Λογικό ακούγεται. Προφανώς, λέγοντας το "πάτερ ημών" αναγκάζεις το μυαλό σου να ξυπνήσει.Το ειχα ψαξει κ εγω γτ ειχα ακουσει πολλα κ με φοβιζε. Οντως ετσι εξηγειται. Το σωμα κοιμαται αλλα το μυαλο ειναι ξυπνητο κ μπορει να το παθεις σε φαση υπνου-ξυπνιου. Αλλοι το λενε "ισκιο" κ γενικα οσοι το εχουν παθει μου ειπαν οτι ειπαν απλα το πατερ ημων κ τους αφησε αμεσως
Ονειρονήμα
- Thread starter Αλίκη
- Start date
Γενικότερα βλέπω πολύ περίεργα όνειρα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα όμως ήταν ένα που είχα δει πριν αρκετά χρόνια και δεν μπορώ να το πω ακριβώς όνειρο.
Κοιμόμουν ανάσκελα (από τότε αποφεύγω να κοιμηθώ με αυτόν τον τρόπο). Έβλεπα τον ευατό μου και το δωμάτιο μου έτσι όπως ακριβώς ήταν και στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά ήταν σαν να είχα βγει από τον ευατό μου και να με κοιτούσα από ψηλά!! Ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα να με πλησιάζει μια αόρατη δύναμη που προσπαθούσε να μπει μέσα μου. Φυσικά, ξύπνησα εκείνη τη στιγμή από το φόβο μου
Κοιμόμουν ανάσκελα (από τότε αποφεύγω να κοιμηθώ με αυτόν τον τρόπο). Έβλεπα τον ευατό μου και το δωμάτιο μου έτσι όπως ακριβώς ήταν και στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά ήταν σαν να είχα βγει από τον ευατό μου και να με κοιτούσα από ψηλά!! Ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα να με πλησιάζει μια αόρατη δύναμη που προσπαθούσε να μπει μέσα μου. Φυσικά, ξύπνησα εκείνη τη στιγμή από το φόβο μου
Αυτό ακριβώς το πάθαινε και μια φίλη μου που συγκατοικούσαμε! Μάλιστα κάποια στιγμή που το είχε πάθει, βρισκόμουνα στο δίπλα δωμάτιο με μια φίλη μας και συζητούσαμε νομίζοντας οτι κοιμότανε και όταν ξύπνησε μας περιέγραψε ακριβώς τι λέγαμε! Μας άκουγε δηλαδή αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε να μιλήσει!Αρκετα συχνα ομως μου συμβαινει να ξυπναω και να μη μπορω να ανοιξω τα ματια ή να κουνηθω. Οχι βεβαια οτι νιωθω να καθεται καποιος πανω μου. Απλα νιωθω παραλυτος, και ποτε ποτε με πιανει πανικος
Θα μπορουσαν τοτε να πουν κ την προπαιδεια, ετσι δεν ειναι; Μου εχει τυχει παντως πολλες φορες να δω ονειρα με αγχος, ή φοβο, ή να με κυνηγαει καποιος ή να κινδυνευω κ αν εχω την ψυχραιμια (στο ονειρο) να πω το πατερ ημων ηρεμω αμεσως, το ονειρο αλλαζει κ γινεται ομορφο. Δοξα τω Θεω, συνηθως τα καταφερνω να το θυμηθω
)Αυτο μου θυμιζει το τελευταιο θριλερ που εχω δει κ που ειπα δεν θα ξαναδω (οχι γτ με τρομαξε, γτ δε μ'αρεσουν αλλο) που λεγοταν καπως "Στοιχειωμενος" κατι τετοιο. Με ενα παιδακι που εβλεπε στο ονειρο του οτι εφευγε απο το σωμα του κ κατι πνευματα προσπαθουσαν να μπουν μεσα. Τελος παντων ηταν απαισια ταινια δε θελω να τη θυμαμαι!!Γενικότερα βλέπω πολύ περίεργα όνειρα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα όμως ήταν ένα που είχα δει πριν αρκετά χρόνια και δεν μπορώ να το πω ακριβώς όνειρο.
Κοιμόμουν ανάσκελα (από τότε αποφεύγω να κοιμηθώ με αυτόν τον τρόπο). Έβλεπα τον ευατό μου και το δωμάτιο μου έτσι όπως ακριβώς ήταν και στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά ήταν σαν να είχα βγει από τον ευατό μου και να με κοιτούσα από ψηλά!! Ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα να με πλησιάζει μια αόρατη δύναμη που προσπαθούσε να μπει μέσα μου. Φυσικά, ξύπνησα εκείνη τη στιγμή από το φόβο μου
Πάντως αυτό μπορεί να είναι αστρική προβολή και όσοι πιστεύουν σε αυτά θεωρούν πως είναι το πιο συνηθισμένο να γίνει ασυναίσθητα στην διάρκεια του ύπνου.Γενικότερα βλέπω πολύ περίεργα όνειρα. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα όμως ήταν ένα που είχα δει πριν αρκετά χρόνια και δεν μπορώ να το πω ακριβώς όνειρο.
Κοιμόμουν ανάσκελα (από τότε αποφεύγω να κοιμηθώ με αυτόν τον τρόπο). Έβλεπα τον ευατό μου και το δωμάτιο μου έτσι όπως ακριβώς ήταν και στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά ήταν σαν να είχα βγει από τον ευατό μου και να με κοιτούσα από ψηλά!! Ώσπου κάποια στιγμή ένιωσα να με πλησιάζει μια αόρατη δύναμη που προσπαθούσε να μπει μέσα μου. Φυσικά, ξύπνησα εκείνη τη στιγμή από το φόβο μου
όσο για την Μόρα ή Ίσκιο επιστημονικά το λένε υπνική παράλυση και συμβαίνει όταν μας παίρνει ο ύπνος ή λίγο πριν ξυπνήσουμε. Και πως οι σκιές και οι τρομαχτικές εικόνες κλπ είναι γιατί περνάει απότομα από τη ρεμ φάση στο ξύπνημα κι αφού δεν μπορεί να κινηθεί λόγω του ότι δεν έχει περάσει η παραλυσία του ύπνου τρομάζει και αυτές οι εικονες είναι της φαντασίας και του πανικού.
Νομίζω ότι θα λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο.
Καμία αντίρρηση, η πίστη έχει δύναμη.Μου εχει τυχει παντως πολλες φορες να δω ονειρα με αγχος, ή φοβο, ή να με κυνηγαει καποιος ή να κινδυνευω κ αν εχω την ψυχραιμια (στο ονειρο) να πω το πατερ ημων ηρεμω αμεσως, το ονειρο αλλαζει κ γινεται ομορφο. Δοξα τω Θεω, συνηθως τα καταφερνω να το θυμηθω
Το ειπα για να τονισω πως οταν βρισκομαστε σε κατασταση αναγκης στρεφομαστε στον Θεο
Πιστεύω πως τα όνειρα είναι σκόρπιες εικόνες από αυτά που ζήσαμε, σκεφτήκαμε και επιθυμήσαμε και σε καμιά περίπτωση σύμβολα. Γι' αυτό και πράγματι δεν βλέπουμε πρόσωπα που δεν έχουμε δει και στην πραγματικότητα. Εγώ π.χ. μια φορά ονειρεύτηκα τον βασιλιά των Ούγγρων Ιωάννη Ουνυάδη, αλλά δεν φαινόταν το πρόσωπό του, διότι ουδέποτε είχε τύχει να δω κάποιο πορτραίτο του. Αντίθετα, έχω δει με τα πρόσωπά τους στα όνειρά μου τον Κωνσταντίνο, την Φρειδερίκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Χίτλερ, την Ελευθερία Αρβανιτάκη κ.α. Μια φορά που είδα τον Κρέοντα και μια άλλη έναν φανταστικό Αμερικανό Στρατηγό πρέπει να είχαν τα πρόσωπα ηθοποιών που θα είδα σε τίποτε ταινίες. Συχνά βλέπω όνειρα όπου με καταδιώκουν, πχ μια φορά με καταδίωκε ένας κατάσκοπος ντυμένος καλόγερος στο Άγιο Όρος. Αλλά αυτό νομίζω πως είναι σύνηθες στα όνειρα, όπως και το άλλο, να μη σου επιτρέπεται κάτι, π.χ. σε ένα όνειρό μου δεν με άφηναν να μπω να δω τον Τσάρο ενώ είχα κάνει τόση διαδρομή ως την Μόσχα με ένα τραινάκι, από αυτά που βλέπουμε σε πάρκα να κουβαλάνε παιδάκια.
Πιστεύω πως τα όνειρα είναι μία βαλβίδα εκτόνωσης πιέσεων. Βέβαια, το μυαλό είναι ένας μαγικός παιδότοπος. Τα συναισθήματα απ' την άλλη, είναι ένας τελείως άγνωστος τόπος. Όλα αυτά, βρίσκουν ελευθερία στον ελάχιστο χρόνο των ονείρων.
Πολλές μελέτες, πολλές επιστημονικές ερμηνείες σε κάτι που είναι πνευματικό άδειασμα. Όπως και οι υπέροχες ονειρώξεις, δεν λειτουργεί αρμονικά το μυαλό χωρίς το σώμα -η τρέλα δεν έχει όνειρα, λένε, δεν ξέρω από πρώτο χέρι...
Προσωπικά, υπάρχουν όνειρα που ήρθαν επαναλαμβανόμενα μέσα στα χρόνια μου, δεν έχω εξήγηση γι' αυτό ούτε τα πίεσα ποτέ να έρθουν. Ίσως είναι έντονα παιδικά συναισθήματα, δεν ξέρω.
Πολλές μελέτες, πολλές επιστημονικές ερμηνείες σε κάτι που είναι πνευματικό άδειασμα. Όπως και οι υπέροχες ονειρώξεις, δεν λειτουργεί αρμονικά το μυαλό χωρίς το σώμα -η τρέλα δεν έχει όνειρα, λένε, δεν ξέρω από πρώτο χέρι...
Προσωπικά, υπάρχουν όνειρα που ήρθαν επαναλαμβανόμενα μέσα στα χρόνια μου, δεν έχω εξήγηση γι' αυτό ούτε τα πίεσα ποτέ να έρθουν. Ίσως είναι έντονα παιδικά συναισθήματα, δεν ξέρω.
Όταν ήμουν μικρή έβλεπα το εξής επαναλαμβανόμενο για μεγάλο χρονικό διάστημα όνειρο:
Ενώ κοιμόμουν προς τη μεριά του παραθύρου -ο τοίχος είναι ολόκληρος καλυμμένος με κουρτίνα, πίσω της άρχιζε να διαφαίνεται ένα μονοπάτι σε δάσος, τότε λοιπόν εγώ 'ξυπνούσα' και σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να ακολουθήσω το φιδογυριστό δρομάκι. Το δάσος ήταν τόσο πυκνό ώστε ήταν αδύνατο κοιτώντας ψηλά να δω τον ουρανό. Προχωρούσα ανήσυχη για πολλή ώρα μέχρι που έφτανα σε ένα ξέφωτο στη άκρη ενός βράχου, κάτω από τον οποίο απλωνόταν ένας γκρεμός. Έβλεπα επιτέλους το φως της μέρας και ένιωθα ξαφνικά χαρούμενη.. Ωστόσο ήξερα πως σε λίγο θα άρχιζε να σκοτεινιάζει σε αυτό τον ονειρώδη τόπο και εγώ έπρεπε να πάρω πάλι τον δρόμο μέσα από το δάσος πριν με βρει η νύχτα ( γιατί κάτι φρικτό θα συνέβαινε; ). Πράγματι κατά την επιστροφή η ίδια διαδρομή φαινόταν πολύ διαφορετική, το δάσος ήταν τώρα σκοτεινό και είχα διαρκώς την αίσθηση μιας αδιευκρίνιστης απειλής γύρω μου, όμως λίγο πριν καταληφθώ από πανικό κατάφερνα να φτάσω στην κουρτίνα-πέρασμα και να επιστρέψω στο κρεβάτι μου, ενώ παράλληλα στον 'πραγματικό' κόσμο κατά τρόπο αντίστροφο είχε πια ξημερώσει.
Πλέον ο ύπνος μου είναι απόλυτα βαθύς και γι' αυτό πολύ σπάνια θυμάμαι τα όνειρα μου, όταν όμως τα θυμάμαι έχουν ξεκάθαρο προφητικό περιεχόμενο και σχετίζονται με κάποιο θέμα που βασανίζει εκείνη την περίοδο τον νου μου. Σχεδόν πάντοτε λειτουργούν με ανατριχιαστικά ακριβή τρόπο ως προάγγελοι μιας, το λιγότερο δυσάρεστης, έκβασης.
Ενώ κοιμόμουν προς τη μεριά του παραθύρου -ο τοίχος είναι ολόκληρος καλυμμένος με κουρτίνα, πίσω της άρχιζε να διαφαίνεται ένα μονοπάτι σε δάσος, τότε λοιπόν εγώ 'ξυπνούσα' και σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να ακολουθήσω το φιδογυριστό δρομάκι. Το δάσος ήταν τόσο πυκνό ώστε ήταν αδύνατο κοιτώντας ψηλά να δω τον ουρανό. Προχωρούσα ανήσυχη για πολλή ώρα μέχρι που έφτανα σε ένα ξέφωτο στη άκρη ενός βράχου, κάτω από τον οποίο απλωνόταν ένας γκρεμός. Έβλεπα επιτέλους το φως της μέρας και ένιωθα ξαφνικά χαρούμενη.. Ωστόσο ήξερα πως σε λίγο θα άρχιζε να σκοτεινιάζει σε αυτό τον ονειρώδη τόπο και εγώ έπρεπε να πάρω πάλι τον δρόμο μέσα από το δάσος πριν με βρει η νύχτα ( γιατί κάτι φρικτό θα συνέβαινε; ). Πράγματι κατά την επιστροφή η ίδια διαδρομή φαινόταν πολύ διαφορετική, το δάσος ήταν τώρα σκοτεινό και είχα διαρκώς την αίσθηση μιας αδιευκρίνιστης απειλής γύρω μου, όμως λίγο πριν καταληφθώ από πανικό κατάφερνα να φτάσω στην κουρτίνα-πέρασμα και να επιστρέψω στο κρεβάτι μου, ενώ παράλληλα στον 'πραγματικό' κόσμο κατά τρόπο αντίστροφο είχε πια ξημερώσει.
Πλέον ο ύπνος μου είναι απόλυτα βαθύς και γι' αυτό πολύ σπάνια θυμάμαι τα όνειρα μου, όταν όμως τα θυμάμαι έχουν ξεκάθαρο προφητικό περιεχόμενο και σχετίζονται με κάποιο θέμα που βασανίζει εκείνη την περίοδο τον νου μου. Σχεδόν πάντοτε λειτουργούν με ανατριχιαστικά ακριβή τρόπο ως προάγγελοι μιας, το λιγότερο δυσάρεστης, έκβασης.
Last edited:
Όσοι είστε της ακόλουθης άποψης, θα μ' ενδιέφερε να μου πείτε γιατί θεωρείτε πως πρέπει να υπάρχει κάποια μυστικοπάθεια όσον αφορά τα όνειρά μας, ό,τι κι αν φανερώνουν αυτά. Ποιο είναι το απαγορευμένο, το κατακριτέο, το άξιο ενοχής ή ντροπής;
Επίσης, αν παρατηρήσετε τις ταινίες, όταν δείχνουν πως ονειρεύεται κάποιος, συνήθως το όνειρό του δεν έχει κάποια συγκεκριμένη συνοχή, αλλά είναι ένα συνονθύλευμα από διάσπαρτες εικόνες, σκηνές κι ερεθίσματα.
Για να γίνω πιο σαφής, ας πούμε ότι σας αφηγούμαι ένα όνειρό μου (τα περισσότερα είναι συνειδητά και με κάποια σχετική λογική αφού υπόκεινται στον έλεγχό μου, αλλά τα ασυνείδητα συνήθως στερούνται λογικής) το οποίο έχει κάποιους "συμβολισμούς" -όπως αναφέρατε σε προηγούμενα μηνύματα- που προδίδουν κάποιο στοιχείο των επιθυμιών μου ή του χαρακτήρα μου. Γιατί πρέπει να νιώθω μυστικοπάθεια γι' αυτό και να μη μοιραστώ τ' όνειρό μου με κάποιον που ενδιαφέρεται να το ακούσει; Άσε που μπορεί και να μην αντιληφθεί τον όποιον "συμβολισμό" περιέχει...
Με λίγα λόγια, ποιο είναι το αρνητικό που διακρίνετε στο να μοιράζεται κάποιος κάτι "προσωπικό", όπως τα όνειρα; Εκτός κι αν έχει κάποιο θέμα που πρέπει να κρατήσει καλά κρυμμένο, δεν βρίσκω άλλους λόγους...
Επίσης, αν παρατηρήσετε τις ταινίες, όταν δείχνουν πως ονειρεύεται κάποιος, συνήθως το όνειρό του δεν έχει κάποια συγκεκριμένη συνοχή, αλλά είναι ένα συνονθύλευμα από διάσπαρτες εικόνες, σκηνές κι ερεθίσματα.
Για να γίνω πιο σαφής, ας πούμε ότι σας αφηγούμαι ένα όνειρό μου (τα περισσότερα είναι συνειδητά και με κάποια σχετική λογική αφού υπόκεινται στον έλεγχό μου, αλλά τα ασυνείδητα συνήθως στερούνται λογικής) το οποίο έχει κάποιους "συμβολισμούς" -όπως αναφέρατε σε προηγούμενα μηνύματα- που προδίδουν κάποιο στοιχείο των επιθυμιών μου ή του χαρακτήρα μου. Γιατί πρέπει να νιώθω μυστικοπάθεια γι' αυτό και να μη μοιραστώ τ' όνειρό μου με κάποιον που ενδιαφέρεται να το ακούσει; Άσε που μπορεί και να μην αντιληφθεί τον όποιον "συμβολισμό" περιέχει...
Με λίγα λόγια, ποιο είναι το αρνητικό που διακρίνετε στο να μοιράζεται κάποιος κάτι "προσωπικό", όπως τα όνειρα; Εκτός κι αν έχει κάποιο θέμα που πρέπει να κρατήσει καλά κρυμμένο, δεν βρίσκω άλλους λόγους...
Καλησπέρα Γοργόνα.
Είναι μεγάλο κεφάλαιο τα όνειρα.
Υπάρχει επιστημονική βάση αλλά και πολλά παρακλάδια, από ψυχιατρική, ψυχανάλυση, νευρολογία, ύπνωση, θρησκεία, μέχρι τη λαογραφία, τις παραδόσεις, μύθους, γιατροσόφια, λαούς, τόπους, εποχές, μέχρι αστρολόγους, μάγους, ερμηνευτές-θεραπευτές, και τέλος ονειροκρίτης και Καζαμίας...
Τα πιο συχνά σε κουβέντα είναι τα κοινά μας όνειρα: πετάω / πέφτω από ψηλά, όμως στο τέλος γλυτώνω, κι άλλα αντίστοιχα του αέρα και της τρελής πτήσης.
Επίσης, η γνωστή μας Μόρα, η σκιά / ο κοντός μαύρος νάνος / η μαύρη ψηλή φιγούρα / το κακό πλάσμα χωρίς πρόσωπο.
Άλλοτε έρχεται επάνω στο στήθος μου, άλλοτε δεν μπορώ να κουνήσω χέρια και πόδια, πλήρης παράλυση, με κοινό σύμπτωμα να μην μπορώ να βγάλω άχνα μπρος στο κακό.
Απόλυτη ερμηνεία δεν υπάρχει. Προσωπικά, στέκομαι στο συσσωρευμένο άγχος που ξεσπά, σε συνδυασμό με κακό ύπνο (φαγητό λίγο πριν πέσω στο κρεβάτι, μεγάλη κούραση, έντονο στρες, ποτό, άτσαλο ύπνο / πίεση στο μέρος της καρδιάς, και πολλά άλλα).
Είναι τρομακτικό, μου έχει συμβεί, όμως πάντα κάτι δεν είχα κάνει σωστά πριν κοιμηθώ.
Τέλος, θα έλεγα πως είναι -πλέον- μετρήσιμο με μεγάλη ακρίβεια, ότι το μέγιστο σύνολο των ονείρων μας είναι με αρνητικά συναισθήματα παρά θετικά κι ευχάριστα.
Υπάρχουν και όνειρα που λένε για το μετά, κάτι από το μέλλον, αυτό όμως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της κουβέντας γιατί μπορεί εύκολα να γίνει σαχλό και γραφικό.
Η ερμηνεία τους παραμένει καλά κρυμμένη κι εδώ σταματάω, δεν ξέρω κάτι χειροπιαστό.
Σημ. Έχω δει αριθμούς να με πετσοκόβουν, άλλες φορές έχω δει δαίμονα να λέει πως με περιμένει, άλλες φορές βλέπω πως είμαι παιδί με το πρόσωπο που έχω τώρα...και να παίζω με ένα τραινάκι, ξανά και ξανά και ξανά. Το καλύτερο που θυμάμαι είναι πως μαζεύω άπειρα ρολόγια από κάτω, όλοι είναι ανίκανοι να τα δουν κι εγώ γεμίζω τις τσέπες με αμέτρητα ρολόγια...
Είναι μεγάλο κεφάλαιο τα όνειρα.
Υπάρχει επιστημονική βάση αλλά και πολλά παρακλάδια, από ψυχιατρική, ψυχανάλυση, νευρολογία, ύπνωση, θρησκεία, μέχρι τη λαογραφία, τις παραδόσεις, μύθους, γιατροσόφια, λαούς, τόπους, εποχές, μέχρι αστρολόγους, μάγους, ερμηνευτές-θεραπευτές, και τέλος ονειροκρίτης και Καζαμίας...
Τα πιο συχνά σε κουβέντα είναι τα κοινά μας όνειρα: πετάω / πέφτω από ψηλά, όμως στο τέλος γλυτώνω, κι άλλα αντίστοιχα του αέρα και της τρελής πτήσης.
Επίσης, η γνωστή μας Μόρα, η σκιά / ο κοντός μαύρος νάνος / η μαύρη ψηλή φιγούρα / το κακό πλάσμα χωρίς πρόσωπο.
Άλλοτε έρχεται επάνω στο στήθος μου, άλλοτε δεν μπορώ να κουνήσω χέρια και πόδια, πλήρης παράλυση, με κοινό σύμπτωμα να μην μπορώ να βγάλω άχνα μπρος στο κακό.
Απόλυτη ερμηνεία δεν υπάρχει. Προσωπικά, στέκομαι στο συσσωρευμένο άγχος που ξεσπά, σε συνδυασμό με κακό ύπνο (φαγητό λίγο πριν πέσω στο κρεβάτι, μεγάλη κούραση, έντονο στρες, ποτό, άτσαλο ύπνο / πίεση στο μέρος της καρδιάς, και πολλά άλλα).
Είναι τρομακτικό, μου έχει συμβεί, όμως πάντα κάτι δεν είχα κάνει σωστά πριν κοιμηθώ.
Τέλος, θα έλεγα πως είναι -πλέον- μετρήσιμο με μεγάλη ακρίβεια, ότι το μέγιστο σύνολο των ονείρων μας είναι με αρνητικά συναισθήματα παρά θετικά κι ευχάριστα.
Υπάρχουν και όνειρα που λένε για το μετά, κάτι από το μέλλον, αυτό όμως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της κουβέντας γιατί μπορεί εύκολα να γίνει σαχλό και γραφικό.
Η ερμηνεία τους παραμένει καλά κρυμμένη κι εδώ σταματάω, δεν ξέρω κάτι χειροπιαστό.
Σημ. Έχω δει αριθμούς να με πετσοκόβουν, άλλες φορές έχω δει δαίμονα να λέει πως με περιμένει, άλλες φορές βλέπω πως είμαι παιδί με το πρόσωπο που έχω τώρα...και να παίζω με ένα τραινάκι, ξανά και ξανά και ξανά. Το καλύτερο που θυμάμαι είναι πως μαζεύω άπειρα ρολόγια από κάτω, όλοι είναι ανίκανοι να τα δουν κι εγώ γεμίζω τις τσέπες με αμέτρητα ρολόγια...
Είχα διαβάσει κάποτε (και το θυμήθηκα διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση) ότι ο εγκέφαλός μας, δεν έχει την δυνατότητα να αναπαράγει νέα πρόσωπα. Όσα βλέπουμε στον ύπνο μας, τα έχουμε δει ζωντανά κάποια στιγμή στην ζωή μας (από γνωστούς έως περαστικούς) και το υποσυνείδητο έχει αποθηκεύσει τις μορφές τους, όπως και πολλές άλλες πληροφορίες που το συνειδητό μας αγνοεί. Δεν θυμάμαι αυτή την στιγμή περισσότερα, αν βρω κάτι αργότερα, θα επανέλθω.
Είπα να γράψω λίγα ακόμη, κάθισα και διάβασα απ' την αρχή το νήμα και στάθηκα σε μία «απειλή», πως το πεδίο όνειρα δεν είναι ούτε αστείο ούτε ακίνδυνο.
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω, πιστεύω κι εγώ πως ο Φρόυντ πλησίασε αρκετά σε αυτά.
Να ξεκαθαρίσουμε απ' την αρχή, οι τρομοκρατίες των εκκλησιών για την επερχόμενη κόλαση είναι μακρινή υπόσχεση και τα όνειρα δεν ανοίγουν καμία πύλη της κολάσεως. Η κόλαση είναι πιο κοντά μας, δίπλα μας.
Ο Φρόυντ μιλάει για τρία κομμάτια στη μεταψυχολογία: δυναμική, τοπική και οικονομική*.
Το σύμπτωμα είναι κοινό σε όλους μας: «είναι κάτι πιο δυνατό από μένα», όπως πολύ χαρακτηριστικά λέει σε ένα σημείο, ως: σεξουαλικές εκφορτίσεις.
Αναγνωρίζει επίσης και τις ελλείψεις:
[...] δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με τη φύση της διαδικασίας διέγερσης στο εσωτερικό των ψυχικών συστημάτων και δεν νομίζουμε ότι δικαιούμαστε να διατυπώσουμε οποιαδήποτε υπόθεση σχετικά με το θέμα. Συνεχίζουμε πάντοτε μ' έναν μεγάλο άγνωστο Χ που μεταφέρουμε σε κάθε νέα εξίσωση. [...]
Ο συμβολισμός του λευκού ονείρου (ή οθόνη) συμβολίζει το μητρικό στήθος (B.D,Lewin – The Psycho-Analytic Quartely).
Στο επόμενο βήμα, αναφέρει ο Φ. την κατάσταση εγρήγορσης του ατόμου, τα όνειρα συνιστούν εκπληρώσεις επιθυμίας, οι μηχανισμοί σχηματισμού του αναδεικνύουν την υπερίσχυση δευτερογενούς επεξεργασίας. Το αναφέρει και πολύ όμορφα: Τα όνειρα, επωφελούνται μιας ορισμένης επιείκειας εκ μέρους της λογοκρισίας και βρίσκουν τόπο για να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους.
Η επιθυμία είναι αυτή που δρα ως κίνητρο κατά την παραγωγή τους.
Στην Ερμηνευτική των ονείρων αναφέρει και τα συγγενικά πεδία: όνειρα – ονειροπόληση – φαντασίωση, όπου η ονειροπόληση είναι σημαντικότατο μέρος του υλικού των ονείρων, σαν μέρος των ημερήσιων καταλοίπων που υποβάλλονται σε όλων των ειδών τις παραμορφώσεις για τον σχηματισμό του κορμού στο σενάριο του ονείρου.
Αναφέρει επίσης, ως ασυνείδητη φαντασίωση, τις λυκοφωτικές ονειροπολήσεις που βρίσκουν έδαφος στο προσυνειδητό (συνειδητό – προσυνειδητό – ασυνείδητο), όπου όνειρο και ονειροπολήσεις βαδίζουν στη δευτερογενή επεξεργασία και μπορούν να είναι σε άμεση σύνδεση με το ασυνείδητο (πυρήνας του ονείρου), και η παραμόρφωσή τους είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης με τα ψυχικά υλικά του ατόμου και με τη βαθιά ασυνείδητη επιθυμία (ο αφέντης του ονείρου).
Αναφέρονται πολλά, η απώθηση ή επιστροφή του απωθημένου, ο βαθμός οργάνωσης του συνειδητού, οι φοβίες, η επανάληψη, οι επιθυμίες, η σεξουαλική εγρήγορση, η εσωτερική πίεση.
Δεν βάζω άλλα, τώρα τα ξεσκόνισα και τους ρίχνω μια ματιά. Δεν θα αναφέρω βιβλιογραφία γιατί η σύνδεση των παραπάνω είναι με προσωπική και αυθαίρετη επιλογή, δηλώνω άσχετος με το θέμα, προτιμώ να με προσπεράσετε ή να με διορθώσει (ή απορρίψει, φίλος που ανήκει σε συγκεκριμένο επιστημονικό χώρο).
*Οικονομική: Ποσότητα διέγερσης / επένδυση του ατόμου, (σημαντικό κομμάτι στο έργο του Φ.).
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω, πιστεύω κι εγώ πως ο Φρόυντ πλησίασε αρκετά σε αυτά.
Να ξεκαθαρίσουμε απ' την αρχή, οι τρομοκρατίες των εκκλησιών για την επερχόμενη κόλαση είναι μακρινή υπόσχεση και τα όνειρα δεν ανοίγουν καμία πύλη της κολάσεως. Η κόλαση είναι πιο κοντά μας, δίπλα μας.
Ο Φρόυντ μιλάει για τρία κομμάτια στη μεταψυχολογία: δυναμική, τοπική και οικονομική*.
Το σύμπτωμα είναι κοινό σε όλους μας: «είναι κάτι πιο δυνατό από μένα», όπως πολύ χαρακτηριστικά λέει σε ένα σημείο, ως: σεξουαλικές εκφορτίσεις.
Αναγνωρίζει επίσης και τις ελλείψεις:
[...] δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με τη φύση της διαδικασίας διέγερσης στο εσωτερικό των ψυχικών συστημάτων και δεν νομίζουμε ότι δικαιούμαστε να διατυπώσουμε οποιαδήποτε υπόθεση σχετικά με το θέμα. Συνεχίζουμε πάντοτε μ' έναν μεγάλο άγνωστο Χ που μεταφέρουμε σε κάθε νέα εξίσωση. [...]
Ο συμβολισμός του λευκού ονείρου (ή οθόνη) συμβολίζει το μητρικό στήθος (B.D,Lewin – The Psycho-Analytic Quartely).
Στο επόμενο βήμα, αναφέρει ο Φ. την κατάσταση εγρήγορσης του ατόμου, τα όνειρα συνιστούν εκπληρώσεις επιθυμίας, οι μηχανισμοί σχηματισμού του αναδεικνύουν την υπερίσχυση δευτερογενούς επεξεργασίας. Το αναφέρει και πολύ όμορφα: Τα όνειρα, επωφελούνται μιας ορισμένης επιείκειας εκ μέρους της λογοκρισίας και βρίσκουν τόπο για να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους.
Η επιθυμία είναι αυτή που δρα ως κίνητρο κατά την παραγωγή τους.
Στην Ερμηνευτική των ονείρων αναφέρει και τα συγγενικά πεδία: όνειρα – ονειροπόληση – φαντασίωση, όπου η ονειροπόληση είναι σημαντικότατο μέρος του υλικού των ονείρων, σαν μέρος των ημερήσιων καταλοίπων που υποβάλλονται σε όλων των ειδών τις παραμορφώσεις για τον σχηματισμό του κορμού στο σενάριο του ονείρου.
Αναφέρει επίσης, ως ασυνείδητη φαντασίωση, τις λυκοφωτικές ονειροπολήσεις που βρίσκουν έδαφος στο προσυνειδητό (συνειδητό – προσυνειδητό – ασυνείδητο), όπου όνειρο και ονειροπολήσεις βαδίζουν στη δευτερογενή επεξεργασία και μπορούν να είναι σε άμεση σύνδεση με το ασυνείδητο (πυρήνας του ονείρου), και η παραμόρφωσή τους είναι αποτέλεσμα της ανάμιξης με τα ψυχικά υλικά του ατόμου και με τη βαθιά ασυνείδητη επιθυμία (ο αφέντης του ονείρου).
Αναφέρονται πολλά, η απώθηση ή επιστροφή του απωθημένου, ο βαθμός οργάνωσης του συνειδητού, οι φοβίες, η επανάληψη, οι επιθυμίες, η σεξουαλική εγρήγορση, η εσωτερική πίεση.
Δεν βάζω άλλα, τώρα τα ξεσκόνισα και τους ρίχνω μια ματιά. Δεν θα αναφέρω βιβλιογραφία γιατί η σύνδεση των παραπάνω είναι με προσωπική και αυθαίρετη επιλογή, δηλώνω άσχετος με το θέμα, προτιμώ να με προσπεράσετε ή να με διορθώσει (ή απορρίψει, φίλος που ανήκει σε συγκεκριμένο επιστημονικό χώρο).
*Οικονομική: Ποσότητα διέγερσης / επένδυση του ατόμου, (σημαντικό κομμάτι στο έργο του Φ.).
Last edited:
Η «ενέργεια» μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να φτάσουμε και σε άλλα επίπεδα, να έχουμε σύγχυση μεταξύ φανταστικού και πραγματικού, μέχρι και πραγμάτωση.
Κάπου εδώ υπάρχει και η υπνοβασία (ειδικά στα παιδιά αξίζει να το δούμε ως θέμα / η παιδοψυχολογία αναφέρει σπουδαία πράγματα που αγνοούμε).
Ορισμένοι αναφέρουν μέχρι και γεγονότα (πέρα από κλινικές μελέτες), όμως αυτό είναι πιο κοντά στο παρδαλό της ιστορίας.
Κάπου εδώ υπάρχει και η υπνοβασία (ειδικά στα παιδιά αξίζει να το δούμε ως θέμα / η παιδοψυχολογία αναφέρει σπουδαία πράγματα που αγνοούμε).
Ορισμένοι αναφέρουν μέχρι και γεγονότα (πέρα από κλινικές μελέτες), όμως αυτό είναι πιο κοντά στο παρδαλό της ιστορίας.
Πήγα να ξαναγράψω αυτή την ιστορία, η οποία είναι πέρα ως πέρα αληθινή, και ξαφνικά κατάλαβα πως κάπου τα 'χω ξαναπεί εγώ αυτά. Τελικά ήταν στο νήμα της συν-γραφής, εν είδη ιστοριούλας.
Άκλαυτο πήγε αυτό το νήμα...:κλαψ:
Αν προκύψει άλλο ενδιαφέρον όνειρο θα το γράψω εδώ σίγουρα. Γενικά, τρελαίνομαι να διηγούμαι και να καταγράφω τα όνειρά μου.
