Δεν ήξερα πως είναι του Ζαλοκώστα.
Τραγούδι παραδοσιακό το νόμιζα. Οι "Δυνάμεις του Αιγαίου" το έχουν τραγουδήσει.
Ποιήματα, στίχοι και στιχάκια που μας συγκινούν μέχρι δακρύων
- Thread starter Χρυσένια
- Start date
Τραγούδι παραδοσιακό το νόμιζα. Οι "Δυνάμεις του Αιγαίου" το έχουν τραγουδήσει.
Howl by Allen Ginsberg
Ειχα διαβασει πριν καποια χρονια το παρακατω ποιημα(;) ανηκει στην μπιτ λογοτεχνικη γενια (βλεπε ντραγκς, ποτα και ξεστρατια
). Το θυμηθηκα προσφατα και μου γενηθηκε ξανα η απορια την οποια δεν ειχα λυσει τοτε την πρωτη φορα που διαβασα το ποιημα. Ειναι η εξης: το παρακατω ποιημα θεωρειτε δειγμα της μπιτ γενιας και ειναι αρκετα γνωστο εως σημερα. Οι συνθηκες κατω υπο τις οποιες γραφτηκε ηταν μαλλον μη νηφαλιες κρινοντας απο τον τροπο γραφης και περιεχομενου. Και αναρωτιεμαι τελικα τετοιου ειδους εργα εχουν πραγματικη αξια ως εργα καλλιτεχνικης δημιουργιας ή αποτελουν απλο παραληρημα υπο την επηρεια ποτου/ουσιων; εν ολιγης θελω να πω ειναι δημιουργημα ουσιων ή δημιουργικης εμπνευσης;
I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,
dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,
angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night,
who poverty and tatters and hollow-eyed and high sat up smoking in the supernatural darkness of cold-water flats floating across the tops of cities contemplating jazz,
who bared their brains to Heaven under the El and saw Mohammedan angels staggering on tenement roofs illuminated,
who passed through universities with radiant cool eyes hallucinating Arkansas and Blake-light tragedy among the scholars of war,
who were expelled from the academies for crazy & publishing obscene odes on the windows of the skull,
who cowered in unshaven rooms in underwear, burning their money in wastebaskets and listening to the Terror through the wall,
who got busted in their pubic beards returning through Laredo with a belt of marijuana for New York,
who ate fire in paint hotels or drank turpentine in Paradise Alley, death, or purgatoried their torsos night after night
with dreams, with drugs, with waking nightmares, alcohol and cock and endless balls,
incomparable blind streets of shuddering cloud and lightning in the mind leaping toward poles of Canada & Paterson, illuminating all the motionless world of Time between,
Peyote solidities of halls, backyard green tree cemetery dawns etc.
Ειχα διαβασει πριν καποια χρονια το παρακατω ποιημα(;) ανηκει στην μπιτ λογοτεχνικη γενια (βλεπε ντραγκς, ποτα και ξεστρατια
). Το θυμηθηκα προσφατα και μου γενηθηκε ξανα η απορια την οποια δεν ειχα λυσει τοτε την πρωτη φορα που διαβασα το ποιημα. Ειναι η εξης: το παρακατω ποιημα θεωρειτε δειγμα της μπιτ γενιας και ειναι αρκετα γνωστο εως σημερα. Οι συνθηκες κατω υπο τις οποιες γραφτηκε ηταν μαλλον μη νηφαλιες κρινοντας απο τον τροπο γραφης και περιεχομενου. Και αναρωτιεμαι τελικα τετοιου ειδους εργα εχουν πραγματικη αξια ως εργα καλλιτεχνικης δημιουργιας ή αποτελουν απλο παραληρημα υπο την επηρεια ποτου/ουσιων; εν ολιγης θελω να πω ειναι δημιουργημα ουσιων ή δημιουργικης εμπνευσης;I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,
dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,
angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night,
who poverty and tatters and hollow-eyed and high sat up smoking in the supernatural darkness of cold-water flats floating across the tops of cities contemplating jazz,
who bared their brains to Heaven under the El and saw Mohammedan angels staggering on tenement roofs illuminated,
who passed through universities with radiant cool eyes hallucinating Arkansas and Blake-light tragedy among the scholars of war,
who were expelled from the academies for crazy & publishing obscene odes on the windows of the skull,
who cowered in unshaven rooms in underwear, burning their money in wastebaskets and listening to the Terror through the wall,
who got busted in their pubic beards returning through Laredo with a belt of marijuana for New York,
who ate fire in paint hotels or drank turpentine in Paradise Alley, death, or purgatoried their torsos night after night
with dreams, with drugs, with waking nightmares, alcohol and cock and endless balls,
incomparable blind streets of shuddering cloud and lightning in the mind leaping toward poles of Canada & Paterson, illuminating all the motionless world of Time between,
Peyote solidities of halls, backyard green tree cemetery dawns etc.