Παρακούσματα
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
δηλ. έκανε κάτι σαν θεραπεία μέσα στο τζάκι ατμού για να την ξεπεράσει;Λέει: Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός, γραμμή Βικτώρια- Πειραιά
Ακούει (η φίλη): Μέσα στο τζάκι ατμού σκυφτός…
κάποιος είχε ανάγκη για διακοπές!!! :χαχαχα:
Και εγώ αυτό άκουγα...Λέει: Κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Ακούω: Καρασκουπιδιάρικα (απαντάει στο «πώς»-κάτι σαν επίρρημα) φεύγουν οι χειμώνες…
Βασικά τώρα που το είπες ανακάλυψα την αλήθεια
Λέει: Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός, γραμμή Βικτώρια- Πειραιά
Ακούει (η φίλη): Μέσα στο τζάκι ατμού σκυφτός…
Ένα έχω να πω:
Θυμήθηκα κι άλλο. Όταν σε ένα νησιώτικο τραγούδι λέει: "Σ' αγαπώ χωρίς να θέλω γιατί μοιάζεις των αγγέλω", κατά την προσφιλή συνήθεια να κόβεται το τελικό "ν" της γενικής πληθυντικού, δε νομίζω ότι είναι παράλογο να αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός ο Αγγέλος στον οποίο μοιάζει η νέα της αγάπη!
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θα το έχετε ήδη δει, αλλά δεν μπορώ να μην παραθέσω εδώ την αποθέωση των παρακουσμάτων! www.youtube.com/watch?v=y-wF3pHpEt8
Last edited:
Ας προσθέσω εδώ και μια παρερμηνεία (και όχι παράκουσμα) που έχει σχέση με τραγούδι. Όταν από πολύ μικρή άκουγα το «βαράνε στην ταράτσα τον Ανδρέα…τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ» (τί παιδικά χρόνια, θα πείτε ) και αγνοώντας τότε το πολιτικό περιεχόμενο του τραγουδιού, φανταζόμουν πως ο Ανδρέας ήταν κάποιος φασαρτζής γείτονας που έμενε σε δώμα στην ταράτσα και που οι γείτονες εναλλάξ του χτυπούσαν από κάτω τα με σκουπόξυλα για ησυχία. Σημείωση: ντρέπομαι να σας πω μέχρι ποια ηλικία το φανταζόμουν αυτό :λυγμ:
) και αγνοώντας τότε το πολιτικό περιεχόμενο του τραγουδιού, φανταζόμουν πως ο Ανδρέας ήταν κάποιος φασαρτζής γείτονας που έμενε σε δώμα στην ταράτσα και που οι γείτονες εναλλάξ του χτυπούσαν από κάτω τα με σκουπόξυλα για ησυχία. Σημείωση: ντρέπομαι να σας πω μέχρι ποια ηλικία το φανταζόμουν αυτό :λυγμ:Σε ένα παλιο τραγουδι, έλεγε τα εξής :
Πάει η αγάπη μου, παει με αφησε μόνο σε καποια γωνιά,
να 'τανε θεε μου, καλυτερα φαρσα, να 'τανε Πρωταπριλια
Ακουγα τα εξης : (παρακαλω οχι σχολια
... να 'τανε θεε μου καλυτερα Πασχα, αχ να 'τανε Πρωτοχρονια
Ακριβώς το ίδιο κι εγώωω! =)
Απ' τα κορυφαία, αναμφίβολα!Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός, γραμμή Βικτώρια- Πειραιά
Ακούει (η φίλη): Μέσα στο τζάκι ατμού σκυφτός…
Εγώ πάλι, 12 χρονών τότε νομίζω, ήξερα τί είναι το τζάκετ, αλλά τη στάση "Βικτώρια" του ηλεκτρικού δεν την ήξερα, ούτε καν τον ίδιο τον ηλεκτρικό. [Θεσσαλονικιός γάρ]. Τους ίδιους στίχους λοιπόν τους άκουγα: «Μέσα στο τζάκετ μουσκεφτός, γράφει "Βικτώρια, Πειραιά"»
Ερμηνεία: «όπως προσπαθούσα να προφυλαχτώ απ' τη βροχή (αν και είχα ήδη γίνει παπί), διαπιστώνω ότι το τζάκετ μου, που είχα αγοράσει για καινούργιο, είναι μεταχειρισμένο! Και μάλιστα ανήκε σε κάποια Βικτώρια απ' τον Πειραιά!»
Last edited:
perastvs perakampvs!
λοιπόν ακούστε το εξαιρετικό:
μία φίλη μου, πολλά χρόνια πριν, με ρώτησε σοβαρά:"γιατί χρησιμοποιούν λατινικά στο γνωστό τραγούδι "Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές, είν' ένα μοναστήρι που παν οι κοπελιές κτλ..."
τι να σημαίνει άραγε perastus perakampus"; φοβερό;
δεν έκανε πλάκα...
λοιπόν ακούστε το εξαιρετικό:
μία φίλη μου, πολλά χρόνια πριν, με ρώτησε σοβαρά:"γιατί χρησιμοποιούν λατινικά στο γνωστό τραγούδι "Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές, είν' ένα μοναστήρι που παν οι κοπελιές κτλ..."
τι να σημαίνει άραγε perastus perakampus"; φοβερό;
δεν έκανε πλάκα...
Να αναφέρω ακόμα ένα παράκουσμα, αρκετά διασκεδαστικό, απο αφήγηση του ίδιου του Αλκίνοου Ιωαννίδη σε συναυλία του.
Μετά απο κάποια συναυλία του, λέει, τον πλησιάζει ένας γέροντας και του λέει: "πολύ ωραία παλικάρι μου, μπράβο σου" κτλ "ειδικά αυτό το τραγούδι που έγραψες για τον νονό σου που πέθανε (!), πολύ συγκινητικό!". Ο γέροντας άκουγε "ζει ο νονός" αντί για "Ζήνωνος" :χαχαχα:
Μετά απο κάποια συναυλία του, λέει, τον πλησιάζει ένας γέροντας και του λέει: "πολύ ωραία παλικάρι μου, μπράβο σου" κτλ "ειδικά αυτό το τραγούδι που έγραψες για τον νονό σου που πέθανε (!), πολύ συγκινητικό!". Ο γέροντας άκουγε "ζει ο νονός" αντί για "Ζήνωνος" :χαχαχα:
Ο παππούς έχει το ακαταλόγιστο και μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Μερικοί παππούδες το κάνουν και επίτηδες καμιά φορά πιστεύω, έτσι για να σπάνε πλάκα.
Να πω κι εγώ ένα πρόσφατο παράκουσμά μου
Σε ένα τραγούδι που λένε τα διάφανα κρίνα (Κυριακή των Βαΐων) λέει:
''Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου''
Κι εγώ άκουγα:
''Σαν ψιχάλα (με βαρύ Λου) ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου''
και σκεφτόμουνα ότι ο στιχουργός το παρατράβηξε.
Να πω κι εγώ ένα πρόσφατο παράκουσμά μου
Σε ένα τραγούδι που λένε τα διάφανα κρίνα (Κυριακή των Βαΐων) λέει:
''Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου''
Κι εγώ άκουγα:
''Σαν ψιχάλα (με βαρύ Λου) ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου''
και σκεφτόμουνα ότι ο στιχουργός το παρατράβηξε.
Βλέπεις, αυτό είναι το θέμα με τους Σαλονικιούς: δεν το λένε απλά βαρύ το λού αλλά το ακούν και βαρύ, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει! 
Χαχα... :χαχαχα: Κι όμως Φάρε τον καταλαβαίνω απόλυτα τον Μιχαλιό. Κι αυτό που έπαθε, που άκουσε δηλαδή ένα /ου/ ή ένα /ο/ νομίζοντας ότι πρόκειται για πολύ παχύ /λ/, είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Μάλιστα στα Πολωνικά, στα Γαλλικά και στα Βοσνιο-Σερβο-Κροατικά έχει επηρεάσει την ορθογραφία πολλών λέξεων. Έναυσμα λοιπόν για νέο νημάτιο (συντόμως): "Το (όχι αποκλειστικά σαλονικιώτικο) παχύ λάμδα". 
Το τραγούδι "Μάμπο Μπραζιλέιρο" έγινε για δεύτερη φορά διάσημο το 1987, μέσα από την ερμηνεία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη (η πρώτη ήταν το 1954, στην ταινία Η ωραία των Αθηνών, όπου τραγουδούσαν η Σπεράντζα Βρανά και το Τρίο Κιτάρα).
Σ' ένα σημείο, το τραγούδι λέει:
"Αυτό το μάμπο το μπραζιλέιρο/ μου δίνει κέφι, μου δίνει στιλ/
και Βραζιλιάνο με κάνει βέρο/ αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ."
Όμως ο εντεκάχρονος Γλωσσολάγνος άκουγε:
"... και βραζιλιάνο με κανιμπέρο/ αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ."
(όπου το κανιμπέρο είναι φυσικά ένα χαρακτηριστικό βραζιλιάνικο καπέλο, αντίστοιχο του σομπρέρο!
)
Σας δίνω και την προσωπική μου ερμηνεία αυτών των στίχων: "και (γιά κοίτα έναν) Βραζιλιάνο με κανιμπέρο! (Τί σου είναι) αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ!"
Λογικότατο, δεν βρίσκετε;
Σ' ένα σημείο, το τραγούδι λέει:
"Αυτό το μάμπο το μπραζιλέιρο/ μου δίνει κέφι, μου δίνει στιλ/
και Βραζιλιάνο με κάνει βέρο/ αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ."
Όμως ο εντεκάχρονος Γλωσσολάγνος άκουγε:
"... και βραζιλιάνο με κανιμπέρο/ αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ."
(όπου το κανιμπέρο είναι φυσικά ένα χαρακτηριστικό βραζιλιάνικο καπέλο, αντίστοιχο του σομπρέρο!
)Σας δίνω και την προσωπική μου ερμηνεία αυτών των στίχων: "και (γιά κοίτα έναν) Βραζιλιάνο με κανιμπέρο! (Τί σου είναι) αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ!"
Λογικότατο, δεν βρίσκετε;
Last edited:
Στο τραγούδι "Σταγόνες αγάπης", που το έχουν γράψει ο Λάκης Παπαδόπουλος (μουσική) και ο Μάνος Τσιλιμίδης (στίχοι), και το έχει πρωτοερμηνεύσει η Ελένη Δήμου, λέει το ρεφρέν:
"Αν αφήσεις της αγάπης τις σταγόνες
Σαν το κύμα στο σεντόνι μου να πέσουνε
Όλη νύχτα θα σου λέω τραγουδάκια
Από 'κείνα τα φευγάτα που σ' αρέσουνε"
Εγώ όμως άκουγα στην αρχή: "Άννα Βίσση στης αγάπης τις σταγόνες" (!!!), και όλο το υπόλοιπο σωστά. Και μου έκανε τόση μα τόση εντύπωση η συναδελφική αλληλεγγύη, και ταυτόχρονα η απροκάλυπτη διαφήμιση μιας τραγουδίστριας μέσα στον στίχο ενός τραγουδιού! Το νόημα που έπιανα εγώ είναι το εξής (σε παρένθεση έχω τις λέξεις και φράσεις που θεωρούσα ότι υπονοούνται):
"(τραγούδια με την) Άννα Βίσση (να προτιμάς) στης αγάπης τις σταγόνες
(και να τ' αφήνεις) σαν το κύμα στο σεντόνι μου να πέσουνε ..."
Το ότι μετά θα του λέει όλη νύχτα τραγουδακια με τη δική της φωνή, το σκεφτόμουν ως εξής: "Άκου εσύ τη Βίσση για να γοητευτείς, να φτιαχτείς, και μετά εγώ, με την αμφιβόλου ποιότητος φωνή μου, θα σου λέω φευγάτα τραγουδάκια. Κι επειδή θα έχεις φτιαχτεί, δεν υπάρχει περίπτωση να σ'ενοχλήσουν τα φάλτσα μου".
Πρέπει να εγκαινιάσουμε νέα επιστήμη: Παρερμηνειολογία
"Αν αφήσεις της αγάπης τις σταγόνες
Σαν το κύμα στο σεντόνι μου να πέσουνε
Όλη νύχτα θα σου λέω τραγουδάκια
Από 'κείνα τα φευγάτα που σ' αρέσουνε"
Εγώ όμως άκουγα στην αρχή: "Άννα Βίσση στης αγάπης τις σταγόνες" (!!!), και όλο το υπόλοιπο σωστά. Και μου έκανε τόση μα τόση εντύπωση η συναδελφική αλληλεγγύη, και ταυτόχρονα η απροκάλυπτη διαφήμιση μιας τραγουδίστριας μέσα στον στίχο ενός τραγουδιού! Το νόημα που έπιανα εγώ είναι το εξής (σε παρένθεση έχω τις λέξεις και φράσεις που θεωρούσα ότι υπονοούνται):
"(τραγούδια με την) Άννα Βίσση (να προτιμάς) στης αγάπης τις σταγόνες
(και να τ' αφήνεις) σαν το κύμα στο σεντόνι μου να πέσουνε ..."
Το ότι μετά θα του λέει όλη νύχτα τραγουδακια με τη δική της φωνή, το σκεφτόμουν ως εξής: "Άκου εσύ τη Βίσση για να γοητευτείς, να φτιαχτείς, και μετά εγώ, με την αμφιβόλου ποιότητος φωνή μου, θα σου λέω φευγάτα τραγουδάκια. Κι επειδή θα έχεις φτιαχτεί, δεν υπάρχει περίπτωση να σ'ενοχλήσουν τα φάλτσα μου".
Πρέπει να εγκαινιάσουμε νέα επιστήμη: Παρερμηνειολογία
Μερικά από τα τραγούδια που αναφέρθηκαν τα άκουγα και εγώ έτσι, όπως το "κουτσουμπιλά"..
Αυτό το έπαθα και πρόσφατα, είναι ένα τραγούδι που τυχαίνει να το ακούω στο ράδιο, της Ραλλίας νομίζω, το οποίο λέει:
Δεν έχει άλλους χειμώνες
Δεν έχει άλλες βροχές
Ναι στις καρδιές που ήταν μόνες
Έξω βγες (x3)
Εγώ όμως τόσο καιρό άκουγα:
Δεν έχει άλλους χειμώνες
Δεν έχει άλλες βροχές
Ναι στις καρδιές που ήταν μόνες
Εξοχές (x3)
Βέβαια, μου αρέσει καλύτερα ο τρόπος που το άκουγα, γιατί με τα τόσα καιρικά φαινόμενα που "έφαγαν" αυτές οι καρδιές, χρειαζόντουσαν επειγόντως τις εξοχές για να συνέλθουν!
Αυτό το έπαθα και πρόσφατα, είναι ένα τραγούδι που τυχαίνει να το ακούω στο ράδιο, της Ραλλίας νομίζω, το οποίο λέει:
Δεν έχει άλλους χειμώνες
Δεν έχει άλλες βροχές
Ναι στις καρδιές που ήταν μόνες
Έξω βγες (x3)
Εγώ όμως τόσο καιρό άκουγα:
Δεν έχει άλλους χειμώνες
Δεν έχει άλλες βροχές
Ναι στις καρδιές που ήταν μόνες
Εξοχές (x3)
Βέβαια, μου αρέσει καλύτερα ο τρόπος που το άκουγα, γιατί με τα τόσα καιρικά φαινόμενα που "έφαγαν" αυτές οι καρδιές, χρειαζόντουσαν επειγόντως τις εξοχές για να συνέλθουν!
τριγύρναμος (ο): απαντάται μόνο στην έκφραση: μου στέλνω τριγύρναμο, που σημαίνει «κάνω ότι δεν ακούω, εθελοκωφώ, προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω».
[ΕΤΥΜ.: η ετυμολογία της λέξης είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Άλλωστε η συγκεκριμένη έκφραση (μου στέλνω τριγύρναμο) φαίνεται να αποτελεί άπαξ λεγόμενον, εφόσον απαντάται μονάχα στο τραγούδι «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, όπου στο ρεφρέν ακούγεται: «Συννεφούλα, Συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ/ και τριγύρναμο σου στέλνεις κάθε βράδυ»]
[ΕΤΥΜ.: η ετυμολογία της λέξης είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Άλλωστε η συγκεκριμένη έκφραση (μου στέλνω τριγύρναμο) φαίνεται να αποτελεί άπαξ λεγόμενον, εφόσον απαντάται μονάχα στο τραγούδι «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, όπου στο ρεφρέν ακούγεται: «Συννεφούλα, Συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ/ και τριγύρναμο σου στέλνεις κάθε βράδυ»]
Kαλά, κορυφαίες οι ερμηνείες σου! Δείχνουν πάντως πως ο ανθρώπινος νους έχει αυτήν την μεγάλη ανάγκη για ερμηνεία. Ας έχει ερμηνεία κι ας είναι αυτή κατά τ' άλλα τελείως μετέωρη. (Τώρα εδώ μου έρχεται στο μυαλό η λέξη θεός αλλά ας μην προχωρήσω τις σκέψεις μου και πιαστούμε ).
).