Παρακούσματα

[Τσίου]

Όντως το βίζουαλ πείθει.
Ο Λεντάκης έχει γράψει μια καταπληκτική σειρά για τον έρωτα στην αρχαία Ελλάδα. Δυστυχώς έχω διαβάσει μόνο τον πρώτο τόμο.

 

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος που στο τραγούδι Στου Θωμά (Ξαρχάκου/Γκάτσου) άκουγα για καιρό:
με βιολί σαν του Ροβιόλη
αντί για το σωστό
με βιολί, σαντουροβιόλι
και φανταζόμουν πως ο Ροβιόλης θα ήταν κάποιος βιρτουόζος τού βιολιού

Σχετικό κόμιξ:

 

[Τσίου]

Η Βίσση τραγουδούσε: Ντρέπομαι τη φτωχή την καρδιά σου.
Εγώ άκουγα: Ντρέπομαι τη φτωχική καρδιά σου.

 

[Τσίου]

Ελπίζω να μην το έχω αναφέρει ξανά, διότι μόλις εντόπισα 2 ίδια παρακουσματα μου στην ίδια κιόλας σελίδα... Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν θυμάμαι. Καλά θα περάσουν όσοι με γηροκομησουν.

Το τραγούδι ειναι:
Κι από τότε στρείδι μύδι, βάλαμε και δαχτυλίδι.
Εγω νόμιζα ότι έλεγε:
Κι από τότε στη Δημίδη, βάλαμε και δαχτυλίδι.

Στη Δημίδη (όπως λέμε στου Μπακάκου) τόπος τέλεσης γάμου στο μυαλό μου.

 

[Σαώρη]

Κάππα έλεγε (δεν έβλεπα την οθόνη εκείνη τη στιγμή) για το σήμα που το πρόγραμμα στην τηλεόραση είναι κατάλληλο, ΚΑΡΠΑ άκουσα και λέω που κολλάει η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση με το αν είναι κατάλληλη για πάνω από 8 χρονών ή όχι.
Δεν είμαι καθόλου καλά.

 

[Φαροφύλακας]

Είναι επειδή έχεις μεγάλη εσωτερική έγνοια τον συνάνθρωπο!

 

[Σαώρη]

Αυτό κυρίως και πάνω απ' όλα, όχι ότι είχα τρελαθεί να βλέπω σειρές με ιατρικό περιεχόμενο, η τρελή.

 

[Τσίου]

Όχι δικό μου. Ενός Σκώτου (Σκωτσεζου) δημοσιογράφου. Εκεί που έπαιρνε συνέντευξη από τον Πόλανικ, ανέφερε ότι ένα τραγούδι των Hall & Oates τον είχε στοιχειώσει, επειδή ελεγε για μια κοπέλα που έκλεβε το φαγητό του συντρόφου της και τον άφηνε να λιμοκτονει.
Αυτος ακουγε: Every time you go away, you take a piece of meat with you.
Αντί για: Every time you go away, you take a piece of me with you.

 

[Βάγγυ]

Δεν ξέρω αν έχει ειπωθεί παραπάνω (γιατί κοίταξα φευγαλέα το νήμα) αλλά το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι το τραγούδι της Λοπεζ (;) I ain't your mama που για πολύ-πολύ καιρό νόμιζα ότι έλεγε I ate your mama. Κι ήμουν σε φάση, τι χαζούς στίχους βγάζουν μωρέ.

 

[Τσίου]

Κακαρισα!
Εντάξει, η Τζένη φρομ δε μπλοκ δεν φημίζεται για έξυπνους, ή εστω νορμάλ, στίχους. Στο άσμα που δηλώνει οτι δεν την θαμπωνουν οι φραγκατοι (Ναι, Τζένη μου, ναι. Κατέβα τώρα από την σκαλωσιά κι άσε τον Μπάμπη να σοβατισει με την ησυχία του), λεει: "Think I wanna drive your Benz, I don't. If I wanna floss I got my own".
Και με τις δύο έννοιες του floss, ο στίχος είναι γελοίος. Παιδουλα ήμουν όταν διάβαζα την μετάφραση σε ένα περιοδικό (αφισοραμα;), και είχα μείνει σπιτσλες.

 

[Νυχτερίδα]

Στο τραγούδι "το Μηδέν" η Αρβανιτάκη λέει "βάλαμε φωτιά στα φρένα" και εγώ άκουγα "βάλαμε φωτιά στα τρένα"

 

[Αντίβαρο]

Μια εσωτερική φωνουλα τύπου "Ιτς Μπρίτνεϊ Μπιτς" φωνάζει μέσα μου αυτές τις μέρες και ακούω κάτι παλιά καμένα τραγουδάκια. Σήμερα ήταν η μέρα του Γεστ και έπεσα πάνω σε αυτό το τραγούδι:

Μάλλον είχα πολλές επιλογές να το ανεβάσω σε διάφορα νήματα αλλά σκέφτηκα το πόση διαφορά κάνει στο νόημα ένα -ed. Το βλέπω να γίνεται παγκόσμιος ύμνος μας σε λίγο καιρό.

ΥΓ: αφιερωμένο στην @Τσίου (γιατί είμαι σίγουρη θα γελάσει, πώς της διέφυγε αυτό το τραγούδι αυτό το διάστημα)

 

[Τσίου]

Στο Μόνο πάγο οι στίχοι ειναι:
Ολο, μη κολλάς πιες το
Vodka, Sangria, Malibu και Porto (...)
Εγω τραγουδούσα:
Όλο, Νικόλα σβήσ' το
Βότκα, σαν κρύα Μαλιμπού.
Και είδα πρόσφατα το είδωλο (Ξιαρχο). Στο τσακ ήμουν να του πω, αφού κάθε φορά λάθος το τραγουδάω, να στο χορέψω καλύτερα που το' χω κιόλας να με πάρεις στην ομάδα;

Στο Ήταν ένας γάιδαρος λεει:
και να καμαρώνεται με το σύρε κι έλα, με το σύρε κι έλα.
Εγω τραγουδώ (συνέχεια) :
Και να καμαρωνεται με τον Συρεγγέλα (συγγενης της Νατάσας Συρεγγέλα).
Λοιπον. Το σωστό πλασάρισμα είναι: Δεν είμαι κουφή. Έχω εξαιρετική φαντασία. Αυτό.

 

[Τσίου]

"Με ιδίους πόρους", είπε η κυριούλα—η μόνη παλέψιμη της απομαγνητοφώνησης—και εγώ άκουσα "με ιδίους σπόρους." Το άκουσα, δεν το έγραψα. Νίκησα. Αλλά είναι η τρίτη μέρα σερί, που φτιάχνω καφέ μετά τα μεσάνυχτα, οπότε δεν νιώθω τόσο Σπασοκοκκαλίδου.

 

[Έλεν]

Καλημέρα, εγώ στο τραγούδι «Μπαρ το ναυάγιο» της αγαπημένης Αρλέτας, αντί για

«Καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι με νερό», άκουγα:

«Καθότανε στο δίπλα ενός καπό».

Η ερμηνεία μου ήταν η εξής:
Αυτός ο Άγιος ήταν λίγο παράνομος και λίγο μυστήριος, όποτε δεν καθότανε μέσα στο μπαρ. Περίμενε τους εκλεκτούς του πιστούς απέξω όταν θα φεύγανε. Και καθότανε στο δίπλα ενός καπό (στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου) είχε απλώσει εκεί τα ουίσκια του και τα συμπράγκαλά του και περίμενε τους άπιστους που θα βγουν να τους προσηλυτίσει.

Επίσης στο άσμα της Γαρμπή «Ξυπόλητη χορεύω» στο σημείο που λέει

«Κι αν ξυπόλητη χορεύω», άκουγα:
«Αξυπόλητη χορεύω».
Στην Κύπρο βάζουμε α- διάφορα μπροστά στις λέξεις, όποτε μικρή μου φαινόταν φυσιολογικό να λέει αξυπόλητη. Ούτως ή άλλως και εμείς αξυπόλητοι τρέχαμε μες το σπιτι! Μετά όταν μεγάλωσα και το ξανάκουσα σκέφτηκα βλακείες έλεγα όταν ήμουν μικρή «αξημέρωτα» θα λέει. Κι έτσι το σκεφτόμουνα μέχρι σήμερα το πρωί που έψαξα να το βρω και έμαθα τον τίτλο και τη σωστή λέξη.

 

[Λένκοβιτς]

Δεν ξέρω πού να το αφήσω αυτό.

 

[Αντέρωτας]

Υπαρχει αυτο το νημα

 

[Χρυσένια]

Το τραγούδι ειναι:
Κι από τότε στρείδι μύδι, βάλαμε και δαχτυλίδι.
Εγω νόμιζα ότι έλεγε:
Κι από τότε στη Δημίδη, βάλαμε και δαχτυλίδι.

Στη Δημίδη (όπως λέμε στου Μπακάκου) τόπος τέλεσης γάμου στο μυαλό μου.

Μεχρι τη στιγμη που διαβασα την απαντηση σου, ακριβως το ιδιο πιστευα.
Εχω πεσει απο τα συννεφα τωρα.
Τί εννοει με το "στρειδι μυδι";;;

 

[Πεταλούδα]

Τί εννοει με το "στρειδι μυδι";;;

Δεν είμαι σίγουρη, αλλά μου μοιάζει σαν παρομοίωση πως είναι ενωμένοι ως ζευγάρι (και επίσης ότι στο εσωτερικό τους κρύβουν μια αγάπη τόσο πολύτιμη όσο τα μαργαριτάρια ).

 

[Τσίου]

Εκεί που "ξεσκαρτάριζα" πέρασα αρκετή ώρα διαβάζοντας ένα παλιό σημειωματάριο.
Συμπέρασμα πρώτο: Όποτε "ξεσκαρταρω" κάνω μισή δουλειά, γιατί πάντα θα βρω κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχη, και θα μπω (με τις μπάντες) στο memory lane.
Συμπέρασμα δεύτερο: Από τις παρατηρήσεις μου, δεν έχω αλλάξει καθόλου.
Συμπέρασμα τρίτο: Δεν ακούω και δεν άκουγα καλά από πολυ μικρή. Γράφω (και με κράζω στο σημειωματάριο) πως αντί για "Αφού υπάρχει Θεία Δίκη, κάποτε θα απολογηθείς", εγώ τραγουδούσα "Αφού υπάρχει η θεία Νίκη", εντάξει; και φανταζόμουν τη θεία Νίκη με μπικουτι στα μαλλιά και πλάστη στο χέρι.
Εψαξα το νήμα μήπως το έχω αναφέρει ξανά, καθώς έχω παρατηρήσει πως ξεχνάω και θυμάμαι το ίδιο πράγμα πολλές φορές, δεν βρήκα κάτι. Να 'ναι καλά η θεία Νίκη, που θα την έχω πάντα στο πλευρό μου. ΔεΝεεε.