Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Τσίου]

Μάλλον το πιο σωστό θα ήταν να πούμε ότι είναι εκνευριστικοί αυτοί που προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους και τους γύρω ότι όλα είναι καλά, ενώ κατά βάθος περνάνε τη καταθλιψάρα της ζωής τους.

Ναι, οντως. Και οχι τιποτ' αλλο, σου κανουν παρεμβαση. Και λες απο μεσα σου, αντι να σου κανω εγω παρατηρηση που εισαι μια βομβα ετοιμη να εκραγει, μου κανεις εσυ;

Υ. Γ Ποιοι είναι οι υπόλοιποι στο τοπ 3;

1. Οι καλπηδες, 2. Οι αχαριστοι.

Μου αρέσει όταν παθιάζομαι με καινούρια πράγματα.

Ντοπαμινη!

@ΚρίτωνΓ ευχαριστουμε για την προταση! (Αν και βρισκομαι στο: "V. Εξτρεμιστες της ρουτινας". Μου αρεσει πολυ η ρουτινα. Θα με ακυρωσει, λες; ).
Μια απο τις ηρωιδες της Χάλι Μπάτλερ () στο Jillian ειναι ετσι, με το "ολα θα πανε καλα"

Οσο για τα τηλεοπτικα που ανεφερε ο @Αντέρωτας και συμπληρωσε ο Φαροφυλακας (συμφωνω και με τους δυο), δεν μου αρεσει οταν οι παρουσιαστες/δημοσιογραφοι μου κανουν την καρδια μαυρη με ενα στεναχωρο θεμα, και στο καπακι λενε: Ας περασουμε τωρα σε μια ευχαριστη ειδηση.

Οοοχι! Θα με αφησεις να βουρκωσω με το πασο μου, και μετα θα μου πεις για τα γενεθλια της απαυτουλας.

Οταν μπαινω σπιτι, μου αρεσει για ενα μισαωρο, τουλαχιστον, να μην μιλησω και να μην μου μιλησει κανεις. Γενικως μου αρεσει η ησυχια, αλλα το μισαωρακι αφου μπω σπιτι, ειναι παραδεισος. Ακομη και ο σκυλος μου με εχει μαθει. Δεν παθαινει λαλα οπως οταν μπαινει ο Τσιου. Ανοιγω πορτα, μου κουναει ουρα, τον χαιδευω, κι αραζουμε.

 

[Προφέσορας]

Μου αρέσουν τα videogames, τα βιβλία, η ηρεμία, η βροχή, η μουσική, οι ξένες τηλεοπτικές σειρές & ταινίες τύπου netflix, τα κατοικίδια.

Δεν μου αρέσουν οι τσακωμοί,οι επικίνδυνοι άνθρωποι, η φασαρία, το στρές, οι σκοτεινές αγχώδεις σκέψεις, και το πρωϊνό ξύπνημα .

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Δεν μου αρέσουν αυτά που αρέσουν στους άλλους αν και δεν μου αρέσουν ούτε και αυτά που δεν τους αρέσουν. Νομίζω ότι δεν μου αρέσουν ούτε αυτά που μου αρέσουν.

 

[Χρυσένια]

Δεν μου αρέσουν...οι επικίνδυνοι άνθρωποι...

Ντιφάιν "επικίνδυνοι άνθρωποι"

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Δε μου αρέσει αυτή η "καινούρια τάση" που σε κάθε έγκλημα ψάχνουμε να βρούμε την καταγωγή, την κοινωνική κατάσταση και τα πολιτικά πιστεύω του δράστη ώστε να κομματικοποιήσουμε το θέμα. Το βλέπω να γίνεται σε σχόλια στο twitter(δεν μου αρέσει ούτε το twitter) και σε διάφορες ιστοσελίδες(νομίζω πρωταγωνιστεί το Πρώτο Θέμα σε αυτόν τον τομέα). Μου λείπουν οι παλιές καλές μέρες όταν ο εγκληματίας ήταν απλά εγκληματίας και είτε τον κρεμάγαμε είτε τον περιχύναμε με πίσσα και πούπουλα...εεε συγγνώμη, παρασύρθηκα.

 

[Αντέρωτας]

Συμπτωματικα ηθελα να γραψω εδω κατι σχετικοασχετο.

Δεν μου αρεσει που αποθαρρυνεται η "ερευνα" για εκδοχες και κινητρα πανω σε ενα εγκλημα. Ποστ στα σοσιαλ λενε να μη ψαχνουμε για "κινητρα" κλπ επειδη ειναι "σαν να δικαιολογουμε το δραστη".

Σε μια δημοσιογραφικη εκπομπη, ενω συζητουσαν ενα προσφατο εγκλημα, καποιος πηγε να πει "μια αλλη εκδοχη ειναι..." και ο παρουσιαστης τον διεκοψε λεγοντας "η εκδοχη ειναι μια: αυτος σκοτωσε την κοπελα, το γιατί και το πώς ειναι φλυαριες".

Μα αυτη η λογικη παραπεμπει απλα σε λιντσαρισμα. Το δικαιωμα σε δικη ειναι ανθρωπινο δικαιωμα (ουτε καν συνταγματικο). Γι' αυτο ακριβως υπαρχουν εννοιες οπως η απολογια, η υπερασπιση, η εξεταση των κινητρων κλπ. Διαφορετικη αντιμετωπιση θα εχω αν ξαφνικα σφαξω χωρις λογο ενα ατομο που δεν εχω δει ποτε στο δρομο, και διαφορετικη θα εχω αν μαλωσω με τον μπατζανακη μου για τα κτηματικα και τον πυροβολησω με την καραμπινα, και διαφορετικη αν πνιξω τη γυναικα μου επειδη τα ειχε με τον κουμπαρο (η επειδη θελω εγω να κλεφτω κρυφα με τον κουμπαρο).

Και εννοειται οτι οχι, δεν προσπαθω να παρω το μερος των δολοφονων, να τους δικαιολογησω, να τους ελαφρυνω, να ριξω την ευθυνη στα θυματα κλπ. Αλλα η ταση να "καταργησουμε" εννοιες οπως "εκδοχη" και "κινητρα", ειναι επικινδυνη.

 

[Τσίου]

Μου αρεσουν γενικώς τα γαλλικά, αλλα συγκεκριμένα η προφορα του pathetique με στέλνει

 

[Αντέρωτας]

Πλεον δεν μου αρεσει η χιλιοπαιγμενη διαφημιση της Κιντερ με τον κοσμο που ειναι φτιαγμενος για μεγαλους, με κεινο το παιδακι που κανει ποδηλατο, και που κυριολεκτικα παιζει η ιδια καθε μερα εδω και χρονια με τα ιδια λογια και την ιδια μουσικη.

Κοιτα να δεις που δεν την παιζουν πια !

Αν και εχει αρχισει να μου χτυπαει ασχημα στα νευρα αυτη του Ουλτρεξ με τον Ροναλντο και τη χαλια προφορα του, που για να καταλαβω τι λεει επρεπε να διαβασω τους υποτιτλους (αλλα δεν ειναι αυτος ο λογος που μου τη χτυπαει. Ο κυριος λογος ειναι οτι παιζει τοσο συχνα για τοσα πολλα χρονια)

 

[Φαροφύλακας]

Μου αρέσει η εισαγωγή του Community όπως την έφτιαξαν σε στιλ Law & Order, μια φορά.

Μου αρέσει η ποπ κουλτούρα, γενικότερα.

 

[Τσίου]

Μ' αρέσουν οι φίλες μου. Μ' αρέσει η αλληλεγγύη. Μ' αρέσουν όλοι όσοι εκτιμούν την αλληλεγγύη.

 

[Καλικάντζαρος]

Μ' αρέσουν οι φίλες μου. Μ' αρέσει η αλληλεγγύη. Μ' αρέσουν όλοι όσοι εκτιμούν την αλληλεγγύη.

Μοιραζεσαι πατατες τηγανιτες?

 

[Τσίου]

Εεε! Με χτύπησες εκεί που πονάω. Η πατάτα είναι ιερή (σαν το ξυνο νερό και τον καφέ). Θα την μοιραστώ μόνο με σύνθημα και παρασύνθημα

 

[Αντέρωτας]

Μου αρεσει που οταν ενας ρεπορτερ ειναι στο πεδιο της μαχης, ο παρουσιαστης στο στουντιο, ωσαν στρατηγος υπευθυνος για τη ζωη του στρατιωτη, του λεει "να προσεχει" ή του λεει "να απομακρυνθει" οταν πλησιαζει κατι απειλητικο.

Λες και ο ιδιος ο ρεπορτερ δεν ξερει ήδη πως να προστατεψει τον εαυτο του, ή, σε περιπτωση που οντως κατι επικινδυνο προκυψει, λες και ειναι υποχρεωμενος να κατσει και να πνιγει/καει/λιντσαριστει, σαν στρατιωτης στο ποστο του, λες και περιμενει την "αδεια" του παρουσιαστη/στρατηγου για να απομακρυνθει .

(ελπιζω να βγαζω νοημα)

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Πάντως θα είχε ενδιαφέρον αν ο/η παρουσιαστής/άστρια έλεγε καμιά φορά "κάτσε να καψαλιστείς λίγο" ή "μπες στο χείμαρρο να δούμε πόσο ορμητικός είναι" ή "φάε μια μπούφλα, δεν πειράζει". Έτσι για την αλλαγή.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Μου αρέσει που γυρνώντας από τις διακοπές βρήκα τα περισσότερα σπίτια της γειτονιάς μου κλειστά και τους γείτονες να λείπουν!

 

[Βάγγυ]

Μου αρέσει που ξαναείδα ανάρτηση από τον @Καλικάντζαρος . Κάλι, γειααα!!

 

[Αντέρωτας]

Μου αρεσει η Ελευθερια Σπυρακη. Αριστοκρατικη, νταρντάνα τυπισσα ρε παιδι μου, ψαρωτικη. "Καρυδατη" για οποιον καταλαβε
(παρεμπιπτωντως μου αρεσουν οι γυναικες με μεγαλες μυτες. Αλλα μου αρεσουν και αυτες με μικρες μυτες. Κκαθως και ολες οι υπολοιπες. Και συγκεκριμενα η @Τσίου. Αλλα με μεγαλες μυτες εχουν ενα τυπο)

 

[Φαροφύλακας]

Μου αρεσει που οταν ενας ρεπορτερ ειναι στο πεδιο της μαχης, ο παρουσιαστης στο στουντιο, ωσαν στρατηγος υπευθυνος για τη ζωη του στρατιωτη, του λεει "να προσεχει" ή του λεει "να απομακρυνθει" οταν πλησιαζει κατι απειλητικο.

Από όσο έχω καταλάβει, ο δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ στον δρόμο, είναι δευτεράντζα και τριτάντζα, ενώ ο στουντιακος δημοσιογράφος είναι η φίρμα, αυτός που καταφερε να φτάσει στο υψηλότερο σκαλί. Οπότε σωστά τον λες "στρατηγό" και ίσως κινούνται σε μια τέτοια σχέση.

Κατι ελαφρώς αντίστοιχο, που κάθε φορά μου κάνει εντύπωση, είναι η σχέση μαγείρων έναντι σεφ, όπως την βλέπεις π.χ. στο Μάστερ Σεφ.

Οι μάγειρες είναι απολύτως υποτακτικοί και πυθύνιοι απέναντι στον σεφ. Στέκονται πραγματικά προσοχή ή ημιανάπαυση, κρέμονται από τα χείλη του σεφ, τον οποίον υπακούν και δεν διακόπτουν ποτέ, και στον οποίον αποκρίνονται πάντα με "μάλιστα σεφ".

Αυτήν την πειθαρχία και την υποτακτικότητα δεν την θυμάμαι ούτε στον στρατό.

 

[Τσίου]

@Αντέρωτας κι εμένα μου αρέσει η Ελευθερια Σπυρακη (αν και δεν την είχα δει χωρίς μάσκα), όπως και ο Γιάννης Παπαδόπουλος. Τον είχα ξεχωρίσει πριν κάνει αναστροφή το open.
Η ψωμωμενη μύτη δείχνει χαρακτήρα, θα συμφωνήσω. Εκεί βρίσκεται το μυστικό της ομορφιάς μου –είναι μεγάλο το μυστικό (). Πάντως, έχω ακούσει κι από άλλους άντρες ότι βρίσκουν τις μεγάλες μύτες στις γυναίκες "ελκυστικές" (). Γούστα.
Εδιτ: μ' αρέσει που η παραπάνω δήλωση μου φαίνεται περίεργη, ενώ μου αρέσουν οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, τα σημάδια από ακμή και οι ουλές.

 

[Αντέρωτας]

Από όσο έχω καταλάβει, ο δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ στον δρόμο, είναι δευτεράντζα και τριτάντζα, ενώ ο στουντιακος δημοσιογράφος είναι η φίρμα, αυτός που καταφερε να φτάσει στο υψηλότερο σκαλί. Οπότε σωστά τον λες "στρατηγό" και ίσως κινούνται σε μια τέτοια σχέση.

Δε νομιζω να εχουν τετοια σχεση ιεραρχιας (σε αντιθεση με την κουζινα οπου ναι, υπαρχει). Ο παρουσιαστης ναι μεν ελεγχει τη ροη της συζητησης και του χρονου, αλλα εκ θεσεως ειναι αδυνατο να συντονισει τις κινησεις του καθε ρεπορτερ η να ειναι υπευθυνος για την ασφαλεια του.

Γι' αυτο ακριβως και μου φαινεται πολυ αλλοκοτο ενς ρεπορτερ που ειναι στο πεδιο, να εξαρταται απο τις "οδηγιες" του παρουσιαστη για το τι πρεπει να κανει. Ατακες τυπου "ειναι επικινδυνα εκει, προσεχε εσυ και ο οπερατερ" ειναι καπως θεατρινιστικες, για να μας καταδειξει οτι εκει κανουν σοβαρη και επικινδυνη δουλεια, την ανθρωπινη διασταση, οτι εχουν οργανωση κλπ . Που προφανως ετσι ειναι, αλλα το δειχνουν με θεατρινιστικο τροπο.