Οι Άθλιοι του BBC στο Mega

Το mega θα προβάλει Μεγάλη Δευτέρα με Μεγάλη Τετάρτη στις 21:00 την μεταφορά των Άθλιων του Ουγκώ από το BBC, την καλύτερη από σεναριογραφικης άποψης μεταφορά του βιβλίου.

 
Για αυτό είπα "από σεναριογραφικης άποψης".

Εννοώ πως είναι πιστό όσον αφορά την ιστορία.

Τα περί μαύρου Ιαβέρη είναι σκηνοθετικές επιλογές..
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Είναι σημάδι των καιρών. Όλα πρέπει να είναι πολιτικά ορθά έτσι που να μην είναι ορθά από καμία άλλη μεριά. :ρ

Αφού δεν βάλανε και μία τρανς και μια Ασιάτισα, καλά είμαστε. :χαχα:
 
Μπορείτε να δείτε επίσης και το The personal history of David Copperfield, το οποίο είναι σκέτος οργασμός πολιτικής ορθότητας όπου έχουμε Ινδό πρωταγωνιστή και γύρω του ολοκληρος ο ΟΗΕ.
 
Κοίτα ένας μελαμψός Όλιβερ Τουίστ ή Χίθκλιφ δεν θα ήταν 100% παράλογο (άλλωστε για τον Χίθκλιφ υπάρχει η υποψία ότι είναι τσιγγάνος) αλλά το να βάλεις μαύρο Αχιλλέα (όχι ότι ο κατάξανθος Μπραντ Πιτ ήταν πιο ρεαλιστικός για Αχαιός) είναι σαν να βάλεις ξανθό Οθέλλο...
 
Α) Γράφει ο Ουγκώ στον Ιταλό εκδότη των Άθλιων: "Τα βιβλία, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του πολιτισμού που προοδεύει, πρέπει να πάψουν να είναι αποκλειστικά γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, αγγλικά. Πρέπει να είναι ευρωπαϊκά ή, αν θελετε, ολόκληρης της ανθρωπότητας" εν προκειμένω δηλαδή σημασία έχουν τα μηνύματα περισσότερο παρά οι ήρωες να απεικονίζονται 100 τοις εκατό Γάλλοι.
Β) Δεν διαφωνώ με την ιστορική ακρίβεια, αλλά να μην ξεχνάμε και την μαγική λέξη "αναχρονισμός". Και τα ομηρικά έπη είναι γεμάτα αναχρονισμούς. Να κατηγορήσουμε τον Όμηρο γιατί η τάδε λεπτομέρεια της Ιλιάδας παραπέμπει στην εποχή του και όχι στην εποχή του Τρωικού πολέμου;
Ειναι άλλο πράγμα το να δείχνεις κάτι που δεν ισχύε την εποχή που διαδραματίζεται το έργο και είναι άλλο πράγμα να δείχνεις πραγματα που δεν μπορούν να συμβούν ποτέ (βλ. μαύρο Αχιλλέα).
Εν προκειμένω η επιλογή μαύρου Ιαβέρη τονίζει μια λεπτομέρεια του βιβλίου, πως γεννήθηκε στις φυλακές, άρα υπήρξε άτομο που βρισκόταν στο περιθώριο.
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Ενδιαφέρον αν το έγραψε αυτό ο Ουγκώ. Αναρωτιέμαι όμως τί εννοούσε, ακριβώς. Πως ο εκδότης μπορεί π.χ. να αλλάξει τα ονόματα κι ο Ιαβέρης να γίνει π.χ. Μηνάς; Ή να επέμβει κάποιος στο κείμενο και να βάλει κάποιον να κρατάει βεντάλια ή κομπολόι, κατά τις απαιτήσεις του τοπικού πολιτισμού; ή να αλλάξει την συμπεριφορά τους;

Από εκεί και πέρα, οι αναχρονισμοί δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα για μένα. Ο αναχρονισμός όμως γίνεται κατά κανόνα εκ παραδρομής γιατί δεν ξέρουμε, ή δεν θυμόμαστε τί γινόταν παλιότερα και ούτε τον προσέχουμε γιατί είναι κάτι που μας μοιάζει σωστό επειδή το έχουμε συνηθίσει στην πραγματικότητά μας.

Από αυτήν την άποψη ένας μαύρος Ιαβέρης, μάλλον όντως θα περάσει απαρατήρητος από πολύν κόσμο, καθώς φαίνεται πως ο μέσος θεατής δεν έχει την ευαισθησία να παρατηρήσει τέτοιες αναχρονιστικές "λεπτομέρειες", ενώ μάλλον θα "ενοχλήσει" τον μέσο κάτοικο αυτού του φόρουμ, που είναι κάπως πιο διαβασμένος και με πιο ενισχυμένη την γενικότερη επίγνωση.


Γενικότερα, πιστεύω πως όταν ο αναχρονισμός ενοχλεί, είναι κακώς κείμενος.


Στις λίγες φορές που είδα σκηνές από τις "Άγριες Μέλισσες", ενοχλούμαι. Οι άνθρωποι μιλούν όλοι εξευγενισμένα Ελληνικά ενώ τότε, στον Θεσσαλικό κάμπο, ακόμη κι οι άρχοντες, θα έπρεπε να έχουν προφορά και να μιλούν "χωριάτικα" (στα δικά μας αφτιά). Αναλύουν όλοι συνεχώς τα συναισθήματά τους και εμβαθύνουν στις διαπροσωπικές σχέσεις, όπως θα κάνεις σήμερα με τον ψυχαναλυτή σου, πράγματα που απλά δεν γίνονταν τότε κι εκεί.

Δεν βλέπω κάποιον να ενοχλείται (πέρα από εμένα). Οπότε ο αναχρονισμός αυτός είναι εντάξει, εφόσον το κοινό δεν τον παρατηρεί καν ή τον δέχεται. Ομοίως κι ο μαύρος Ιαβέρης ή κι ο ξανθός Αχιλλέας αφού αυτός ο τύπος κινηματογράφου δίνει κατά κανόνα απιθανότητες κι υπερβολές οι οποίες φαίνεται πως δεν ενοχλούν κανέναν.


Σχετικά νήματα:
 
Καταρχάς η σειρά φαίνεται ενδιαφέρουσα.

Κατά δεύτερο, όλη η συζήτηση μου θυμίζει ένα διήγημα του Μπόρχες που ένας συγγραφέας ο Πιέρ Μενάρ ήθελε να ξαναγράψει τον Δον Κιχώτη ολόιδιο λέξη προς λέξη. Όμως παρόλα αυτά λόγω διαφοράς εποχών τα δύο έργα δεν θα ήταν πανομοιότυπα. Αν θυμάμαι καλά οι ίδιες λέξεις δεν σήμαιναν το ίδιο σε διαφορετικές εποχές, οι αξίες δεν ήταν ίδιες και πάει λέγοντας. Οπότε και καμία αλλαγή αν μην έκανε ο σκηνοθέτης, μάλλον κάποια πράγματα θα ήταν αναχρονιστικά!
 
Top