Παραλλαγές σ' ένα θέμα!

[Φαροφύλακας]

Σκέφτηκα να δοκιμάσουμε εδώ λογοτεχνικές παραλλαγές σ’ ένα θέμα όμοια με αυτές του Ραιυμόν Κενώ που μας παρουσίασε αλλού ο Γλωσσολάγνος.

Σκάρωσα λοιπόν ένα κειμενάκι εμπνευσμένο από ένα βουλευτή μας τον οποίο συνέλαβε η κάμερα στο έδρανο τής βουλής να κάνει όλα όσα αποδίδω εδώ στον οδηγό τής μερσεντές.
—το έβλεπα και πάλι χθες βράδυ στο "Όλα 9" —

Ο καθένας ας δοκιμάσει όποια παραλλαγή θελήσει!

Ιδού το θέμα:

Περίμενα σταματημένος στο φανάρι, η ταχύτητα στο νεκρό και το μυαλό αφηρημένο. Δεξιά από εμένα είχε σταματήσει μία ασημί μερσεντές και σκέφτηκα πως είναι αμαρτία να δώσεις τόσα πολλά χρήματα για να μοιάζεις με ταξί! Στο τιμόνι καθόταν ένας κύριος γύρω στα πενήντα με γκρίζο μούσι κι μικρή φαλακρίτσα. Τον κοιτούσα για λίγο αφηρημένος να κοιτά αφηρημένος και τότε συνέβη! Έφερε τον δείκτη του δεξιού του χεριού, ανασήκωσε με αυτόν το πάνω χείλι και καταπιάστηκε σε έναν μικρό αγώνα να καθαρίσει κάτι από τα δόντια. Το θέαμα ήταν αρκετά αποκρουστικό και για κάποιον άγνωστο λόγο παρότι πάσχιζα δεν μπορούσα ν' αποτραβήξω το βλέμμα μου μακριά. Τότε το δάχτυλο υποχώρησε και πραγματικά ξεφύσησα ανακουφισμένος όμως η λύτρωση κράτησε μονάχα μια στιγμή γιατί αυτό το ίδιο δάχτυλο επέστρεψε και αυτή την φορά άρχισε να σκαλίζει το αυτί του! Πρέπει να είχα μια μοναδική έκφραση με τα μάτια γουρλωμένα από τρόμο, μάρτυρας μιας σκηνής που γινόταν όλο και πιο φρικιαστική γιατί την επόμενη στιγμή αυτό το ίδιο δάχτυλο βυθίστηκε μέσ' στο ρουθούνι όπου έμοιαζε να ψάχνει για κάτι απεγνωσμένα! Σε βοήθεια έσπευσε ο αντίχειρας και τα δυο δάχτυλα μείναν να συνεργάζονται εκεί κάμποση ώρα. Κοιτούσα αποσβολωμένος... υπνωτισμένος! Μου ήταν πια παντελώς αδύνατον να αποστρέψω το βλέμμα κι ήξερα πως θα έπινα μέχρι το τέλος αυτό το πικρό ποτήρι. Και τότε ήρθε η χαριστική βολή! Γιατί το ανεπαίσχυντο δάχτυλο αποτραβήχτηκε και στάθηκε σχεδόν συνεσταλμένα για λίγο στο σαγόνι, όμως μόνο και μόνο για να επιστρέψει δριμύτερο μέσα στο στόμα και στην αρχική εργασία που προφανώς άφησε ατέλειωτη! Ένοιωθα ανακατεμένος κι εξαντλημένος. Το φανάρι μάλλον πρασίνισε γιατί η μερσεντές έφυγε εμπρός βγάζοντάς με από τον εφιάλτη ενώ κόρνες από πίσω με καλούσαν να ξεκινήσω όμως εγώ απλά πια δεν μπορούσα.

 

[Φαροφύλακας]

Εξωραϊσμένα

Και επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την πρώτη παραλλαγή:

Εξωραϊσμένα

Ευτυχώς που μ' έπιασε το φανάρι για να ξαποστάσω λιγάκι, να ξεκουραστεί για λίγο κι η ταχύτητα στο νεκρό, να μπορέσει και το μυαλό για μια στιγμή να ξεφύγει. Στα δεξιά είχε σταματήσει μια ασημί μερσεντές και σκέφτηκα πως παρότι ακριβή κατάφερνε να έχει μια οικεία εμφάνιση. Στο τιμόνι καθόταν ένας κύριος, νέος ακόμη στα πενήντα του, με γκρίζο μούσι που του πήγαινε και ανοιχτό μέτωπο που δείχνει σοφία. Αφαιρέθηκα να κοιτάζω το όμορφο σύνολο καθώς κι αυτός κοιτούσε σκεφτικός. Τότε αυτός, μέσα στην περισυλλογή του, έφερε τον δείκτη τού δεξιού του χεριού σαν για να καθαρίσει κάτι από την όμορφη και κατάλευκη οδοντοστοιχία που ξεπρόβαλε κάτω απ' τα καλλίγραμμα χείλη. Το θέμα ήτανε τόσο συμπαθητικό που άφησα το βλέμμα μου εκεί. Τότε το δάχτυλο υποχώρησε και ξεφύσησα με ανεπαίσθητο θαυμασμό μα αυτό ευτυχώς επέστρεψε γρήγορα και ακούμπησε το αυτί όπως ταιριάζει σ' έναν άνθρωπο που συλλογιέται. Πρέπει να είχα μοναδική έκφραση χαράς με τα μάτια γεμάτα μου γεμάτα συμπάθεια καθώς έβλεπα μια τόσο όμορφη κι ανθρώπινη στιγμή κι αμέσως μετά είδα το δάχτυλο να αγγίζει την μύτη του και μάλιστα συντροφιά μ' έναν αποφασιστικό αντίχειρα. Κοιτούσα μαγεμένος... υπνωτισμένος! Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του κι ήθελα αυτή η εικόνα να κρατήσει για πάντα. Και τότε ήρθε το πιο ωραίο! Γιατί το σκανδαλιάρικο δάχτυλο αποτραβήχτηκε και στάθηκε συνεσταλμένα για λίγο στο σαγόνι και ξάφνου είχα μπροστά μου τον σκεπτόμενο του Ροντέν, όμως αμέσως επέστρεψε στο στόμα και να που ξαναπρόβαλαν τα όμορφα δόντια. Ένοιωθα μια ευφορία και θετική ενέργεια. Το φανάρι μάλλον πρασίνισε γιατί η κομψή μερσεντές έφυγε εμπρός αφήνοντάς με μαγεμένο ενώ κόρνες από πίσω με καλούσαν να ξεκινήσω όμως εγώ, λες και χαμένος σ’ ένα όνειρο, απλά πια δεν μπορούσα.

 

[Χρυσηίδα]

Επιστημονικά

Επιστημονικά

Βιάζομαι αλλά προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι τα δύο – τρία λεπτά που θα με καθυστερήσει το κόκκινο δε θα κάνουν τη διαφορά. Να και μια ασημί μερσεντές δίπλα μου. Ο οδηγός μεσήλικας, με αποχρωματισμένο μούσι, εκτενές μετωπιαίο οστό και εμφανή σημάδια αποδυνάμωσης των κυττάρων των τριχοφόρων θυλάκων. Σκέφτομαι ότι μόλις τέλειωσε κάποιο γεύμα έτσι όπως τον παρατηρώ να προσπαθεί με το δείκτη του δεξιού άνω άκρου να απομακρύνει ένα υπόλειμμα τροφής που βρίσκεται εγκλωβισμένο μεταξύ του κυνόδοντα και του πρώτου γομφίου της αριστερής κάτω γνάθου. Μα όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό. Δεν πρόκειται για δυσφορία που του προκαλεί το συγκεκριμένο υπόλειμμα. Πρόκειται για μια περίπτωση εραστή των σωματικών εκκρίσεων. Όσο τον παρατηρώ τόσο περισσότερο πείθομαι γι’ αυτό. Γιατί μετά την επαφή του με τον σίελο και με τη βοήθεια του ίδιου δάχτυλου εξετάζει την κυψέλη του αριστερού αυτιού και ναι, συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο στις ρινικές βλέννες. Τέλος, επεξεργάζεται το δείγμα με τη βοήθεια του αντίχειρα. Λυπάμαι που θα τον χάσω σύντομα απ’ το οπτικό μου πεδίο γιατί η περίπτωσή του είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Μα, να, ο μεσήλικας κύριος δε θέλει να με αφήσει σε αμφιβολίες. Τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το ίδιο πάντα δάχτυλο ξεκινά για μια επαναληπτική δειγματοληψία.


(Ένα αντιεμετικό επειγόντως!!!) :λυγμ:

 

[Αριστοτέλης]

Αλήτικα

Άκου ρε φίλε τι είδα τις προάλλες. Είμαι αραχτός στο φανάρι με νεκρά και χαλαρώνω. Κοιτάζω δεξιά και βλέπω έναν τύπο σε ένα ασημί μερσεντικό. Μέσα στην κυρίλα ο τύπος. "εγώ είμαι κι άλλος κανένας", "ο δρόμος είναι δικός μου" και τέτοια. Θα' τανε καμιά πενηνταριά, γκριζομάλης, με μπιφτέκι στο κεφάλι. Τον έκανα χάζι, να 'ούμε. Κι εκει που λες ότι αυτός ακόμα και το κοτόπουλο το τρώει με μαχαιροπήρουνο, κάνει μία έτσι με το δάχτυλο να βγάλει τη μπίχλα από την κουφάλα. Μάλλον τα κατάφερε, γιατί πήρε σειρά το αυτί. Μέσα στην ηδονή ο τύπος! Εγώ σα μ%$#$%$ τον κοιτάω. Μια που 'χε πάρει στη σειρά τις τρύπες, το χώνει και στη μύτη. Εκεί να δεις. Φαντάσου τι είχε μέσα που έβαλε και τον αντίχειρα! Αφού έβγαλε 4 αγάλματα και 3 αγγεία του 6ου αιώνα π.Χ., ξαναθυμήθηκε την κουφάλα. Και τι κάνει ρε ο απίθανος. Ξαναβάζει το δάχτυλο στην κουφάλα, γιατί θα 'χε ξεμείνει τίποτα από την προηγούμενη ανασκαφή. Κι εκεί έχω μείνει εντελώς μ%$#$%$! Ανάβει το φανάρι. Τονε βλέπω, βάζει πρώτη και φεύγει. Αρχίσαν οι από πίσω να με κράζουνε. "Σκάστε ρε ζώα γ$%#$%#!!! Μου τα πρήξατε!" τους φωνάζω και κάνω να φύγω.

 

[Φαροφύλακας]

Χαϊκού

Όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι, το χαϊκού (haiku) είναι ένας λιτός τύπος ποιήματος, έκφανση του ιαπωνικού μινιμαλισμού, που στην κλασική του μορφή αποτελείται από τρεις στίχους των 5-7-5 συλλαβών αντίστοιχα. Οπότε:

Χαϊκού

Μέσ' στο Μερσέντες
Σ' αυτί, στόμα και μύτη
Δάχτυλο χώνει

Λίγα λόγια και καλά!

 

[Παραμυθού]

Η ώρα του παιδιού

Στο μπροστινό κάθισμα, ο μπαμπάς οδηγεί και μου ρίχνει ματιές μέσα απ' τον καθρέφτη. Το ξέρω οτι με παρακολουθεί και περιμένω να ανάψει το φανάρι για να κοιτάει πάλι ο μπαμπάς το δρόμο κι έτσι να κάνω ελεύθερα γκριμάτσες στους οδηγούς που μας προσπερνούν.
Να, αυτού του κύριου με το κουστούμι, στο διπλανό αυτοκίνητο. Αυτού που γυαλίζει το κεφάλι του. Μόλις ξεκινήσουμε θα του κάνω μια γκριματσάααρα που θα...θα... μα τί κάνει αυτός;Πιπιλάει ακόμα το δάχτυλό του κοτζάμ μεγάλος; Κι ύστερα μαλώνουν εμένα. που βάζω το χέρι στο στόμα. Κάτι ψάχνει μάλον ανάμεσα στα δόντια του αλλά τί; Φαίνεται πως του 'φυγε από κει και τρύπωσε στο αυτί του γιατί ο κύριος τώρα το ψάχνει μέσα στην τρύπα. Να το! θα το βρήκε, γιατί κρατάει αυτό που έπιασε και το κοιτάζει καμαρώνοντας. Τόσο καμάρι για τόσο δα πραγματάκι...Τεντώνομαι αλλά δεν βλέπω τί κρατάει ακριβώς.
Τώρα το μυρίζει. Ωωωχ, του έφυγε απ΄τα δάχτυλα και το κυνηγάει μέσα στη μύτη του. Μα πώς γίνεται να του έπεσε προς τα πάνω; Με τους μεγάλους όλα να τα περιμένω. Το ψάχνει για πολλή ώρα. Ε, αφού έχει και μεγάλη μυτάρα! Φαίνεται θα λέει κι αυτός ψέμματα σαν τον Πινόκιο. Εγώ πάντως, ψέμματα δε λέω...

 

[Φαροφύλακας]

Εύγε, Παραμυθού! πολύ καλή η παιδική εκδοχή σου.

 

[Γλωσσολάγνος]

Όντως πολύ καλό, Παραμυθού! Ελπίζω σύντομα να αναρτήσω κι εγώ εδώ. Δεν σας λέω όμως τί ύφος θα έχει το κείμενο.

 

[Λορένα]

κουτσομπολίστικη

Χρυσή μου, δεν μπορείς να φανταστείς το σοκ που έπαθα σήμερα. Μόλις είχα βγει από το κομμωτήριο, και με είχε σταματήσει το φανάρι.
Και εκεί που κανω μια, για να τιναξω το μαλλι και να φρεσκαρω την μπουκλα, γυριζω το κεφάλι και βλεπω έναν γοητευτικοτατο πενηνταρη αντρα που τυφλα να εχουν οι τριαντάρηδες μπροστά του. Τι και αν ειχε φαλακρισει λιγουλακι και γυαλιζε η φαλάκρα του στον ηλιο, και λιγα κιλακια παραπανω, δεν βαριεσαι! Έπρεπε να δεις πως έλαμπε η ασημενια του μερσεντες, τελευταιο μοντελο παρακαλω. Μου σηκωθηκε η τριχα από το ρίγος που με διαπερασε, πολύ ματσό ο τύπος. Κανω μια στον καθρεφτη να προβαρω χαμογελο, και βαμμενα χειλη, ενώ ευχαριστουσα τον θεο που επιτελους μια φορά με πετυχε αντρας στα καλυτερα μου.. και τι βλεπω και παθαινω!
Σηκωνει μια το χερι και αρχιζει να σκαλίζει τα δόντια του. Εντάξει λέω, κατι θα του μπηκε και τον ενοχλει, Προφανώς θα γυρίζει από επίσημο γεύμα. Και προφανώς δεν πήρε είδηση την θεά (εμένα δηλαδή) που τον κοιτάζει από δίπλα, αλλιώς θα ήταν σίγουρα διακριτικότατος. Και κει που πάω να ηρεμήσω, αφού κάπως δικαιολόγησα τα αδικαιολόγητα, βλέπω το ίδιο χέρι να αρχίζει να σκαλίζει την μυτη του, και πριν να προλάβω να ξανασυνέλθω, ξανά με το ίδιο χέρι να ξανα.. σκαλίζει τα δόντια του... Τι να πω, χρυσή μου που μου ‘ρθε αναγούλα και μου έμεινε και το κραγιον στο χερι, από το σάστισμα, που ήθελα και να βαφτώ κιόλας τρομάρα μου. Άλλο να σου λεω, και άλλο να βλέπεις!
Α πα πα.. τον άφησα να φύγει. Δηλ. αυτός έφυγε πρώτος… γιατί εγώ έτσι όπως «έμεινα» κοιτάζοντας το θέαμα, μου τα έψαλλαν και οι πίσω που ξεχάστηκα. Ακόμη να συνέλθω

 

[Γαλή]

Με συνηθισμένες ρίμες

Μέσα στη Μερσεντές του, τον βλέπω να'ναι μόνος
κι αρχίζει τις κινήσεις, να του περάσει ο πόνος.
Με ένα δακτυλάκι σκαλίζει όλο πάθος
τροφή από το δόντι και δε το βρίσκει λάθος.
Και ύστερα τι είδα με τα όμορφά μου μάτια
μέσα απ'το ρουθούνι να βγάζει δυο κομμάτια!
Ούτε τ'αυτί γλιτώνει, πάει κι εκεί το χέρι
και για εμένα είναι μες στην καρδιά μαχαίρι.
Στο στόμα του γυρίζει, πικρό ποτήρι πίνω
μα άλλες λεπτομέρειες εκούσια δε δίνω.
Αυτήν την ιστορία ποτέ ξανά δε λέω
και μέσα στον εγκέφαλο τις αναμνήσεις καίω!

 

[Γλωσσολάγνος]

Γαλή, έξοχο!!!
Το φαντάζομαι με φωνή Νατάσσας Θεοδωρίδου, και μάλιστα βρήκα και μουσική! :χαχαχα: Το φαντάζομαι, κι έχω σκάσει στα γέλια! Κρίμα που δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί σας το ντελίριο που έχω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου...

 

[Γαλή]

Κράτα το μέχρι το Σάββατο, ανυπομονώ να το ακούσω!

 

[Γαλή]

Λοιπόν, Λορένα, μπορεί να το γράφεις ως κουτσομπολίστικη εκδοχή, αλλά καταλήγει να είναι ένα πολύ ουσιαστικό κοινωνικό σχόλιο, οξυδερκές και εύστοχο. Γράφεις λοιπόν:

βλεπω έναν γοητευτικοτατο πενηνταρη αντρα που τυφλα να εχουν οι τριαντάρηδες μπροστά του. Τι και αν ειχε φαλακρισει λιγουλακι και γυαλιζε η φαλάκρα του στον ηλιο, και λιγα κιλακια παραπανω, δεν βαριεσαι!

Αυτό στην αρχή με ξάφνιασε, γιατί δεν περιμένεις μια κυρία όπως έμμεσα περιγράφεται στο κείμενο, να είναι τόσο επιεικής. Και έρχεται απλά, λιτά, αλλά τόσο περιεκτικά η εξήγηση:

Έπρεπε να δεις πως έλαμπε η ασημενια του μερσεντες, τελευταιο μοντελο παρακαλω.

Κι,έτσι, Γλωσσολάγνε, επιβεβαιώνεται ότι τα λεφτά μπορούν πράγματι να δώσουν πολλά ταλέντα! Το μόνο παρήγορο είναι ότι στη συνέχεια της ιστορίας η γυαλιστερή Μερσεντές δεν τα δικαιολογεί όλα!

 

[Αντέρωτας]

Παραλλαγή Τέρρυ Πράτσετ/Ντάγκλας Άνταμς (απόσπασμα)

Λέμε "κόκκινο σαν αίμα", "κόκκινο σαν φωτιά", ακόμα και "κοκκινο σαν κρασί". Δεν είναι όμως τυχαίο που κανένας δεν έχει πει ποτέ "κόκκινο σαν φανάρι" για να περιγράψει μια απόχρωση του κόκκινου. Γιατί το κόκκινο στο φανάρι είναι το πιο μισητό χρώμα. Ο Ντερκ Τζέντλυ είχε την άποψη αυτή όσο περίμενε τα ατέλειωτα λεπτά να περάσουν για να συνεχίσει το δρόμο του. Το κοίταζε επίμονα, πιστεύοντας οτι όσο πιο πολύ το κοιτάζει, τόσο πιο γρήγορα θα πρασινίσει. Το φανάρι όμως φαινόταν οτι στερείται την τηλεπαθητική ικανότητα να τον καταλάβει. Ή αντίθετα ήξερε πολύ καλά τί έκανε, και εξακολούθησε να λάμπει με μια σαδιστική και χαιρέκακη κοκκινότητα. Όσο ο Ντερκ προσπαθούσε να μάταια να δει το πράσινο, το αυτοκίνητο δονουταν με την ταχύτητα στο νεκρό, φέρνοντάς τον όλο και πιο κοντά στον ύπνο.

Με μια θριαμβευτική αποφασιστική κίνηση που υπερνικούσε ηρωικά το νανούρισμα, γύρισε δεξιά το κεφάλι του για να δει πως είχε σταματήσει δίπλα του μία εντυπωσιακή ασημί μερσεντές. Στη θέση του οδηγου ένας τυπος που αντιπροσώπευε αρχετυπικά το τρίπτυχο πενηντάρης-καραφλός-μουσάτος. Ο Ντερκ ένιωσε να γνωρίζει αυτή τη φάτσα, όχι επειδή είχε ξαναδεί τον τύπο, αλλά επειδή το καλούπι ήταν αηδιαστικά χιλιοφορεμένο. Τύπος και αυτοκίνητο δημιουργούσαν μια εικόνα που αν ηταν πλανο κινηματογραφικής ταινίας θα ταίριαζε με μουσική υπόκρουση Βασίλη Καρρά. Ο τύπος είχε τον αέρα ενός αυτοδημιούργητου ανθρώπου που πάλεψε τις αντιξοότητες της ζωής, δούλεψε, έπεσε, σηκώθηκε, πέτυχε, πλούτισε, ωστε να μπορέσει να αποκτήσει, επιτέλους, ένα στόχο ζωής, μια ονειρεμένη Μερσεντές, την οποία κατόπιν έβαψε ίδια με ταξί. Μια πορεία ζωής που ειχε τη υφή επαργυρωμένου χρυσαφιού.

Ο Ντερκ χάζεψε λίγο αυτο το θέαμα που ήταν αντιφατικό με τον ίδιο του τον εαυτό όταν ο μουσάτος, αγνοώντας την ύπαρξη του Ντερκ, βάπτισε το δάχτυλό του σε ένα σημείο μεταξύ των δοντών του. Και συγκεκριμένα, σε ένα αηδιαστικό συστατικό αγνώστου γαστριμαργικής προέλευσης, που εδώ και κάποια λεπτά ξεκουραζόταν ανάμεσα στους δύο κοπτήρες του, ελπίζοντας να εξελιχτεί σε μια πιο περίπλοκη μορφή ζωής τα επόμενα χρόνια, αν αυτή η πολλά υποσχόμενη μελλοντική πορεία δεν κοβόταν άδοξα απο την άκρη του νυχιού του τυπά. Πλήθος συγκρουώμενων συναισθημάτων αναστάτωσαν τον εσωτερικό κόσμο του Ντερκ: Ο θαυμασμός μάλωνε με την έκπληξη ενώ η ζήλεια προσπαθούσε να συνεννοηθεί με την αποστροφή, κι όλα αυτά ενώ έσκασε μύτη στο δωμάτιο ο αποτροπιασμός για να δει ποιός κάνει τόση φασαρία

Δεν μπορω να συνεχισω γιατι οι περιγραφες του Φαρου ειναι ηδη υπερβολικα ΝταγκλαςΑνταμίστικες ;)

Tην εποχη που διαβαζα Νταγκλας, μπορουσα πολυ ανετα να πω/γραψω κατι στο πνευμα του, αλλα τωρα δυσκολευομαι αφου εχω πολυ καιρο να τον ξαναδιαβασω σημειωνω οτι 1-2 εκφρασεις που χρησιμοποιω εδω, ειναι παραλλαγμένες απο πρωτοτυπα εργα τους

 

[Φαροφύλακας]

Γαλή, άψογη! σου αξίζει βραβείο διανηματιακής προσέγγισης.

ρε συ Αντέρωτα... το 'χεις! δεν υπάρχει θέμα!

 

[Δεινομάχη]

Δηλαδή, δεν υπάρχει!! Είναι απίστευτες όλες οι παραλλαγές!!

Θα κινηθώ στα άκρα επιλέγοντας την έκδοση του Αντέρωτα, όρεξη να έχει να διαβάζει κανείς!!! και....

Παραλλαγή Τέρρυ Πράτσετ/Ντάγκλας Άνταμς (απόσπασμα)

Λέμε "κόκκινο σαν αίμα", "κόκκινο σαν φωτιά", ακόμα και "κοκκινο σαν κρασί". Δεν είναι όμως τυχαίο που κανένας δεν έχει πει ποτέ "κόκκινο σαν φανάρι" για να περιγράψει μια απόχρωση του κόκκινου. Γιατί το κόκκινο στο φανάρι είναι το πιο μισητό χρώμα. Ο Ντερκ Τζέντλυ είχε την άποψη αυτή όσο περίμενε τα ατέλειωτα λεπτά να περάσουν για να συνεχίσει το δρόμο του. Το κοίταζε επίμονα, πιστεύοντας οτι όσο πιο πολύ το κοιτάζει, τόσο πιο γρήγορα θα πρασινίσει. ......

σ' αυτή εδώ την εκδοχή του Φαροφύλακα!! Το Χαϊκού αυτό είναι τέλειο!! Λίγα λόγια και καλά!
Μήπως είσαι ή να γινόσουν μέλος στον Ελληνικό Κύκλο Χαϊκού;;

Χαϊκού

Μέσ' στο Μερσέντες
Σ' αυτί, στόμα και μύτη
Δάχτυλο χώνει

Λίγα λόγια και καλά!

 

[Νυκτίπλανγκτον]

Μεξικάνικη Σειρά:

ΔΕΒΟΡΑ: Άκουσε με καλά Ρομπέρτο, γιατί αυτά που θα σου πω δεν θα τα ξαναπώ αλλά και δεν θα τα ξαναεπαναλάβω. Το κατάλαβες; Δεν θα μ'ακούσεις να ξαναμιλώ γιαυτό το θέμα. Αυτό το θέμα δεν θα ξαναναφερθεί. Κατάλαβες Ρομπέρτο;

Άκου λοιπόν Ρομπέρτο και μην ανοίξεις το στόμα σου να μιλήσεις μέχρι να πω αυτά που έχω να πω. Με πιάνεις Ρομπέρτο. Δεν θα ανοίξεις το στόμα σου. Δεν θα αρθρώσεις λέξη. Δεν θα υπάρξει η παραμικρή δόνηση στις φωνητικές σου χορδές. Σου το απαγορεύω αλλά και θα σε τιμωρήσω αν με παρακούσεις, κατάλαβες Ρομπέρτο. Γιατί σιχάθηκα αλλά και κουράστηκα με σένα, καθίκι, καθίκι, καθίκι!
* κλαίει και τον χτυπάει με βία στο στήθος*
* σκουπίζει τα δάκρυα τα οποία αυλακώνουν το πρόσωπο της χωρίς να έχουν πειράξει στο ελάχιστο τη μάσκαρα*

ΔΕΒΟΡΑ:Ακούς Ρομπέρτο; Δεν μπορώ άλλο. Δεν μπορώ και δεν αντέχω. Έχω σιχαθεί αυτήν την κατάσταση. Πες μου, τι θες; Θέλεις ενα, δυο, τρια εκατομμυρια πεσος για να φύγεις από τη ζωή μου; Θέλεις τα ρουμπίνια, τα περλάντια μου; Τι θέλεις;

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Εσένα θέλω Δεβόρα. Εσένα και τίποτα άλλο. Δεν θα ησυχάσω μέχρι να σε αποκτήσω. Μέχρι να σε κάνω δική μου μέχρι να γίνεις κτήμα μου.

ΔΕΒΟΡΑ: Δηλαδή...αυτό που μου λες είναι οτι θες εμένα και όχι την περιουσία μου;

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Σου λέω οτι θέλω εσένα και όχι την περιουσία σου.

ΔΕΒΟΡΑ: Δηλαδη... δεν θες την περιουσία μου και θες εμένα;

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Δεν θέλω την περιουσία μου και θέλω εμένα

ΔΕΒΟΡΑ: Μπερδεύτηκες

ΡΟΜΠΕΡΤΟ Θα είναι απ' τον πόθο

*φιλιούνται*

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Θα μου πεις τι έγινε;

ΔΕΒΟΡΑ: Θα σου πω, ναι Ρομπέρτο θα σου πω

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Να μου πεις Δεβόρα, καίγομαι να τ'ακούσω.

ΔΕΒΟΡΑ : Ναι Ρομπέρτο θα σου πω δεν θα σου ξανακρυψω τίποτα, γιατί σ αγαπω

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Κι εγω σ' αγαπώ Δεβόρα σαν τρελος και σαν κολασμένος

ΔΕΒΟΡΑ: Εγώ σαν πεινασμένη λύκαινα αναζητώ το άγγιγμα σου

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Εγώ σαν...

ΔΕΒΟΡΑ: Εγώ σαν....

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Εγώ σαν...

----- εικοσιπέντε τηλεοπτικά λεπτά μετά-----

ΡΟΜΠΕΡΤΟ: Τελικά τι έγινε;

ΔΕΒΟΡΑ: Ο Αλφόνσο είναι ζωντανός. Τον είδα στο φανάρι σήμερα το πρωί μέσα στην πανάκριβή του Μερτσέντες. Δεν πρέπει να με είδε, ήταν πολύ απασχολημένος. Αλλά είναι ζωντανός Ρομπέρτο, τι θα κάνουμε;

* ΝΤΑΝΤΑΝ!!!!! Δραματική μουσική, κοντινό στον Ρομπέρτο που έχει πάρει το βλέμμα δυσκοίλιου μαθηματικού εν τω μέσω δύσκολης εξίσωσης και έπειτα στη ΔΕΒΟΡΑ που έχει πάρει το βλέμμα κουνελι μπροστά σε νταλίκα. ΝΤΑΝΤΑΝΝΝ!!! Μετά από άλλο ένα ηχητικό κρεσέντο πέφτουν οι τιτλοι τέλους με φόντο τη ΔΕΒΟΡΑ να τραγουδάει κάτι με άι άι και να χορεύει*

 

[Γλωσσολάγνος]

Τέλειο, Νυκτίπλαγκτον, έχω σκάσει στα γέλια! Πρέπει να τις έχεις φάει με το κουτάλι τέτοιες σειρές :χαχαχα:

 

[Οκτάνα]

Πάρα πολύ καλό Νυκτίπλανγκτον, χαχαχα...τέτοιου είδους παραλλαγή, ομολογώ, δεν την έβλεπα να έρχεται :χαχαχα:

 

[Αντέρωτας]

) πολυ καλο!!!!!

Πιστευω ομως θα μπορουσες να το εκμεταλλευτεις παραπανω:

-Και τοτε εβαλε το δαχτυλο του στα δοντια!
-Τι εννοεις;
-Εβαλε στα δοντια του το δαχτυλο του
-Πως; Εβαλε στα δοντια το δαχτυλο του;
-Ναι, εβαλε στα δοντια το δαχτυλο του και τα καθαρισε!
-Ε οχι
-Και μετα το εβαλε στο αυτι!
-Πως; Μιλας σοβαρα; Ξαναπες το αυτο
-Ναι, σοβαρα το λεω: Εβαλε το δαχτυλο του στο αυτι
-Μα ειναι δυνατον; Λες οτι εβαλε το δαχτυλο του στο αυτι;
-Ναι εβαλε το δαχτυλο του στο αυτι. Το ειδα με τα ματια μου
-Ω!

κλπ