Πόσες φορές έχω πάει τον δίσκο με το πιάτο στην τουαλέτα. Αμέτρητες φορές
Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Ωραια! Βλέπω όλοι έχουμε μια ιστορία αυτοεξευτελισμου να διηγηθούμε. :P Μεταξύ ομοιοπαθων λοιπόν μοιράζομαι κι εγώ:
Έχω κάνει κύκλους σε roundabout γιατί από αφηρημαδα έχασα τη σωστή έξοδο
Έχω πάει βόλτα τη σακούλα με την ανακύκλωση.
Αυτά τα best of.
Σίγουρα έχω κι άλλα, δε μου έρχονται τώρα.
Όταν συμβαίνει λέω: μα είναι να δυνατόν να είμαι τόσο χαζή; Κι απαντάω: είναι!
Έχω κάνει κύκλους σε roundabout γιατί από αφηρημαδα έχασα τη σωστή έξοδο
Έχω πάει βόλτα τη σακούλα με την ανακύκλωση.
Αυτά τα best of.
Σίγουρα έχω κι άλλα, δε μου έρχονται τώρα.
Όταν συμβαίνει λέω: μα είναι να δυνατόν να είμαι τόσο χαζή; Κι απαντάω: είναι!
Διορθωνω τότε: όλοι έχουμε μια ιστορία ένδειξης ευφυΐας να διηγηθούμε.
(εμένα δεν με συμφέρει, γιατί όταν οι άλλοι με περνούν για χαζή –ή χαζοτερη– 1. Γλιτώνω πολλες ανεπιθύμητες ευθυνες 2. Σπάω πλάκα με όσους νομίζουν ότι με ταΐζουν ψέματα 
)
Πάντως @Ροκμαντικ το μουλτιτασκινγκ συνδέεται με την "παραγωγικότητα", λέξη/κονσεπτ που μισώ από τα βάθη της ψυχής μου (το έχω ξαναπεί κάπου).
)Πάντως @Ροκμαντικ το μουλτιτασκινγκ συνδέεται με την "παραγωγικότητα", λέξη/κονσεπτ που μισώ από τα βάθη της ψυχής μου (το έχω ξαναπεί κάπου).
Αυτο
Τότε είμαι ιδιοφυΐα!!!
1. Έχω κάνει τσεκάουτ και πάει στο αεροδρόμιο νυχτιάτικα (επαρχιακό ερημιάς - Αεροδρόμιο Grimsby ΒΑ Αγγλία) μια μέρα πριν από την πτήση μου. Όπου δεν υπήρχε καμία πτήση και το αεροδρόμιο ήταν κατάκλειστο και εγώ απορούσα - σημειωτέον αφού με άφησε το ταξί και δεν υπήρχε τρόπος να γυρίσω 25 χλμ πίσω στο χουριό).
2. Έχω συστήσει με λάθος όνομα κοπέλα (με την οποία τα είχα!) σε άλλη - που τη γνώριζε επιπλέον (!!!) και με κοίταζαν και οι δύο με κάτι μάτια διάπλατα ανάμεικτης απορίας και δυσπιστίας για την πνευματική μου υγεία - φυσικά μετά δεν τα είχα!
3. Έχω ξεχάσει να πάω να πάρω την κόρη μου (μικρή) από το σκολειό (ευκολάκι) και με παίρναν τηλέφωνο.
4. Έχω περιμένει το τελευταίο λεωφορείο από την αντίθετη πλευρά ενός έρημου δρόμου - όπου πέρασε με φουλ τα γκάζια από την απέναντι στάση. Μετά περπάταγα 10 χιλιόμετρα Φεβρουράριο νύχτα με -2C.
Στανταράκια χάσιμο αυτοκινήτου σε πάρκινγκ, χάσιμο γυαλιών πάνω στο κεφάλι και άλλα τέτοια κοινότυπα.
Σε καλό λέβελ δεν είμαι; (σίγουρα μου διαφεύγουν άλλα χοντρά).
@ΚρίτωνΓ αφιερωμένο. Αν αφορούσε μελλοντικές γκάφες η συζήτηση, θα το αφιέρωνα και σε μένα.
Έχω πάει Έβερεστ τα οποία ήταν δίπλα από σουβλατζιδικο (@Χρυσόστομος δίπλα στον κόμβο στο Γιοφυρο) και έχω παραγγείλει γύρο.
Έχω πάει Vodafone να πληρώσω wind και προσπαθούσαν να βρουν μια ώρα τον αριθμό μου στο σύστημα τους (τα μπάλωσα λέγοντας ότι είχα σκοπό να τους επισκεπτώ για να αλλάξω πάροχο, αναγκάζοντας την υπάλληλο να μου εξηγεί και άλλη μισή ώρα τα προγράμματα τους)
Έχω πάει σε σούπερ μάρκετ ΣΥΝΚΑ και όταν με ρώτησαν αν έχω κάρτα τους είπα φυσικά, Βασιλόπουλος δεν είστε (και μου απάντησε, σοβαρά τώρα;;)
Έχω σώσει τελευταία στιγμή τη ζωή μου μην ολοκληρώνοντας το όνομα της πρώην μου προσπαθώντας να μιλήσω με τη νυν. Ξεκίναγαν με το ίδιο γράμμα.. Εγώ φταίω;;
Έχω μπερδέψει αδελφό φίλης μου με αδερφό άλλης και τον ρωτούσα άκυρα πράγματα για την αδερφή του.
Έχω μπερδέψει φακέλους φίλου μου και αντί να δώσω κάτι έγγραφα στην πρώην γυναίκα του που χρειαζόταν, της έδωσα τα εισιτήρια διακοπών με την νυν του και τα χαρτιά του διαζυγίου του που είδε και έπαθε να τα πάρει.
Σταματάω εδώ..
Οτι θυμάστε αυτές τις ιστορίες, ειναι εντυπωσιακό! Νομίζω ειτε τις εχω ξεχάσει επειδη τις εχω ξεχάσει, είτε τις έχω απωθησει διοτι η ντροπή μου ηταν ευθέως ανάλογη με την επιθυμία μου να τις ξεχάσω.
Στο "μπερδεύοντας τα ονόματα", όμως, θυμάμαι πριν χρόνια, να έρχεται με μετακινηση ενας πρωην συνάδελφος σε μια υπηρεσία που στεγάζοταν πάνω απο τον δικό μου εργασιακό χώρο. Τον γνώριζα εξ ονόματος και τηλεφωνικώς. Κυπριος, ευτραφης, μελαχροινός, αραιό μαλλί, του οποίου το επώνυμο ταυτιζοταν με τον όνομα ενός μόδιστρου, επιμελητη ρουχισμου, κάτι τελος πάντων.
Κι ενω εχω, ρε παιδι μου, το gut feeling οτι κάτι δεν πάει καλά με αυτό το πρόσωπο που θέλω να χαιρετήσω και την προσφώνηση που πρόκειται να του αποδώσω, πλησιάζοντάς με τον χαιρετω: "ο κύριος Νύχτας; Καλως ήρθατε"
Στο "μπερδεύοντας τα ονόματα", όμως, θυμάμαι πριν χρόνια, να έρχεται με μετακινηση ενας πρωην συνάδελφος σε μια υπηρεσία που στεγάζοταν πάνω απο τον δικό μου εργασιακό χώρο. Τον γνώριζα εξ ονόματος και τηλεφωνικώς. Κυπριος, ευτραφης, μελαχροινός, αραιό μαλλί, του οποίου το επώνυμο ταυτιζοταν με τον όνομα ενός μόδιστρου, επιμελητη ρουχισμου, κάτι τελος πάντων.
Κι ενω εχω, ρε παιδι μου, το gut feeling οτι κάτι δεν πάει καλά με αυτό το πρόσωπο που θέλω να χαιρετήσω και την προσφώνηση που πρόκειται να του αποδώσω, πλησιάζοντάς με τον χαιρετω: "ο κύριος Νύχτας; Καλως ήρθατε"
Δεν υπάρχει μέρα που η ελλειψη συγκέντρωσης, να μη μου έχει δυσκολέψει τη ζωή. Π.χ συνήθως, για να παω στο σπιτι αυτης με το βερικοκο, συναντιεμαι τρια στενα πιο κατω με αλλη φιλη, και παμε μαζι. Ε, ποσες φορες εχω βαλει το εξωλεμβιο, κι εχω κανει τη διαδρομη μονη μου, για να θυμηθω αργοπορημενα οτι κατι δεν εχει παει καλα. Ή ποσες φορες ξεκιναω να παω καπου συγκεκριμενα και παιρνω ασχετο δρομο, διοτι ημουν χαμενη στις σκεψεις μου.
Απο τα αγαπημενα μου ειναι που εφυγα για τριημερη σχολικη εκδρομη στη Θεσσαλονικη, χωρις να παρω το πορτοφολι με τα λεφτα, αναγκαζοντας τον παππου μου, με την αναμαλλιασμενη γιαγια μου στην πιο ξεφτιλισμενη καταδιωξη πουλμαν. Το ιδιο πορτοφολι, οταν φευγαμε απο Θεσσαλονικη, νομιζα οτι το ειχα χασει. Αγχωνομαι, το λεω στη φιλη μου, που τοτε εκτελουσε χρεη κηδεμονα, κανουμε ενα πουλμαν ανω κατω, και φτανει η ωρα που μου λεει: Αυτο που κρατας στα χερια σου τι ειναι; Κοιταω το χερι μου, και βλεπω οτι κρατουσα το πορτοφολι που ψαχναμε. Α! Χιχι. Με στολισε κανονικα (και καλα εκανε).
Το πιο φαμπιουλους ηταν οταν ο Chiu (όχι ο Roy) μπερδεψε τους δρομους στην Αμερικη, κι αντι να παμε στο σπιτι της θειας μου, στο ιδιο προαστιο της Βοστωνης που πηγαιναμε 30 μερες σερι, μπηκαμε σε interstate για Νεα Υορκη.
Scary fact #1 ειχαμε φυγει χωρις διπλωμα, και δεν ειχαμε πανω μας ταυτοτητες, διαβατηρια, λεφτα, κινητα.
Scary fact#2 στο πισω καθισμα ηταν τα ανηλικα ξαδερφια μου.
Μεχρι να βρουμε τον σωστο δρομο, με την καθοδηγηση της 14χρονης πισω, στο κεφαλι μου γινοταν παρτυ (θα μας φτασει η μπιτζινα; παλι καλα που το δερμα μας ειναι λευκο, αν μας σταματησουν το χειροτερο που μπορει να συμβει ειναι το deport, τι θα κανουμε με τα παιδια, ποιος ακουει τα μπαρμπαδια, πριν το deport παιζει φυλακη; κτλ κτλ.) Βγηκα απο το αυτοκινητο με ποδια απο ζελε.
Απο τα αγαπημενα μου ειναι που εφυγα για τριημερη σχολικη εκδρομη στη Θεσσαλονικη, χωρις να παρω το πορτοφολι με τα λεφτα, αναγκαζοντας τον παππου μου, με την αναμαλλιασμενη γιαγια μου στην πιο ξεφτιλισμενη καταδιωξη πουλμαν. Το ιδιο πορτοφολι, οταν φευγαμε απο Θεσσαλονικη, νομιζα οτι το ειχα χασει. Αγχωνομαι, το λεω στη φιλη μου, που τοτε εκτελουσε χρεη κηδεμονα, κανουμε ενα πουλμαν ανω κατω, και φτανει η ωρα που μου λεει: Αυτο που κρατας στα χερια σου τι ειναι; Κοιταω το χερι μου, και βλεπω οτι κρατουσα το πορτοφολι που ψαχναμε. Α! Χιχι. Με στολισε κανονικα (και καλα εκανε).
Το πιο φαμπιουλους ηταν οταν ο Chiu (όχι ο Roy) μπερδεψε τους δρομους στην Αμερικη, κι αντι να παμε στο σπιτι της θειας μου, στο ιδιο προαστιο της Βοστωνης που πηγαιναμε 30 μερες σερι, μπηκαμε σε interstate για Νεα Υορκη.
Scary fact #1 ειχαμε φυγει χωρις διπλωμα, και δεν ειχαμε πανω μας ταυτοτητες, διαβατηρια, λεφτα, κινητα.
Scary fact#2 στο πισω καθισμα ηταν τα ανηλικα ξαδερφια μου.
Μεχρι να βρουμε τον σωστο δρομο, με την καθοδηγηση της 14χρονης πισω, στο κεφαλι μου γινοταν παρτυ (θα μας φτασει η μπιτζινα; παλι καλα που το δερμα μας ειναι λευκο, αν μας σταματησουν το χειροτερο που μπορει να συμβει ειναι το deport, τι θα κανουμε με τα παιδια, ποιος ακουει τα μπαρμπαδια, πριν το deport παιζει φυλακη; κτλ κτλ.) Βγηκα απο το αυτοκινητο με ποδια απο ζελε.
Αν δεν έχουμε ξεχάσει το βιβλίο-δώρο σε κάνα μετρό -ταξί (ή στο βιβλιοπωλείο) κλπ.ΔΕΝ θα εχει δωρο βιβλιο
Όχι οι αφηρημένοι, @Τσίου . Οι υψηλής ευφυΐας :P(Να μαζευτουμε οι αφηρημενοι της λεσχης για καφε. Οποιος θυμηθει το ραντεβου, δεν χαθει, δεν αργησει, και δεν μπερδεψει ονοματα, ΔΕΝ θα εχει δωρο βιβλιο
Παρεμπιπτόντως, ζωή για ταινία έχεις ζήσει!
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Ας συμπληρώσω μόνο δύο δικά μου περιστατικά, για να επεκτείνω λίγο ακόμα την ποικιλομορφία: παίρνοντας δύο καφέδες από καντίνα προς Εθνική οδό, πήγα να μπω σε αυτοκίνητο ίδιου χρώματος που ήταν κι αυτό παρκαρισμένο. Ήταν μέσα, μπροστά και πίσω γεμάτο λουλούδια (μάλλον τα πήγαινε σε ανθοπωλείο) κι ακούω μια φωνή πίσω από αυτά να μου λέει "που να σε βάλω, δε χωράς".
Επόμενο: Μαζί με τα σκουπίδια πετάω και τα κλειδιά που κράταγα. Είχε λίγες σακούλες (ευτυχώς) και για αυτό αποφάσισα και πήρα από το σπίτι μου (που ήταν κι άλλος μέσα) ένα σκαμπό, ανέβηκα πάνω και με ένα σκουπόξυλο τα ψάρεψα και έτσι την γλύτωσα και δεν απάγγειλα " αποχαιρέτα τα κλειδιά που χάνεις".
Επόμενο: Μαζί με τα σκουπίδια πετάω και τα κλειδιά που κράταγα. Είχε λίγες σακούλες (ευτυχώς) και για αυτό αποφάσισα και πήρα από το σπίτι μου (που ήταν κι άλλος μέσα) ένα σκαμπό, ανέβηκα πάνω και με ένα σκουπόξυλο τα ψάρεψα και έτσι την γλύτωσα και δεν απάγγειλα " αποχαιρέτα τα κλειδιά που χάνεις".
Έχω ζητήσει οδηγίες από κέρινο ομοίωμα του Αϊνστάιν, θα σέβεστε. 
Παρόμοιο περιστατικό με αυτό της Πεταλούδας: πάω σε στάση λεωφορείου, δίπλα περίπτερο, αγοράζω τσιγάρα, τα ανοίγω κι αντί να πετάξω το περιτύλιγμα στον κάδο δίπλα πέταξα το 10ρικο που είχα πάρει ρέστα. Κόσμος στη στάση, ντράπηκα να χώσω το χέρι μου στον κάδο σαν να κάνω κλήρωση του Τζόκερ. Επειδή όμως είμαι της μαμάς μου το εξυπνότερο παιδί αποφασίζω να κάνω τη πάπια, λέω θα περιμένω μέχρι να έρθει το λεωφορείο, θα ανέβει ο κόσμος, θα μείνω μόνος στη σταση, θα πάρω το δεκάρικο μου πίσω. Οπότε κάνω γύρους γύρω από τον κάδο σαν γυπας κι όταν τελικά έρχεται το λεωφορείο λέω "εδώ είμαστε". Για κακή μου τύχη μόνο οι μισοί ανέβηκαν. Να μην τα πολυλογώ, έχασα δύο λεωφορεία, τον χρόνο μου και το δεκάρικο.
Παρόμοιο περιστατικό με αυτό της Πεταλούδας: πάω σε στάση λεωφορείου, δίπλα περίπτερο, αγοράζω τσιγάρα, τα ανοίγω κι αντί να πετάξω το περιτύλιγμα στον κάδο δίπλα πέταξα το 10ρικο που είχα πάρει ρέστα. Κόσμος στη στάση, ντράπηκα να χώσω το χέρι μου στον κάδο σαν να κάνω κλήρωση του Τζόκερ. Επειδή όμως είμαι της μαμάς μου το εξυπνότερο παιδί αποφασίζω να κάνω τη πάπια, λέω θα περιμένω μέχρι να έρθει το λεωφορείο, θα ανέβει ο κόσμος, θα μείνω μόνος στη σταση, θα πάρω το δεκάρικο μου πίσω. Οπότε κάνω γύρους γύρω από τον κάδο σαν γυπας κι όταν τελικά έρχεται το λεωφορείο λέω "εδώ είμαστε". Για κακή μου τύχη μόνο οι μισοί ανέβηκαν. Να μην τα πολυλογώ, έχασα δύο λεωφορεία, τον χρόνο μου και το δεκάρικο.
Εχω λιωσει στα γελια με τα περιστατικά αφηρημαδας.. Ας προσθεσω και ενα δικό μου. Εχω παει σε ενα καφε κοντα στην γειτονια μου. Συνηθως επειδη ειναι κοντα στο σπίτι μου πηγαινα με τα πόδια. Αυτην την φορα ομως απο καπου γυριζα και πηγα κατευθειαν με το μηχανακι. Καθομαι κανα διωρο και μετα φευγω και γυριζω σπιτι με τα πόδια. Εχω ξεχασει τελειως το μηχανακι. Ερχεται το βραδυ κοιμαμαι, το πρωι κατεβαινω να παω για δουλεια πουθενα βεβαια το μηχανακι. Παθαινω ενα σοκ λέω παει μου το κλεψαν. Παιρνω τηλεφωνο αστυνομια να αναφερω την κλοπη και εκει που μιλαγα με την αστυνομια μου ερχεται η αναλαμπη!! Εν τελει φευγω παω στο καφε το μηχανακι ηταν εκεί και περίμενε.
@ΚρίτωνΓ 
σωστή παρατήρηση. Είμαι και παθουσα (τρεις στις τρεις φορές έχω ξεχάσει να κουβαλησω βιβλίο για δόσιμο).
@Ροκμαντικ
είναι που δεν έβγαλα στη φόρα λεπτομέρειες. Αλλιώς: *πιατινι* να περάσει το παρατράγουδο ναμπερ 1.
@Πεταλούδα εκανα εικόνα τον τύπο πίσω από κλαρες και μπουμπούκια να απορεί με εσένα πολύ γλυκό το σκηνικό.
@Ιαβερης για το πρώτο σε νιώθω, έχω ζητήσει συγγνώμη από σάκο του μποξ, όταν το σκουντησα με την πλάτη μου.
Επισης σε άδειο εστιατόριο (εγώ το άνοιγα, εγώ το έκλεινα
) πέφτει στην πλάτη μου το κοντάρι που δεν είχα ακουμπήσει καλά στην κάσα της πόρτας, και γύρισα με τα χέρια ψηλά, διότι νόμιζα ότι ήταν ληστής. Εντωμεταξύ, τι να μου έκλεβε; το τυρί για την πίτσα;
Για το δεύτερο... σαν τον Λουγκανις θα βουτούσα για να πιάσω τα 10 ευρώ.
@Χρυσόστομος
δεν έχω λόγια! Βεβαια, η λαχτάρα μέχρι να βρω το μηχανάκι, θα μου είχε στραβώσει το στόμα.
Είμαστε πολλοί, αδέρφια!
σωστή παρατήρηση. Είμαι και παθουσα (τρεις στις τρεις φορές έχω ξεχάσει να κουβαλησω βιβλίο για δόσιμο). @Ροκμαντικ
είναι που δεν έβγαλα στη φόρα λεπτομέρειες. Αλλιώς: *πιατινι* να περάσει το παρατράγουδο ναμπερ 1. @Πεταλούδα εκανα εικόνα τον τύπο πίσω από κλαρες και μπουμπούκια να απορεί με εσένα
πολύ γλυκό το σκηνικό. @Ιαβερης για το πρώτο σε νιώθω, έχω ζητήσει συγγνώμη από σάκο του μποξ, όταν το σκουντησα με την πλάτη μου.
Επισης σε άδειο εστιατόριο (εγώ το άνοιγα, εγώ το έκλεινα
) πέφτει στην πλάτη μου το κοντάρι που δεν είχα ακουμπήσει καλά στην κάσα της πόρτας, και γύρισα με τα χέρια ψηλά, διότι νόμιζα ότι ήταν ληστής. Εντωμεταξύ, τι να μου έκλεβε; το τυρί για την πίτσα; Για το δεύτερο... σαν τον Λουγκανις θα βουτούσα για να πιάσω τα 10 ευρώ.
@Χρυσόστομος
δεν έχω λόγια! Βεβαια, η λαχτάρα μέχρι να βρω το μηχανάκι, θα μου είχε στραβώσει το στόμα. Είμαστε πολλοί, αδέρφια!
Aν ημουν στη θεση (
διπλο λογοπαίγνιο, μονη μου τα λεω μονη μου γελάω) του, θα σου κανα μουτρα, να ξερεις! Εχω κοντέψει να μιλησω στον Μοργκαν Φρημαν κάπως ετσι...Έχω ζητήσει οδηγίες από κέρινο ομοίωμα του Αϊνστάιν, θα σέβεστε.
Έπεσα πάνω σε κολώνα και αφού της ίσιωσα τα ρούχα και την ξεσκόνισα, της ζήτησα συγνώμη και κατάλαβα πως δεν ήταν άνθρωπος.
Βγήκα ραντεβού με κοπέλα(τότε που ήμουν νέος και ωραίος και δεν είχα καταντήσει ακόμα πατσάς νυκτός) και αφού έφτασα στο σημείο συνάντησης και την είδα, τη χαιρέτησα και τη ρώτησα "τι κάνεις εσύ εδώ;"
Με περίμενε φίλος σε αυτοκίνητο. Μπήκα στο μπροστά αυτοκίνητο και γύρισα στον έκπληκτο οδηγό λέγοντάς του με ύφος "τι περιμένεις για να ξεκινήσεις;"
Βγήκα ραντεβού με κοπέλα(τότε που ήμουν νέος και ωραίος και δεν είχα καταντήσει ακόμα πατσάς νυκτός) και αφού έφτασα στο σημείο συνάντησης και την είδα, τη χαιρέτησα και τη ρώτησα "τι κάνεις εσύ εδώ;"
Με περίμενε φίλος σε αυτοκίνητο. Μπήκα στο μπροστά αυτοκίνητο και γύρισα στον έκπληκτο οδηγό λέγοντάς του με ύφος "τι περιμένεις για να ξεκινήσεις;"