Το πέμπτο βουνό είναι αξιόλογο, ίσως το καλύτερο του! Παρουσιάζει έναν προφήτη Ηλία, πολύ ανθρώπινο, αλληγορικό που ερωτεύεται, πονά, σχεδιάζει, συγκρούεται, διεκδικεί, αισθάνεται, καμία σχέση με τις αγιογραφίες και τους βίους αγίων με άλλα λόγια! Ειδικά τα κεφάλαια με την πανούργα και πανέμορφη Ιεζαβελ, είναι καθηλωτικά, δηλ. η μεταξύ τους πάλη. Η Ιεζάβελ υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο και λένε πως ήταν πανέμορφη..
Πάουλου Κουέλιου (Πάουλο Κοέλο, Paulo Coelho)
- Thread starter Πεταλούδα
- Start date
Παλιότερα, ο Κοέλιο ήταν το αγαπημένο μου καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Έτσι έχω διαβάσει κάμποσα βιβλία του, μεταξύ των οποίων και το Πέμπτο Βουνό. Να σου πω, Αριάδνη, τι έπαθα μ' αυτό το βιβλίο. Όταν επιλέγω βιβλία ακολουθώ τους εξής κανόνες, οι οποίοι βέβαια μου προκύπτουν αυθόρμητα:
1. Επιλέγω συγγραφέα.
2. Χαζεύω τα βιβλία του, και επικεντρώνομαι στον τίτλο, στην έκταση του βιβλίου (γιατί άλλοτε θέλω κάτι μεγάλο και άλλοτε όχι) και στο εξώφυλλο.
3. Δεν διαβάζω ποτέ την περίληψη του οπισθόφυλλου, την αφήνω πάντα για μετά το τέλος.
Έτσι, λοιπόν, αγόρασα τότε το Πέμπτο Βουνό, περιμένοντας να διαβάσω κάτι στο γνώριμό μου ύφος του Κοέλιο. Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, γιατί όπως διαπίστωσα είχα πάρει τη βιογραφία του Προφήτη Ηλία!!!! Και αναγκάστηκα να την διαβάζω μεταξύ βουτιών και λιωσίματος κάτω από την ομπρέλα
Δεν ήταν κακό βιβλίο, η τελική εντύπωση ήταν καλή, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελα την συγκεκριμένη στιγμή.
1. Επιλέγω συγγραφέα.
2. Χαζεύω τα βιβλία του, και επικεντρώνομαι στον τίτλο, στην έκταση του βιβλίου (γιατί άλλοτε θέλω κάτι μεγάλο και άλλοτε όχι) και στο εξώφυλλο.
3. Δεν διαβάζω ποτέ την περίληψη του οπισθόφυλλου, την αφήνω πάντα για μετά το τέλος.
Έτσι, λοιπόν, αγόρασα τότε το Πέμπτο Βουνό, περιμένοντας να διαβάσω κάτι στο γνώριμό μου ύφος του Κοέλιο. Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, γιατί όπως διαπίστωσα είχα πάρει τη βιογραφία του Προφήτη Ηλία!!!! Και αναγκάστηκα να την διαβάζω μεταξύ βουτιών και λιωσίματος κάτω από την ομπρέλα
Δεν ήταν κακό βιβλίο, η τελική εντύπωση ήταν καλή, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελα την συγκεκριμένη στιγμή.
Last edited:
Μου άρεσε αυτό το βιβλίο Χρύς, γιατί παρουσίασε τον προφήτη Ηλία σαν άνθρωπο με αδυναμίες και δυσκολίες που προσπαθούσε να ξεπεράσει. Απλά οι βίοι των αγίων είναι στεγνοί από συναίσθημα , τόσο τέλειοι σαν χαρακτήρες που είναι αδύνατο να τους φανταστείς και εδώ είχαμε κάτι άλλο από αυτό. Επίσης αποτύγχανε κιόλας , είχαμε να κάνουμε και με αποτυχίες και μοναξιά στην ζωή του!
Πάντα διαβάζω το οπισθόφυλλο, τίποτα άλλο δεν κοιτώ και τον συγγραφέα βέβαια!
Πάντα διαβάζω το οπισθόφυλλο, τίποτα άλλο δεν κοιτώ και τον συγγραφέα βέβαια!
Κι ομως, στην Π.Δ. (απο τα λιγα που εχω διαβασει) καποιοι προφήτες ειχαν πολλες αδυναμιες, αποτυχιες και απογοητευσεις
Τον είχα διαβάσει τον Αλχημιστή όταν πήγαινα Γυμνάσιο και μπορώ να πω πως μου είχε αφήσει μια όμορφη αίσθηση... Αν δε το είχα διαβάσει τότε, μάλλον δε θα το έκανα αργότερα από αντίδραση! Με εκνευρίζει το ότι ο κάθε άσχετος από λογοτεχνία έχει να εκφέρει άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο.
Από τον ίδιο συγγραφέα διάβασα και το Στις όχθες του ποταμού Πιέδρο κάθισα και έκλαψα (αδιάφορο και κουραστικό μου φάνηκε) και το Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει (το μόνο που θα ξαναδιάβαζα ίσως)
Από τον ίδιο συγγραφέα διάβασα και το Στις όχθες του ποταμού Πιέδρο κάθισα και έκλαψα (αδιάφορο και κουραστικό μου φάνηκε) και το Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει (το μόνο που θα ξαναδιάβαζα ίσως)
Του συγκεκριμένου συγγραφέα, έχω διαβάσει σχεδόν όλα του τα βιβλία...Δεν έχω διαβάσει το "πέμπτο βουνό", καθώς και τα 2 τελευταία του.Τον θεωρώ εύκολο (αλλά υπερβολικά εύκολο :Ρ) με την αμερικανιά "χάπυ εντ" να χαρακτηρίζει σχεδόν όλα του τα βιβλία (ή μήπως ΟΛΑ;) Πιστεύω πως σαν ωριμάζεις ως αναγνώστης, αναζητάς κάτι άλλο, πιο απρόσμενο...Θα ξαναδιάβαζα Κοέλλο (ή Κοέλιου) αν τύχαινε, απλά για να χαλαρώσω και όχι για να "πάρω" πράγματα από τις ιστορίες του.
Σχετικά με τον πολυσυζητημένο "Αλχημιστή", που ήταν και το πρώτο βιβλίο του που διάβασα, θυμάμαι με είχε ενθουσιάσει. Μέχρι που διάβασα τον "Σιντάρτα" του Χέρμαν 'Εσσε και αντιλήφθηκα το μέσο της έμπνευσής του ;) Απλά μια καλή αντιγραφή!
Σχετικά με τον πολυσυζητημένο "Αλχημιστή", που ήταν και το πρώτο βιβλίο του που διάβασα, θυμάμαι με είχε ενθουσιάσει. Μέχρι που διάβασα τον "Σιντάρτα" του Χέρμαν 'Εσσε και αντιλήφθηκα το μέσο της έμπνευσής του ;) Απλά μια καλή αντιγραφή!
Έχω διαβάσει και έχω αγοράσει αρκετά από τα βιβλία του. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί είναι κακό να διαβάζουμε κάτι εύκολο και ευχάριστο. Και κυρίως κάτι αισιόδοξο, που θα μας κάνει να ξεφύγουμε από την- φρικτή πολλές φορές- πραγματικότητα.
Αυτό που με απογοήτευσε πάρα πολύ είναι η βιογραφία του.
Αυτό που με απογοήτευσε πάρα πολύ είναι η βιογραφία του.
Δεν είναι κακό, -ποιός στο είπε αυτό- όλοι το έχουμε κάνει κατα καιρούς. Το θέμα είναι ότι ο ελεύθερος χρόνος μας είναι πεπερασμένος Τί θα πρωτοχωρέσει μέσα του? Για τούτο ρίχνουμε πρώτα μια ματιά μέσα στο άγνωστο (βιβλίο ή και φιλμ ) ή ακούμε την εισήγηση ενός που έχουμε τα ίδια γούστα - και ανάλογα πορευόμαστε. Εγώ συγκεκριμένα το έχω εφαρμόσει πριν από πολλά χρόνια για τα βιβλία μέσω του ενός γιού μου που ταυτιζόμαστε είτε για τα φιλμ μέσω των 2-3 κριτικών με τους οποίους έχω (κατα κάποιον τρόπο ταυτιστεί ! Τελευταία ο Μαρτίνος πρότεινε κάτι τέτοιο να το εφαρμόζαμε και στη Λέσχη. Προσωπικά θα συμφωνούσα.
Οσο για τον Αλχημιστή και εγώ και ο γιός μου -είμαστε και οι δύο χημικοί άρα περίεργοι να τον διαβάσουμε- το εκτιμήσαμε πολύ λίγο και το παρατήσαμε πολύ γρήγορα...
Ρε παιδιά, κάνετε κάτι με τον τίτλο του νήματος! Βλέπω αυτό το "Πάουλου Κουέλιου" και με πιάνουν τα γέλια, σαν βλάχικο είναι! Εντάξει, έτσι μπορεί να είναι σωστό, αλλά όλος ο κόσμος αλλιώς τον ξέρει. Να λέμε και τον Κιούμπρικ "Κούμπρικ" και τον Μπέργκμαν "κάπως αλλιώς που δεν έχει καμία σχέση το όνομά του όπως το λέμε εμείς", άμα είναι...
Ένα ενδιαφέρον ζήτημα, αλλά τόσο μεγάλο που δεν θα ήθελα να το συζητήσω τώρα. Άλλωστε οι απόψεις μου γι' αυτό δεν είναι απόλυτα κατασταλαγμένες (αν και τείνω υπέρ της σωστής προφοράς, εφόσον βέβαια δεν στραμπουλάμε τη γλώσσα μας). Αυτό όμως με τον Κιούμπρικ απορώ ποιός σου το κόλλησε. Κούμπρικ είναι απλώς η συνηθέστερη αμερικάνικη προφορά ενός επωνύμου τής αγγλικής γλώσσας (το οποίο στη Βρετανία προφέρεται κυρίως Κιούμπρικ). Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά, όπως οι λέξεις new (αμερικάνικη προφορά νου, βρετανική νιου), stupid (στούπιντ και στιούπιντ), κ.λπ. Η ίδια γλώσσα είναι, δεν υπάρχει σωστό και λάθος όταν μιλάμε για βρετανικές και αμερικανικές προφορές.
Προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου η «βλαχικότητα» τού Κουέλιου, άλλωστε τα Πορτογαλικά μπορεί κανείς άνετα να τα χαρακτηρίσει «βλάχικα Ισπανικά». Αν αναγκαζόμουν να υποχωρήσω για χάρη της αναγνωρισιμότητας, θα πισωπατούσα μόνο μέχρι το Κοέλιο, αλλά με τίποτα Κοέλο που είναι τελείως λάθος. Ευτυχώς δεν έχω δει [ακόμα;] Κοέλχο
Last edited:
πάντως, έχουμε και την συνήθη προφορά εντός παρένθεσης..
Λάγνε, απλώς όποτε έχω ακούσει το όνομα, το πρόφεραν "Κου". Αυτό που λες λογικό μου ακούγεται, πάντως.
Είχα διαβάσει κάποια βιβλία του Κοέλιο, όταν δεν ήξερα ακόμα από λογοτεχνία. Το "Εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός", μπορώ να πω ότι είναι κάπως ενθαρρυντικό, αλλά βέβαια στο εμπόριο υπάρχουν πολλά τέτοια εγχειρίδια του τύπου: "Πώς να γίνετε ευτυχισμένοι", "Πώς να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση", κλπ. Ο μόνος που ίσως μου βγάζει κάτι σε αυτό το είδος, είναι ο Λέο Μπουσκάλια. Έπειτα διάβασα και ένα άλλο βιβλίο του Κοέλιο που είναι πραγματικά έξω από τα νερά του, το "Έντεκα λεπτά", ήταν ένα βιβλίο παραλίας. Γενικά δεν με ενθουσίασε, γι αυτό δεν συνέχισα με την ανάγνωση άλλων βιβλίων του. Ίσως να φταίει γενικότερα και η δυσπιστία μου στους σύγχρονους συγγραφείς, αλλά τον θεωρώ πολύ εμπορικό.
Αρκετά τον σκάψατε τον λάκκο του, αλλά ας βοηθήσω λίγο, γιατί μπορεί να πάρει διαστάσεις ανατολίτικου τύπου η φιλοσοφία του και μόνο ευχάριστο δεν είναι. Σε κρατάει στο "ονειρέψου" και όχι στο "δράσε" και σου λέει ότι αυτό από μόνο του αρκεί για να ανταμειφθείς. Κι εκεί πιάνει φλέβα γιατί όλοι λίγο πολύ επαναπαύονται στο γεγονός ότι έχουν όνειρα και ότι είναι καρμικό το να τα πραγματοποιήσεις. Όπως παλαιότερα πίστευαν ότι αν ο θεός είναι δυνατός και τον αγαπάς πραγματικά θα σε σώσει από τη φωτιά και τα κακά ξερωγώ, κάτι τέτοιο μου θυμίζει.
Άλλη μια αντικοελική ψήφος κι από δω.
Έχω διαβάσει μόνο δύο βιβλία του,"Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα"και μετά κάθισα κι εγώ κι έκλαψα γιατί ήμουν σε διακοπές και δεν είχα φροντίσει να πάρω 2ο βιβλίο(πιστευα πως θα μου άρεσε και θα ξαναδιάβαζα αποσπάσματα) κι έτσι την έβγαλα τις υπόλοιπες μέρες με σταυρόλεξα(εδώ να κάνω άλλη μια μικρή παρένθεση και να πω πως δεν μου αρέσει να διαβάζω στην παραλία κατά τις διακοπές αλλά τρελαίνομαι για το διάβασμα με τον απογευματινό καφέ-άσχετο).
Το άλλο ήταν φυσικά "Ο Αλχημιστής" στα γυμνασιακά μου χρόνια κι αφού είχα ακούσει μυριάδες φορές την φράση "όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις" είπα να του ρίξω μια ματιά.
Τρίτο βιβλίο δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω,δεν νομίζω πως θα ξέφευγε απο την πεπατημένη.
Όχι πως τον θεωρώ κακό συγγραφέα,με αυτόν τον τρόπο άλλωστε θα προσέβαλλα τους χιλιάδες αναγνώστες του,απλώς δεν είναι το ύφος που ψάχνω.
Θεωρώ πως είναι πολύ απλοϊκός,"σου δίνει στο πιάτο" την φιλοσοφία του κάθε έργου του είναι σχεδόν σαν να διαβάζεις δοκίμιο.Λείπει η μαγεία της λογοτεχνίας που θα βάλει τον αναγνώστη σε σκέψεις,που θα αφήσει ανοιχτά για προσωπική ερμηνεία χιλιάδες νοήματα πίσω από μια φράση.
Κοντολογίς για μένα ένα βιβλίο με έχει κερδίσει αν την στιγμή που θα το κλείσω θα περάσουν τουλάχιστον δυο ώρες να το σκέφτομαι και να θέλω να ξαναδιαβάσω κομμάτια του(πράγμα που μου έχει συμβεί ακόμη και με βιβλίο τσέπης).
Έχω διαβάσει μόνο δύο βιβλία του,"Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα"και μετά κάθισα κι εγώ κι έκλαψα γιατί ήμουν σε διακοπές και δεν είχα φροντίσει να πάρω 2ο βιβλίο(πιστευα πως θα μου άρεσε και θα ξαναδιάβαζα αποσπάσματα) κι έτσι την έβγαλα τις υπόλοιπες μέρες με σταυρόλεξα(εδώ να κάνω άλλη μια μικρή παρένθεση και να πω πως δεν μου αρέσει να διαβάζω στην παραλία κατά τις διακοπές αλλά τρελαίνομαι για το διάβασμα με τον απογευματινό καφέ-άσχετο).
Το άλλο ήταν φυσικά "Ο Αλχημιστής" στα γυμνασιακά μου χρόνια κι αφού είχα ακούσει μυριάδες φορές την φράση "όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις" είπα να του ρίξω μια ματιά.
Τρίτο βιβλίο δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω,δεν νομίζω πως θα ξέφευγε απο την πεπατημένη.
Όχι πως τον θεωρώ κακό συγγραφέα,με αυτόν τον τρόπο άλλωστε θα προσέβαλλα τους χιλιάδες αναγνώστες του,απλώς δεν είναι το ύφος που ψάχνω.
Θεωρώ πως είναι πολύ απλοϊκός,"σου δίνει στο πιάτο" την φιλοσοφία του κάθε έργου του είναι σχεδόν σαν να διαβάζεις δοκίμιο.Λείπει η μαγεία της λογοτεχνίας που θα βάλει τον αναγνώστη σε σκέψεις,που θα αφήσει ανοιχτά για προσωπική ερμηνεία χιλιάδες νοήματα πίσω από μια φράση.
Κοντολογίς για μένα ένα βιβλίο με έχει κερδίσει αν την στιγμή που θα το κλείσω θα περάσουν τουλάχιστον δυο ώρες να το σκέφτομαι και να θέλω να ξαναδιαβάσω κομμάτια του(πράγμα που μου έχει συμβεί ακόμη και με βιβλίο τσέπης).
και εγω απο τον εν λογω συγγραφεα μονο τον "αλχημιστη" ειχα διαβασει πιο μικρη, και ενω στην αρχη μου αρεσε μετα το απομυθοποιησα τελειως!!ενα βιβλιο με επιφανειακα νοηματα και με μοτο που δε λεω σου μενουν(ποσες φορες εχουμε ακουσει το χιλιοειπωμενο αν θες εσυ κατι ολο το συμπαν θα συνομωτησει γιανα το αποκτησεις ) αλλα δεν ειναι του γουστου μου.ενω ολοι οι γνωστοι μου ειχαν ξετρελαθει εγω ημουν "ενταξει ρε παιδια καλο ειναι αλλα δε τρελαθηκα κιολας" και αργοτερα που εμπλουτισα το λογοτεχνικο μου κοσμο περασε τελειως στα ξυστα οτι το ειχα διαβασει και δε μου εκανε καν αισθηση να αγορασω καποιο αλλο δικο του.
γενικα βεβαια δεν ειμαι και φαν αυτων των βιβλιων ψυχολογιας και αυτοπεποιθησης. απο τα λιγα που μου αρεσαν σε τεοτιο στυλ(αν και βγαινω εκτος θεματος θα το πω μιας και πηρα φορα ειναι του Λεο Μπουσκαλια που εχει τυχει να διαβασω 2 και μου αρεσαν πολυ).
γενικα κατι αλλο ρε παιδια που μου τη δινει σε αυτον τον συγγραφεα ειναι οτι τον θεωρω παρα πολυ εμπορικο,δηλ καθε χρονο βγαζει και νεο βιβλιο και αν κ μπορει να μην ειναι κ τοσο κακο εμενα αυτο με απωθει, διοτι ειναι λες και το εχει επαγγελμα ο ανθρωπος το γραψιμο.εμενα αυτο δε μου αρεσει, γιατι οταν εχεις εμπνευση γραψε οταν δεν εχεις μη γραφεις ,οχι απλα αποκτησαμε την επιτυχια και μετα γραφουμε οτι χαζομαρα μας ερθει.ισως και να ειμαι λιγο αδικη γιατι μπορει οντως να ειναι καλος ως συγγραφεας αλλα πολυ απλα να μην ειναι του στυλ μου.
κατι τελευταιο εχω ακουσει οτι "ο διαβολος και η δεσποινιδα Πριμ" ειναι καλο ως βιβλιο αλλα δεν το εχω αγορασει.
γενικα βεβαια δεν ειμαι και φαν αυτων των βιβλιων ψυχολογιας και αυτοπεποιθησης. απο τα λιγα που μου αρεσαν σε τεοτιο στυλ(αν και βγαινω εκτος θεματος θα το πω μιας και πηρα φορα ειναι του Λεο Μπουσκαλια που εχει τυχει να διαβασω 2 και μου αρεσαν πολυ).
γενικα κατι αλλο ρε παιδια που μου τη δινει σε αυτον τον συγγραφεα ειναι οτι τον θεωρω παρα πολυ εμπορικο,δηλ καθε χρονο βγαζει και νεο βιβλιο και αν κ μπορει να μην ειναι κ τοσο κακο εμενα αυτο με απωθει, διοτι ειναι λες και το εχει επαγγελμα ο ανθρωπος το γραψιμο.εμενα αυτο δε μου αρεσει, γιατι οταν εχεις εμπνευση γραψε οταν δεν εχεις μη γραφεις ,οχι απλα αποκτησαμε την επιτυχια και μετα γραφουμε οτι χαζομαρα μας ερθει.ισως και να ειμαι λιγο αδικη γιατι μπορει οντως να ειναι καλος ως συγγραφεας αλλα πολυ απλα να μην ειναι του στυλ μου.
κατι τελευταιο εχω ακουσει οτι "ο διαβολος και η δεσποινιδα Πριμ" ειναι καλο ως βιβλιο αλλα δεν το εχω αγορασει.
Συμμεριζόμενος το αντικοελικό (κατά κανόνα) μένος του νημάτιου, ομολογώντας βέβαια ότι υπάρξα και εγώ δις (αλχημιστής και βερόνικα) θύμα του Κοέλιο (ή όπως στα κομμάτια πρέπει να τον προφέρουμε τελικά)θα επιχειρήσω λίγο να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Κατ αρχήν να σημειώσω ότι ή έντονη αμφισβήτηση της συγγραφικής του δεινότητος που εμφαίνεται στο νημάτιο υποδηλώνει το υψηλό αναγνωστικό επίπεδο της λέσχης που μάλλον δεν πειθεται από καιροσκοπικές συγγραφικές λαίλαπες. Παρ΄όλα αυτά σίγουρα δεν είναι ένα τυχάιο άτομο. Τόσο βιογραφικώς όσο και συγγραφικώς αποτελεί ένα φαινόμενο. Να επισημάνω ότι μόνο ο αλχημιστής έχει πάνω από 65.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως και αυτό για ένα βιβλίο μόλις του 1988 είναι σίγουρα ένα τεράστιο συγγραφικό επίτευγμα(φανταστείτε τι επίτευγμα θα είναι για την τσέπη του φίλου μας). Μια και τόφερε δείτε έδω μια ενδιαφέρουσα σελίδα της Wikipedia με τις πωλήσεις των βιβλίων ανα τους αιώνες.Υπάρχουν ολόκληρα μπλόγκς αφιερωμένα σ αυτόν, σελίδες, οργανώσεις και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, καθώς και εκατομύρια άνθρωποι που πίνουν νερό στο όνομα του. Η ιδέα πάντως που πραγματεύεται και που πολύ επιδέξια λανσάρει σε όλα του σχεδόν τα βιβλία είναι παμπάλαια, απλά μάλλον αυτός βρήκε τον τρόπο να την κάνει εύπεπτη και να την περάσει στο ευρύ κοινό.Δεν είναι και πολύ κακό αυτό είναι??. Από την αρχαιότητα υπήρχε κυρίως στον ανατολικό μυστικισμό ή άποψη ότι η ανθρώπινη συνείδηση επηρεάζει και διαμορφώνει την πραγματικότητα, ζούμε δηλαδή την ζωή που επιλέγουμε να ζήσουμε, μετά δε την ανάπτυξη της κβαντομηχανικής έλαβε κατα καιρούς διαστάσεις φρενιτιώδεις και έχει διατυπωθεί κατά καιρούς από πολλούς συγγραφείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο( βλέπε ρήση Καζαντζάκη "Αν κάτι θέλησες στην ζωή σου και δεν το απέκτησες είναι γιατί δεν το θέλησες πολύ" κλπ)Ισως να μην έχουν και άδικο όλοι αυτοί.Τα τελευταία χρόνια τέτοιες συγγραφικές προσπάθειες, που πραγματεύονται παρόμοιες ιδέες ισορροπώντας μεταξύ μυστικισμού και πραγματίκότητος, γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία και είναι πολύ της μόδας.(βλέπε "Το μυστικό" της Rhonda Byrne, 19.000.000 αντίτυπα και κατά την γνώμη μου αξίζει μόνο για διακόσμηση)Τελειώνω παραθέτοντας ένα κείμενο που βρήκα πρόσφατα σχετικά με τον συγγραφέα και το οποίο με διασκέδασε, μπορείτε να το δείτε και εδώ
Στις 15 Ιανουαρίου του 2010, ή και 732 μέρες πριν, με βάση το celebritytweet.com, το ίνδαλμα των απανταχού εμμηνόπαυση girls του πλανήτη, ο Πάολο Κοέλιο, σήκωσε μέγα χρησμό: “As a river cannot stop flowing, love cannot exist in peace”. 7.245.165 ψυχές-followers του πορτογάλου μύστη ανάκραξαν «ουάου, τι έγραψε πάλι το άτομο!». 1.091 έσπευσαν εμπράκτως να δηλώσουν ότι η ποταμολογία πολύ τους άρεσε και 93 έκαναν σχόλιο. Μέσα σε αυτά τα 93 σχόλια, υπήρχε και αυτό ενός Έλληνα, του Jocker Proud Terrorismo. «δε μας παρατας ρε μαλακα παρλαπιπα καθε μερα με τις παπαριες σου».
Αλήθεια ή ψέμα, στάθηκε αδύνατο να διαπιστώσω αν όντως τα πράγματα έγιναν έτσι, αφού μπαίνοντας στο facebook του μεγάλου αρχηγού της συναισθηματικής και μεταφυσικής παπαρολογίας, το αρχείο των δημοσιεύσεων με τους χρησμούς του γκουρού σταματούν στις 24 Ιανουαρίου του 2011. Ψάχνοντας στο facebook, η αναζήτηση Έλληνα με το προφίλ Jocker Proud Terrorismo αποδείχτηκε άκαρπη. Παρ’ όλα αυτά, η οπτική απόδειξη του επαναστατικού βανδαλισμού και της αμφισβήτησης του θέσφατου που έγραψε ο Κοέλιο, κάνει το γύρο του ίντερνετ. Ακόμα όμως κι αν δεν υπάρχει ο Jocker Proud Terrorismo, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Όπως ο αυθεντικός Τζόκερ κυνηγούσε τον Μπάτμαν, έτσι κι αυτός, κάθε φορά που ο Πάολο χτυπάει με χρησμό, να του το ανταποδίδει στα ίσα. Συμφωνείς ή είμαι ο μόνος που δεν μου αρέσει ο Κοέλιο;
Στις 15 Ιανουαρίου του 2010, ή και 732 μέρες πριν, με βάση το celebritytweet.com, το ίνδαλμα των απανταχού εμμηνόπαυση girls του πλανήτη, ο Πάολο Κοέλιο, σήκωσε μέγα χρησμό: “As a river cannot stop flowing, love cannot exist in peace”. 7.245.165 ψυχές-followers του πορτογάλου μύστη ανάκραξαν «ουάου, τι έγραψε πάλι το άτομο!». 1.091 έσπευσαν εμπράκτως να δηλώσουν ότι η ποταμολογία πολύ τους άρεσε και 93 έκαναν σχόλιο. Μέσα σε αυτά τα 93 σχόλια, υπήρχε και αυτό ενός Έλληνα, του Jocker Proud Terrorismo. «δε μας παρατας ρε μαλακα παρλαπιπα καθε μερα με τις παπαριες σου».
Αλήθεια ή ψέμα, στάθηκε αδύνατο να διαπιστώσω αν όντως τα πράγματα έγιναν έτσι, αφού μπαίνοντας στο facebook του μεγάλου αρχηγού της συναισθηματικής και μεταφυσικής παπαρολογίας, το αρχείο των δημοσιεύσεων με τους χρησμούς του γκουρού σταματούν στις 24 Ιανουαρίου του 2011. Ψάχνοντας στο facebook, η αναζήτηση Έλληνα με το προφίλ Jocker Proud Terrorismo αποδείχτηκε άκαρπη. Παρ’ όλα αυτά, η οπτική απόδειξη του επαναστατικού βανδαλισμού και της αμφισβήτησης του θέσφατου που έγραψε ο Κοέλιο, κάνει το γύρο του ίντερνετ. Ακόμα όμως κι αν δεν υπάρχει ο Jocker Proud Terrorismo, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Όπως ο αυθεντικός Τζόκερ κυνηγούσε τον Μπάτμαν, έτσι κι αυτός, κάθε φορά που ο Πάολο χτυπάει με χρησμό, να του το ανταποδίδει στα ίσα. Συμφωνείς ή είμαι ο μόνος που δεν μου αρέσει ο Κοέλιο;
Κάτι σαν τα ωροσκόπια δηλαδή;
"Όταν επιθυμείς πολύ κάτι, όλες οι τράπεζες συνωμοτούν για να το παρεις με δάνειο..." (Δημήτρης Δημόπουλος)