Τίτλος: Το αγριολουλουδο
Συγγραφέας: Παυλος Νιρβάνας
Εκδόσεις: Ειδικη εκδοση για την εφημεριδα τα ΝΕΑ
Έτος έκδοσης: 2011
Έτος πρώτης έκδοσης: 1924
ISBN: 978-960-469-929-2
Την ελληνικη λογοτεχνια δυστυχως δεν την εχω τιμησει αρκετα. Ετσι ανακαλυπτω, αριστουργηματα σαν αυτο εδω το βιβλιο, και σκεφτομαι, πως αρκετοι ελληνες συγγραφεις δεν εχουν τιποτα να ζηλεψουν απο τους ξενους. Το συγκεκριμενο βιβλιο, το αγορασα τυχαια απο το περιπτερο. Η σειρα που το εδινε ("Αριστουργηματα Νεοελληνικης Λογοτεχνιας" απο τα Νεα) δεν την ειχα προσεξει (κακως), και σκεφτομαι ποσα αλλα τετοια θα εχω χασει

Η ιστορια σχετικα απλη : Ο νεαρός γιατρός Αλκης, κάτω από την πίεση της θειας του, αναγκάζεται να χωρίσει την κοπέλα που αγαπά, και στέλνεται "εξορία" σε ένα βουνό για να παρακολουθεί την υγεία μιας φυματικής κοπέλας, που περνά τα καλοκαιριά της εκεί, μαζί με τον πατερά της. Στην διάρκεια της διαμονής του, θα γνωρίσει και θα αγαπήσει ένα αγνό κορίτσι της φύσης, πανέμορφο και αθώο, ίδιο.. αγριολούλουδο. Όταν όμως αποφασίζει να φέρει το κορίτσι στην Αθήνα, διαπιστώνει ποσό λάθος έκανε που την ξερίζωσε από τον τόπο της.
Με φοντο αυτη την ιστορια, ο συγγραφεας εισχωρει στις κρυφες σκεψεις και επιθυμιες των ανθρωπων. Απο τους χωριατες μεχρι τα κοσμικα σαλονια, και παντου.. η υποκρισια περισσευει.
Μου εκαναν εντυπωση δυο περιστατικα απο οσα διαβασα απο την αρχη του βιβλιου (τα αναφερω περιληπτικα)
Στο πρωτο.. ο αγωγιατης που ανεβαζει τον Αλκη με το μουλαρι στο βουνο και λιγο πριν το χαραμα, καθονται για μια στιγμη να θαυμασουν την ανατολη του ηλιου στην πλαση που ξυπνα. Ο αγωγιατης λεει στον Αλκη "χαρα θεου". Και υπογραμμιζει ο συγγραφεας : περισσοτερο το ειπε για να παινεψει τον τοπο του στον Αλκη, παρα γιατι πραγματι του φανηκε οτι ηταν χαρα θεου, ολογυρα.
Το επομενο ειναι το προσκυνημα σε ενα μοναστηρι που βρηκαν στον δρομο τους. Εκει μια γρια καλογρια ειχε σκεπασμενο το στομα της με τα χερια. Οπως εξηγησε ο αγωγιατης η γρια αυτη, καποτε ηταν η ομορφοτερη της περιοχης, μεχρι που την γελασε ο αγαπημενος της και κλειστηκε στο μοναστηρι. Ειχε τα ομορφοτερα δοντια, σωστα μαργαριταρια. Ενα βραδυ η ηγουμενη την καλεσε στο κελι της, και της ειπε οτι ο χριστος θελει ταπεινοτητα και τα δοντια της προκαλουν. Και με ενα μαρμαρινο γουδοχερι της τα εσπασε. Ο ιδιος ο αγωγιατης, παραδεχθηκε οτι ισως και να το εκανε απο ζηλεια η ηγουμενη, παρα για τον χριστο που επικαλεστηκε.
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
[ προσθήκη: 8 Δεκ. 2014 ]
Και για οσους θελουν να το διαβασουν, υπαρχει και σε δωρεάν ηλ. έκδοση, από την δική μας Λέσχη του Βιβλίου:

Τίτλος: Το αγριολουλουδο
Συγγραφέας: Παυλος Νιρβάνας
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα "Πατρίς" — 1922-1923
Αυτή η έκδοση: Λέσχη του Βιβλίου — 8 Δεκ. 2014
Επιμέλεια κειμένου: Ασημενια
Κείμενο για τον Παύλο Νιρβάνα: Κόρτο Μαλτέζε
Μορφοποίηση, εξώφυλλο: Φαροφύλακας
Αριθμός σελίδων: 230 (pdf)
κατέβασέ το δωρεάν εδώ
Last edited by a moderator: