωση, που μου ελεγε ο γιατρός, ότι έχω διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια και έχω 1 μήνα ζωής, θα του απαντούσα: "Η ζωή είναι υπερεκτιμημένη ούτως ή άλλως" (και θα το εννοούσα)
Έχει καμια επταετία, που έχω στροφαρει, πως όλα είναι ρευστά και ανούσια και ο,τι και αν μου συμβεί το δέχομαι στωικά.
Προσωπικά είμαι Εκείνη, που όταν όλα πάνε στραβά, κάτι μεσα μου, μου λέει να συνεχισω με κέφι. Δεν είμαι η χαζοχουμενη, που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, αλλά όσο "γαμησε τα" και να είναι η φάση, θα βρω τρόπο να την σαρκασω και να γελάσουμε, οσοι είμαστε μέσα σε αυτη. Δηλαδη σε περίπτωση, που μου ελεγε ο γιατρός, ότι έχω διαγνωστεί με ανίατη ασθένεια και έχω 1 μήνα ζωής, θα του απαντούσα: "Η ζωή είναι υπερεκτιμημένη ούτως ή άλλως
" (και θα το εννοούσα)Έχει καμια επταετία, που έχω στροφαρει, πως όλα είναι ρευστά και ανούσια και ο,τι και αν μου συμβεί το δέχομαι στωικά.
Είμαι αυτή που θα γελάσω με την 1η ευκαιρία και το ποτηρι (όποτε κι αν το δω) το βλέπω μισογεματο. Με κώνειο. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το ότι η φάτσα μου δεν λαμποκοπα από ευτυχία όταν έχω πονοδοντο, δεν ξέρω, μάλλον ίσως φταίει που πονάω; (καταλαβαίνεις @Χρυσένια οτι δεν έχω στο μυαλό μου εσένα, τώρα που γράφω). Δεν γίνεται να προσποιείσαι, τουλάχιστον για ένα 6ωρο, την χαρούμενη, την γεμάτη ενέργεια, (ακόμη κι όταν δεν πονάς ή δεν σκέφτεσαι τα προβλήματά σου) για να μην χαλάσεις τη φάση του άλλου. Γι' αυτό κάνω λόγο για ψεύτικη στάση ζωής, διότι αν είναι τόσο εύθραυστη η αισιοδοξία/θετική ενέργεια που νιώθεις, μας δουλεύεις ψιλό γαζί. Και όχι δεν πηγάζει από την ενσυναίσθηση σου (το άκουσα κι αυτό) η γκρίνια και τα νεύρα που θα βγουν αν το πιάτο δεν μπήκε στη σωστή θέση. Toxic positivity ονομάζεται, και είναι μάστιγα, κυρίως όταν κατηγορείς τον άλλον, επειδή δεν ξεκινάει τη μέρα του με φούρλες, ενώ τρώει φρίκες. Ας μαζευτούν κάποιοι, ας ξεβολευτουν και να έρθουν στη θέση του άλλου, μη φοβούνται. Η ζωούλα τους εκεί θα είναι και θα τους περιμένει, δεν θα αλλάξει τίποτα. Οπότε όχι, δεν έχω πρόβλημα με όσους βλέπουν τη ζωή θετικα, έχω πρόβλημα με όσους έχουν κουφαθει από τις σάλπιγγες της ευτυχίας, και η μειωμένη αντίληψη τους τους κάνει να πιστεύουν πως όλοι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα όπως εκείνοι, λες και έχουμε τα ίδια βιώματα, την ίδια κούραση, την ίδια ψυχοσύνθεση, την ίδια τσεπη. Νιώθω σαν τον Χρόνη Μπαμπατσικο. Ειλικρινά.
Έχοντας καλέσει μια παρέα για φαγητό και κρασί στο σπίτι αντιλήφθηκα πόση αγένεια και ναρκισσισμός είναι μαζεμένα πίσω απο την ταμπέλα του ιδιαίτερου χαρακτήρα, και πώς έτσι είναι και δεν αλλάζει. Το οποίο ισχύει σαφέστατα αλλά απο την άλλη για τις ώρες που θα περάσουμε μαζί φρόντισε να έχεις περάσει χαλινάρι στον εαυτό σου γιατί κανείς δεν έχει όρεξη τα καμώματα και τις αντιδράσεις σου στο οτιδήποτε. Ειδικά όταν συμπεριφέρεσαι σαν να μην υπάρχει ο άλλος και πετάς σπόντες που τον φέρνουν σε άβολη θέση. Βέβαια δεν αντιδράω πάντα σαν κύρια. Πέρσυ σε αντίστοιχη μάζωξη με τα ίδια άτομα για επιτραπέζια, μου γύρισε το μάτι και του φώναξα κάνοντας τον να ντραπεί επειδή συμπεριφερόταν σαν πεντάχρονο. Απο τότε μοιραζόμαστε μια αμοιβαία αντιπάθεια. Γενικότερα διακρίνω μια απάθεια και καθόλου ενσυναίσθηση όταν το ενδιαφέρον στρέφεται μακριά απο εμάς.. Καμία λοιπόν εντύπωση δεν μου κάνει που έχω στην ζωή μου λίγα και καλά άτομα, τα οποία ξέρω οτι με νοιάζονται και οτι τους νοιάζομαι.
Είναι π.χ. μερικά άτομα που πετάνε χοντράδες και αγένειες με το πρόσχημα πως "έτσι είναι ο χαρακτήρας τους" και έτσι λένε π.χ. μικρές κακίες, σπόντες κτλ.
Πω πω, το πόσο σε νιώθω και πόσο ταυτίζομαι με αυτή σου την πρόταση, δε φαντάζεσαι. Έχω πολύ συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό μου κι έχει πολλά χρόνια που συμβαίνει αυτό. Πριν 3 βδομάδες, έγινε ένα περιστατικό που μου έδειξε ότι όσο και να δείξεις ενόχληση, τα άτομα αυτά όχι απλά δεν αλλάζουν αλλά φοβάσαι να αντιδράσεις να μη θιχτουν. Ε κάπου κουράζεσαι όμως και τα παρατάς. Κι απλά το χάσμα θα μεγαλώνει μέχρι να χαθείτε.
Πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις πραγματικά και ήταν κι αυτές ως σκέψεις στο μυαλό όσο έχω αναγκαστεί να τον συναναστραφώ. Ευτυχώς ζει μακριά και δεν το βλέπουμε συχνά. Το λιγότερο που με νοιάζει είναι αν θα θιχτεί ο κάθε τέτοιος άνθρωπος. Χθες μάλιστα μιλούσε σοβαρά η φίλη τους για κάποιο θέμα που την απασχολούσε και οι δύο από την παρέα που είναι και κοντά, μαλακιζονταν επιδεικτικά (μεταφορικώς μιλώντας πάντα). Και τελικά η μόνη που την άκουγε και συζητούσε ήμουν εγώ και η ειρήνη. Γενικά βγάζουν σαν σύνολο κάτι κακομαθημένο και αγενές που εμένα μου ανάβει τα λαμπάκια κι ας το περνάνε σαν τρελίτσα και χιούμορ.
Χμμμ μου ερχερται στο μυαλο εανς μπαρμπας μου που ειναι ιδιαιτερα θετικο και αγαπητο προσωπο τριγυρω. Φαινεται ομως οτι πηγαζει απο μεσα του, και οχι απο εξαναγκασμο ή στυλακι "θετικης ενεργειας"
Σαν ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, έτσι ήταν, και δεν θυμάμαι η "μιζέρια" μου να δημιούργησε ποτέ πρόβλημα. Όχι πως έχω την απαίτηση ή την κάψα της αποδοχής από ξένους ανθρώπους, αλλά να βγαίνω προβληματική (σε αυτόν τον τομέα) και να νιώθω άσχημα επειδή δεν μπορώ να μπω στο κρεβάτι του Προκρουστη για να κάνω την Τζούλι Αντριους, σε τυχαίους, είναι παράλογο. Έχω έρθει άλλη μια φορά σε σύγκρουση (ο πονοδοντος είναι αληθινή ιστορία), και τους έκανα να βγάζουν αφρούς. Δεν κατάλαβαν (αναμενόμενο με αυτά τα μυαλά). Χθες ήταν strike two. Με φοβάμαι, και με φοβάμαι γιατί έχω την τάση να διαγράφω ανθρώπους, οπότε κάνε μια μαντεψια ποιος βγαίνει ο κακός της υπόθεσης.
Συμφωνώ μαζί σου, Τσίου. Μάλλον το πιο σωστό θα ήταν να πούμε ότι είναι εκνευριστικοί αυτοί που προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους και τους γύρω ότι όλα είναι καλά, ενώ κατά βάθος περνάνε τη καταθλιψάρα της ζωής τους. Άλλο είναι να αποδεχτείς ότι έχεις κάποιο πρόβλημα και να προσπαθείς να το ξεπεράσεις, άλλο είναι όμως να προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει και να ζεις σε μια τσιχλόφουσκα. Πιστεύω όμως ότι υπάρχουν άτομα που πραγματικά είναι αισιόδοξα από τη φύση τους και τίποτα δεν τους πτοεί, χαμογελάνε σε κάθε αναποδιά της ζωής τους. Μαγκιά τους και ειλικρινά τους θαυμάζω.
Υ. Γ Ποιοι είναι οι υπόλοιποι στο τοπ 3;
Μου αρέσει όταν παθιάζομαι με καινούρια πράγματα. Κρατάνε λίγο αυτά τα κολλήματα, δυστυχώς εύκολα χάνω το ενδιαφέρον μου, όμως όλο και κάτι μου μένει στο τέλος.
@Τσίου και @Ιαβερης και @Βάγγυ συμπάσχω (και συμμερίζομαι, σε μεγάλο βαθμό). Αυτά που λέτε μου θυμίζουν και παραπέμπουν έντονα στο
Αν δεν το έχετε διαβάσει - σας το συστήνω.
Δείτε και την παρουσίαση της Πολιτείας για να καταλάβετε:
www.politeianet.gr
Αν δεν το έχετε διαβάσει - σας το συστήνω.
Δείτε και την παρουσίαση της Πολιτείας για να καταλάβετε:
Η ΑΕÎΑΗ ΕΥΦΟΡΙΑ
Αμείλικτος αναλυτής των σÏγχÏονων ηθών και μυθολογιών, ο Πασκάλ ΜπÏυκνÎÏ ÎµÏ€Î¹Ï„Î¯Î¸ÎµÏ„Î±Î¹ αυτή τη φοÏά ενάντια στην «τÏομοκÏατία της ευτυχίας». Î ÏŽÏ‚ μια θεμιτή και γενικώς...
Το έχω σκεφτεί. Νομίζω πως διαρκώς μετακινούνται ελαφρώς, νιώθοντας διαρκώς δικαιωμένοι. Π.χ. κάποιος έλεγε στην αρχή πως δεν υπάρχει ο κορονοϊός. Έπειτα γέμισε ο τόπος. Τώρα έχει ξεχάσει τί έλεγε αρχικά και π.χ. λέει πως τον έχουν βάλει οι κυβερνήσεις για να ελέγχουν τον κόσμο κτλ.
Πάντως, πιστεύω πως έχει νόημα και περιεχόμενο. Υπάρχει ένα μοτίβο στις κοινωνίες όπου κάποιος (προβληματικός) άντρας σκοτώνει την γυναίκα του. Το είδαμε και πρόσφατα. Ξανά και ξανά, δηλαδή. Δυστυχώς, οι άντρες είμαστε δυνατότεροι και επιθετικότεροι, από την φύση. Αυτός που ξεφεύγει, μπορεί να σκοτώσει. Ο εκφυλισμός του άντρα δεν είναι η λύση. Χρειαζόμαστε ωριμότερες κοινωνίες. Όμως η λέξη σαν λέξη στέκει και μάλλον περιγράφει αυτό το φαινόμενο.
Το παρατηρώ κι εγώ. Και έχει ενδιαφέρον πως συχνά, αφού τον διακόψει, ο άλλος πρέπει όντως να τελειώσει, οπότε ξαναπαίρνει τον λόγο και λέει αυτό που είναι να πει για να κλείσει, και έχεις την αίσθηση πως η διακοπή μονάχα επιβάρυνε σε χρόνο (ειδικά με την τεχνική καθυστέρηση της επικοινωνίας).
Εμένα, περισσότερο με ενοχλεί όταν κάποιος μιλάει με ειρμό και λέει κατι ουσιώδες και ο δημοσιογράφος διακόπτει σαν για "να δώσει ζωή" στην συνέντευξη, βγάζοντας τον άλλον από τον ειρμό του και χαλώντας μια όμορφη εξήγηση ή σκέψη.
Αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον, για μένα, από όλα τα σχόλια. Είναι αληθινό τρεντ στα διάφορα σόσιαλ για τις άσχημες συνθήκες που βιώνει το προσωπικό της Amazon, και συχνά αναρωτήθηκα αν δεν ανακυκλώνουμε ο ένας τον άλλον. Εδώ υπάρχει μια μαρτυρία από πρώτο χέρι που είναι αντίθετη. Είναι βέβαια μόνο μία, αλλά είναι πρώτο χέρι.Έχω δουλέψει σε αποθήκη της Αμαζον για μερικούς μήνες και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ κουλ περιβάλλον για να δουλέψει κανείς, οι μάνατζερ πολύ εντάξει, πληρωμή καλή. Φυσικά μπορεί απλά να έτυχα σε καλό μέρος, δεν αμφισβητώ αυτά που λες.
Last edited:
Μου αρεσει που οταν καποιος διασημος η ινφλουενσορας κανει coming out στα σοσιαλ, προκειμενου να το βγαλει απο μεσα του, να ενωσει τη φωνη του με τους ΛΟΑΤΚΙ...
περιμενοντας απο τη μια ενα αγκαλιασμα και συγχαρητηρια για το θαρρος του, και απο την αλλη κραξιμο απο τρολλ και αλλους...
λαμβανει τα εξης σχολια
*So what?
*Who cares?
*Γιατι να μας νοιαζει τι κανεις στο κρεβατι σου;
...που προφανως ερχονται απο τρολακια που θελουν να το παιξουν ανετοι, χαλαροι, προχωρημενοι, και μη-ετεροκανονικοι... στην ουσια γειωνοντας κανονικα το coming out
περιμενοντας απο τη μια ενα αγκαλιασμα και συγχαρητηρια για το θαρρος του, και απο την αλλη κραξιμο απο τρολλ και αλλους...
λαμβανει τα εξης σχολια
*So what?
*Who cares?
*Γιατι να μας νοιαζει τι κανεις στο κρεβατι σου;
...που προφανως ερχονται απο τρολακια που θελουν να το παιξουν ανετοι, χαλαροι, προχωρημενοι, και μη-ετεροκανονικοι... στην ουσια γειωνοντας κανονικα το coming out
Last edited:
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων προφανώς και δεν είναι άνετοι. Κομπλεξικοί και ομοφοβικοί είναι, μην σου πω ότι είναι και στην ντουλαπιτσα και όλο αυτό τους έρχεται κάπως καταπάνω τους χωρίς να το θέλουν. Βλέπουν coming out να ξεπετάγονται από παντού και αγχώνονται προσπαθώντας να το υποβαθμίσουν σε κάτι που γίνεται απλά σε ενα κρεβάτι.
Μου αρέσει
το ούζο με λεμονάδα.
Δεν μου αρέσει
Απόσπασμα από τη Λολίτα..
Αααααα, δεν θα τα πάμε καλά.
... Ήταν, προφανώς, μια από τις γυναίκες εκείνες των οποίων οι καλογυαλισμένες λέξεις μπορεί να αντανακλούν μια λέσχη βιβλίου ή μια λέσχη μπριτζ ή οποιαδήποτε άλλη θανάσιμα πληκτική συμβατικότητα αλλά ποτέ την ψυχή τους· γυναίκες παντελώς στερημένες από χιούμορ· γυναίκες που είναι απολύτως αδιάφορες για τα καμιά δεκαριά ζητήματα μιας κοσμικής συζήτησης αλλά που είναι πολύ λεπτολόγες σχετικά με τους κανόνες τέτοιων συζητήσεων, μέσα από το ηλιόλουστο σελοφάν των οποίων μπορείς να διακρίνεις εύκολα κάποιες, διόλου ορεκτικές, ματαιώσεις....
το ούζο με λεμονάδα.
Δεν μου αρέσει
Απόσπασμα από τη Λολίτα..
Αααααα, δεν θα τα πάμε καλά.
... Ήταν, προφανώς, μια από τις γυναίκες εκείνες των οποίων οι καλογυαλισμένες λέξεις μπορεί να αντανακλούν μια λέσχη βιβλίου ή μια λέσχη μπριτζ ή οποιαδήποτε άλλη θανάσιμα πληκτική συμβατικότητα αλλά ποτέ την ψυχή τους· γυναίκες παντελώς στερημένες από χιούμορ· γυναίκες που είναι απολύτως αδιάφορες για τα καμιά δεκαριά ζητήματα μιας κοσμικής συζήτησης αλλά που είναι πολύ λεπτολόγες σχετικά με τους κανόνες τέτοιων συζητήσεων, μέσα από το ηλιόλουστο σελοφάν των οποίων μπορείς να διακρίνεις εύκολα κάποιες, διόλου ορεκτικές, ματαιώσεις....
Last edited: