Παρακούσματα

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Συμβαίνει συχνά με τα τραγούδια ν’ ακούμε έναν στίχο λάθος, να καταλαβαίνουμε δηλαδή λάθος λέξεις έτσι όπως αυτές ενώνονται για να τραγουδιστούν, πόσο μάλλον που καλύπτονται κι από μουσική.

Νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος που στο τραγούδι Στου Θωμά (Ξαρχάκου/Γκάτσου) άκουγα για καιρό:
με βιολί σαν του Ροβιόλη
αντί για το σωστό
με βιολί, σαντουροβιόλι
και φανταζόμουν πως ο Ροβιόλης θα ήταν κάποιος βιρτουόζος τού βιολιού :)))) Εδώ βέβαια δικαιολογούμαστε καθώς η σύνθετη λέξη σαντουροβιόλι δεν είναι καθόλου συνηθισμένη, δεν ξέρω μήπως είναι τελικά κι εφεύρημα τού Γκάτσου, και περιγράφει βιολί που παίζει μαζί με σαντούρι.

Μια όμορφη καλοκαιριάτικη νύχτα παίζαμε μουσική στην αυλή και ξεφυλλίζοντας το μουσικό τεφτέρι τού ξαδέρφου μου βλέπω στην Θεσσαλονίκη (Μικρούτσικου/Καββαδία) να γράφει:
μάταια θα ψάχνεις το Στρατή που πάει για το Ντεπό
αντί για το σωστό
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
ωιμέ φίλε Στρατή, ποτέ δεν θα σε βρούνε! :))))

Τελευταία πέτυχα στο ραδιόφωνο καθώς οδηγούσα ένα παλιό τραγούδι που λέει:
η λογική τού μέλλοντος, κυρά μου, είν’ η τρέλα
και θυμήθηκα αυτό η αγαπημένη μου εξαδέρφη το παράκουγε σαν:
η λογική τού μέλλοντος, κυρά μου Δημητρέλα
όπου η Δημητρέλα θα μένει βέβαια στην ίδια γειτονιά με τον Ροβιόλη και τον Στρατή! :))))

Ακούω τα δικά σας!
 
Φάρε, μας τρέλανες :μουάχαχα:

Λοιπόν, εγώ το

με κρεμεζί πουκάμισο
παιδί απ' την Ανάβυσσο


το άκουγα

μ' εκκρεμετζή πουκάμισο κλπ, κλπ

Και, βέβαια, ήμουν σίγουρη ότι ο εκκρεμετζής ήταν ένας εξειδικευμένος ωρολογοποιός (για μικρή ηλικία μιλάμε).
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ειχα αναφερει και αλλου αλλα ας το πω κι εδω χαριν πληροτητας:

Στο τραγούδι του Πετρέλλη το στίχο "πρόσωπο αγγέλου που γελά" τον άκουγα "πρόσωπα και λουμπούγελα"
 
Φανταστείτε τώρα ο Ροβιόλης, ο Στρατής και η Δημητρέλλα να φορέσουν όλοι τους τα πουκάμισα του εκκρεμετζή ..... λουμπούγελα που θα κάνουμε! :γιούπι:
 
Last edited:
:γιούπι:
Δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή κάποιο δικό μου παράκουσμα. Μια φίλη μου (μέχρι που το παρατήρησα εγώ) σε κάποια εκδρομή άκουγε σε ένα τραγούδι που έλεγε '' σε κακόφημα μπαράκια τριγυρνώ '' , '' σε αγρόκτημα παράγκα τριγυρνώ''... Το είχε πει μάλιστα και αρκετά δυνατά. Ευτυχώς ήμουν η μόνη που το παρατήρησα και όταν της το είπα σκάσαμε και οι δυο σε λουμπούγελα.:μουάχαχα:
 
(...) η σύνθετη λέξη σαντουροβιόλι δεν είναι καθόλου συνηθισμένη, δεν ξέρω μήπως είναι τελικά κι εφεύρημα τού Γκάτσου, και περιγράφει βιολί που παίζει μαζί με σαντούρι.
Και ποιός δεν έχει ακούσει "σαν του Ροβιόλη" τελικά!... :)))
Πάντως η λέξη σαντουροβιόλι δεν είναι "άπαξ λεγόμενον", ούτε την κατασκεύασε ο Γκάτσος. Το σαντούρι και το βιολί είναι πολύ συνηθισμένο ντουέτο στην παραδοσιακή μουσική, και λογικό ήταν να γεννηθεί ιδιαίτερη λέξη γι' αυτό. Αναφέρω και το ταμπουρλονιάκαρο, ουσιαστικά ντουέτο με νταούλι και ζουρνά (νιάκαρο ή νακαρέ). Και θυμίζω, από την καθημερινή ζωή, τα μαχαιροπήρουνα.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Α και φυσικα οι σαρανταρες που "έχουν διπλές τις σχάρες"

Θεωρουσα οτι η εκφραση "διπλη σχαρα" ειναι αργκό και σημαίνει κάποιον καλό, άξιο και δυνατό, δηλαδη με λιγα λογια ειναι νταρντάνες
 
Last edited:
χαχαχαχ, το λατρεύω όταν γίνεται αυτό! Έχω να προσφέρω στη βιβλιοθήκη των σφαγιασμένων στίχων τα εξής:

Ντρουμπουντρουμπουντρουμ, ντρουμπουντρουμπουντρουμ, τα βραχιόλια της Βροντούμ ( όπου Βροντούμ μια πόλη της Ασίας. Μεγαλώνοντας, το εξέλιξα, και η Βροντούμ έγινε μια μυθική πόλη που καταποντίστηκε στην έρημο, η αντίστοιχη "Αμμώδης Ατλαντίδα")

μιας φίλης μου:

Ντάρι Ντάρι Ντάρι Ντάρι στον γιαλόπε του Νιγλάρη( ασχολίαστο)

μιας άλλης φίλης μου:

Τι κιάντρας που είμαι, φοβάμαι φοβάμαι (όπου κιάντρας ίσον κάτι σαν κιοτής;)

Ο φίλος μου ο Χάρης θα είχε να προσθέσει τα μυθικά πλάσματα Δεσκεμέ και Τοπάλι Κάρρυ!
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Παιδιά, έχω ψοφήσει στο γέλιο. Από τον εκκρεμετζή (τί εξειδίκευση!) και τις γυναίκες που έχουν διπλές σχάρες μέχρι την μυθική πόλη Βροντούμ! :μουάχαχα:

Μέσα από τα παρακούσματα προβάλει ένας νέος φανταστικός κόσμος με τα δικά του πρόσωπα και τα δικά του μέρη. :χαχαχα:
 
Εγώ πάλι είχα πρόβλημα με το "ένα λεπτό περιπτερά"
που άκουγα-μικρή ...-
"έναν λεπτό περιπτερά"
και αναρωτιώμουν τι σόι ρατσισμός με τους χοντρούς περιπτεράδες είναι αυτός?
Ε τον Ροβιόλη όλοι τον έχουμε γλεντήσει!
Βέβαια το καλύτερο που έχω ακούσει ήταν από γνωστό μου dj στον οποίο ζητούσε πελάτης -που είχε πιει τα πάντα- επανειλημμένα ένα βράδυ το "Τριάντα αρνιά"
και όταν o ταλαίπωρος dj που δεν έβγαζε άκρη του ζήτησε να το σφυρίξει ο φιλόμουσος τραγούδησε το "Ne regrette rien" της Edith Piaf...
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Σε ενα τραγουδι των Ημισκουμπριων (με τιτλο "Greek Lover") σε ενα σημειο λέει να "βάλει το 'Κουτσουμπιλά'" και αρχίζει "Κου' τσου μπι λαααα..., τσου μπι λααα.." (Could you be loved)
 
να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου σ' αυτό το κορυφαίο κατασκεύασμα.
Έλεγε μια φορά κι έναν καιρό η Άντζελα Δημητρίου ότι

"Φτάνει, φτάνει!
Φεύγεις και γυρνάς. Φτάνει,φτάνει"

κι εγώ ο άμοιρος άκουγα

"Φτάνει, φτάνει!
Φεύγεις κι έγινα στάνη. Φτάνει"
 
Κι εγω θέλω :γιούπι: κι εγώ θέλω :γιούπι:

Αφού χαιρετήσω ως κορυφαία τα "λουμπουγελα", θα εκμυστηρευθώ ότι στο "ένα το χελιδόνι", εκεί που "θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους", ακόμα προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι αυτή η Ζωντανήνα...
 
Στο τραγούδι της Αλεξίου Τέλη, Τέλη, Τέλη άκουγα:
Τέλη, Τέλη, Τέλη κάλπη και ντουνιά....
Δηλαδή κάλπης= ψεύτης, ντουνιάς=φευγάτος, τριγυρνάει μ'αλλες:μουάχαχα:
 
Last edited:
Στο τραγούδι της Αλεξίου Τέλη, Τέλη, Τέλη άκουγα:
Τέλη, Τέλη, Τέλη κάλπη και ντουνιά....
Δηλαδή κάλπης= ψεύτης, ντουνιάς=φευγάτος, τριγυρνάει μ'αλλες:μουάχαχα:
χαχαχα! ακριβως το ιδιο ακουγα κι εγω!! χαχαα! :))
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
τελικά αναρωτιέμαι αν μπορούμε να συμπεράνουμε πως αν το ακούνε στραβά περισσότεροι μάλλον κάτι πάει στραβά με το τραγούδι. :ρ
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Μη το λες για πλακα. Οταν ακουω κατι λαθος, το ριχνω στους τραγουδιστες και οχι στην κουφαμαρα μου.

Δε φταιω εγω αν ο Πετρελης ακουγόταν λες και έλεγε "...μπου γελά" αντί για "που"

Το οτι οι λεξεις δεν διαχωριζονται καλά μεταξύ τους ειναι εγγενες προβλημα της μουσικης και του καθε τραγουδιου
 

Οκτάνα

Ανάστροφη Ταξιδεύτρια
Έχω γελάσει απίστευτα με όλα τα παραπάνω και πολλά από τα τραγούδια που αναφέρατε τα άκουγα και ‘γω το ίδιο «πειραγμένα». Μάλλον έχω πρόβλημα με τα αυτιά μου καθώς το παθαίνω πολύ συχνά και έτσι πρόχειρα αναφέρω τα εξής:

Λέει: Όμορφη, είσαι όμορφη, σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
Ακούω: Όμορφη, είσαι όμορφη, σ’ έχω δει, μ’αφοράς, (δηλ. η δικιά σου περίπτωση) :χαχα:

Λέει: Κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Ακούω: Καρασκουπιδιάρικα (απαντάει στο «πώς»-κάτι σαν επίρρημα) φεύγουν οι χειμώνες… :))))

Λέει: Να ‘σουνα θεέ μου πότης, να σωθεί η ανθρωπότης….
Ακούω: Να ΄σουνα θεέ μου ιππότης (μου έκανε εντύπωση η εικόνα του θεού με πανοπλία) :χαχαχα:

Λέει: Έλα μωράκι μου, το στρώμα είναι καπιτονέ…
Ακούω: Έλα μωράκι μου, στο καφέ είχα πει το ναι (κάτι σαν γενναία παραδοχή) :))))

Και μερικά παρακούσματα άλλων:

Λέει: Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός, γραμμή Βικτώρια- Πειραιά
Ακούει (η φίλη): Μέσα στο τζάκι ατμού σκυφτός… :πανικός:

Λέει: Νύχτα σε μια βάρκα μπήκα
Ακούει (η θεία της φίλης): Νύχτα σε μια βαρκαμπήκα (κάτι σαν πλατφόρμα :χμ:φανταζόταν, λέει, η θεία)

...και άλλα πολλά...(συνεχίζεται)
 
Top