Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)

Τσίου ελπίζω να είναι ενδιαφέρουσα η μεταφορά του ανθρώπινου κτήνους. Τώρα όσον αφορά το brooklyn, κρατιέμαι με το ζόρι να μην το δώ και εγώ όλο στο χαλαρό. Τις καταβροχθίζω τις σειρές που μου αρέσουν (πολύ κακό:( )
 
@Στιλλ ιλλ κι εγώ αυτό ελπίζω. Και τα ίδια κάνω :γρμβ: (@Βάγγυ τωρα που πιάσαμε τα ασπρόμαυρα, βλέπω έχει και το an inspector calls. Αν θυμάμαι καλά το είχες διαβάσει λόγω του παιχνιδιου, όταν ήμασταν ζευγάρι).
Σας βλέπω που μιλάτε πολύ για το community, και ψήνομαι να το ξεκινήσω κι εγώ.
 
@Τσίου Σοβαρά; Τι καλό νέο ήταν αυτό!:αγαπώ: Το είχα απολαύσει αυτό το βιβλίο. Μπήκε ήδη στη λίστα μου για να το δω. :αγκαλιά:
Επίσης, ναι, ξεκίνησέ το! :ρ
 
Το είδα, την ίδια μέρα που έγραψα εδω, παλιομοδιτικο (duh), αλλά μια χαρά κατάφερε να με ανατριχιασει. Το ΣΚ θα ξεκινήσω community!

Αυτοι που πιάνουν στα λεωφορεια τις χειρολαβές με χαρτοπετσετες, είναι αυτοί που βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στο σπίτι, για να μη σφουγγαριζουν κάθε μέρα. Change my mind.
(εντάξει, πλάκα κάνω, αλλά όσοι με αναγκάσουν να δείξω τις αταιριαστες καλτσουλες μου, για να μπω στο ασφουγγαριστο παλατάκι τους, μου την σπάνε λίγο.)
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Καλέ! Έκλεισα 5 χρόνια στη λέσχη! 🥳
Πω πωωω...
Δηλαδη, πριν 5 χρόνια με βρήκε η Στιλλ στο χωματεreads. Μια όαση ήμουν εκεί. Μπορεί να το επιβεβαιώσει η ίδια. :μουάχαχα:

Να σας χαίρομαι! :γιούπι:
Πολύχρονη @Τσίου, με βιβλία πολλά και καλά!! :γιούπι:
 
@Τσίου να ζήσεις και να τα εκατοστήσεις εύχομαι, και μπορώ να επιβεβαίωσω ότι ήσουν μια όαση (αλλόκοτη και γοητευτική) και για αυτό παρέβλεψα και τον αρχικό τσαμπουκά με τον οποίο μου απήυθυνες τον λόγο ζητώντας μου να δηλώσω τις προθέσεις μου. :ρ
 
Εγω λέω το σουκου να ξεκινησω (και να τελειωσω αφου ειναι μονο 4 επεισοδια) το unorthodox.
Νταξ, εχει καποιο ενδιαφερον. (κλινικό, και το εννοώ). Κι όλα αυτά στο Μπρουκλιν!!
Τι εχει γινει κι όλοι γραφουνε τα Memoir τους και -συμπτωματικά- όλοι προέρχονται απο κάποιο σκληροπυρινικο χριστιανο*ταλιμπαν περιβάλλον;

*αντικατασταση με όποια μυθολογία, ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες. :ρ
 
@Χρυσόστομος όταν το ξεκίνησα, δεν μου κράτησε το ενδιαφέρον. Υποθέτω επειδή πριν από αυτό είχα δει ένα σχετικό ντοκιμαντερ (δεν θυμάμαι τίτλο), και το "Πειστήριο Α" όπου όλα τα επεισόδια με σοκαραν, αλλά στο 4ο εμπλέκονται οι Χασιδιστες. Νομίζω θα σου αρέσει.
@Πεταλούδα ευχαριστω! :φιλί: βέβαια, τα βιβλία πάντα πολλά θα είναι, έχω καταντήσει να διαβάζω 3 σελίδες την εβδομάδα :)))) 😢
@Στιλλ ιλλ :μουάχαχα: έλααα! Σου έχω ζητήσει συγγνώμη!❤ Εξάλλου, οι περισσότερες φιλίες μου έτσι έχουν ξεκινήσει, επιθετικά ή με αντιπάθεια.
Λοιπον, community σήμερα οπωσδήποτε, γιατί χθες από περιέργεια ξεκίνησα το on becoming a God in Central Florida, και με έπιασε δυστυχία. Πολύ γρήγορα, όμως, με αυτούς τους οικείους χαρακτηρες. "Αγαπημένη" στιγμή στο 1ο επεισόδιο, όπου η Κιρστεν λέει πως η έλλειψη ύπνου κάνει κακό, για να πάρει την απάντηση πως αυτό είναι μύθος! :μουάχαχα: κάτι σχετικό πήρε πρόσφατα το αυτί μου (με το φοβερό επιχείρημα, το οποίο ξεκίνησε: οι άνθρωποι των σπηλαίων (...)), πήγα να εξηγήσω ότι ζούμε στον 21ο αιώνα, αντιλαμβάνομαι, καθυστερημένα, ποιος το ξεστόμισε, και σταμάτησα midsentence. Σάλιο εγώ δεν χαλάω.
 
Το ειδα το unorthodox. @Τσίου επεσες μέσα, μου αρεσε οκ καλο ητανε οχι πάντως κατι ιδιαιτερο. Οπως είπε και η @Έλλη Μ έχει το ενδιαφερον του, μεχρι εκει.. Μου αρεσε πολυ η κοπελιτσα που επαιζε την πρωταγωνιστρια. Εξαιρετική!
 
Είχα κάνει μια συζήτηση για τη νοηματική γλώσσα, επειδή με ενδιαφέρει χρόνια, και βρήκα άνθρωπο να μου πει κάποια πράγματα, όπως ότι παίζει μεγάλο ρόλο η έκφραση. Δηλαδή, πρέπει να τα έχεις καλά με τους μύες του προσώπου σου. Πάνω σε αυτή την σκέψη, μου ήρθαν οι γκριμάτσες στο μυαλό, και "έπαιξα" τις αγαπημένες μου για να με διασκεδάσω μέσα στο τραμ, ώσπου έφτασα σε μία σειρά από μούτες που μας είχε πει/δείξει ο @Φαροφύλακας (:ψουψου:λέξη κλειδί: ρεμπέτικα). Ναι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν αρκέστηκα να τις παίξω στο μυαλό μου. Τις έκανα κιόλας. Χωρίς να το καταλάβω. Με κουνήματα/τινάγματα κεφαλιού, ούτε η μάσκα δεν με έσωσε. Με κοίταζε ο κύριος μπροστά μου. Που να σου εξηγώ, άνθρωπέ μου. Άλλη μια μέρα ξεκίνησε με αμηχανία :ωραίος:
 
Top