Τίτλος: Η πτώση του Υπερίωνα
Πρωτότυπος τίτλος: Fall of Hyperion
Συγγραφέας: Dan Simmons
Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης, Μάριος Πρεφτίτσης
Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Λέτσα
Εκδόσεις: Anubis
Χρονολογία έκδοσης: 2008
Πρώτη έκδοση: 1990 (Αγγλικά)
Αριθμός σελίδων: 565
ISBN: 978-960-306-723-8
Πρόλογος:
Ξεκινώντας και πάλι να ευχαριστήσω τον @Χανκ Μουντυ για την πρόταση και τον @Αλανον που μου διέθεσε το βιβλίο, αλλά και όλους εσάς, τους δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες των παρουσιάσεων μου, που περιμένατε πως και πως την επόμενη αξιολόγησή μου.
Το παρόν βιβλίο είναι η συνέχεια του πρώτου (''Υπερίων'', για το οποίο έγινε η σχετική παρουσίαση εδώ). Προφανώς, η "Πτώση του Υπερίωνα'' δεν μπορεί να αναγνωσθεί χωρίς κάποιος να έχει διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς. Υπάρχουν και δύο συνέχειες (βιβλία τα οποία δεν είναι απαραίτητο να διαβασθούν, διότι η ιστορία ολοκληρώνεται εδώ), το ''Endymion'' και ''The Rise of Endymion'', που κινούνται στο ίδιο σύμπαν σε πολύ μεταγενέστερο χρόνο, με άλλους πρωταγωνιστές. Τα δύο αυτά βιβλία, μπορούν να ευρεθούν στα βιβλιοπωλεία, αλλά μόνον στα αγγλικά. Επικοινώνησα με τον εκδοτικό οίκο Anubis, οι οποίοι μου απάντησαν (εντός λεπτών), ότι το σκέφτονται να τα εκδώσουν, αλλά δεν είναι στα αμέσως επόμενα σχέδια τους.
Υπόθεση ( σπόιλερ - φρι ) :
Η "Πτώση του Υπερίωνα'' ξεκινάει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το πρώτο μέρος. Ενώ, στο πρώτο μέρος ακολουθούσαμε αποκλειστικά την ομάδα των Προσκυνητών, στο δεύτερο παρακολουθούμε την πορεία ενός εκάστου εξ αυτών, αλλά και τι γίνεται στο σύμπαν. Η μάχη με τους εκτοπισμένους μαίνεται, το Αρπακτικό είναι ανεξέλεγκτο και, παράλληλα, το κάθε μέλος της ομάδας μας ακολουθεί την δική του ατζέντα (όπως αυτές ακροθιγώς παρουσιάσθηκαν στο πρώτο βιβλίο). Η Ηγεμονία έχει να αντιμετωπίσει μία γενικευμένη εισβολή στο Δίκτυο, με πιθανούς προδότες ανάμεσα στις τάξεις του Συμβουλίου και το διακύβευμα είναι η επιβίωση της ανθρωπότητας. 'Όλα αυτά οδηγούν σε μία κορύφωση, που ολοκληρώνει το επικό αυτό saga.
Σχόλιο :
Ξεκίνησα τη σειρά αυτή με τρομερές επιφυλάξεις. Ήξερα, ότι θα έπιανα στα χέρια μου ένα βιβλίο, έξω από τα νερά μου (δηλαδή τύπου Κλαρκ και Ασίμωφ). Ένα βιβλίο, το οποίο ήταν μεν επιστημονικής φαντασίας, αλλά περισσότερο μία επική περιπέτεια φαντασίας (@Βάγγυ και @Καστάλια με καταλαβαίνετε θεωρώ). Μάλιστα είχα διαβάσει, ότι στο μείγμα υπήρχε και πολιτική ίντριγκα, αρχαίες και νέες θρησκείες, μπόλικη δόση Παλαιάς Διαθήκης, αιρέσεις, υπαρξιακά / φιλοσοφικά / θρησκευτικά ερωτήματα και αναρωτιόμουν πως θα τα καταφέρει όλα αυτά μαζί ο συγγραφέας. Κι όμως!
Μου θύμισε αρκετά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά σε Επιστημονική Φαντασία. Δηλαδή, το ''Υπερίων'' λειτούργησε σαν την ''Συντροφιά του Δαχτυλιδιού'', που σου γνωρίζει τα μέλη της ομάδας και η ''Πτώση του Υπερίωνα'' σαν το ''Δύο Πύργοι'' και ''Η επιστροφή του Βασιλιά'', όπου γίνεται ο κακός χαμός, δηλαδή, παρακολουθείς ακόμα τα μέλη, αλλά βλέπεις και τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο.
Το ζήτημα, το οποίο είχε να αντιμετωπίσει ο συγγραφέας, ήταν το πως θα κατάφερνε να παρουσιάσει ένα σύμπαν 150 δισεκατομμυρίων κατοίκων, οι οποίοι έχουν μετοικήσει σε δεκάδες πλανήτες και ο κάθε πλανήτης / πολιτισμός έχει την δική του μοναδικότητα (οι οικολόγοι, οι καπιταλιστές, οι αγρότες, οι ασυμβίβαστοι, οι στρατιωτικοί, οι καθολικοί, οι αιρετικοί, οι εκτοπισμένοι, οι μελλοντικοί, κ.λπ. κ.λπ.). Παράλληλα οι τεχνητές νοημοσύνες έχουν χτίσει τον δικό τους κόσμο. Εκτιμώ ότι τα κατάφερε άψογα και χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη. Ταυτόχρονα, δεν μένουν αναπάντητα ερωτήματα, δηλαδή μαθαίνουμε τι είναι επιτέλους το Αρπακτικό, γιατί μας κυνηγούν οι Εκτοπισμένοι, ποιος ο ρόλος των Τεχνητών Νοημοσυνών. Οι χαρακτήρες και το σύμπαν που σμιλεύτηκαν είναι εξαιρετικά αληθοφανείς και πολύ καλά δομημένοι (εξάλλου παρουσιάζεται το σκέπτεσθαι όλων των πολιτισμών και αυτό είναι άξιο συγχαρητηρίων ). Επιχειρείται - μέσα από σωρεία φιλοσοφικών και θρησκευτικών αναφορών - να περαστεί ένα μήνυμα στον αναγνώστη, το οποίο δεν πρόκειται να αποκαλύψω, διότι θα είναι μέιτζορ σπόιλερ.
Η γραφή του Simmons - αντικειμενικά μιλώντας - δεν είναι επιπέδου Χέμινγουεϊ ή Ντοστογιέφσκι. Δεν θα δείτε πουθενά τρομερές περιγραφές τοπίων ή ψυχοσυνθέσεων των πρωταγωνιστών (πλην λίγων, μόνο, εξαιρέσεων). Δεν ήταν αυτός ο σκοπός του κιόλας. Σκοπός του ήταν να σε ταξιδέψει και το κατάφερε στο έπακρο.
Κι άλλο σχόλιο :
Θα μου λείψει αυτή η ομάδα, να πάρει η οργή. Θα μου λείψουν, όχι γιατί ήταν τέλειοι, αλλά γιατί είχαν ατέλειες και αδυναμίες. Ο Simmons δεν έπλασε χαρακτήρες εξωπραγματικούς, αλλά απλούς και κυρίως φθαρτούς, με κακές επιλογές και ενίοτε αυτοκαταστροφικούς, με τους οποίους μπορούμε να ταυτιστούμε. Θα μου λείψει το ταξίδι τους καθώς και η (εξαιρετικά δύσκολη) μάχη της ανθρωπότητας για επιβίωση, θέματα, τα οποία από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, αποκτούν έναν φρενήρη ρυθμό, κάτι που σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις μία σελίδα ακόμα. Θέλεις να δεις που το πάει, τι θα γίνει παρακάτω και ευτυχώς δεν αποδείχθηκε αμερικανιά το βιβλίο (κάτι που φοβόμουν). Το ταξίδι ολοκληρώθηκε και το παζλ συμπληρώθηκε.
Μέσα στην καθημερινότητα του κορωνοϊού, που μου προσέφερε μπόλικο χρόνο σε άδεια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αυτά τα δύο βιβλία ήταν ένα ταξίδι, που εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω (ή τουλάχιστον όχι άμεσα, εκτός και αν δηλώσω μετακίνηση με κωδικό 6). Μακάρι να υπήρχε λίγο ακόμα να διαβάσω, αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν υπάρχει. Εκτιμώ, ότι αν σε κάποιον αρέσει η επική φαντασία (όπως στον γράφοντα), θα προκαλέσει ντελίριο (επίσης όπως στον γράφοντα). Προφανώς και δεν διαβάζει κανείς το 1984 ή Μίλαν Κούντερα, θέλω να είμαι σαφής πάνω σε αυτό. Είναι (όπως ανέφερα) κάτι σαν τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά σε επιστημονική φαντασία και νομίζω αυτός ο παραλληλισμός αποδίδει άψογα τι πρόκειται να διαβάσει ο αναγνώστης. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για μένα να διαβάσω στην συνέχεια (@Χανκ Μουντυ εδώ μπαίνεις εσύ). Θα δοκιμάσω τους Ομιχλογέννητους (που μου πρότειναν οι @Καστάλια και @Βάγγυ μόλις ολοκληρώσω την μία κενή ημέρα που αφιερώνω στο συλλογισμό του τι διάβασα), αλλά αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο ενός νέου νήματος.
(και κάπου εδώ, σηκώνομαι, χαμηλώνουν τα φώτα και βγαίνω από την εικόνα)
Πλοκή 5/5, γραφή 4/5 = 9/10.
Last edited by a moderator:
