Παρακούσματα

Και ένα "λογοτεχνικό" παράκουσμα, απόσπασμα από τα "Ματωμένα Χώματα" της Διδώς Σωτηρίου. Ας μην σας ξεγελάσει το εύθυμο ύφος του, είναι ένα από τα ελάχιστα ανάλαφρα σημεία του βιβλίου- το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, το συνιστώ ανεπιφύλακτα προς ανάγνωση.

...τότες τ΄άρεζε (του πατέρα) να σηκώνει εμένα που μ' έβλεπε πάντα σαν το γραμματιζούμενο του σπιτιού, να λέω το "Πάτερ ημών". Δεν καταλάβαινα γρι απ' ότι έλεγε τούτη η προσευχή και μια μέρα είπα στη μάνα μου.
- Το "Πατ", μπρε μάνα, ξέρω τι θα πει. Μα εκείνο το "ερημών" με μπερδεύει...
 
γεγονος....πριν πολλα χρονια και η ευθυνη μιση δικη μου και μιση του ραδιοεκφωνητη....μπαινω σ`ενα ταξι και ακουω τις ειδησεις "πεθανε η Βασω Κατρακη...ηταν μια χαρά-(μικρη σταση του εκφωνητη,αρκετη για να σκεφτω "καλα μάς δουλευει,τί φραση ειναι αυτη;") και ο εκφωνητης συνεχισε ...κτρια μοναδικη στο ειδος της....
 
Γιάννης Πλούταρχος:
Τι άκουγαν τα αυτιά του Τρίτου Φάουστ:
Φυσάει πολύ από το σπασμένο μου το τζάμι
Φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς
Κι η μοναξια με πνίγει πάει να με τρελάνει
Μα τόνισα την πρόκα στην παλάμη της Καρδιάς!!!!

Και αναρωτιώμουν: "Τι θέλει να πει ο ποιητής; Αν τονίσω την πρόκα (σταυρωθώ) θα τελειώσει η μοναξιά; Πόσο μεγάλο μπορεί να είναι αυτό το μήνυμα;"
Τελικά το τραγούδι είναι:
Φυσάει πολύ από το σπασμένο μου το τζάμι
Φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς
Κι η μοναξια με πνίγει πάει να με τρελάνει
Ματώνει σαν την πρόκα στην παλάμη της Καρδιάς!!!!
 
Με παρέσυρε το ρέμα - Βασίλης Τσιτσάνης & Χαρούλα Λαμπράκη
Εγώ άκουγα:"Βαριά είσαι Κλέτια έχω απόψε
και η καρδιά μου είναι κλειστή."

Και το τραγούδι λέει:"Βαριά σεκλέτια έχω απόψε
και η καρδιά μου είναι κλειστή."

και προσπαθούσα να καταλάβω ποιά στο καλό είναι αυτή η Κλέτια και πόσο άσχημο είναι να σε λένε κατάμουτρα χοντρή σε ένα τραγουδι και πως μπορεί να ταιριάζει ο στίχος παρακάτω,φυσικα ήμουν πολύ μικρή αν θυμαμαι καλα πρώτη-δευτέρα δημοτικού όταν το άκουσα πρώτη φορά αλλά και αρκετά μεγάλη όταν κατάλαβα το λάθος μου.:ντροπή:
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
κάθομαι τώρα να βγάλω στην κιθάρα τον πολυαγαπημένο "Σεβάχ" του Λοΐζου και μόλις τώρα διαπιστώνω πως λέει "ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι" ενώ από μικρός εγώ καταλάβαινα "ρε, σάλτα κάνουνε οι μούτσοι", καθότι η λέξη ρεσάλτο δεν υπήρχε στο λεξιλολογιακό μου καρνέ..
:))))
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Χριστέ μου τι τέλειο νήμα είναι αυτό!!! Έριξα το γέλιο της ζωής μου. Ειδικά με τον Αντρέα που ήταν ο ενοχλητικός γείτονας που του βαράγαν οι γείτονες τα σκουπόξυλα χτυπιόμουν στα πατώματα.

Μικρή άκουγα τον Μπήγαλη να λέει

Κατερίνα, Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμησή σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα...

Και άκουγα

Κατερίνα, Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμησή σου λεπίδα
του ΜΠΕΤΟΒΕΝ δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα... :χαχα:

Μια φίλη στο Εφάπαξ που τραγουδάει ο Κότσιρας, εκεί που λέει:

Να σφίγγω τα λουριά με τόση μαστοριά
Να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι

άκουγε

Να σφίγγω τα λουριά με τόση μαστοριά
Να βρίσκω μία λύση στο χορτάρι

πράγμα πολύ λογικό αν το καλοσκεφτείς :μουάχαχα::μουάχαχα::μουάχαχα:
 
κάθομαι τώρα να βγάλω στην κιθάρα τον πολυαγαπημένο "Σεβάχ" του Λοΐζου και μόλις τώρα διαπιστώνω πως λέει "ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι" ενώ από μικρός εγώ καταλάβαινα "ρε, σάλτα κάνουνε οι μούτσοι", καθότι η λέξη ρεσάλτο δεν υπήρχε στο λεξιλολογιακό μου καρνέ..
:))))
Δεν λεει δηλαδη "ρε,σαλτα"??????????:αργκ:
 
Παλια στο μαγαζι που δουλευε ο φιλος μου, εβαζαν ενα τραγουδι που δεν το θυμαμαι καθολου. Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι ελεγε (ή λεγοταν;; ) Φουντα Καλαματιανη κ ολοι ακουγαν Που 'ν' τα καλαμακια σου :χαχαχα:

(το τραγουδι για χαβαλε το βαζανε δεν καναν φουντες καλαματιανες στο μαγαζι :ρ)

edit: το βρηκα!!!
 
Στη Φωτοβολίδα του Περίδη αντί για "Μια φωτογραφία κομματάκια δυο / έχω να σε δω χρόνια αστεία-αστεία", εγώ για πολύ καιρό άκουγα "χρόνια στη Αστεία" και αναρωτιόμουν αν είναι τοπωνύμιο ή μαγαζί και γιατί δεν λέει "στην Αστεία", που είναι πιο σωστό κι ακούγεται και καλύτερα!:μαναι:
 
Εγώ σε ένα τραγούδι που τον τίτλο του δε θυμάμαι και όπου μιλήσουμε για το Σταμούλη το Λοχία (Βρήκα στην Αμφιλοχία το Σταμούλη το Λοχία) λέει σε κάποια στιγμή

Παλιό μου συμπολεμιστή με το κεφάλι του σταχτί

φυσικά εγώ άκουγα το λογικότατο

Παλιό μου συμπολεμιστή με το κεφάλι του στ' αφτί
 
πολυ γελιο μ'αυτο το νημα
το διαβασα ολο κ συμμεριζομαι πολλα

τραγουδι του τερζη:

ο δικος μου ο δρομος μ'εχει χρονια διαλλεξει
στην οδο γραφει μονος ,επικινδυνη λεξη

κ εγω νομιζω οτι ειναι: στην οδο γραφημωνος, επικινδυνη λεξη.. κ αναρωτιεμαι για καιροοοοο τι ταχα επικινδυνη λεξη ειναι αυτη..

κ θα σας παω κ πιο μακρια Λε Πα :))))
το 'πε το 'πε ο παπαγαλος οτι σ'αγκαλιαζει αλλος

στα αυτια μου ειναι μια λεξη, τοπε, κ νομιζω ειναι επιφωνημα, τυπου ωπα ,αλα κλπ :μαναι:
 
Πόσο μου αρέσει που αυτό το νήμα πέφτει σε χειμερία νάρκη για 5-6 μήνες, και ξαφνικά αναγεννάται δριμύτερο (και όχι δημήτριο)

Θησαυρός παρακουσμάτων είναι το "Μείνε εκεί που είσαι" - Νέβμα & Professional Sinnerz

Πάνω στο ραπ (ή χιπ χόπ? Ποτέ δεν κατάλαβα τη διαφορά) και για να τους βγει ο στίχος με το ρυθμό, ακόμα και διαβάζοντας τι υποτίθεται ότι λέει, πάλι δεν τα πιάνω.

Στο 1:06, ο ποιητής θέλει να πει "Θα το πάω αλλού με", αλλά για να του βγει, το τρέχει και ακούγεται "θατοπαωαλλούμε" (θατοπαωαλλείτε και θατοπαωαλλούνε, προφανώς)

Στο 2:12 γίνεται το μεγάλο πανηγύρι. Διότι, αυτό που υποτίθεται είναι "θα τ' ακούς μετά, θα ΄χω κρούσματα, πιο πολλούς πάντα", αλλά αυτό που ακούγεται μάλλον θυμίζει "θατακούσμετα, αποκρούσματα, πεοπολούσπατα"

Όλα κι όλα, σε άλλα τραγούδια παραδέχομαι την κουφαμάρα μου, εδώ είναι 100% πρόβλημα του καλλιτέχνη.
 
πολυ γελιο μ'αυτο το νημα
το διαβασα ολο κ συμμεριζομαι πολλα

τραγουδι του τερζη:

ο δικος μου ο δρομος μ'εχει χρονια διαλλεξει
στην οδο γραφει μονος ,επικινδυνη λεξη

κ εγω νομιζω οτι ειναι: στην οδο γραφημωνος, επικινδυνη λεξη.. κ αναρωτιεμαι για καιροοοοο τι ταχα επικινδυνη λεξη ειναι αυτη..
:χαχαχα: Στο ίδιο τραγούδι άκουγα για χρόνια "στην οδό κλαυθμώνος" και αναρωτιόμουν επίσης γιατί είναι επικίνδυνη λέξη (ούτε που σκέφτηκα πως αν ήταν αυτό θα έλεγε πλατεία όχι οδό)
 
να ρωτήσω κάτι; το "άσμα" του Γονίδη που ακούγεται "γιατί χλαις" αντί "γιατί κλαις", μπαίνει στην κατηγορία του νήματος, ή είναι λόγω κακής ηχογράφησης;:τρέλα:
 
Διαβάζοντας το νήμα διαπίστωσα πως πολλά κι από τα δικά μου παρακούσματα έχουν παρακουστεί επ’ ακριβώς κι από άλλους όπως τα :
με βιολί σαν του Ροβιόλη ...και βραζιλιάνο με κανιμπέρο/ αυτό το μάμπο απ' τη Μπραζίλ.... θέλει και η ζωντανίνα, πίνουν το αίμα τους.

Λέει: Όμορφη, είσαι όμορφη, σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
Ακούω: Όμορφη, είσαι όμορφη, σ’ έχω δει, μ’αφοράς, (δηλ. η δικιά σου περίπτωση) :χαχα:
Τον συγκεκριμένο στίχο εγώ τον άκουγα ως «Όμορφη, είσαι όμορφη και δεν θέλω να ξέρω όλα καλά, (αντί του «όλα τα’ άλλα»)
Όμορφη είσαι όμορφη σε ποτήρι αμφοράς θα σε πιω στάλα – στάλα» ( Αμφοράς εκ του Αμφορέα).:)

Ένα άλλο τραγουδάκι επίσης που άκουγα μικρός και δεν καταλάβαινα απολύτως ούτε τι έλεγε ούτε τι εννοούσε ήταν το : Τούμπου – Τούμπου ζα του Γιάννη Μαρκόπουλου. Εντούτοις όμως το ρεφραίν το είχα μάθει απ’ έξω και το τραγουδούσα μπερδεύοντας τα τούμπου ζίτσου με σίου ζίτσου τα μπα μπου με μπαμπού, τα κουλουκουπά - κουλουκουπού με κάτι ανάμεσα σε κούλουμα λουκουμά και λουκουμού, τη γριά ντου ντου με την γριά Ντουντού.

Παραθέτω το εν λόγω ρεφραίν...:)

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού!
 
Top