Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Τελείωσα τον Ο. Χένρι και μου άρεσε αρκετά. Τα διηγήματα του είναι τα περισσότερα κωμικά με αναπάντεχο τέλος κι εν πάση περιπτώσει περνάει ευχάριστα η ώρα μαζί του. Τώρα επηρεασμένος από τις προτάσεις σας αλλά και ύστερα από λίγο ψάξιμο, συνεχίζω με Τα Χρονικά του Άρη. :)
 
Πώς σου φάνηκε;
Δεν έχω ασχοληθεί με φιλοσοφία και βρήκα ότι ήταν ένας έξυπνος τρόπος για να δει κανείς την ιστορία της φιλοσοφίας ανά τους αιώνες και τις διάφορες τάσεις. Εύκολο βιβλίο σου μένουν και δυο πράγματα τελειώνοντάς το.
Οι αγριόκυκνοι μέχρι τη μέση που το έφτασα είναι τρομερό βιβλίο. Ούτε εγώ είχα ιδέα για τη δικτατορία του Μάο και πραγματικά διαβάζω τρελά πράγματα. Πολύ δυνατό βιβλίο και λυπάμαι που το είχα αφήσει τόσο καιρό.
 
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τι το αστείο έχει το σχόλιο μου για το βιβλίο, Παράδοξε; Ο πρωταγωνιστής είναι εγκληματίας και μάλιστα προδότης σε πόλεμο, οπότε εμείς ως αναγνώστες ξέρουμε ότι αν τον συλλάβουν
όπως και γίνεται
, θα τον εκτελέσουν.


Στο θέμα τώρα: Διαβάζω τη "Μικρά Αγγλία", της Καρυστιάνη, πρόταση του ταιριού μου από παλιό "Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο". Διέκοψα την ανάγνωσή του για λόγους ανωτέρας βίας:( και τώρα την ξανάπιασα απ' την αρχή. Είναι πολύ ωραίο βιβλίο, χαλαρωτικό κι όμορφο, παρόλο που περιγράφει αρκετά δυσάρεστα γεγονότα. Διαδραματίζεται σε ωραίο μέρος, έχει ρομάντζο, έχει μακρινούς τόπους, τι άλλο θέλει κανείς;
 
Τελείωσα με τον Ροΐδη και, μιας κι η κυρία Νταλογουέι ακόμα δεν γύρισε στο σπίτι της, επέστρεψα στον Τσβάιχ. Μετά τη Μαρία Αντουανέττα, συνεχίζουμε με την Μαρία Στιούαρτ.
 
Άρχισα το Ημέρα Ανεξαρτησίας του Ρίτσαρντ Φορντ .Είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Φρανκ Μπάσκοπ - προηγήθηκε Ο αθλητικογράφος και συνεχίστηκε με το Ημέρα Ανεξαρτησίας και το Η χώρα όπως είναι -αν και μεγάλο ,700 σελίδες περίπου
,καταγράφει ένα Σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου που ο ήρωας περνάει με τον απροσάρμοστο έφηβο γιο του .Μετά το Καφέ των Υπαρξιστών σκόπευα να γυρίσω και να ολοκληρώσω την Γοητεία της Αμφισβήτησης που την είχα παρατήσει εξαιτίας μεταφραστικών ατοπημάτων που είχα επισημάνει ,το άφησα και ίσως επιστρέψω μετά τον Φορντ .
 
Τελείωσα με τον Ροΐδη και, μιας κι η κυρία Νταλογουέι ακόμα δεν γύρισε στο σπίτι της, επέστρεψα στον Τσβάιχ. Μετά τη Μαρία Αντουανέττα, συνεχίζουμε με την Μαρία Στιούαρτ.
Τις Μαρίες του Τσβάιχ τις είχα διαβάσει στα νιάτα μου (από τις εκδόσεις Πάπυρος, προσφορά από τηλεπεριοδικό) ενδιαφέροντα βιβλία αλλά υπερβολική η αγιογράφηση και των δύο αποκεφαλισμένων Μαριών.
 
Τελειωσα την περίπτωση του Τσαρλς Ντεξτερ Γουορντ-Lovecraft βιβλιο που μου αρεσε αρκετα ατμοσφαιρικο και με φοβερή κορυφωση στο φιναλε!
Συνεχιζω με το Τραγούδι της θεας καλι του Dan Simmons!
 
Καλημέρα και Χρόνια πολλά σε όλους ,το βιβλίο του Στάινερ με τα επιλεγμένα κείμενα από το New Yorker είναι καταπληκτικό .Τα κείμενα του Στάινερ έχουν βάθος χωρίς να γίνονται ούτε εκλαϊκευμένα ούτε δυσπρόσιτα .Πολύ καλή επιλογή Έλλη Μ .
 
Μ αρεσει παρα πολυ ο Steiner. Κι ας γινεται ελιτιστης που και πού. Πολυ φωτεινο μυαλο.
 
Διαβάζω το "Καλη ανταμωση εκει ψηλά" του Γαλλου Πιερ Λεμετρ. Ειμαι παραπανω απο τα μισα του βιβλίου και μιλαμε πραγματικά για ενα πολυ σπουδαίο μυθιστορημα. Ο Λεμετρ ειναι απο τους πιο δημοφιλεις συγγραφεις στην χωρα του. Το βιβλίο αφηγειται την ιστορια δυο στρατιωτων που γυρνανε απο τον Α' παγκοσμιο πόλεμο με ψυχικά και σωματικά τραύματα, ζουν μες στην φτωχεια και την ανεχεια και στηνουν μια κομπινα για τα μνημεια των πεσόντων που φτιάχνονταν τότε. Ηταν μια πραγματικη υποθεση απάτης και διαφθορας που ειχε συνταράξει την Γαλλια εκεινη την εποχή. Υπεροχη γραφη και πλοκη που σε κραταει καθηλωμενο. Σε τρεις μερες εχω διαβασει 350 σελιδες. Απο τα καλυτερα της χρονιας.
 
Τελείωσα το Διαβάζοντας στη Χάννα και λέω να συνεχίσω με το Χάρι ποτερ και η κάμαρα με τα μυστικά! :)
 
Ήταν εντυπωσιακός και δυστυχώς επίκαιρος ο "Κίτρινος Σταυρός" λόγω της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας που καυτηριάζει ο Ρενέ Γουάις. Πολή καλή κι εξαντλητική έρευνα!!!

Θα προχωρήσω με τα "Πέραν του Καλού και του Κακού"/ "Ο Αντίχριστος" του Νίτσε. Μου φαίνονται συναφή, άρα πρέπει να διαβαστούν μαζί για ν'αποκτήσω μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το συγγραφέα του "Ζαρατούστρα", αφού η συνανάγνωση ατύχησε...
 
Ξεπέταξα το 'Κίτρινο Βέλος', του Βίκτορ Πελέβιν το οποίο με απογοήτευσε λίγο. Αν ο συγγραφέας είχε εκμεταλλευτεί καλύτερα την συγκεκριμένη θεματολογία, θα μπορούσε να βγάλει ένα αριστούργημα. Δυστυχώς, οι μόλις 100 σελίδες του και η ανεπαρκής ανάλυση χαρακτήρων το καθιστούν πολύ αδύναμο, κατά την γνώμη μου.

Εδώ και 2 μέρες, ξεκίνησα το 'Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα', του Μπουλγκάκοφ, πρόταση της Ιωάννας από το 'Διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο' και μέχρι στιγμής, ανταποκρίνεται στα γούστα μου.
 
Top