Να καταθέσω και εγώ μια δυό σκέψεις πάνω στα παραμύθια...
Όταν κάποτε είχαν ρωτήσει τον Σουηδό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμάν ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι αυτός έκανε την φοβερή παρατήρηση οτι το ψέμα(είτε το λές στους άλλους είτε στον εαυτό σου) σε βοηθά να υπεκφύγεις τις δυσκολίες της ζωής,ενώ το παραμύθι να τις αντιμετωπίσεις...
Αυτός είναι και ο σκοπός του παραμυθιού,να σου προτείνει μια λύση...Οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια αντιλαμβάνονταν,ανέλυαν και κατανοούσαν την πραγματικότητα μέσα από ιστορίες...Για αυτό και η Παλαιά διαθήκη π.χ. έχει τόσες διηγήσεις ,για αυτό και ο Χριστός πολλές φορές κήρυσσε στα πλήθη διηγούμενος ιστορίες(παραβολές).Για τους λαούς της ανατολής κυριώς ,τα παραμύθια ήταν ο τρόπος να κατανοήσουν κάτι άγνωστο...Ο σύγχρονος άνθρωπος του διαφωτισμού,του ορθολογισμου και της επιστήμης τώρα στηρίζει την κατανόηση του πάνω στην ανάλυση εννοιών.
Όσον αφορά τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που αναπαράγουν πολλά παραμύθια,είναι λογικό να συμβαίνει καθότι συνήθως είναι δημιουργήματα του λαού και όχι ψυχολόγων και κοινωνικών επιστημόνων και εντάσσονται και αναφέρονται στις κοινωνίες που τα γέννησαν.Και εφ'οσον δεχτούμε αυτή την πρόταση,οτι δηλαδή το κάθε παραμύθι ανήκει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που έχει να κάνει κυριώς με τον τόπο και τον χρόνο και παραδεχτούμε τον διδακτικό χαρακτήρα τους,τότε θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουμε τον λόγο για τον οποίο λέμε παραμύθια στα παιδιά(που έχουν καταντήσει απλά νανουρίσματα),καθως και το περιέχομενο των παραμυθιών ώστε να δημιουργήσουμε καινούρια που θα έχουν απεύθυνση στις ανάγκες της συγχρονης κοινωνίας...Όμως όχι...ο μεταμοντέρνος άνθρωπος που έχει κόψει κάθε δεσμό με την παραδοσιακή κοινωνιά,έχει μετατρέψει και τα παραμύθια(όπως και καθε εκδήλωμα του πολιτισμού που γέννησε η παραδοσιακή κοινωνία)σε μουσειακό είδος...
Όταν κάποτε είχαν ρωτήσει τον Σουηδό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμάν ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι αυτός έκανε την φοβερή παρατήρηση οτι το ψέμα(είτε το λές στους άλλους είτε στον εαυτό σου) σε βοηθά να υπεκφύγεις τις δυσκολίες της ζωής,ενώ το παραμύθι να τις αντιμετωπίσεις...
Αυτός είναι και ο σκοπός του παραμυθιού,να σου προτείνει μια λύση...Οι άνθρωποι από τα αρχαία χρόνια αντιλαμβάνονταν,ανέλυαν και κατανοούσαν την πραγματικότητα μέσα από ιστορίες...Για αυτό και η Παλαιά διαθήκη π.χ. έχει τόσες διηγήσεις ,για αυτό και ο Χριστός πολλές φορές κήρυσσε στα πλήθη διηγούμενος ιστορίες(παραβολές).Για τους λαούς της ανατολής κυριώς ,τα παραμύθια ήταν ο τρόπος να κατανοήσουν κάτι άγνωστο...Ο σύγχρονος άνθρωπος του διαφωτισμού,του ορθολογισμου και της επιστήμης τώρα στηρίζει την κατανόηση του πάνω στην ανάλυση εννοιών.
Όσον αφορά τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που αναπαράγουν πολλά παραμύθια,είναι λογικό να συμβαίνει καθότι συνήθως είναι δημιουργήματα του λαού και όχι ψυχολόγων και κοινωνικών επιστημόνων και εντάσσονται και αναφέρονται στις κοινωνίες που τα γέννησαν.Και εφ'οσον δεχτούμε αυτή την πρόταση,οτι δηλαδή το κάθε παραμύθι ανήκει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που έχει να κάνει κυριώς με τον τόπο και τον χρόνο και παραδεχτούμε τον διδακτικό χαρακτήρα τους,τότε θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουμε τον λόγο για τον οποίο λέμε παραμύθια στα παιδιά(που έχουν καταντήσει απλά νανουρίσματα),καθως και το περιέχομενο των παραμυθιών ώστε να δημιουργήσουμε καινούρια που θα έχουν απεύθυνση στις ανάγκες της συγχρονης κοινωνίας...Όμως όχι...ο μεταμοντέρνος άνθρωπος που έχει κόψει κάθε δεσμό με την παραδοσιακή κοινωνιά,έχει μετατρέψει και τα παραμύθια(όπως και καθε εκδήλωμα του πολιτισμού που γέννησε η παραδοσιακή κοινωνία)σε μουσειακό είδος...
Last edited: