Ενδιαφέρον αν το έγραψε αυτό ο Ουγκώ. Αναρωτιέμαι όμως τί εννοούσε, ακριβώς. Πως ο εκδότης μπορεί π.χ. να αλλάξει τα ονόματα κι ο Ιαβέρης να γίνει π.χ. Μηνάς; Ή να επέμβει κάποιος στο κείμενο και να βάλει κάποιον να κρατάει βεντάλια ή κομπολόι, κατά τις απαιτήσεις του τοπικού πολιτισμού; ή να αλλάξει την συμπεριφορά τους;
Από εκεί και πέρα, οι αναχρονισμοί δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα για μένα. Ο αναχρονισμός όμως γίνεται κατά κανόνα εκ παραδρομής γιατί δεν ξέρουμε, ή δεν θυμόμαστε τί γινόταν παλιότερα και ούτε τον προσέχουμε γιατί είναι κάτι που μας μοιάζει σωστό επειδή το έχουμε συνηθίσει στην πραγματικότητά μας.
Από αυτήν την άποψη ένας μαύρος Ιαβέρης, μάλλον όντως θα περάσει απαρατήρητος από πολύν κόσμο, καθώς φαίνεται πως ο μέσος θεατής δεν έχει την ευαισθησία να παρατηρήσει τέτοιες αναχρονιστικές "λεπτομέρειες", ενώ μάλλον θα "ενοχλήσει" τον μέσο κάτοικο αυτού του φόρουμ, που είναι κάπως πιο διαβασμένος και με πιο ενισχυμένη την γενικότερη επίγνωση.
Γενικότερα, πιστεύω πως όταν ο αναχρονισμός ενοχλεί, είναι κακώς κείμενος.
Στις λίγες φορές που είδα σκηνές από τις "Άγριες Μέλισσες", ενοχλούμαι. Οι άνθρωποι μιλούν όλοι εξευγενισμένα Ελληνικά ενώ τότε, στον Θεσσαλικό κάμπο, ακόμη κι οι άρχοντες, θα έπρεπε να έχουν προφορά και να μιλούν "χωριάτικα" (στα δικά μας αφτιά). Αναλύουν όλοι συνεχώς τα συναισθήματά τους και εμβαθύνουν στις διαπροσωπικές σχέσεις, όπως θα κάνεις σήμερα με τον ψυχαναλυτή σου, πράγματα που απλά δεν γίνονταν τότε κι εκεί.
Δεν βλέπω κάποιον να ενοχλείται (πέρα από εμένα). Οπότε ο αναχρονισμός αυτός είναι εντάξει, εφόσον το κοινό δεν τον παρατηρεί καν ή τον δέχεται. Ομοίως κι ο μαύρος Ιαβέρης ή κι ο ξανθός Αχιλλέας αφού αυτός ο τύπος κινηματογράφου δίνει κατά κανόνα απιθανότητες κι υπερβολές οι οποίες φαίνεται πως δεν ενοχλούν κανέναν.
Σχετικά νήματα: