Αναρτηση φιλου βιβλιοπωλη στο φουμπου.
Μπαίνει στο βιβλιοπωλείο, τον βλέπω... Ξέρω από το πρώτο δευτερόλεπτο, ότι θα γίνει μαλακία. Η εμπειρία μου πλέον, μου δίνει αυτή την δυνατότητα, παρ'όλα αυτά, δεν μπορώ να κάνω τίποτα παρά να είμαι ευγενικός και να προσπαθήσω να κάνω την δουλειά μου, όσο μπορώ καλύτερα... Αλλά θα παιχτεί μαλακία, το ξέρω....
Καπελάκι τζόκεϊ, ριγμένο προς τα πίσω, πουκάμισο ροζ- κουφετί, βερμούδα υφασμάτινη, λίγο ξεχειλωμένη, σανδάλια ενισχυμένα, τύπου, "θα κάνω τον γύρω του κόσμου αύριο μεθαύριο", εφημερίδα παραμάσχαλα και γυαλιά ηλίου σηκωμένα στο μέτωπο, ηλικία 45 με 50.... Ύφος περισπούδαστο, βλέμμα "έχω να ενεργηθώ επτά μέρες", αποστολή να σπάσει τα νεύρα σε όποιον βρεί μπροστά του, στάνταρ.... Δεν μπορώ να φανταστώ τι τράβηξε πριν από λίγο η σερβιτόρα, που του σέρβιρε τον καφέ του, που είχε τρεις κόκκους παραπάνω ζάχαρη και ο πιτσιρικάς στο βενζινάδικο, που του φούλαρε το αυτοκίνητο και καθυστέρησε να του φέρει τα ρέστα δέκα δευτερόλεπτα...
"Καλησπέρα Κύριε, μπορώ να βοηθήσω;"... Ελαφρύ μειδίαμα, βλέμμα "ξέρεις ποιος είμαι εγώ αγόρι μου;", αλλά κρατιέται, δεν λέει τίποτα παράξενο...."Δεν χρειάζεται, θα κοιτάξω μόνος μου!".... Αρχίζει να ξεψαχνίζει τα πάντα, τα πάντα, όταν κάποιο βιβλίο του κάνει εντύπωση το φέρνει κοντά στην μύτη και το κοιτάζει, λες και ψάχνει να βρει επειγόντως μια ατέλεια, μπροστά, πίσω , στην ράχη, μέσα.... Ρίχνει, δύο βιβλία κάτω, πηγαίνω και τα σηκώνω... Συνεχίζει, μισή ώρα, σαράντα λεπτά, γύρω-γύρω, πάλι και πάλι.... Σπάει ξαφνικά την σιωπή του...
"Να σας ρωτήσω κάτι Κύριε;".... "Παρακαλώ!"... "Κλασική λογοτεχνία έχετε;".... "Βεβαίως"... "Έχετε τον Ξένο του Καμύ;"... "Μάλιστα"... "Εεε! Έχετε Την Ανάσταση του Τολστόι;"..."Ναι, βέβαια, είναι...."...."Έχετε μήπως το 1984 του..."...."Ναι ναι, το έχω! Να..."...."Έχετε την Πείνα του Κνούτ Χάμσουν;".... "Βέβαια, μήπως να σας...."....."Όχι ευχαριστώ Κύριε....Εεε! και μήπως έχετε, εεε!"..."Ναι παρακαλώ πείτε μου!"...."Μήπως έχετε το Εκατό χρόνια μοναξιάς;"....Γκλλλπππ!!!!... "Έ! Όχι λυπάμαι, δεν το έχω αυτή την στιγμή!"....."Α!!"...."Εντάξει!"... "Ευχαριστώ, θα ξαναπεράσω...Ίσως!"..... Και φεύγει..... Σας το είπα, δεν σας το είπα; Το ήξερα από το πρώτο δευτερόλεπτο.... Θα γίνει μαλακία!!!! Αντέχω εντάξει... Αντέχω.... Κι αύριο μέρα είναι!