Keeping up with the Aparadektous Tsiou
Εκεί που έτρωγα, πιάνει ο Τσίου ένα άρωμα, δωρεά φίλης, που είχα πάνω στον πάγκο, και μου λέει, "Ωραίο αυτό, ε;" Γνέφω σαν bobblehead. Πόσο να κάνει; αναρωτιέται. 70-80, απαντώ με γεμάτο στόμα (stay classy, Tsiou

). Αυτή η σκ@τούλα; (δεν είναι μεγάλο μπουκάλι). Είναι Yves Saint Laurent, του λέω μπουκωμένη, αλλά με γαλλική προφορά. Τι είναι; με ρωτάει με γκριμάτσα, κι έχω ήδη αρχίσει να γελάω με τον εαυτό μου, διότι μου έσκασε στο μυαλό αυτή η σκηνή:
Επαναλαμβάνω, γελώντας, με γεμάτο στόμα: Είναι Yves Saint Laurent (πάλι με γαλλική προφορά), και μου λέει, τι έπαθες, μωρή; Εγκεφαλικό; Κακάρισα. Σιχαίνομαι να μου μιλάει κάποιος όταν τρώω, αλλά αν είναι να με κάνει να γελάσω, το δέχομαι.