Τι καταλαβαίνει ο καθένας μας όταν μιλάμε για ρομαντισμό στον κινηματογράφο; Ας το δούμε μέσα από τις επιλογές μας. Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ιστορίες αγάπης στην 7η τέχνη; Παρακάτω παραθέτω το προσωπικό μου τοπ5. Άφησα έξω πολλές αγαπημένες μου υποψήφιες, όπως το West Side Story, το High Fidelity ή το Αμελί, αλλά και κλασικές ταινίες που θα ταίριαζαν, όπως το Όσα Παίρνει ο Άνεμος και το Πρόγευμα στο Τίφανις, γιατί τελικά, άλλα στοιχεία τους με κάνουν να τις ξεχωρίζω, περισσότερο από το ρομαντικό.
5. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, του Φράνκο Τζεφιρέλι (Romeo and Juliet): Η ταινία του 1968 είναι, κατά τη γνώμη μου, μια αριστουργηματική απόδοση του κλασικού δράματος του Σαίξπηρ, με δύο υπέροχους νεαρούς πρωταγωνιστές και μία καταπληκτική μουσική από τον Νίνο Ρότα.
4. Ο Πρωτάρης, του Μάικ Νίκολς (The Graduate): Σκηνοθετικά είναι άρτιο και, νομίζω, πολύ μπροστά για την εποχή του (1967). Για τη μουσική των Simon και Garfunkel τι να πει κανείς; Είχα κολλήσει τόσο πολύ, μικρή, μ’ αυτήν την ταινία, που ένιωθα ερωτευμένη με τον Ντάστιν Χόφμαν, ενώ είχα αγοράσει και το cd με το soundtrack, χωρίς να έχω cd player.
3. Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλυ, του Ρομπ Ράινερ (When Harry Met Sally): Μια απ’ τις πρώτες και καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, ταινίες της κατηγορίας των ρομαντικών κομεντί, με πανέξυπνους διαλόγους και πραγματικά ρεαλιστικούς, ανθρώπινους χαρακτήρες.
2. Κορίτσια στον Ήλιο, του Βασίλη Γεωργιάδη: Πριν με κοροϊδέψετε γι’ αυτήν την επιλογή, να πω ότι την είδα πρώτη φορά πολύ μικρή και μου ‘μεινε. Από κει και πέρα, απλά λατρεύω την αισθητική της, τη μουσική της, τους πρωταγωνιστές της, την υπερβολή της και τον ταυτόχρονο μινιμαλισμό της. Είναι για χάζι η ταινία και για αθεράπευτα ρομαντικούς.
1. Ο Δρόμος Για το Σπίτι, του Ζαν Γιμού (The Road Home): Στην απλή αυτή, πανέμορφη ταινία, ο έρωτας είναι παντού. Στα χαμόγελα των ηρώων, στην αθωότητά τους, στα βλέμματα, στα χρώματα, στο φαγητό που με τόσο πάθος και φροντίδα ετοιμάζεται, στην εκθαμβωτική κινεζική ύπαιθρο και τους απλοϊκούς κατοίκους της, στα έθιμα του χωριού, στις φωνές των παιδιών, στα μαγειρικά σκεύη, σε ένα κοκαλάκι για τα μαλλιά, στη χαριτωμένη πονηριά, στην πίκρα, στο παράπονο, στην προσμονή, στην ελπίδα, στο για πάντα μαζί! Η πιο ρομαντική ταινία που έχω δει ποτέ είναι και η πιο αθώα. Μην περιμένετε να δείτε στιγμές πάθους όλο ένταση ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της. Ο Ζαν Γιμού καταφέρνει να μας συναρπάζει χωρίς τέτοια τεχνάσματα. Ο έρωτας σε όλο του το μεγαλείο, με το μαγευτικό soundtrack που του αξίζει.
Ειδική μνεία στον Καρλ και την Έλλη, μια υπέροχη ιστορία αγάπης, από την ταινία κινουμένων σχεδίων Up!
5. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, του Φράνκο Τζεφιρέλι (Romeo and Juliet): Η ταινία του 1968 είναι, κατά τη γνώμη μου, μια αριστουργηματική απόδοση του κλασικού δράματος του Σαίξπηρ, με δύο υπέροχους νεαρούς πρωταγωνιστές και μία καταπληκτική μουσική από τον Νίνο Ρότα.
4. Ο Πρωτάρης, του Μάικ Νίκολς (The Graduate): Σκηνοθετικά είναι άρτιο και, νομίζω, πολύ μπροστά για την εποχή του (1967). Για τη μουσική των Simon και Garfunkel τι να πει κανείς; Είχα κολλήσει τόσο πολύ, μικρή, μ’ αυτήν την ταινία, που ένιωθα ερωτευμένη με τον Ντάστιν Χόφμαν, ενώ είχα αγοράσει και το cd με το soundtrack, χωρίς να έχω cd player.
3. Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλυ, του Ρομπ Ράινερ (When Harry Met Sally): Μια απ’ τις πρώτες και καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, ταινίες της κατηγορίας των ρομαντικών κομεντί, με πανέξυπνους διαλόγους και πραγματικά ρεαλιστικούς, ανθρώπινους χαρακτήρες.
2. Κορίτσια στον Ήλιο, του Βασίλη Γεωργιάδη: Πριν με κοροϊδέψετε γι’ αυτήν την επιλογή, να πω ότι την είδα πρώτη φορά πολύ μικρή και μου ‘μεινε. Από κει και πέρα, απλά λατρεύω την αισθητική της, τη μουσική της, τους πρωταγωνιστές της, την υπερβολή της και τον ταυτόχρονο μινιμαλισμό της. Είναι για χάζι η ταινία και για αθεράπευτα ρομαντικούς.
1. Ο Δρόμος Για το Σπίτι, του Ζαν Γιμού (The Road Home): Στην απλή αυτή, πανέμορφη ταινία, ο έρωτας είναι παντού. Στα χαμόγελα των ηρώων, στην αθωότητά τους, στα βλέμματα, στα χρώματα, στο φαγητό που με τόσο πάθος και φροντίδα ετοιμάζεται, στην εκθαμβωτική κινεζική ύπαιθρο και τους απλοϊκούς κατοίκους της, στα έθιμα του χωριού, στις φωνές των παιδιών, στα μαγειρικά σκεύη, σε ένα κοκαλάκι για τα μαλλιά, στη χαριτωμένη πονηριά, στην πίκρα, στο παράπονο, στην προσμονή, στην ελπίδα, στο για πάντα μαζί! Η πιο ρομαντική ταινία που έχω δει ποτέ είναι και η πιο αθώα. Μην περιμένετε να δείτε στιγμές πάθους όλο ένταση ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της. Ο Ζαν Γιμού καταφέρνει να μας συναρπάζει χωρίς τέτοια τεχνάσματα. Ο έρωτας σε όλο του το μεγαλείο, με το μαγευτικό soundtrack που του αξίζει.
Ειδική μνεία στον Καρλ και την Έλλη, μια υπέροχη ιστορία αγάπης, από την ταινία κινουμένων σχεδίων Up!
Επίσης στην τέταρτη θέση πάει και η 
