Πάτρικ Ρόθφας (Patrick Rothfuss) : "Το όνομα του Ανέμου"



[/FONT]Τίτλος: Το Όνομα του Ανέμου
Πρωτότυπος τίτλος: The Name of the Wind
Συγγραφέας: Πατρικ Ροθφας (Patrick Rothfuss)
Γλώσσα: Αγγλικά
Μετάφραση:Γιώργος Καρατζήμας
Εκδόσεις:Anubis
Έτος έκδοσης:2012
Διαστάσεις: 23x14
Αριθμός σελίδων:856
ISBN: 789604972746


Ένα από τα πιο αναμενόμενα βιβλία φαντασίας των τελευταίων ετών σε όλο τον κόσμο. Πολύ μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας φαντασίας εγραψαν για τον Πατρικ απίστευτους διθυράμβους για την πρώτη μεγάλη του προσπάθεια η οποία αποτελεί μια τριλογία με τίτλο the kingkiller chronicles. Δεν μπορούσε να εχει καλύτερη διαφήμιση από τα σχόλια του μεγάλου Μάρτιν ("Τελικά αυτός ο Ρόθφας είναι πράγματικά καλός").Τον απρίλιο του 2012 ο εκδοτικός οίκος Anubis μας έδωσε τη χαρά να διαβάσουμε το βιβλίο στα ελληνικά.

Η υπόθεση του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από τον Κβοθ ο οποίος έχει αποφασίσει να αποσυρθεί φτιάχνοντας μια απομονωμένη ταβέρνα μαζί με τον βοηθό του και ζουν ήρεμα όταν εμφανίζεται καποιος ο οποίος τελικά θα τον πείσει να εξιστορήσει τη ζωή του και να του επιτρέψει να γράψει αυτά τα απομνημονεύματα.

Εκεί ξεκινά το μαγικό ταξίδι στις περιπέτειες του Κβοθ. Tο πρώτο βιβλίο που σας παρουσιάζω περιέχει την αρχική του παιδική ηλικία το θέμα μα τους γονείς του, τη ζωη του στη μεγάλη πόλη και ένα μέρος των ετών του στο Πανεπιστήμιο.
Όλη η ιστορία είναι άκρως συναρπαστικη με φανταστικές περιγραφές οι οποίες είναι μαζεμένες και όχι κουραστικές και με πολύ ευφάνταστες περιπέτειες. Γενικότερα ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μικρά σχετικά κεφάλαια οπότε το καθε κομμάτι δεν ειναι καθόλου κουραστικό. Σε καποιους ίσως το πρώτο βιβλίο σας φανεί λίγο σαν χάρυ πόττερ αλλά πιστέψτε με δεν έχει καμία σχέση με τον πιτσιρίκο της Ροουλινγκ.

Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα απίστευτο βιβλίο φαντασίας το οποίο το διάβασα σε 3 ημερες (850+ σελίδες:τρέλα:) και όπως έγραψα και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου το μόνο του πρόβλημα είναι το μικρο :σάλια: μέγεθος του.

Σε λίγες μέρες θα έχουμε και στα χέρια μας τον πρώτο τομο του δεύτερου βιβλίου ο οποίος στα αγγλικά λέγεται wise mans fear.
 
Last edited by a moderator:
Χμ....κάτι μου λέει ότι θα είναι του γούστου μου...ευχαριστούμε για την παρουσίαση Άλανον! Δεν το ήξερα αυτό το βιβλίο. :)
 
Πραγματικά ένα συναρπαστικό βιβλίο, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το ότι το μόνο πρόβλημά του ήταν το μικρό μέγεθός του. Το δεύτερο ήταν εξίσου καλό, αν και η εξέλιξη του ήρωα παρουσίασε κάποιες αντιφάσεις, κατά την προσωπική μου γνώμη. Απορώ τι στο καλό κάνει ο συγγραφέας τόσους μήνες και δεν τελειώνει το τρίτο...
 
Διάβασα και το Όνομα του ανέμου και το Όσα φοβούνται οι σοφοί. Δεν ασχολούμαι με το είδος και ο λόγος είναι πως μου φαίνεται ανόητο να διαβάζω για μαγείες ως ξεχωριστά ταλέντα και για εκλεκτούς. Αυτό που κάνει τον Rothfuss για 'μενα να ξεχωρίζει είναι πως αναδημιούργησε τον κόσμο, τη θρησκεία, τις αυλές του 18ου αιώνα και κυρίως το μαγικό κόσμο τον οποίο όμως δεν παρουσιάζει σαν μαγεία, αλλά σαν τέχνη και σπουδές βασισμένες στη φυσικοχημεία. Επειδή μ' αρέσει η φυσική και διαβάζω ( τα βιβλία του Serway είναι απ' τα αγαπημένα μου ), αναγνώρισα πολλές ''μαγικές ικανότητες'' που βασίστηκαν σε πραγματικά φαινόμενα. Φοβάμαι όμως πως αυτός είναι και ο λόγος της δυσπραγίας του Rothfuss μετά το Όσα φοβούνται οι σοφοί. Εξάντλησε το σύνολο της Νευτώνειας φυσικής, της Κλασικής μηχανικής και της Ανόργανης κι Οργανικής Χημείας και της Βιολογίας και έχει μείνει με τον ογκόλιθο της Σύγχρονης Φυσικομαθηματικής, της Αναλυτικής και Κβαντικής χημείας και της Μοριακής Βιολογίας που δεν ανήκουν στη σφαίρα της απλής κατανόησης μέσω ιστοριών και παραβολών εύκολα κατανοητών σαν το Νεύτωνα που του 'πεσε το μήλο στο κεφάλι ή σαν τον πύραυλο με τις προωστικές δυνάμεις. Νομίζω πως εκεί βρίσκεται η δυσκολία του στο να συνεχίσει. Αλλά μου άρεσε ο Κβοθ και πιστεύω πως οι κριτικές που διάβασα πριν τα βιβλία που λέγανε πως παρουσιάζεται σαν ο εκλεκτός που τα καταφέρνει όλα εύκολα είναι απόλυτα λανθασμένος. Ίσα ίσα που υπάρχει δυσκολία και πίκρα και μάλιστα αυτά κάνουν το βιβλίο προκλητικό. Επιπλέον, η Ντένα και η Φέλα νομίζω πως η σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους γίνεται με απόλυτο σεβασμό στη γυναίκα. Πέρασα όμορφα τις δυο βδομάδες που διάβαζα τα 3 βιβλία. Και επιθυμώ διακαώς τη συνέχεια.
 
Σκέφτομαι μήοως το πάρω για αλλαγή σκηνικού γιατί όταν διαβάζω όλη την ώρα Μάρτιν, θα βαρεθώ στο τέλος. Από την περιγραφή φαίνεται ενδιαφέρον.
 
Διάβασα και το Όνομα του ανέμου και το Όσα φοβούνται οι σοφοί. Δεν ασχολούμαι με το είδος και ο λόγος είναι πως μου φαίνεται ανόητο να διαβάζω για μαγείες ως ξεχωριστά ταλέντα και για εκλεκτούς. Αυτό που κάνει τον Rothfuss για 'μενα να ξεχωρίζει είναι πως αναδημιούργησε τον κόσμο, τη θρησκεία, τις αυλές του 18ου αιώνα και κυρίως το μαγικό κόσμο τον οποίο όμως δεν παρουσιάζει σαν μαγεία, αλλά σαν τέχνη και σπουδές βασισμένες στη φυσικοχημεία. Επειδή μ' αρέσει η φυσική και διαβάζω ( τα βιβλία του Serway είναι απ' τα αγαπημένα μου ), αναγνώρισα πολλές ''μαγικές ικανότητες'' που βασίστηκαν σε πραγματικά φαινόμενα. Φοβάμαι όμως πως αυτός είναι και ο λόγος της δυσπραγίας του Rothfuss μετά το Όσα φοβούνται οι σοφοί. Εξάντλησε το σύνολο της Νευτώνειας φυσικής, της Κλασικής μηχανικής και της Ανόργανης κι Οργανικής Χημείας και της Βιολογίας και έχει μείνει με τον ογκόλιθο της Σύγχρονης Φυσικομαθηματικής, της Αναλυτικής και Κβαντικής χημείας και της Μοριακής Βιολογίας που δεν ανήκουν στη σφαίρα της απλής κατανόησης μέσω ιστοριών και παραβολών εύκολα κατανοητών σαν το Νεύτωνα που του 'πεσε το μήλο στο κεφάλι ή σαν τον πύραυλο με τις προωστικές δυνάμεις. Νομίζω πως εκεί βρίσκεται η δυσκολία του στο να συνεχίσει. Αλλά μου άρεσε ο Κβοθ και πιστεύω πως οι κριτικές που διάβασα πριν τα βιβλία που λέγανε πως παρουσιάζεται σαν ο εκλεκτός που τα καταφέρνει όλα εύκολα είναι απόλυτα λανθασμένος. Ίσα ίσα που υπάρχει δυσκολία και πίκρα και μάλιστα αυτά κάνουν το βιβλίο προκλητικό. Επιπλέον, η Ντένα και η Φέλα νομίζω πως η σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους γίνεται με απόλυτο σεβασμό στη γυναίκα. Πέρασα όμορφα τις δυο βδομάδες που διάβαζα τα 3 βιβλία. Και επιθυμώ διακαώς τη συνέχεια.
Λίγο με προβλημάτισες με τα περί φυσική-μαθηματικών - χημείας, λογοτεχνικό βιβλίο θέλουμε να διαβάσουμε, όχι επιστημονικό ούτε με δυσνόητους όρους θετικών επιστημών.
 
Πραγματικά ένα συναρπαστικό βιβλίο, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το ότι το μόνο πρόβλημά του ήταν το μικρό μέγεθός του. Το δεύτερο ήταν εξίσου καλό, αν και η εξέλιξη του ήρωα παρουσίασε κάποιες αντιφάσεις, κατά την προσωπική μου γνώμη. Απορώ τι στο καλό κάνει ο συγγραφέας τόσους μήνες και δεν τελειώνει το τρίτο...
That didn't age well...
 
Αν αγοράσω το Μουσική της Σιωπής μόνο, θα έχω θέμα κατανόησης;

Εναλλακτικά σκέφτομαι να πάρω το πρώτο και το Μουσική της Σιωπής (που αφορά άλλον χαρακτήρα)
 
Δεν ξέρω, αλλά ποτέ δεν είδα προς τι η αγάπη για το συγκεκριμένο βιβλίο/σειρά. Πέρα ότι ο συγγραφέας έμεινε από ιδέες εδώ και δεκαετία και δεν τελείωσε η τριλογία.
Πάντα με φαινόταν το κορίτσι λάστιχο, Μικρός Ήρως, Κβοθ ιδιαίτερα αντιπαθής σαν χαρακτήρας.
Ξερόλας και όλα τα έκανε υπέροχα από την αρχή και όλες έλιωναν για αυτόν. Σαν να το έγραψε 15αρης στις ώρες του διαλλείματος.
Στο δεύτερο βιβλίο δε έγινε και ο...τύπος της γειτονιάς με ιδιαίτερη μνεία εκεί που έπαιζε ζάρια με την θεά του έρωτα (; ή κάτι τέτοιο) και την εντυπωσίασε με τις ιδιαίτερες ικανότητες του, εκεί ειλικρινά κόντεψα να το πετάξω.
Δυστυχώς για εμένα τότε δεν είχα πολλές επιλογές και κάτι άλλο αδιάβαστο, έτσι υπέμεινα ως το τέλος.
 
Θα βγει φέτος το 3ο μέρος.
Διάβασα σχετική ανακοίνωση. Λέεεεεμε τώρα.
Δε ξέρω κατά πόσο έμεινε από ιδέες, πιστεύω αυτό που είπε και ο ίδιος, ότι όλη αυτή η αναγνωσιμότητα τον μπλόκαρε.
Σκέψου ότι έχει γράψει μόνο 2 βιβλία και μια 1 νουβέλα και από το 1ο βιβλίο έγινε χαμός.

Γενικά σαν κόσμος και σαν ιστορία μου άρεσε.
Θα συμφωνήσω ότι είναι ξερόλας και έχω κάποιες ενστάσεις με κάποια σημεία (ειδικά αυτό με τη θεά),
αλλά το μυστήριο γύρω από τους Χανδριανούς, μου αρέσει πάρα πολύ.
Όσο για το Μουσική της Σιωπής, δε ξέρω κατά πόσο είναι καλό να ξεκινήσει κάποιος από εκεί και δε ξέρω κατά πόσο δεν έχει σπόιλερ για τα βασικά βιβλία (δε το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά σκοπεύω μέχρι το τέλος της χρονιάς). Πέρα από αυτό στα βασικά βιβλία η Άουρι, ο χαρακτήρας της Μουσική της Σιωπής, έχει μυστήριο, οπότε και μεγαλύτερη αξία να το διαβάσεις στη συνέχεια, ειδικά μετά το 1ο βιβλίο.
 
Last edited:
Διάβασα στο reddit πως το Μουσική της Σιωπής διεξάγεται μετά το πρώτο βιβλίο οπότε ίσως έχει spoiler για το δεύτερο στην αρχή ωστόσο ο Κβόθ δεν εμφανίζεται.

Πάντως με προβληματίζει αυτό που λένε αρκετοί πως στο πρώτο βιβλίο υπάρχουν αρκετές περιγραφές οι οποίες δεν εξελίσσουν την ιστορία και θα μπορούσε να ήταν λιγότερες σελίδες.
 
Δεν ξέρω σύμπτωση ξεσύμπτωση, αλλά χθες και σήμερα τα πρωϊνά άκουγα τον άνεμο να "τραγουδάει".

Σημάδι πως πρέπει να πάρω το βιβλίο.

Για πλακα τo είπα φυσικά, δεν πιστεύω στα σημάδια όπως κάποιοι στις μαύρες γάτες και στα κοράκια.

Το Κοράκι εντωμεταξύ θα μπορούσε να είναι και ο Odin.
 
Πάντως με προβληματίζει αυτό που λένε αρκετοί πως στο πρώτο βιβλίο υπάρχουν αρκετές περιγραφές οι οποίες δεν εξελίσσουν την ιστορία και θα μπορούσε να ήταν λιγότερες σελίδες.
Μόνο για το 1ο το λένε; Θα περίμενα κυρίως για το 2ο γιατί σε κάποιο σημείο δίνει ρεσιτάλ.
Πάντως ναι μεν έχει τέτοια σημεία, όπως και κάποια άλλα όπως προανέφερα, η ιστορία παραμένει να είναι ωραία.
Επίσης, επιβίωσες από την χλωρίδα και την πανίδα του Τόλκιν, άρα όλα τα μπορείς... :))))
 
Τόσα βιβλία είδα μπροστά μου χθες στην έκθεση, και φυσικά κάποια με καλούσαν επίμονα προς αγορά. Με το που είδα όμως το συγκεκριμένο λέω εδώ είμαστε. Το ενέκρινε και ο συμπαθέστατος κύριος των εκδόσεων και χαιρόμουν σαν παιδάκι. Με έχει πιάσει επιθυμία για φανταστικά σύμπαντα είναι η αλήθεια με αφορμή και το rings of power.
 
Τόσα βιβλία είδα μπροστά μου χθες στην έκθεση, και φυσικά κάποια με καλούσαν επίμονα προς αγορά. Με το που είδα όμως το συγκεκριμένο λέω εδώ είμαστε. Το ενέκρινε και ο συμπαθέστατος κύριος των εκδόσεων και χαιρόμουν σαν παιδάκι. Με έχει πιάσει επιθυμία για φανταστικά σύμπαντα είναι η αλήθεια με αφορμή και το rings of power.
Το Rings of Power είναι η ντροπή του Tolkien όμως έτσι; Καμία σχέση με Σιλμαρίλιον.

Εμένα αφορμή για βιβλία fantasy αποτέλεσε το videogame Witcher 3.
 
Σήμερα διάβασα για 15 Νοέμβρη. Πάντως όπως και να έχει η σειρά βιβλίων King Killer Chronicles θα ολόκληρωθεί σίγουρα.

Ο συγγραφέας είναι νέος και το βιβλίο που αναμένουμε είναι γνωστό όσον αφορά τον τίτλο και το εξώφυλλο.


Βέβαια ελπίζω να μην το κάνει εξαλογία από τριλογία όπως ο GGRMartin.

Χλωμό αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
 
Όσο για το Μουσική της Σιωπής, δε ξέρω κατά πόσο είναι καλό να ξεκινήσει κάποιος από εκεί και δε ξέρω κατά πόσο δεν έχει σπόιλερ για τα βασικά βιβλία (δε το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά σκοπεύω μέχρι το τέλος της χρονιάς). Πέρα από αυτό στα βασικά βιβλία η Άουρι, ο χαρακτήρας της Μουσική της Σιωπής, έχει μυστήριο, οπότε και μεγαλύτερη αξία να το διαβάσεις στη συνέχεια, ειδικά μετά το 1ο βιβλίο.

Το Μουσική της Σιωπής έχει πολύ ωραίο εξώφυλλο, η αγγλική έκδοση εικονογραφημένη, (για ελληνική δεν ξέρω), ενδιαφέρουσα σύνοψη ωστόσο δεν έχει καθόλου διαλόγους και δεν προχωράει καθόλου την ιστορία. Απλά περιπλανιέται η ηρωίδα την οποία γνωρίσαμε από τα βιβλία της σειράς και την μαθαίνουμε καλύτερα.
 
Και ο κακός χαμός για το Rings of Power συνεχίζεται.
Προσωπικά δε το έχω δει ακόμα, αλλά θα το δω.
Είναι εμπνευσμένο (αν και αρχικά είχαν πει βασισμένο και το πήραν πίσω) από τη Μέση Γη.
Δεν έχουν όλα τα δικαιώματα πάνω στον κόσμο και τους χαρακτήρες, οπότε λογικό είναι να τα έχουν ανακατέψει.
Εδώ κάνουν ότι θέλουν σε πράγματα που έχουν δικαιώματα.

Πέρα από αυτό, είτε βιβλίο είτε σειρά, είναι καθαρό εμπόριο και δουλειά, παρόλο που και τα δυο μπορούν να έχουν πνευματική αξία στον αναγνώστη/θεατή.
 
Top