Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε κάποια βιβλία που για διάφορους λόγους δεν αντέξαμε ή δεν θελήσαμε να τελειώσουμε. Βιβλία που ήταν υπερβολικά περίπλοκα και μας κούρασαν, που ήταν τεράστια σε μέγεθος και θελήσαμε να κάνουμε μια αλλαγή και να διαβάσουμε κάτι άλλο, που η γραφή τους δεν μας ταίριαζε καθόλου, που ήταν πολύ φλύαρα ή επαναλαμβανόμενα ή βαρετά ή αργά, που μας θύμωσαν και δεν συμφωνούσαμε με αυτά που γράφουν, που ήταν πολύ απλοϊκά για το δικό μας αναγνωστικό επίπεδο και πάει λέγοντας. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά τα βιβλία δεν αξίζουν ή δεν είναι καλά. Εξαρτάται από το υποκειμενικό γούστο του κάθε αναγνώστη. Για άλλους μπορεί να είναι και αριστουργήματα. Ο σκοπός αυτού του νήματος λοιπόν είναι να γράψουμε ελεύθερα τη γνώμη μας άφοβα αλλά και να διαβάσουμε και την αντίθετη άποψη χωρίς να κρίνει ο ένας τον άλλον σε προσωπικό επίπεδο. 'Ετσι μπορεί να γίνει ένας γόνιμος διάλογος για τα βιβλία και να ωφεληθούμε όλοι.
Κάποια από τα βιβλία που δεν άντεξα εγώ να τελειώσω είναι τα ακόλουθα:
1. Αφανισμός, του Τόμας Μπέρνχαρντ. Η επανάληψη, της επανάληψης, ω επανάληψη! 'Ηταν το πρώτο βιβλίο που δοκίμασα να διαβάσω από αυτόν τον συγγραφέα. Κάποιος μου είπε ότι έτσι γράφει, αυτό είναι το στυλ του γενικότερα. Τόσο το χειρότερο. Δεν νομίζω να αναζητήσω ξανά δικό του βιβλίο.
2. Middlemarch, της Τζορτ 'Ελιοτ. Τεράστιο βιβλίο σε μέγεθος αλλά και εξαιρετικά κουραστική η γραφή της με τεράστιες προτάσεις που μέχρι να φτάσεις στο τέλος τους έχεις ξεχάσει την αρχή. 'Οσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η ιστορία, το χάνει με αυτό το ύφος γραφής. Το άφησα στη μέση. 'Ισως κάποτε το συνεχίσω.
3. 'Απαντα τα πεζά, του Μπρούνο Σουλτς. Παίζει να είμαι μόνο εγώ που το άφησα στη μέση. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι δεν είναι για μένα ο εξπρεσιονισμός. Κάθε του πρόταση είναι τίγκα στα κοσμητικά επίθετα και, για μένα τουλάχιστον, το κάνει εξαιρετικά μπαρόκ, βαρυφορτωμένο και δεν μπορώ να το απολαύσω. Δεν μπορώ να πω όμως ότι δεν είναι άξιο θαυμασμού. Θα το ξαναπιάσω κάποια στιγμή. 'Οταν θα μου έχουν τελειώσει όλα τα βιβλία.
4. Δέντρο από καπνό, του Denis Johnson. Το είχα ξεκινήσει πριν αρκετά χρόνια. Δεν θυμάμαι καν την υπόθεση. Για κάποιο λόγο το βαρέθηκα. Είναι και μεγάλο βιβλίο.
5. Κάτω από το ηφαίστειο, του Μάλκολμ Λόουρυ. Κι αυτό το είχα ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι πια λεπτομέρειες. Αυτό που μου έχει μείνει στη μνήμη είναι ότι είχα πήξει από περιγραφές τοπίων και το άφησα στη μέση.
Εν τω μεταξύ, τα βιβλία που ανέφερα είναι συνήθως αγαπημένα αριστουργήματα άλλων αναγνωστών. Κουράγιο παιδιά. Δεν γράφω άλλα μη μου πάθετε και τίποτα.
Γράψτε κι εσείς τα δικά σας. Βγάλτε τα απωθημένα σας.
Κάποια από τα βιβλία που δεν άντεξα εγώ να τελειώσω είναι τα ακόλουθα:
1. Αφανισμός, του Τόμας Μπέρνχαρντ. Η επανάληψη, της επανάληψης, ω επανάληψη! 'Ηταν το πρώτο βιβλίο που δοκίμασα να διαβάσω από αυτόν τον συγγραφέα. Κάποιος μου είπε ότι έτσι γράφει, αυτό είναι το στυλ του γενικότερα. Τόσο το χειρότερο. Δεν νομίζω να αναζητήσω ξανά δικό του βιβλίο.
2. Middlemarch, της Τζορτ 'Ελιοτ. Τεράστιο βιβλίο σε μέγεθος αλλά και εξαιρετικά κουραστική η γραφή της με τεράστιες προτάσεις που μέχρι να φτάσεις στο τέλος τους έχεις ξεχάσει την αρχή. 'Οσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η ιστορία, το χάνει με αυτό το ύφος γραφής. Το άφησα στη μέση. 'Ισως κάποτε το συνεχίσω.
3. 'Απαντα τα πεζά, του Μπρούνο Σουλτς. Παίζει να είμαι μόνο εγώ που το άφησα στη μέση. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι δεν είναι για μένα ο εξπρεσιονισμός. Κάθε του πρόταση είναι τίγκα στα κοσμητικά επίθετα και, για μένα τουλάχιστον, το κάνει εξαιρετικά μπαρόκ, βαρυφορτωμένο και δεν μπορώ να το απολαύσω. Δεν μπορώ να πω όμως ότι δεν είναι άξιο θαυμασμού. Θα το ξαναπιάσω κάποια στιγμή. 'Οταν θα μου έχουν τελειώσει όλα τα βιβλία.
4. Δέντρο από καπνό, του Denis Johnson. Το είχα ξεκινήσει πριν αρκετά χρόνια. Δεν θυμάμαι καν την υπόθεση. Για κάποιο λόγο το βαρέθηκα. Είναι και μεγάλο βιβλίο.
5. Κάτω από το ηφαίστειο, του Μάλκολμ Λόουρυ. Κι αυτό το είχα ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι πια λεπτομέρειες. Αυτό που μου έχει μείνει στη μνήμη είναι ότι είχα πήξει από περιγραφές τοπίων και το άφησα στη μέση.
Εν τω μεταξύ, τα βιβλία που ανέφερα είναι συνήθως αγαπημένα αριστουργήματα άλλων αναγνωστών. Κουράγιο παιδιά. Δεν γράφω άλλα μη μου πάθετε και τίποτα.
Γράψτε κι εσείς τα δικά σας. Βγάλτε τα απωθημένα σας.
Μετά απο τόσα χρόνια, ακόμη παραμένει στα ράφια με τα αδιαβαστα. Οπως το βλέπω εκεί θα παραμείνει στον αιώνα στον άπαντα.
) απλώς σύμφωνα με τα δικά μου γούστα είναι hit or miss.