Η λογοτεχνία όπως και η μουσική, το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο χορός, η φωτογραφία κ.α. είναι τρόποι για να δείξει ο κάθε άνθρωπος τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του αλλά και μέσα του. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε όλοι ένα είδος λογοτεχνίας (και αυτός είναι και ο λόγος που ένα βιβλίο που εγώ το θεωρώ κορυφαίο, κάποιος άλλος το θεωρεί του πεταματού)!
Για αυτό το λόγο θεωρώ πως η Μαντά και η Κάθε Μαντά είναι μια εκπληκτική συγγραφέας. Βέβαια εμένα δεν με ελκύει καθόλου το είδος αυτό της ερωτικής γραφής και του συναισθήματος αλλά δεν το κατακρίνω σε καμία περίπτωση.
Για αυτό το λόγο εγώ βρίσκω την γραφή του Μάρτιν και του Κινγκ και της Ρόουλινγκ εκπληκτική. Μπορεί σε ορισμένους ο Χάρι Πότερ, οι Σταρκ και άλλοι τέτοιοι να φαντάζουν παιδικές καρικατούρες για μεγάλους, όμως (!) ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν παίρνεις πραγματικά μαθήματα ζωής από εκεί μέσα? Τι είναι φιλία, έρωτας, τέχνη. Τι είναι να προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο όταν όλοι γύρω σου μένουν στάσιμοι ή γέρνουν στο κακό?
Όλα αυτά λοιπόν ο καθένας τα αποκτά με τον τρόπο που νοιώθει ότι ταιριάζουν στο χαρακτήρα του. Είτε είναι Άρλεκιν, είτε είναι Επιστημονική Φαντασία είτε είναι Ντοστογιέφσκι.
Το παραπάνω ήταν ένα γενικό σχόλιο για το συγκεκριμένο νημάτιο και ορισμένες απόψεις που ομολογώ μου χτύπησαν κάπως άσχημα, αν και φυσικά είναι αποδεκτές!
...
Τώρα, όπως είπα στα προηγούμενα ο καθένας έχει ορισμένα είδη λογοτεχνίας που το εκφράζουν καλύτερα, που τον αγγίζουν ευκολότερα. Για εμένα αυτό είναι σίγουρα η Επική Φαντασία του Τόλκιν και του Μάρτιν, ο τρόμος του Κινγκ, η Μαγία της Ρόουλινγκ. Είμαι λάτρεις όμως και σειρών όπως Οι Αγώνες Πείνας που πραγματικά με καθήλωσαν!!
Πέρα από αυτά μου αρέσει και ο Καζαντζάκης υπερβολικά πολύ (αν και δεν έχω διαβάσει πολλά δικά του), και ο Νέσμπο.
Κλασσικοί όπως είναι ο Ντοστογιέφσκι με προβληματίζουν ιδιαίτερα. Ο Παίκτης, για παράδειγμα, του Φιοντόρ μου άρεσε πάρα πολύ. Ο Έφηβος όμως με κούρασε και τον άφησα!
Αν έπρεπε, τέλος, να διαλέξω ένα είδος που δεν έχω ασχοληθεί μαζί του, αυτό θα ήταν η αισθηματική λογοτεχνία. Δεν είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης! Αλλά ΠΟΤΈ δεν θα υποστήριζα "Μαντά; όχι ευχαριστώ, εγώ διαβάζω λογοτεχνία μόνο"
Ξέφυγα νομίζω λίγο από το θέμα του νήματος. Συγγνώμη
"γυναικεία λογοτεχνία" δεν θέλω να τα πω, καθώς σε γυναικεία λογοτεχνία ανήκουν υπέροχα (κατ' εμέ) βιβλία, όπως η "Τζέιν Έιρ", τα "Ανεμοδαρμένα ύψη" κλπ. "Ροζ λογοτεχνία" επίσης δε θέλω να τα πω, επειδή μου φαίνεται ότι ο όρος αυτός δε σημαίνει τίποτα. Ας τα πω "άρλεκιν" ή "γλυκανάλατα ευπώλητα", να ξεμπερδεύω! Όμως, ο κανόνας έχει και μπόλικες εξαιρέσεις: έχω διαβάσει όλα του Πόε και μερικά που, προς μεγάλη μου έκπληξη
θεωρούνται τρόμου(μα πως δεν το πήρα χαμπάρι!!) Επίσης, από αυτά που διάβασα σε άλλο νημάτιο, ψήνομαι να διαβάσω το "Αυτό"! Έτυχε επίσης και διάβασα τύπου "γλυκανάλατα ευπώλητα" όταν δεν είχα τίποτε άλλο να διαβάσω και ομολογώ ότι το διασκέδασα(μάλλον έπεσα σε καλό εκπρώσωπο του είδους
). Η επιστημονική φαντασία με τρομάζει κάπως(΄νομίζω ότι το μόνο βιβλίο αυτού του τύπου που έχω διαβάσει είναι το εξαιρετικό 1984). 
