Ομοφυλόφιλοι και Υιοθεσία
- Thread starter Νικόλας Δε Κιντ
- Start date
Ακόμη κι έτσι να είναι (για κάποιους ομοφυλόφιλους),
ε και;
Και ποια ειναι τα κριτηρια προσδιορισμού του σωστού/μη σωστού λόγου;
πως συμπερανες οτι το ειπα με αρνητικη προθεση; Εβαλα μια φωτογραφια (υπαρχει και βιντεακι αν θες να το βαλω)απο ενα παιδακι που το εχουν υιοθετησει γκει γονεις και συμμετεχει σε gay parade. Το οτι μου προκαλει θλιψη το γεγονος που το ειδα ετσι δε σημαινει οτι το κοροιδεψα. Ελεος πια με τις φαντασιωσεις του καθενος. Επειδη φανταστηκες οτι το ειπα ειρωνικα γραφεις ολοκληρο σεντονι για να αντιπαρατεθεις με εναν φανταστικο "εχθρο".
[video=youtube;k9A4T8aYtRc]https://www.youtube.com/watch?v=k9A4T8aYtRc[/video]
Τι ακριβως εγραψα που θα στενοχωρουσε το πιτσιρικι; Οτι (κακως) θα γινοταν ο περιγελος του σχολειου; Εχω αδικο;
Απάντησα ήδη στην προηγούμενη σελίδα Ελλη.
για το πρώτο ή για το δευτερο; μάλλον το δευτερο και υποθέτω οτι αναφέρεσαι σε αυτό
Χμμ.. για να καταλάβω, έστω οτι ξυπνώ το πρωί και αποφασιζω οτι θελω να πειραματιστώ με τις γυναίκες.
Σεξουαλικά, συναισθηματικά, όλα.
Θες να βάλουμε και την παράμετρο που ανεφερες παραπάνω "σημεία των καιρών", μόδα ή;
Γιατι δεν ειναι υγιής η επιλογή μου; οεο;
Εξήγησα, αλλά θα εξηγήσω ξανά. Εστω ότι είσαι μόνη σου, ελεύθερη, για πάρτη σου κλπ. Και σου τη βαράει να κάνεις αυτό που λες. Τέλεια. Καμία αντίρρηση απολύτως. Η επιλογή να κάνεις οικογένεια όμως (και εδώ νομίζω συμφωνούμε όλοι λίγο πολύ), απαιτεί και έναν σύντροφο με τον οποίο να υπάρχει αγάπη, έρωτας, σεβασμός κλπ. Η επιλογή σου να πειραματιστείς, δεν μπορεί να αποτελεί έναυσμα να κάνεις οικογένεια. Πρέπει να είμαστε πολλοί αυστηροί θεωρώ στο ποιον θα κάνουμε γονιό του παιδιού μας. Και δεν κρίνω υγιές και σωστό το να έχεις παιδί με κάποια που επέλεξες επειδή σου τη βάρεσε να πειραματιστείς. Το "λάθος λόγοι" συνεπώς το εννοούσα στα πλαίσια της υιοθεσίας που είναι και το θέμα. Και για να το ξεκαθαρίσω επιτέλους! Είμαι στρέιτ και πιστεύω στην ελευθερία του ατόμου. Οκ; Δεν έχω θέμα κανένα με την ομοφυλοφιλία. Αντιθέτως έχω θέμα με τη μ****ία που δέρνει κόσμο ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων.
Ουφ! Στα 28 μου καταλαβαίνω ότι έχω θέμα στην έκφραση. Τι να πει κανείς;
Δεν ειμαι πολύ σιγουρη οτι ένα παιδι μπορεί να μπερδέψει τους ρόλους, δηλαδή θηλυ-αρρεν/μπαμπάς-μαμά.
Περισσότερο θα με απασχολούσε να διαχειριστώ με τρόπο ανώδυνο τις συγκρίσεις που θα έκανε με τις άλλες οικογένειες του κλασικού υποδείγματος.
Νομίζω οτι περισσότερο μπερδευεται ένα παιδί, όταν ζει σε μια οικογένεια πχ με ευνουχισμένο πατέρα ή αυταρχικό πατέρα και μάνα-πρόβατο.
Αυτές οι σταθερες, όταν διασαλεύονται ή δεν υπάρχουν, μάλλον κάνουν τόσο κακό, που αντιμετωπίζεις τις συνεπειες μια ζωή: οι συναισθηματικές (αν)ισορροπίες, η ελλειψη σεβασμού μεταξυ των γονέων, οι καυγάδες, η καταπιεση. Βαθεια ριζωμένη μου πεποιθηση ειναι οτι τα παιδια -για να μεγαλώσουν (...βάλτε εσεις το σωστό επιρρημα, το "υγιώς" με τρομάζει κάμποσο...) - ειναι η αγάπη, ο σεβασμος και το αίσθημα ασφάλειας που σου δινει το "ανηκειν" σε μια οικογένεια.
Ολα τα παραπάνω ειναι εντελώς διασθητικά και δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω επί της επιστημοσύνης τους (Ντόινγκ!).
Αλλά τα νιώθω σωστά.
Αλλά, τώρα που μου το εξηγησες
)
Περισσότερο θα με απασχολούσε να διαχειριστώ με τρόπο ανώδυνο τις συγκρίσεις που θα έκανε με τις άλλες οικογένειες του κλασικού υποδείγματος.
Νομίζω οτι περισσότερο μπερδευεται ένα παιδί, όταν ζει σε μια οικογένεια πχ με ευνουχισμένο πατέρα ή αυταρχικό πατέρα και μάνα-πρόβατο.
Αυτές οι σταθερες, όταν διασαλεύονται ή δεν υπάρχουν, μάλλον κάνουν τόσο κακό, που αντιμετωπίζεις τις συνεπειες μια ζωή: οι συναισθηματικές (αν)ισορροπίες, η ελλειψη σεβασμού μεταξυ των γονέων, οι καυγάδες, η καταπιεση. Βαθεια ριζωμένη μου πεποιθηση ειναι οτι τα παιδια -για να μεγαλώσουν (...βάλτε εσεις το σωστό επιρρημα, το "υγιώς" με τρομάζει κάμποσο...) - ειναι η αγάπη, ο σεβασμος και το αίσθημα ασφάλειας που σου δινει το "ανηκειν" σε μια οικογένεια.
Ολα τα παραπάνω ειναι εντελώς διασθητικά και δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω επί της επιστημοσύνης τους (Ντόινγκ!).
Αλλά τα νιώθω σωστά.
Υπερθεματίζω
οκ, αλλά η απάντησή μου αφορούσε την ομοφυλοφιλία που έκρινες ως ανθυγιεινη, όταν "γινεται (?)" για τους λάθος λόγους.
Αλλά, τώρα που μου το εξηγησες
το κατάλαβα!
Ναι ε; (Ω, τι σού πε..
)ή, απλώς, μπορεί να εχω πρόβλημα στην αναγνωση. Στα 27 μου. Αντε, 29. 32;
Καλα, 37.
Καλα, 37.
Last edited by a moderator:
Κι όλα τα σφάζω άμα λάχει!Ναι ε; (Ω, τι σού πε..
Τρελό ξεστράτισμα της κουβέντας νομίζω... Από το σοβαρότατο αρχικό θέμα που είναι η ευθύνη της ανατροφής και παράδοσης στην κοινωνία ενός παιδιού από άτομα των οποίων η ερωτική επιλογή έχει ως τα τώρα θέσει στο περιθώριο της κοινωνίας...μιλάμε για το πώς κανείς διαλέγει πώς θα διαθέσει ερωτικά το σώμα του...λέμε για την σωματική εμπειρία...απομονώνουμε την σωματική εμπειρία από οτιδήποτε άλλο...
Επικεντρώνω στη φράση, "θέτω στο περιθώριο της κοινωνίας".
Για μένα αυτό είναι η φράση κλειδί.
Διαβάζω εσάς κι εμένα μαζί, ακούω τα της Βουλής σήμερα περί συμφώνου συμβίωσης...
(ευλογημένη κι εσύ δεν βλέπεις καμιά κωμωδία επιπέδου Τζέρυ Λούις;;; τη Βουλή βρήκες να δεις;;;
Ξαφνικά όλοι κόπτονται για την υγεία του κοινωνικού μας κυττάρου που προσδιορίζεται στην οικογένεια σαν θεσμό κι όχι σαν σχέσεις σαν δεσμοί αγάπης κι αλληλοσεβασμού.
Κι αυτό είναι κατάντια! Αυτό είναι μέγιστη υποκρισία και ψευτιά!
Απ᾽τη μια θέλουμε διακαώς να εξουδετερωθεί η ομοφυλοφιλία ει δυνατόν πατώντας ένα κουμπάκι. Απαλοιφή βρε αδελφέ...
Απ᾽την άλλη βολικό είναι να υπάρχει αυτός ο κόσμος, απογυμνωμένος από δεσμούς και σχέσεις, γιατί όλο το παιχνίδι κατά την άποψή μας σ᾽αυτό τον κόσμο είναι καθαρά μηχανικό, περιοριζόμενο στο ποιός έχει και τι είδους γεννητικά όργανα και πώς τα διαχειρίζεται...
αυτές τις μέρες κατά ένα μαγικό τρόπο, πέφτω σε μια φράση πάνω, ασυναίσθητα, κάθε πρωί κοντά στις επτάμιση που βγάζω το σκυλί μου βόλτα...με μαρκαδόρο μαύρο και πρόχειρα σ᾽έναν τοίχο πλάι στην πόρτα ενός μαγαζιού...”Πέτρος, κάνω πίπα...” κι ακολουθεί ο αριθμός ενός κινητού τηλεφώνου...
Κι εδώ είναι η ώρα που η αξιοπρέπεια του όρου και της έννοιας του οικογενειάρχη καταλύεται, σ᾽αυτή την αγοραία σχέση που όλοι καλά γνωρίζουμε, πώς εκτρέφει τις κάθε λογής πορνείες...Οικογένεια-Πορνεία θέλουμε! Και δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω, ποιοί τροφοδοτούν τα κυκλώματα του ομοφιλοφιλικού αγοραίου έρωτα...Τις Πλατείες Βικτωρίας, Κουμουνδούρου, το Πεδίον του Άρεως, μέρα μεσημέρι...
Αυτό το αντέχουμε, γιατί είναι το αφανές κρυφό και μη ομολογούμενο, είναι αυτό που δεν αγγίζει το οικογενειακό κύτταρο;
Κι ερχόμαστε στον άλλο κόσμο λοιπόν που διάλεξε μεν την ομοφιλοφιλία αλλά δεν στέκεται στην σωματική λειτουργία και βιωματικά απαιτεί το δικαίωμα, οι δεσμοί και σχέσεις αγάπης κι αλληλοσεβασμού που βιώνει, να είναι κατοχυρωμένες με κάποιας μορφής νομικό πλαίσιο, για να μπορεί να μην έχει προσκόμματα στην κοινωνική αυθυπαρξία του. Γιατί ανάμεσα στους ανθρώπους ό,τι επιλογή ερωτική κι αν κάνουν το φυσιολογικό είναι να αναπτύσσονται δεσμοί και σχέσεις αγάπης κι αλληλοσεβασμού.
Κι εμείς λέμε όχι.
Ο "άρρωστος" αυτός κόσμος, όπως θέλουμε να ορίζεται, ο κόσμος αυτός, που τον θέλουμε για τις κουτσουκέλες μας, δραπετεύοντας κρυφά απ᾽τον “υγιή", την ίδια ώρα που επίσημα διαλαλούμε την ακλόνητη πίστη μας στη σημασία της οικογένειας με το άρρεν, το θήλυ και το παιδάκι τους, που έχει προκύψει από την συνουσία των δυό...(κουβέντες που άκουσα στη Βουλή σήμερα)
Εμετό θέλω να κάνω...
Επικεντρώνω στη φράση, "θέτω στο περιθώριο της κοινωνίας".
Για μένα αυτό είναι η φράση κλειδί.
Διαβάζω εσάς κι εμένα μαζί, ακούω τα της Βουλής σήμερα περί συμφώνου συμβίωσης...
(ευλογημένη κι εσύ δεν βλέπεις καμιά κωμωδία επιπέδου Τζέρυ Λούις;;; τη Βουλή βρήκες να δεις;;;
Ξαφνικά όλοι κόπτονται για την υγεία του κοινωνικού μας κυττάρου που προσδιορίζεται στην οικογένεια σαν θεσμό κι όχι σαν σχέσεις σαν δεσμοί αγάπης κι αλληλοσεβασμού.
Κι αυτό είναι κατάντια! Αυτό είναι μέγιστη υποκρισία και ψευτιά!
Απ᾽τη μια θέλουμε διακαώς να εξουδετερωθεί η ομοφυλοφιλία ει δυνατόν πατώντας ένα κουμπάκι. Απαλοιφή βρε αδελφέ...
Απ᾽την άλλη βολικό είναι να υπάρχει αυτός ο κόσμος, απογυμνωμένος από δεσμούς και σχέσεις, γιατί όλο το παιχνίδι κατά την άποψή μας σ᾽αυτό τον κόσμο είναι καθαρά μηχανικό, περιοριζόμενο στο ποιός έχει και τι είδους γεννητικά όργανα και πώς τα διαχειρίζεται...
αυτές τις μέρες κατά ένα μαγικό τρόπο, πέφτω σε μια φράση πάνω, ασυναίσθητα, κάθε πρωί κοντά στις επτάμιση που βγάζω το σκυλί μου βόλτα...με μαρκαδόρο μαύρο και πρόχειρα σ᾽έναν τοίχο πλάι στην πόρτα ενός μαγαζιού...”Πέτρος, κάνω πίπα...” κι ακολουθεί ο αριθμός ενός κινητού τηλεφώνου...
Κι εδώ είναι η ώρα που η αξιοπρέπεια του όρου και της έννοιας του οικογενειάρχη καταλύεται, σ᾽αυτή την αγοραία σχέση που όλοι καλά γνωρίζουμε, πώς εκτρέφει τις κάθε λογής πορνείες...Οικογένεια-Πορνεία θέλουμε! Και δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω, ποιοί τροφοδοτούν τα κυκλώματα του ομοφιλοφιλικού αγοραίου έρωτα...Τις Πλατείες Βικτωρίας, Κουμουνδούρου, το Πεδίον του Άρεως, μέρα μεσημέρι...
Αυτό το αντέχουμε, γιατί είναι το αφανές κρυφό και μη ομολογούμενο, είναι αυτό που δεν αγγίζει το οικογενειακό κύτταρο;
Κι ερχόμαστε στον άλλο κόσμο λοιπόν που διάλεξε μεν την ομοφιλοφιλία αλλά δεν στέκεται στην σωματική λειτουργία και βιωματικά απαιτεί το δικαίωμα, οι δεσμοί και σχέσεις αγάπης κι αλληλοσεβασμού που βιώνει, να είναι κατοχυρωμένες με κάποιας μορφής νομικό πλαίσιο, για να μπορεί να μην έχει προσκόμματα στην κοινωνική αυθυπαρξία του. Γιατί ανάμεσα στους ανθρώπους ό,τι επιλογή ερωτική κι αν κάνουν το φυσιολογικό είναι να αναπτύσσονται δεσμοί και σχέσεις αγάπης κι αλληλοσεβασμού.
Κι εμείς λέμε όχι.
Ο "άρρωστος" αυτός κόσμος, όπως θέλουμε να ορίζεται, ο κόσμος αυτός, που τον θέλουμε για τις κουτσουκέλες μας, δραπετεύοντας κρυφά απ᾽τον “υγιή", την ίδια ώρα που επίσημα διαλαλούμε την ακλόνητη πίστη μας στη σημασία της οικογένειας με το άρρεν, το θήλυ και το παιδάκι τους, που έχει προκύψει από την συνουσία των δυό...(κουβέντες που άκουσα στη Βουλή σήμερα)
Εμετό θέλω να κάνω...
Last edited:
Εγώ πάντως χθες περίμενα μέχρι τις μία-μιάμιση αλλά τελικά βαρέθηκα να περιμένω και πήγα για ύπνο. Τελικά πλακώσατε τους χρυσαβγίτες χθες μετά που έφυγα ή θα πάμε σήμερα;
Δεν πειράζει άλλη φορά 
Για αναπαραγωγή στερεότυπων μίλησα, όχι για κοροιδία. Επίσης, δεν ειδα κανενα σεντόνι. Μόνο οι δύο πρώτες παράγραφοι ήταν η απάντηση σε σένα, το υπόλοιπο ήταν γενικότερο σχόλιο πάνω στο θέμα.
Οσο για το αν είμαι φαντασιόπληκτη - όπως ούτε λίγο ούτε πολύ με αποκαλεσες - δεν έχω καμμία διάθεση να σε αποδείξω λάθος ούτε είναι της παρούσης. Εχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου έτσι κι αλλιώς, απ' ότι φαίνεται.
Τελοσπάντων, το κλείνω εδώ το θέμα.
Χτες είχαμε την υπερψήφιση από τη Βουλή του Συμφώνου Συμβίωσης των ομοφυλόφιλων. Θεωρώ το γεγονός θετικό κατ'αρχήν, θα ήμουν δε πιο ευχαριστημένος αν αυτό είχε γίνει σε μία πολιτικά πιο ουδέτερη περίοδο. Βολεύει αυτή τη στιγμή η σχετική συζήτηση για να ξεχνάμε και λίγο τα περιβόητα προαπαιτούμενα της τρόικας που όλο τα πλησιάζουμε κι όλο απομακρύνονται!!!
Είναι χαρακτηριστικό πως τα κανάλια εστίασαν στις διαφοροποιήσεις μέσα σε κάθε κόμμα λες κι είναι παράξενο που δεν είναι όλοι ταυτισμένοι με τη μία ή την άλλη άποψη...
Άλλο ένα αγαπημένο ζώο των Ελλήνων πολιτικών είναι η στρουθοκάμηλος!!! Το λέω γι αυτούς που απείχαν χωρίς να αιτιολογήσουν το φευγιό τους......
Είναι χαρακτηριστικό πως τα κανάλια εστίασαν στις διαφοροποιήσεις μέσα σε κάθε κόμμα λες κι είναι παράξενο που δεν είναι όλοι ταυτισμένοι με τη μία ή την άλλη άποψη...
Άλλο ένα αγαπημένο ζώο των Ελλήνων πολιτικών είναι η στρουθοκάμηλος!!! Το λέω γι αυτούς που απείχαν χωρίς να αιτιολογήσουν το φευγιό τους......
Είναι επειδή εγώ ξεκίνησα το νήμα και ήθελα να πιάσουμε όλα τα πεδία και τις πιθανές εκδοχές!!
Ε καλά είμαι και διαλλακτικός βέβαια!!!
Ίζι συμφωνώ απόλυτα!! Από τις πιο ωραίες συζητήσεις που έχουμε κάνει εδώ μέσα... Ένα σωρό απόψεις και διαφορετικές οπτικές γωνίες!!!
ΥΓ: Πάντως δεν νομίζω πως ο Χρήστος υποτίμησε την όλη κουβέντα... Καταλαβαίνω πως το σχόλιο του περί παπαγαλίσματος ήταν γενικό!!!
Σίγουρα είναι καλύτερο για ένα παιδί να έχει ομόφυλους γονείς από το να είναι κλεισμένο σε ίδρυμα. Βέβαια οι όποιες επιπτώσεις είναι ένα ανεξερεύνητο πεδίο.
Υποτίθεται πως μεγαλώνοντας αντιγράφουμε κάποια πρότυπα. Εαν ένα κορίτσι έχει δυο μαμάδες, τι επίδραση θα έχει στην ζωή της μετά; Ή ενα αγόρι εαν έχει δυο μπαμπάδες; Και απ' ότι έχω δει και καταλάβει συμβαίνει στα ομόφυλα ζευγάρια συχνότερα ή σπανιότερα να υποδύονται οι δυο το πως λειτουργεί ένα "κανονικό" ζευγάρι βάσει στεροτύπων. Οπότε τα προηγούμενα ερωτήματα γίνονται περισσότερο σύνθετα. Τι θα καταλάβει ένα αγόρι από δυο άνδρες εκ των οποίων ο ένας είναι πιο "γυναίκα" (Φυσικά μπορεί και να κάνω λάθος, μην βαράτε...);
Δεν είναι το θέμα μου εάν αυτά τα παιδιά θα γίνουν ομοφυλόφιλα ή όχι. Αυτό είναι το λιγότερο. Αλλά μιας και το τι έχει εσωτερικεύσει ο καθένας και το πως έχει εξισορροπήσει τις όποιες ελλείψεις του, θα βγει στην πορεία σε διάφορες μορφές (στις σχέσεις, στην εργασία, στην στάση προς την κοινωνία...), καταλήγω πως ναι μεν να υιοθετούν, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει και κάποια παρακολούθηση του πως εξελίσσονται τα πράγματα.
Α, μην ξεχνάμε πως το ότι κάποιοι είναι ομοφυλόφιλοι, δεν σημαίνει πως δεν χωρίζουν ούτε πως δεν πεθαίνουν. Επομένως υπάρχει και το θέμα των μονογονεϊκών οικογενειών που σίγουρα θα προκύψουν στην πορεία. Θα είναι όλα εντάξει; Θα γίνει χρήση του παιδιού εις βάρος του άλλου γονέα, όπως συχνά γίνεται στα ετερόφυλα ζευγάρια; Επομένως πάλι θα επιμείνω στην παρακολούθηση. Το πως και από ποιους δεν θα το ορίσω εγώ. Και φυσικά δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ. Οπότε πάμε σε αχαρτογράφητα νερά και βλέπουμε.
Υποτίθεται πως μεγαλώνοντας αντιγράφουμε κάποια πρότυπα. Εαν ένα κορίτσι έχει δυο μαμάδες, τι επίδραση θα έχει στην ζωή της μετά; Ή ενα αγόρι εαν έχει δυο μπαμπάδες; Και απ' ότι έχω δει και καταλάβει συμβαίνει στα ομόφυλα ζευγάρια συχνότερα ή σπανιότερα να υποδύονται οι δυο το πως λειτουργεί ένα "κανονικό" ζευγάρι βάσει στεροτύπων. Οπότε τα προηγούμενα ερωτήματα γίνονται περισσότερο σύνθετα. Τι θα καταλάβει ένα αγόρι από δυο άνδρες εκ των οποίων ο ένας είναι πιο "γυναίκα" (Φυσικά μπορεί και να κάνω λάθος, μην βαράτε...);
Δεν είναι το θέμα μου εάν αυτά τα παιδιά θα γίνουν ομοφυλόφιλα ή όχι. Αυτό είναι το λιγότερο. Αλλά μιας και το τι έχει εσωτερικεύσει ο καθένας και το πως έχει εξισορροπήσει τις όποιες ελλείψεις του, θα βγει στην πορεία σε διάφορες μορφές (στις σχέσεις, στην εργασία, στην στάση προς την κοινωνία...), καταλήγω πως ναι μεν να υιοθετούν, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει και κάποια παρακολούθηση του πως εξελίσσονται τα πράγματα.
Α, μην ξεχνάμε πως το ότι κάποιοι είναι ομοφυλόφιλοι, δεν σημαίνει πως δεν χωρίζουν ούτε πως δεν πεθαίνουν. Επομένως υπάρχει και το θέμα των μονογονεϊκών οικογενειών που σίγουρα θα προκύψουν στην πορεία. Θα είναι όλα εντάξει; Θα γίνει χρήση του παιδιού εις βάρος του άλλου γονέα, όπως συχνά γίνεται στα ετερόφυλα ζευγάρια; Επομένως πάλι θα επιμείνω στην παρακολούθηση. Το πως και από ποιους δεν θα το ορίσω εγώ. Και φυσικά δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ. Οπότε πάμε σε αχαρτογράφητα νερά και βλέπουμε.
Last edited:
Αφου προλαβες κι εβγαλες πρωτη εσυ τα συμπερασματα σου για μενα, σε ενοχλησε που εκανα το ιδιο.
Ωπ, τι εχουμε εδω;
Παιδί γκέι γονιών προειδοποιεί:
http://www.freepen.gr/2015/12/blog-post_4260.html
Ερχεται σε αντιθεση με τη λογικη καποιων θολοκουλτουραιων αλλα τι να κανουμε, αυτη ειναι η πραγματικοτητα.
Παιδί γκέι γονιών προειδοποιεί:
http://www.freepen.gr/2015/12/blog-post_4260.html
Ερχεται σε αντιθεση με τη λογικη καποιων θολοκουλτουραιων αλλα τι να κανουμε, αυτη ειναι η πραγματικοτητα.
Είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον κείμενο.
Πάντως, είναι ένα θέμα το οποίο με έχει απασχολήσει. Είναι πολύ σημαντική η αυτονόητη κατά τ' άλλα παρατήρηση της Στεφάνοβητς πως άντρας και γυναίκα είναι δύο διακριτά φύλα με πολύ διαφορετική ψυχοσύνθεση κτλ. Το βλέπω και στην οικογένειά μου πως βάσει αυτής της διαφορετικότητας, διαφορετικά πράγματα προσφέρει το κάθε φύλο στο παιδί και επίσης ο ομόφυλος γονέας αποτελεί πρότυπο φύλου. Δηλ. π.χ. το αγοράκι γίνεται άντρας επειδή μιμείται τον πατέρα κι η μίμηση, άλλωστε, είναι ο βασικότερος τρόπος εκμάθησης όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και των ζώων.
Πρέπει να βαδίζουμε μπροστά αλλά μάλλον πρέπει να ξέρουμε και πού να σταματάμε. Το ότι δυο άνθρωποι ιδίου φύλου θα πρέπει να έχουν και μια νομική κατοχύρωση για την συμβίωσή τους δεν σημαίνει απαραίτητα πως ένα παιδί μπορεί να χάνει το δικαίωμά του στην φυσιολογική, ετεροφυλική γονεϊκότητα.
Πάντως, είναι ένα θέμα το οποίο με έχει απασχολήσει. Είναι πολύ σημαντική η αυτονόητη κατά τ' άλλα παρατήρηση της Στεφάνοβητς πως άντρας και γυναίκα είναι δύο διακριτά φύλα με πολύ διαφορετική ψυχοσύνθεση κτλ. Το βλέπω και στην οικογένειά μου πως βάσει αυτής της διαφορετικότητας, διαφορετικά πράγματα προσφέρει το κάθε φύλο στο παιδί και επίσης ο ομόφυλος γονέας αποτελεί πρότυπο φύλου. Δηλ. π.χ. το αγοράκι γίνεται άντρας επειδή μιμείται τον πατέρα κι η μίμηση, άλλωστε, είναι ο βασικότερος τρόπος εκμάθησης όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και των ζώων.
Πρέπει να βαδίζουμε μπροστά αλλά μάλλον πρέπει να ξέρουμε και πού να σταματάμε. Το ότι δυο άνθρωποι ιδίου φύλου θα πρέπει να έχουν και μια νομική κατοχύρωση για την συμβίωσή τους δεν σημαίνει απαραίτητα πως ένα παιδί μπορεί να χάνει το δικαίωμά του στην φυσιολογική, ετεροφυλική γονεϊκότητα.