Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Ίσως και να μην το καταλαβαίνω εγώ αλλα έτσι όπως το γράφεις στην παραπάνω ανάρτηση βγαίνει μια απαξίωση για τον Μπαλζάκ. Ο Μπαλζάκ είναι πιο πληθωρικός και λογω χαρακτήρα που παίζει ρόλο στο πως γράφει κάποιος. Το οτι μπορεί να του πάιρνει περισσότερες σελίδες για να περιγράψει ή να σκιαγραφήσει κάτι δεν είναι απαραίτητα κακό, είναι σίγουρα πιο πλούσιο και λεπτομερές. Ούτε σημαίνει οτι δεν το κάνει το ίδιο καλά ή και καλύτερα(ποιός ξέρει). Εσύ μπορεί να προτιμάς την δωρικότητα και την υπαινικτικότητα(που και μένα μου αρέσουν). Άρα η διαφοροποίηση είναι στο τρόπο που γράφει ο καθένας και οχι στο τι παίρνουμε στο τέλος απο το καθε γραπτό, αν καταλαβαίνω καλά.
Last edited:
Τελειωσα τον "Γιο" του Νεσμπε..
Ειμαι πλεον πεπεισμενος οτι ο συγκεκριμενος συγγραφεας "το εχει" στο αστυνομικο μυθιστορημα...
Ομορφα δουλεμενοι χαρακτηρες, ωραια πλοκη, απο εναν κατα πως φαινεται ιδιοφυη στο ειδος συγγραφεα...
Αν το ζητουμενο σε ενα τετοιου ειδους μυθιστορημα ειναι το pageturning ο τυπος παιρνει αριστα...
Συνεχιζω με την "Καρδια του σκοτους" του Τζοζεφ Κονραντ.
Ειμαι πλεον πεπεισμενος οτι ο συγκεκριμενος συγγραφεας "το εχει" στο αστυνομικο μυθιστορημα...
Ομορφα δουλεμενοι χαρακτηρες, ωραια πλοκη, απο εναν κατα πως φαινεται ιδιοφυη στο ειδος συγγραφεα...
Αν το ζητουμενο σε ενα τετοιου ειδους μυθιστορημα ειναι το pageturning ο τυπος παιρνει αριστα...
Συνεχιζω με την "Καρδια του σκοτους" του Τζοζεφ Κονραντ.
Καμία απαξίωση. Είναι ένας απ' τους καλύτερους συγγραφείς που έχουν υπάρξει. Συγκριτικά με το Στεντάλ τον οποίο πολέμησε εξ' ονόματος του κολλητού του Ουγκό χωρίς να έχουν ουσιαστικά σημεία διαφοράς μεταξύ τους για να υπερασπιστεί έναν ρομαντικό ωραιολόγο ( ναι αυτό είναι απαξίωση και πάλι όμως απαξίωση σε σχέση με Μπαλζάκ / Στεντάλ, δε θα έλεγα ποτέ ότι ο Ουγκό είναι ωραιολόγος γενικά γιατί τότε θα ήταν σα να τον συγκρίνω με σύγχρονους σκουπιδολόγους σαν τον Αβραμίδη και αυτό είναι γενική και ολοκληρωτική απαξίωση ) δε μπορεί να συγκριθεί για 'μενα προσωπικά. Κι επειδή αναφέρομαι σε βιογραφικά στοιχεία για να μην παρεξηγηθώ και για να τονίσω τη θέση μου το ''Ντε'' δεν είναι δείγμα ματαιοδοξίας για 'μενα, είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αν ο Μπαλζάκ δεν ήταν τόσο σημαντικός απ' όλους τους σύγχρονους τους, θα επέλεγε να στείλει σ' αυτόν ο Στεντάλ επιστολή με τους προβληματισμούς του για την πλήξη; Μου αρέσει ο πληθωρισμός του Μπαλζάκ σε σημεία που επιβάλλεται να υπάρχει, αλλά προτιμώ την υπαινικτικότητα έχεις δίκιο. Παρόλ' αυτά για 'μενα ένα απ' τα σημαντικότερα πολιτικά μυθιστορήματα που έχει γραφτεί τα τελευταία 220 χρόνια είναι ο Επαρχιακός γιατρός του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ. Δεν είναι λιτό, δεν είναι απέριττο, είναι σχεδόν λυρικό και κόβει σα μαχαίρι, η καρικατούρα που έχουμε για πρωθυπουργό για παράδειγμα θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει το πρωί για να κόψει τα γένια του. Αυτό το βιβλίο κι αν είναι υπαινικτικό.
Τελειωσα τον Γυρο του θανατου του Κοροβίνη. Συνεχιζω με ενα αστυνομικό του Μάρκαρη το "Περαίωση".
Ακούστε τι έπαθα με τον Πόε... Πάνω στην τρέλα μου με τον Λιγκότι, αποφάσισα να ξαναδιαβάσω τις Αλλόκοτες Ιστορίες του Πόε που είχα διαβάσει μικρή απ' τη βιβλιοθήκη. Το είχα πετύχει εδώ και μέρες σε μια εφαρμογή για δωρεάν ebooks (νόμιμα). Είχε βέβαια τίτλο Ιστορίες Αλλόκοτες, αλλά λέω "δεν βαριέσαι". Το κατεβάζω λοιπόν και αρχίζω:
"Το σύστημα του δόκτορος Γκουντρόν και του καθηγητού Πλουμ. Το φθινόπωρον του '18 σ' ένα ταξίδι που είχα κάμει στη μεσημβρινή Γαλλία, το δρομολόγιόν μου μ' έφερεν εις ολίγων μιλίων απόστασιν από ένα ιδιωτικόν θεραπευτήριον, ας πούμε φρενοκομείον, περί του οποίου ήκουσα να ομιλούν οι φίλοι μου ιατροί. Μη επισκεφθείς ποτέ ιδρύματα τοιούτου είδους, εύρον κατάλληλον την ευκαιρίαν να επωφεληθώ της ευκαιρίας!"
Πρόκειται για μια μετάφραση του 1914 που συνδυάζει δημοτική με καθαρεύουσα, κι έχει πολύ γέλιο!
Δεν είμαι σίγουρη αν θα το συνεχίσω.
"Το σύστημα του δόκτορος Γκουντρόν και του καθηγητού Πλουμ. Το φθινόπωρον του '18 σ' ένα ταξίδι που είχα κάμει στη μεσημβρινή Γαλλία, το δρομολόγιόν μου μ' έφερεν εις ολίγων μιλίων απόστασιν από ένα ιδιωτικόν θεραπευτήριον, ας πούμε φρενοκομείον, περί του οποίου ήκουσα να ομιλούν οι φίλοι μου ιατροί. Μη επισκεφθείς ποτέ ιδρύματα τοιούτου είδους, εύρον κατάλληλον την ευκαιρίαν να επωφεληθώ της ευκαιρίας!"
Πρόκειται για μια μετάφραση του 1914 που συνδυάζει δημοτική με καθαρεύουσα, κι έχει πολύ γέλιο!
Δεν είμαι σίγουρη αν θα το συνεχίσω.
Για μένα θα ήταν ευχάριστη έκπληξη. Φυσικά και δεν είμαι υπέρ της καθαρεύουσας, αλλά έχει πλάκα και σε γυρίζει σε άλλη εποχή. Έχω ένα - δυο βιβλία του πατέρα μου, προπολεμικές εκδόσεις, λαϊκά αναγνώσματα, που χρησιμοποιούν τέτοια γλώσσα. Τα διατηρώ με ευλάβεια.
))
Παίζει να είμαι η μόνη που διάβασα αρχικά χρυσό οδηγό ε;
Τα ιδια ειχα παθει και γω με την "Αγαπημενη" της Μορισον...
Την " Αγαπημένη" προσπάθησα κι εγώ να τη διαβάσω πριν χρόνια αλλά τελικά δεν την... αγάπησα.
Ήθελα με το "Τραγούδι" να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στη Μόρισον πριν την ξαποστείλω όμως και πάλι δεν με συγκίνησε, μετά από 70 και κάτι σελίδες έκλεισα το βιβλίο. Εν τω μεταξύ έχει ωραία γραφή, δεν μπορώ να πω, απλά οι ιστορίες της είναι τέρμα βαρετές, δεν μπορούν να με κρατήσουν.Νομίζω ότι επιδρώ άσκημα πάνω σουΠαίζει να είμαι η μόνη που διάβασα αρχικά χρυσό οδηγό ε;
ν' αλλάξεις συναναγνώστη
Είναι μικρό μα καθυστερώ να το τελειώσω, γιατί κάθε του παράγραφος με ξεσηκώνει!
Πεταλουδα οταν το τελειωσεις αν θες πες μας τις εντυπωσεις σου. Ηθελα και εγω να το διαβασω, μετα καπου διαβασα οτι ειναι πολυ μετριο τελος παντων το αφησα προς το παρον. Πες μας και εσυ μηπως το πιάσω καποια στιγμή.