Ποια βιβλία δεν αντέξατε να τελειώσετε και για ποιο λόγο;

[Σελεφά]

@Ασάρα τελικά φέτος με κατάφερα και τελείωσα το 5ο βιβλίο της σειράς. Χρειάστηκαν συνολικά 8 χρόνια για να ολοκληρώσω τη σειρά και από αυτά πέρασαν 4 χρόνια για να μπορέσω να διαβάσω το 5ο. Ευτυχώς ήταν μακράν καλύτερο από το Βορά Ορνίων.

Πρόσφατα σταμάτησα προς τη μέση το Ruin and Rising της Λι Μπαρντούκο (3ο βιβλίο της σειράς Shadow and Bone). Ε! δεν παλευόταν η κατάσταση. Οπότε το άφησα και ας ήταν το τελευταίο της σειράς.

 

[Ροκμαντικ]

Είναι η πρώτη μου ανάρτηση! :D

Το τραγικό αίσθημα της ζωής, Μιγκέλ ντε Ουναμουνο.
Είχα διαβάσει για αυτό και με χαρά το αγόρασα. Δεν πτοήθηκα από το πάχος του. Ωστόσο το πήγα μέχρι τη μέση κι έμεινε εκεί μερικά χρόνια, με το σελιδοδείκτη, να πιάνει χώρο στη βιβλιοθήκη καθότι τούβλο στο πάχος. Σε κάποια εκκαθάριση το πήρε η μπαλα και το χάρισα σε δημοτική βιβλιοθήκη. Νομίζω πως επραξα το καλύτερο.
Πραγματικά δε θυμάμαι το λόγο που δεν προχώρησε αυτή η σχέση... Έχουν περάσει και τόσα χρόνια...

 

[Λένκοβιτς]

Το τραγικό αίσθημα της ζωής, Μιγκέλ ντε Ουναμουνο.

Ωχ, ευτυχώς που το είπες και τη γλύτωσα γιατί το είχα στη λίστα. 'Εχω ήδη διαβάσει το βιβλίο του "Το μυθιστόρημα του Δον Σανδάλιο, σκακιστή" και το μόνο που μου άρεσε ήταν το οπισθόφυλλο με το οποίο την πάτησα και το αγόρασα.

 

[Ροκμαντικ]

Ωχ, ευτυχώς που το είπες και τη γλύτωσα γιατί το είχα στη λίστα. 'Εχω ήδη διαβάσει το βιβλίο του "Το μυθιστόρημα του Δον Σανδάλιο, σκακιστή" και το μόνο που μου άρεσε ήταν το οπισθόφυλλο με το οποίο την πάτησα και το αγόρασα.

Μα το οπισθόφυλλο;;; Ούτε καν το εξώφυλλο;
Τι σου κάνει, όμως, ένας καλός γραφίστας...

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Τα σχολικά...τι, θέλετε και αιτιολόγηση ;

 

[Προφέσορας]

Ευτυχώς, ότι βιβλίο έχω αγοράσει και έχω ξεκινήσει να διαβάζω το έχω τελειώσει. Μπορεί να μην με ενθουσίασαν ορισμένα ώστε να αγοράσω την συνέχεια πχ Παγωμένος Κόσμος αλλά τα διάβασα λέξη πρός λέξη από την πρώτη εώς την τελευταία σελίδα.

 

[Προφέσορας]

1. The Last Wish, prequel της σειράς The Witcher Series, του Andrzej Sapkowski. Δεν μου αρέσουν οι συλλογές διηγημάτων, ακόμα και αν αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης ιστορίας, όπως συμβαίνει με το συγκεκριμένο.. Δεν με τράβηξε καθόλου το γεγονός ότι χωρίς να ξέρω τον ήρωα τον ακολουθούσα στο ταξίδι του για το επόμενο τέρας. Ίσως το διαβάσω (και το Season of Storms, που είναι και αυτό prequel) όταν τελειώσω όλη την 5λογία.

Εγώ πάλι ξετρελάθηκα. Το διάβασα ήδη δύο φορές και θα το ξαναδιαβάσω και άλλη.

Ο Sapkowski είναι ο συγγραφέας που ξύπνησε μέσα μου το πάθος για την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων.

 

[Σελεφά]

@Προφέσορας Χαίρομαι που σου άρεσε. Γενικά δε νομίζω να συνεχίσω τη σειρά. Διάβασα το 1ο και το 2ο (όχι τα prequel). Το 1ο μου άρεσε σχετικά το 2ο όχι ιδιαίτερα. Ίσως (ίιιιιισωωως) το πιάσω ξανά σε κάποια φάση όταν θα έχω ξεμείνει από βιβλία.
Για την ώρα όμως έχει μπει στη λίστα των βιβλίων/σειρών που δε θα τελειώσω.

Δεν με πιέζω να διαβάζω ένα βιβλίο που δε μου αρέσει. Γενικά έχουμε τόσα πράγματα στη ζωή μας που δεν μας αρέσουν ή δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ε το βιβλίο δεν είναι σε αυτή την κατηγορία. Υπάρχουν τόσοι συγγραφείς και βιβλία, οπότε όταν κάτι δε μου κάνει κλικ πάω στο επόμενο.

 

[Σελεφά]

Πρόσφατα παράτησα το βιβλίο A Vow So Bold and Deadly, 3ο βιβλίο της σειράς Cursebreakers της Brigid Kemmerer.
Είναι νεανική σειρά, ξεκίνησε ως retelling της Πεντάμορφης και του Τέρατος.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς ήταν αρκετά καλό και μου άρεσε το τέλος.
Στο 2ο βιβλίο έκλαψα γιατί το διάβασα.
Προσπάθησα το 3ο βιβλίο, διάβασα κάπου το 30%, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει συνέχεια να υπάρχει γκρίνια και ασυνεννοησία -έτσι για να υπάρχει ή σαν μοχλός πλοκής- στα περισσότερα βιβλία που γράφουν κυρίως οι γυναίκες συγγραφείς.
Πέρα από αυτό η ηρωίδα ήδη από το 2ο βιβλίο χάνει τη σπίθα που είχε στο 1ο και μοιάζει με άλλο άτομο.

 

[Διχασμένη]

Καλέ, αφού δεν σου άρεσε το 2ο βιβλίο γιατί πήρες και διάβασες και το τρίτο; Δυστυχώς, αυτά που λες είναι, απ' ότι έχω ακούσει, γενικές ασθένειες του young adult, και ιδιαίτερα της κοριτσίστικης υποκατηγορίας.

 

[Σελεφά]

Ε! είπα να δώσω το 3ο βιβλίο μια ευκαιρία, γιατί πολλές φορές το 2ο βιβλίο της σειράς βαλτώνει.
Γενικά μου αρέσουν τα YA όταν δεν επικεντρώνονται στον έρωτα και στην κλάψα.
Πολλές φορές έχουν ωραία θεματολογία και δεν είναι φορτισμένα με καταθλιπτικά και τραυματικά στοιχεία, κάτι που με ξεκουράζει.
Πχ. διάβασα το Σίντερ, βιβλίο 1ο της σειράς The Lunar Chronicles της Marissa Meyer, που είναι YA retelling και ήταν αρκετά ευχάριστο.
Η Σταχτοπούτα cyborg... τι άλλο να ζητήσω; Ας ελπίζουμε τα υπόλοιπα της σειράς να μην έχουν κλάψα.

 

[Βάγγυ]

Γενικά σειρές κι εγώ δεν παρατάω, αλλά μια που διάβασα το πρώτο και δεν τόλμησα να πιάσω τα επόμενα, είναι το Δάσος με τα νύχια και τα δόντια ( ; ) , κάπως έτσι λέγεται. Διάβασα το πρώτο, με χίλια ζόρια το τελείωσα και τα άλλα 2 δεν τα έχω αγγίξει. Η πλάκα είναι ότι είχα ακούσει τόσο καλά λόγια που είχα πάρει και τα τρία μαζεμένα.

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Πάρα πολλά, εάν δεν με αρέσει μέχρι το 20-30% αμέσως το σταματάω.
Υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες βιβλία που περιμένουν στην σειρά και μόλις μια ζωή για να τα διαβάσω

Το τελευταίο ήταν το Upheaval, J. Diamond, που ήταν το χειρότερο του με διαφορά IMHO.
Σαν να διάβασα Μακαρθικό φυλλάδιο από τα 1950s για την Κόκκινη Απειλή. Τέτοια πηχτή αμερικάνικη προπαγάνδα δεν έχω δει ποτέ σε ιστορικό βιβλίο έγκριτου (ή "έγκριτου") ιστορικού.
Ακόμη και για τον μπάρμπα-Διαμαντή που γενικά μυρίζει φορμόλη σε όλα τα βιβλία του, αυτό ήταν πέρα από κάθε όριο.

 

[Ασάρα]

The Widow's Tale, του Mick Jackson. Από όσο ξέρω στα ελληνικά δεν έχει μεταφραστεί. Ήξερα ότι η πλοκή δεν ήταν συνταρακτική, ήξερα ότι αφορούσε μια γυναίκα που μετά τον θάνατο του άντρα της φεύγει από το Λονδίνο και πηγαίνει στο Νορφολκ. Δεν περίμενα συναρπαστικές ανατροπές, ίντριγκα και πάθος. Αλλά περίμενα κάτι, που δεν ήρθε ποτέ...Το βιβλίο είναι σκόρπιες, ασήμαντες σκέψεις της ηρωίδας και περιγραφές του Νορφολκ. Το μόνο καλό είναι ότι τα κεφάλαια είναι σύντομα αλλά τι να το κάνεις όταν δεν έχουν τίποτα να πουν? Κάπου στην μέση το παράτησα και πήγα στην τελευταία σελίδα.

Spoiler

" Η ηρωίδα επιστρέφει στο Λονδίνο. Αυτά."

 

[Εστελλ]

Τα βουνα της τρελας του Λαβκραφτ. Σαν θεματολογια μου αρεσε αλλα οι περιγραφες ηταν πολυυυ κουραστικες μια σελιδα ηταν ενας αθλος. Δεν ξερω αν φταιει η μεταφραση, εχω την εκδοση απο τις εκδοσεις evripidi. Αν καποιος εχει διαφορετικη εκδοση και του ηταν βατο το βιβλιο ας το αναφερει δεν θελω να το αφησω στην μεση θα ξανακανω μια προσπαθεια αναγνωσης του.

 

[Προφέσορας]

Τα βουνα της τρελας του Λαβκραφτ. Σαν θεματολογια μου αρεσε αλλα οι περιγραφες ηταν πολυυυ κουραστικες μια σελιδα ηταν ενας αθλος.

Ελπίζω να μην είναι όλα του Λάβκραφτ έτσι.

Βέβαια εγώ διάβασα Άρχοντα των Δαχτυλιδιών το οποίο χαρακτηρίζεται από εμμονή στην χλωρίδα.

 

[Εστελλ]

Δεν εχω διαβασει αλλα βιβλια του ομως σκοπευω καθως μου αρεσει η θεματολογια του και πιστευω αξιζει μια προσπαθεια ή και δυο. Τα φανταστικα πλασματα που περιγραφει με εξιταρουν, η περιγραφη καποιου πραγματος που δεν υπαρχει συγκεκριμενα (παρθενογενεση ισως). Δεν ξερω αν ειχε επηρεαστει απο καπου θα ξερω περισσοτερα οταν με το καλο βρω το κουραγιο να εμβαθυνω στα εργα του. Επισης εχω την εντυπωση οτι καποιες alien τυπου ταινιες εχουν εμπνευστει τα εξωγηινα οντα τους απο τα εργα του Λαβκραφτ μοιαζουν στις περιγραφες.[/QUOTE]

 

[ΜιΛάμπρος]

Τα βουνα της τρελας του Λαβκραφτ. Σαν θεματολογια μου αρεσε αλλα οι περιγραφες ηταν πολυυυ κουραστικες μια σελιδα ηταν ενας αθλος.

Το ίδιο έπαθα με τον Λάβκραφτ όταν προσπάθησα να τον ξαναδιαβάσω. Η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν το '96 με τον "Ναό του Τρόμου": το λάτρεψα. Πήρα τα πάντα από τον Αίολο και τα "Άπαντα" από τον Κάκτο.
Όταν αποπειράθηκα να τον ξαναδιαβάσω το '18 (μετά από πολλά, σύγχρονα αναγνώσματα του αυτού είδους), δεν κατάφερα να διαβάσω ούτε μια ιστορία. Μου φαινόταν βαρετός, υπερβολικός, άσκοπος. Τα έχω αφήσει έκτοτε και ομολογώ ότι με λυπεί αυτό επειδή ο Χάουαρντ Φίλιπς είναι ένα μεγάλο και αγαπημένο κομμάτι της εφηβείας μου.
Δεν γνωρίζω την έκδοση που αναφέρεις, νομίζω αν θελήσεις να ξαναπιάσεις τα βουνά τσέκαρε την έκδοση του Κάκτου.

Ον τόπικ, τη "Βουή και τη μανία" του Φώκνερ. Δεν άντεξα. Με εξόντωσε.

 

[Προφέσορας]

Εγώ είμαι σχεδόν από το να τα παρατήσω, καθώς φτάνω στα όρια μου κάποιες φορές αλλά δεν έχω παρατήσει κανένα

Όσο βαρετό και να μου φαίνεται, το ολοκληρώνω έστω έρποντας.

Συνήθως βαριέμαι βιβλία ιδιαίτερα περιγραφικά πχ όσον αφορά την χλωρίδα (Tolkien) ή τα ονόματα εκατοντάδων πλοίων που δεν με ενδιαφέρουν. (Battle of the Black Waters)

Επίσης χάνω το ενδιαφέρον μου όταν γνωρίζω από πριν την πλοκή πχ λόγω τηλεοπτικής σειράς. Για αυτό τηλεοπτικές σειρές, βιβλίων που θέλω να διαβάσω, τις αποφεύγω.

 

[Εστελλ]

Δεν γνωρίζω την έκδοση που αναφέρεις, νομίζω αν θελήσεις να ξαναπιάσεις τα βουνά τσέκαρε την έκδοση του Κάκτου.

Σε ευχαριστώ!

Ον τόπικ, τη "Βουή και τη μανία" του Φώκνερ. Δεν άντεξα. Με εξόντωσε.

Το εχω χρονια αυτο το βιβλιο θυμαμαι το ξεφυλλισα μια φορα και διαβασα τις δυο πρωτες σελιδες απο εκει καταλαβα τι μελλει γενεσθαι και σκεφτηκα οτι καλο θα ηταν να το διαβασω καποια αλλη φορα και ετσι περασαν τα χρονια...