Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Τέλειωσα το Περιστέρια στην χλόη του Κέππεν .Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο στα ίχνη του Φώκνερ και του Τζόυς ,χωρίς όμως να καταφέρνει να φτάσει στο επίπεδο τους .Είναι η ιστορία επτά προσώπων στο Μόναχο την 20η Φεβρουαρίου του 1951 ,Γερμανών ,Αμερικανών στρατιωτών ,ποιητών ,αχθοφόρων ,ξεπεσμένων αριστοκρατών ,πόρνων ,ηθοποιών του κινηματογράφου ,ερωμένων ,δολοφόνων ,σαράντα προσώπων - επτά είναι τα κύρια και τα υπόλοιπα δευτερεύοντα - που τα πεπρωμένα τους διασταυρώνονται σε μια Γερμανία που ακροβατεί μεταξύ παρελθόντος και παρόντος .Η αφήγηση ακολουθεί κινηματογραφικό ρυθμό ,με μεγάλα πλάνα μέσα στα οποία παρουσιάζονται οι συγκλίνουσες ιστορίες καθώς η νύχτα πλησιάζει, και με διάχυτη την ατμόσφαιρα της ματαιότητας της ανθρώπινης προσπάθειας να ξεφύγει καταφεύγοντας στο παρελθόν ,και που το μέλλον δεν αποτελεί ακόμη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή .
Θα συνεχίσω με το Η μελαγχολία της αντίστασης του Κρασζναχορκάι .
 
Τελείωσα τον "Ντεμιαν" του Εσσε, το οποίο μου άρεσε αρκετά και τώρα συνεχίζω εντελώς ξεκαρφωτα με το " Σολάρις" του Στανισλαβ Λεμ . Να σημειώσω ότι γενικά δεν τρελαίνομαι για την επιστημονική φαντασία αλλά από περιέργεια διάβασα το πρώτο κεφάλαιο του Σολάρις και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, ελπίζω να με κρατήσει μέχρι το τέλος. :)
 
Τελείωσα ρουφηχτά του Γούλριτς το Μαύρο Άγγελο και τη Γυναίκα Φάντασμα , η ατμόσφαιρα που δημιουργεί μου θυμίζει πολύ τα ασπρόμαυρα νουάρ που έβλεπα μικρός στις μεταμεσονύκτιες προβολές.
Έπιασα το Φεγγάρι στον υπόνομο για να μείνω στο νουάρ κλίμα αλλά ο Γκούντις είναι αρκετά διαφορετικός αφού ''δουλεύει'' πολύ με το περιθώριο άρα είναι σα να βλέπεις το νουάρ μεν από άλλο πρίσμα δε.
Τελειώνω το συγκλονιστικό Δύναμις και δόξα του Γκρην που ειλικρινά δεν ξέρω με τι να συνεχίσω.
Και δειλά - δειλά ''οσφραίνομαι'' το Περί ψυχής του Αριστοτέλη
 
Last edited:
Τελείωσα γιατι το παίδευα καιρο το Fun Home της Bechdel το οπόιο ήταν ένα εξαιρετικό κόμιξ με μια πολύ ενδιαφέρουσα σκιαγράφηση της οικογένειας της αλλα και της ίδιας. Προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι επιρροή άσκησε στην σεξουαλικότητα της καθοτι ομοφυλόφιλη οχι μονο η αλληλεπίδραση με την οικογένεια της αλλα και η αυτοκτονια του κρυφά ομοφυλόφιλου πατέρα της που έπασχε απο κατάθλιψη. Κι όμως έχοντας ενα τέτοιο θέμα δεν καταφέυγει ποτέ σε ευκολίες. Και μου άρεσε πολύ και το χρώμα που χρησιμοποίησε στο σκιτσάρισμα. Και τελείωσα και το αριστουργηματικά επικό και μεγαλειώδες και οτι άλλο θέλετε βάλτε το στον χαρακτηρισμό Middlesex και δηλώνω γοητευμένη και συνεπαρμένη, απο αυτή την σκοτεινή οσο και αισόδοξη ιστορία σαν το αμερικανικό όνειρο :προσκυνώ::προσκυνώ:

Συνεχίζω με το ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν στα πλαίσια του παιχνιδιού ''Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο''
 
Last edited:

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Πεταλουδα οταν το τελειωσεις αν θες πες μας τις εντυπωσεις σου. Ηθελα και εγω να το διαβασω, μετα καπου διαβασα οτι ειναι πολυ μετριο τελος παντων το αφησα προς το παρον. Πες μας και εσυ μηπως το πιάσω καποια στιγμή.
Το τέλειωσα το βιβλίο και η δική μου γνώμη επίσης είναι ότι είναι μέτριο. Δεν μου άρεσε η πλοκή του, που πιάνει το θέμα του ρατσισμού, αλλά διαβάζοντάς το δεν δεν βρήκα να λέει κάτι παραπάνω από αυτά που λέει στο οπισθόφυλλο. Συγκρινόμενο με αυτό, το ιδιαίτερο που έχει το "Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" είναι το ευαίσθητο θέμα της πλοκής του, ειδωμένο από τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
 
Το τέλειωσα το βιβλίο και η δική μου γνώμη επίσης είναι ότι είναι μέτριο. Δεν μου άρεσε η πλοκή του, που πιάνει το θέμα του ρατσισμού, αλλά διαβάζοντάς το δεν δεν βρήκα να λέει κάτι παραπάνω από αυτά που λέει στο οπισθόφυλλο.
Οκ Πεταλουδα, οπότε απορριπτεται. Η κριτική σου του εδωσε την χαριστική βολή. :)))
 
Τελειωσα το Παντα ο Διαβολος, του Ντοναλντ Ρέι Πολοκ. Πολυ ωραια ιστορια με στρωτη γραφη, αν και θα μπορουσε σε καποια σημεια να εχει περισσοτερη ενταση.

Θα συνεχισω με το Κατι Κολασμενο Ερχεται Προς τα Δω, του Ρέι Μπραντμπερι.
 
Είπα να κάνω την αρχή με το Χάρι πότερ, οπότε ξεκίνησα με τη φιλοσοφική λίθο.
Δε θέλω να ακούσω ότι είναι αργάααα, καλλιο αργά παρά ποτέ ;)
 
Τελειωσα την "Καρδια του σκοτους"
Φίλε μου, να φανταστώ ότι δεν σου άρεσε; Γιατί εμένα προσωπικά με απογοήτευσε πάρα πολύ ενώ είχα τεράστιες προσδοκίες. Λίγο οι καλές κριτικές που διάβασα στο διαδίκτυο, λίγο η σύγκριση με το Αποκάλυψη Τώρα του Κοπόλα ( ταινιάρα παρεμπιπτόντως) λέω δε μπορεί, θα μείνω με το στόμα ανοιχτό... Ε, ανοιχτό έμεινε αλλά από τη νύστα! :))))
Βάγγυ, μη μασάς, ο Χάρι Πότερ ταιριάζει σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Μάλιστα τον είχα στους φετινούς μου στόχους αλλά επειδή φημίζομαι για τη συνέπειά μου, λέμε τώρα, δεν τον τίμησα ακόμη.
 
Ιαβερη, πραγματι ηταν μια απογοητευση...
Τις ιδιες μεγαλες προσδοκιες ειχα και γω· απο τα λιγα εκεινα παραδειγματα που η ταινια ειναι καλυτερη απο το βιβλιο..
 
Η Δύναμις και η δόξα απεδείχθη συγκλονιστικό ανάγνωσμα απ' την αρχή ως την τελευταία σελίδα. Περιμένω με ανυπομονησία να εκδοθεί από Πόλις η Ουσία και το βάθος.

Στο μεταξύ, προχωράω με την Ερωτική ψύχωση γιατί δεν ξέρω με τι να αναπληρώσω το κενό του Γκρην, δε βρίσκω τίποτα κατάλληλο κι ήταν μάλλον αναμενόμενο ότι την κατάσταση θα την έσωζε ο Στεντάλ, ο Μπαλζάκ, ή ο Τερζάκης. Οπότε Μπαλζάκ για αρχή.
 
Ωραία παιδιά χαίρομαι που το λέτε γιατί δεν ντρέπομαι καθόλου να πω πως με έχει ενθουσιάσει!! :σάλια:
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Τέλεια Βάγγυ!!! Ζηλεύω!!!
Διαβάζω το Dolce Agonia της Νάνσυ Χιούστον (πρώτη επαφή με τη συγγραφέα). Μπορώ να πω ότι με έχει εντυπωσιάσει.
 
Αφού τελείωσα με το Μικρό Χρονικό Τρέλας του Κορτώ, είπα να ξεκινήσω - επιτέλους - και το περιβόητο Βιβλίο της Κατερίνας.
 
Top